1
00:00:06,000 --> 00:00:12,074
Watch Online Movies and Series for FREE
www.osdb.link/lm

2
00:00:13,380 --> 00:00:14,990
แต่ข้าไม่ได้เข้าใจฟลินท์ผิดไปหรอกนะ

3
00:00:15,050 --> 00:00:17,690
- ต่อเขา พวกเราทุกคนเป็นแค่ของที่ใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง
- เรื่องนั้นข้าไม่เชื่อหรอก

4
00:00:17,760 --> 00:00:21,090
นั่นเป็นเพราะว่าเจ้า
ไม่รู้เรื่องคุณนายบาร์โลว์

5
00:00:21,160 --> 00:00:22,390
เจ้าเจอหมายกำหนดการแล้วใช่ไหม

6
00:00:22,460 --> 00:00:24,730
ข้าจะยอมละทิ้ง
เบี้ยตอบแทนค่าหมายกำหนดการ

7
00:00:24,800 --> 00:00:26,760
เพื่อแลกเปลี่ยนกับส่วนแบ่งของข้า
ของทรัพย์สินที่ยึดมาได้

8
00:00:26,830 --> 00:00:28,170
พวกเราจำเป็นต้องมีสิ่งของบางอย่างเพิ่มเติม

9
00:00:28,230 --> 00:00:30,600
- ปืนใหม่ ปืนใหญ่ขนาดกระสุน 12 เพานเดอ
- เจ้าจะได้ตามที่ร้องขอ

10
00:00:30,670 --> 00:00:32,070
ปราศจากเรือเดอะอูร์คา
พวกเราจะไม่มีอะไรเลย

11
00:00:32,140 --> 00:00:34,200
ปราศจากเวนพวกเราก็จะไม่มีเรือเดอะอูร์คา

12
00:00:34,270 --> 00:00:37,110
มิตรสหายของเราพยายามที่จะปกป้องเจ้า
ถึงกระนั้นเจ้าก็หนีไปอยู่ดี

13
00:00:37,180 --> 00:00:40,740
- เพราะเหตุใด
- เจ้ามีความรู้สึกอย่างไรตอนที่นางโยนเจ้าทิ้งอย่างไม่แยแส

14
00:00:40,810 --> 00:00:42,950
เอเลเนอร์ เดี๋ยวก่อน

15
00:00:45,150 --> 00:00:47,620
ตั้งใจฟังข้าให้ดี
นับจากนี้ไปเป็นอันจบสิ้นต่อกัน

16
00:00:47,690 --> 00:00:50,490
เว้นเสียแต่ว่าพวกเจ้าจะติดสินใจ
เข้าร่วมเป็นลูกเรือของกัปตันฟลินท์

17
00:00:50,560 --> 00:00:51,920
ดูเหมือนว่านางเพิ่งจะมอบเรือลำหนึ่งให้กับพวกเรา

18
00:00:51,990 --> 00:00:54,060
เรือที่ไม่มีกัปตันเรือนะสิ

19
00:00:54,130 --> 00:00:56,370
- ข้าขอโทษอย่างยิ่งที่เขาทำอย่างนี้กับเจ้า
- เขาไม่ได้ทำอย่างนี้กับข้าหรอก

20
00:00:56,430 --> 00:00:57,890
เจ้าต่างหากเล่าที่เป็นคนทำ

21
00:02:50,210 --> 00:02:52,310
ไอ้กัปตันเกตส์เอ้ย

22
00:02:57,750 --> 00:02:59,920
ได้เวลาแล้ว

23
00:03:19,640 --> 00:03:22,870
ขอเเจ้งข่าวเรื่องแรกให้ทราบ
สำหรับสภาเรือถึงเรื่องตำแหน่งผู้นำ

24
00:03:22,940 --> 00:03:25,610
อย่างที่พวกเจ้าทราบกันอยู่แล้ว
ข้าได้ถูกร้องขอให้ปฏิบัติหน้าที่เป็นกัปตันเรือ

25
00:03:25,680 --> 00:03:28,350
แห่งเรือเดอะแรนเจอร์
เมื่อครั้นพวกเราแล่นเรือครั้งต่อไป

26
00:03:28,410 --> 00:03:30,710
อย่างเป็นที่ประจักษ์นั่นหมายความว่า
ต้องมาเสียเวลาอยู่กับพวกเจ้าไอ้โง่เขลาอีก

27
00:03:30,780 --> 00:03:32,380
ดังนั้น...

28
00:03:32,450 --> 00:03:36,050
ในขณะเดียวกันเจ้าจำเป็นต้องมีใครบางคน
ปฏิบัติหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ทหารฝ่ายพลาธิการของพวกเจ้า

29
00:03:36,120 --> 00:03:39,560
เว้นเสียแต่ว่าจะมีผู้ใด
ที่มีความคิดใดๆที่ดีกว่านั้น

30
00:03:39,620 --> 00:03:41,730
ข้าได้คิดเอาไว้ว่าเป็นบิลลี่  โบนส์

31
00:03:47,870 --> 00:03:49,100
ข้าคิดว่าเป็นเช่นนั้น

32
00:03:49,170 --> 00:03:50,900
บิลลี่

33
00:03:53,100 --> 00:03:54,800
อะเเฮ่ม

34
00:03:54,870 --> 00:03:58,280
เรื่องต่อไป...การซ่อมแซมเรือ

35
00:03:58,340 --> 00:04:00,510
เป็นการเริ่มต้นที่ไม่ดี บิลลี่

36
00:04:00,580 --> 00:04:03,150
เรือจะต้องแล่นในทะเลเป็นเวลานาน
หากพวกเราจะโจมตีเรือเดอะอูร์คาสำเร็จ

37
00:04:03,210 --> 00:04:05,020
เรือเดอะวอลรัสจะต้องมีความเรียบร้อย
นั่นหมายความว่าพวกเราจะประดับตกแต่งเรือลำนี้

38
00:04:05,080 --> 00:04:07,180
อย่างธรรมดาและเรียบง่าย
คำถามก็คือ

39
00:04:07,250 --> 00:04:08,920
พวกเราจะประดับตกแต่งเรือลำนี้ตรงส่วนไหนดี

40
00:04:08,990 --> 00:04:11,990
ตรงส่วนไหนก็ตามที่มีเหล้าลัมเหลือเฟือ

41
00:04:12,060 --> 00:04:13,860
อย่างเช่นเคย
รายการบัญชีของเรือได้เปิดทำการ

42
00:04:13,920 --> 00:04:17,260
ถังไม้เหล้ารัมและส้มบัตเตอร์ของคุณซิมป์สัน
พวกมันกำลังถูกขนส่งมา

43
00:04:17,330 --> 00:04:19,800
และได้มีการตระเตรียมหมู
สำหรับคุณซิลเวอร์ในการปรุงหมูหัน

44
00:04:21,900 --> 00:04:23,460
ทีนี้ กลับมาพูดคุยปัญหา
ของตำแหน่งที่ตั้ง

45
00:04:23,470 --> 00:04:24,830
แล้วแม่งเรื่องไอ้เต็นท์สมสู่อีตัวเล่า

46
00:04:24,900 --> 00:04:27,540
นั่นน่าจะเป็นเรื่องอะไรบางอย่าง
ที่พวกเราปรึกษาหารือกันได้

47
00:04:27,610 --> 00:04:30,840
เต็นท์สมสู่อีตัว เต็นท์สมสู่อีตัว

48
00:04:32,280 --> 00:04:33,510
คุณเดอกรูท

49
00:04:36,850 --> 00:04:38,450
พวกเจ้าอาจจะไม่พอใจในสิ่งที่ข้าจะพูดนี้

50
00:04:38,520 --> 00:04:41,420
แต่ถ้าหากยังไม่มีการพูดคุยกันแล้ว
ข้าเกรงว่ามันจะเลวร้ายยิ่งขึ้น

51
00:04:41,490 --> 00:04:43,620
ข้าได้ทำการตรวจสอบแนวชายฝั่งทะเลอย่างละเอียด
ตามข้อเสนอโดยกัปตันเรือ

52
00:04:43,690 --> 00:04:46,190
ต่อภาระหน้าที่นี้
และพบว่ามันไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง

53
00:04:46,260 --> 00:04:48,660
จะต้องดำเนินการตามความเหมาะสมทันที
ที่ทอดสมอเรือมันช่างน่าสังเวช

54
00:04:48,730 --> 00:04:50,630
มีความลาดชันเกินไป

55
00:04:50,700 --> 00:04:53,300
ข้าไม่สามารถอนุมัติได้
ภัยพิบัติมีความเสี่ยงสูงอย่างยิ่ง

56
00:04:53,360 --> 00:04:56,330
กับการเห็นดีเห็นงามของลูกเรือ

57
00:04:56,400 --> 00:04:59,970
ข้าขอเวลาในการค้นหาชายหาด
ที่มีความเหมาะสมมากกว่านี้

58
00:05:00,040 --> 00:05:01,400
และทำให้เสียเวลาต่อความอุตสาหะของพวกเรา
ไปอีกนานแค่ไหนหรือ

59
00:05:01,470 --> 00:05:04,510
2 อาทิตย์ เดือนหนึ่งงั้นหรือ

60
00:05:07,680 --> 00:05:09,550
เรื่อที่ว่างเปล่า

61
00:05:09,610 --> 00:05:12,820
หมายถึงความเร็วนอตเพิ่มขึ้น
หรือความเร็วเพิ่มขึ้น 2 เท่า

62
00:05:12,880 --> 00:05:15,790
5 องศาหรือมากกว่าลมเปลี่ยนทิศ

63
00:05:15,850 --> 00:05:18,560
มันมีความจำเป็นอย่างยิ่ง
ต่อการรีบลงมือทำงาน

64
00:05:19,960 --> 00:05:23,090
หากพวกเรามีเวลาหลายอาทิตย์
พวกเราทำงานสำเร็จได้ทันเวลาอย่างแน่นอน

65
00:05:23,160 --> 00:05:25,630
แต่พวกเราจำเป็นต้องแล่นเรือในเร็ววันนี้

66
00:05:25,700 --> 00:05:27,630
หากพวกเราจะต้องรับมือกับเรือเดอะอูร์คา

67
00:05:27,700 --> 00:05:30,100
ทีนี้ ความเป็นกังวลของคุณเดอกรูท
มีเหตุผลที่ฟังขึ้น...

68
00:05:31,770 --> 00:05:34,200
แต่พวกมันได้อย่างก็มีเสียบ้าง

69
00:05:34,270 --> 00:05:38,710
รับเหนาะๆ 5 ล้านดอลลาร์เหรียญทองสเปน
อย่างแน่นอน

70
00:05:49,420 --> 00:05:51,350
ทุกคนเห็นด้วยกับแผนการของกัปตันเรือ

71
00:05:51,420 --> 00:05:52,620
เพื่อยกเรือลำนี้ให้พ้นน้ำเพื่อซ่อมแซมท้องเรือ
ใกล้อ่าวไหม

72
00:05:52,690 --> 00:05:55,230
เห็นด้วย

73
00:05:55,290 --> 00:05:57,230
ผลปรากฏว่าลูกเรือเห็นด้วยทุกคน

74
00:05:57,290 --> 00:05:58,830
ไม่เห็นด้วย

75
00:06:03,630 --> 00:06:07,000
คุณมอร์ลีย์ไม่เห็นด้วย
ในการแสดงความคิดเห็นของคุณเดอกรูท

76
00:06:09,740 --> 00:06:11,570
เอาเถอะ
มาจัดการไอ้ชายหาดสารเลวนี้กันเถอะ

77
00:06:11,640 --> 00:06:15,310
ใช่ มีคำถามด่วน ปัญหาเรื่องพวกเราจะสร้าง
เต็นท์ส่มสู่อีตัวที่ไหนงั้นหรือ

78
00:06:15,380 --> 00:06:18,620
- ใช่เลย
- งานนี้จะต้องรีบลงมือกันอย่างรวดเร็ว

79
00:06:18,680 --> 00:06:22,120
นั่นมันหมายความว่ามีความเสี่ยงสูง
อันตรายมากยิ่งขึ้น

80
00:06:22,190 --> 00:06:23,890
ทีนี้พวกเจ้าให้ความเชื่อมั่นในตัวข้าอย่างยิ่ง

81
00:06:23,950 --> 00:06:26,160
เพื่อรับใช้การทำหน้าที่แทนคุณเกตส์
และข้าจะปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัด

82
00:06:26,220 --> 00:06:29,760
ดังนั้นสิ่งที่ทำให้ไขว้เขว
และความล่าช้าที่อาจเกิดขึ้น

83
00:06:29,830 --> 00:06:31,560
ในเวลาเดียวกันพวกเราจำเป็นต้อง
ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด

84
00:06:31,630 --> 00:06:34,330
บางทีพวกเราทุกคนน่าจะเห็นพ้องต้องกัน
ว่าให้ลืมเรื่องนี้ไปซะ

85
00:06:34,400 --> 00:06:37,930
แค่สักครั้งหนึ่ง เรื่องเต็นท์ส่มสู่อีตัว

86
00:07:03,030 --> 00:07:05,090
เจ้าไม่ควรจะลำบากขนาดนี้เลย

87
00:07:20,310 --> 00:07:22,980
คลื่นลมสงบนิ่ง น้ำทะเลสงบนิ่ง

88
00:07:23,050 --> 00:07:25,680
อย่าทำตัวเป็นอีแก่ขี้บ่นไปหน่อยเลย

89
00:07:25,750 --> 00:07:27,120
บรรดาลูกเรือจะต้องยกเรือให้พ้นน้ำได้

90
00:07:27,180 --> 00:07:29,750
เจ้าจะว่าอย่างไร
นายทหารฝ่ายพลาธิการ

91
00:07:29,820 --> 00:07:31,920
เจ้าคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีไหม

92
00:07:31,990 --> 00:07:34,160
ใช่ ข้าคิดว่ากัปตันเรือ
รู้ดีว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

93
00:07:39,030 --> 00:07:42,570
นั่นเป็นเพราะว่าเจ้า
ไม่รู้เรื่องคุณนายบาร์โลว์

94
00:07:43,870 --> 00:07:46,000
คุณนายบาร์โลว์เป็นใครงั้นหรือ

95
00:07:49,610 --> 00:07:51,470
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีที่แล้ว

96
00:07:51,540 --> 00:07:54,440
ก่อนที่เจ้าจะได้คลานขึ้นเรือลำเดียวกับพวกเรา

97
00:07:54,510 --> 00:07:57,950
ฟลินท์ให้พวกเราตามไล่ล่าเรือบรรทุกสินค้า

98
00:07:58,020 --> 00:08:00,320
เรือเดอะมาเรียอัลเลน

99
00:08:00,380 --> 00:08:01,920
พ่อค้าชาวยิวเซฟาร์ดี...

100
00:08:01,990 --> 00:08:05,360
ทองคำ ไข่มุก เพชรพลอย

101
00:08:05,420 --> 00:08:09,060
เขาพูดว่า"มหาศาลยิ่งกว่าที่พวกเราจะรู้
ว่าเอาพวกมันไปทำอย่างไรดี"

102
00:08:09,130 --> 00:08:11,830
แต่นั่นคือพรสวรรค์ของฟลินท์
ว่าไหมเล่า

103
00:08:11,900 --> 00:08:16,170
รู้ดีมาโดยตลอดถึงสิ่งที่จะพูด
เกลี้ยกล่อมให้พวกเราฮึกเหิมตาม

104
00:08:16,230 --> 00:08:19,970
มากยิ่งขึ้น ทำให้พวกเราทุกคน
สามัคคีกันเพื่อเจตนารมณ์

105
00:08:20,040 --> 00:08:22,540
พวกเราได้แกะรอยตามไอ้เรือนั่น
เป็นเวลาหลายเดือน

106
00:08:22,610 --> 00:08:25,110
โดยปราศจากบำรุงรักษาหรือซ่อมแซมเรือ

107
00:08:25,180 --> 00:08:27,880
จนกระทั่งในที่สุดพวกเราก็พบเรือลำนั้น

108
00:08:27,950 --> 00:08:30,850
พวกเราสูญเสียลูกเรือที่ฝีมือดี
ในการปล้นสะดมเรือลำนั้น

109
00:08:30,920 --> 00:08:34,550
สำหรับสิ่งของที่ปล้นสะดมไม่มีอะไรที่ใกล้เคียง
อย่างที่ฟลินท์ให้สัญญาเอาไว้เลย

110
00:08:34,620 --> 00:08:37,990
ในขณะที่ข้าสำรวจตรวจค้นที่เก็บสินค้าใต้ท้องเรือ

111
00:08:38,060 --> 00:08:41,290
ข้าบังเอิญเดินตรวจไปถึงห้องพักในเรือ
และนั่นแหล่ะคือตอนที่ข้าได้ยินมันเข้า

112
00:08:41,360 --> 00:08:45,560
มันเป็นเสียงผู้ชายคนหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่ง
กำลังอ้อนวอนให้ไว้ชีวิตพวกเขา

113
00:08:46,800 --> 00:08:50,400
"ไว้ชีวิตพวกเราเถอะและทรัพย์สมบัติ
มหาศาลของเรามันจะเป็นของเข้า"

114
00:08:50,470 --> 00:08:54,540
ในตอนนั้น ข้าคิดว่าทั้งหมดมันคือ
การแบ่งผลกำไรของพวกเราซะอีก

115
00:08:54,610 --> 00:08:56,910
จะได้ทรัพย์สินทั้งหมด
มูลค่ามหาศาลมากกว่าเดิม

116
00:08:56,970 --> 00:09:00,740
แต่นั่นคือตอนที่ได้ยินเสียงกรีดร้อง

117
00:09:03,550 --> 00:09:07,120
และตอนที่ข้าเห็นฆาตกรเดินจากไป

118
00:09:07,180 --> 00:09:09,750
ข้าเห็นเขาแสดงท่าทางใสซื่อบริสุทธิ์

119
00:09:13,820 --> 00:09:15,260
เจ้าได้บอกใครไหม

120
00:09:15,330 --> 00:09:17,330
เกตส์

121
00:09:18,560 --> 00:09:22,430
เขาไม่แสดงอาการไม่สะทกสะท้าน
พูดได้แค่นั้น

122
00:09:22,500 --> 00:09:26,800
เขาพูดว่า"แค่ไอ้ชั่วช้าคนหนึ่ง
ที่มีรวยน้อยที่สุดในโลก"

123
00:09:26,870 --> 00:09:29,910
ในตอนนั้น ข้าจำใจต้องยอมรับ
ข้ายอมรับความคิดเห็นของเขา

124
00:09:31,480 --> 00:09:34,280
แต่วันต่อมาพวกเราได้แล่นเรือขึ้นฝั่ง

125
00:09:34,350 --> 00:09:37,780
ข้าเห็นสตรีผู้หนึ่งที่กำลังรอฟลินท์อยู่

126
00:09:37,850 --> 00:09:41,820
พวกลูกเรือคนที่เหลือคิดว่านางเป็นแค่ผู้ติดตาม
พวกเพียวริทันที่เข้ามาตั้งรกรากในโลกใหม่

127
00:09:41,890 --> 00:09:44,250
แต่เมื่อครั้นฟลินท์พูดกับนาง

128
00:09:44,320 --> 00:09:47,860
2 ถ้อยคำที่ออกมาจากริมฝีปากของเขา

129
00:09:47,930 --> 00:09:49,630
"พวกเขาตายแล้ว"

130
00:09:49,690 --> 00:09:52,260
การตามไล่ล่าเรือเดอะมาเรียอัลเลน

131
00:09:52,330 --> 00:09:54,830
มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับทรัพย์สมบัติเลย

132
00:09:54,900 --> 00:09:56,700
มันคือการประหารชีวิต

133
00:09:56,770 --> 00:09:59,300
ลูกเรือเหล่านั้นที่พวกเราสูญเสียไป
ในการยึดเรือลำนั้น

134
00:09:59,370 --> 00:10:02,240
พวกเขาตาย
ด้วยเหตุนี้ฟลินท์จะสามารถแก้แค้น

135
00:10:02,310 --> 00:10:06,110
ความอาฆาตแค้นส่วนตัวบางอย่าง
ระหว่างตระกูลให้แก่นาง

136
00:10:06,180 --> 00:10:09,010
เจ้าคอยดูเถิด

137
00:10:09,080 --> 00:10:12,820
บรรดาผู้ชายที่ดีจะต้องมาตาย
ให้แก่แผนการร้ายบางอย่างที่ซุกซ่อนเอาไว้

138
00:10:12,880 --> 00:10:15,050
แผนการร้ายของสตรีตระกูลบาร์โลว์

139
00:10:15,120 --> 00:10:16,820
จงจำคำพูดข้าเอาไว้เถิด บิลลี่

140
00:10:18,960 --> 00:10:21,160
เรื่องทั้งหมดมันจะต้องเกิดขึ้นอีกครั้งแน่

141
00:11:15,550 --> 00:11:18,080
เจ้าจะอยู่ต่ออีกนานไหม

142
00:11:19,550 --> 00:11:21,520
ข้าจำเป็นต้องกลับไป

143
00:11:26,390 --> 00:11:28,990
หากเจ้าอารมณ์เสียให้แก่ข้า
ข้าคงจะซาบซึ้งใจอย่างยิ่งหากเจ้าพูดมันออกมา

144
00:11:31,860 --> 00:11:33,530
เจ้ารู้สาเหตุที่ข้าอารมณ์เสีย

145
00:11:35,000 --> 00:11:36,370
เพราะข้าอ่านหนังสือให้เขาฟังงั้นหรือ

146
00:11:36,430 --> 00:11:38,530
มีหนังสือหลายเล่มอยู่เต็มชั้นวางหนังสือ

147
00:11:38,600 --> 00:11:41,040
เหตุไฉนเจ้าถคงอ่านเล่มนั้นให้เขาฟัง

148
00:11:41,110 --> 00:11:44,210
บางทีมันอาจเป็นเพราะข้าไม่ยินดี

149
00:11:44,270 --> 00:11:47,440
ที่จะฝังมันเอาไว้บนชั้นวางหนังสืออีกต่อไป
และแสร้งทำเป็นว่ามันไม่มีความหมายต่อข้า

150
00:11:52,450 --> 00:11:56,450
หนังสือเล่มนั้นมันคือบางสิ่ง
ที่ข้ามีส่วนร่วมกับโทมัส

151
00:12:00,690 --> 00:12:02,930
ข้าแค่คิดถึงมันเหลือเกิน

152
00:12:04,530 --> 00:12:06,860
ชีวิตของเราในตอนนั้น

153
00:12:06,930 --> 00:12:09,530
สมัยที่เขายังมีชีวิตอยู่

154
00:12:11,970 --> 00:12:13,670
ข้ารู้สึกได้ว่าตัวข้าเองกำลังจะลืมเลือนมันไป

155
00:12:13,740 --> 00:12:15,140
และข้าไม่อยากจะลืมเลือนมันไป

156
00:12:16,940 --> 00:12:21,440
สถานที่แห่งนี้ ชีวิตนี้
ที่พวกเราใช้ชีวิตอยู่ที่นี่

157
00:12:21,510 --> 00:12:24,710
มันไม่ได้รู้สึกเหมือนมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว

158
00:12:27,890 --> 00:12:30,550
ข้าทนอยู่ตามลำพังคนเดียว
ในความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้

159
00:12:33,020 --> 00:12:35,530
บางเสี้ยวส่วนหนึ่งของเจ้า
จะต้องสัมผัสถึงมันได้เช่นกัน

160
00:12:51,540 --> 00:12:53,840
เรื่องต่างๆที่นี่มันจะต้องเริ่มดีขึ้นสิ

161
00:12:55,780 --> 00:12:58,010
ข้าให้สัญญากับเจ้ามันจะต้องดีขึ้น

162
00:13:10,030 --> 00:13:11,830
แบกไปเลย

163
00:13:20,440 --> 00:13:22,210
พระเจ้า

164
00:13:22,270 --> 00:13:25,540
ปราศจากเรือหนึ่งอาทิตย์
และสภาพเจ้าก็ตกขุมนรกโดยสิ้นเชิงซะแล้ว

165
00:13:25,610 --> 00:13:27,840
มันหนักหนาสาหัสเกินไป
ที่จะขอร้องให้เจ้าเลือกลุกขึ้นมาต่อสู้

166
00:13:27,910 --> 00:13:30,410
โดยผ่านการที่พวกเราถูกดูถูก
ว่าถูกโค่นล้มจากอำนาจได้งั้นหรือ

167
00:13:30,480 --> 00:13:33,240
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ข้าอยู่ข้างนอกนั่น
อดทนอดกลั้นกลืนศักดิ์ศรีเล็กๆที่ข้าเหลือมันอยู่

168
00:13:33,250 --> 00:13:34,950
กำลังพยายามจัดการสิ่งที่มันถูกต้อง

169
00:13:37,490 --> 00:13:39,760
ข้าเห็นว่าพวกเราคงจะต้องเลิกดูดฝิ่น

170
00:13:45,130 --> 00:13:48,200
คุณนายกูทรีเล่นงานพวกเรา
อย่างไม่ได้ผุดได้เกิด

171
00:13:48,270 --> 00:13:50,730
แต่พวกเรายังคงมีทรัพย์สินมีค่า

172
00:13:50,800 --> 00:13:54,040
ลูกเรือที่จงรักภักดี 8 คน สติปัญญาของข้า

173
00:13:54,100 --> 00:13:56,540
และกัปตันเรือที่อยู่ยงคงกระพัน

174
00:13:58,240 --> 00:14:00,510
ข้ากำลังทำสิ่งที่ข้าสามารถทำได้
เพื่อให้ได้รับการทำมาหากินของเรากลับคืนมา

175
00:14:00,580 --> 00:14:02,950
แต่ทันทีที่เรื่องนั้นมันจบลง
ลูกเรือลำนี้ อย่างเช่นที่มันเคยเป็น

176
00:14:03,010 --> 00:14:05,620
เรือมันอยากได้กัปตันเรือของมันกลับคืนมา

177
00:14:05,680 --> 00:14:07,550
เผื่อว่าเจ้าจะตามหาเขาเจอ

178
00:14:14,420 --> 00:14:16,390
แม่งไปตายซะ เเจ็ค

179
00:14:46,620 --> 00:14:48,660
มันเป็นผลจากการถูกตัดขาด

180
00:14:48,730 --> 00:14:51,330
ไม่มีสาเหตุที่ก่อให้เกิดความกังวล

181
00:14:51,400 --> 00:14:54,560
นายหญิงของเจ้าได้ลดเกียรติกลุ่มคน
ที่มีรายได้แข็งแกร่งที่สุดบนเกาะนี้

182
00:14:54,630 --> 00:14:56,370
ข่มขู่ลูกเรือของเขา
พร้อมคำสั่งห้ามการค้าขายด้วย

183
00:14:56,430 --> 00:14:59,100
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือก
นอกจากทอดทิ้งเขาไป

184
00:14:59,170 --> 00:15:00,770
ข้ามีกัปตันเรืออีก 3 ลำ
ที่เดินทางมาพบข้า

185
00:15:00,840 --> 00:15:02,440
ทุกคนล้วนถามคำถามเดียวกัน...

186
00:15:02,510 --> 00:15:04,640
ใครจะเป็นรายต่อไปที่จะต้องสูญเสีย
การทำมาหากินของพวกเขาไป

187
00:15:04,710 --> 00:15:06,640
เพราะว่าพวกเขาล้ำเส้นนาง
วันที่อารมณ์เสียงั้นหรือ

188
00:15:06,710 --> 00:15:08,240
ไม่มีผู้ใดเป็นรายต่อไปหรอก

189
00:15:09,780 --> 00:15:12,620
ตอนนี้ในทุกเช้ามาเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว
ตอนที่ข้าเดินขึ้นชายหาดเข้าไปในเมือง

190
00:15:12,680 --> 00:15:15,750
ข้าเห็นกัปตันเรือลิลลี่ไวท์
ยืนอยู่บนกราบเรือของเขา

191
00:15:15,820 --> 00:15:17,720
และส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวพูดน้ำไหลไฟดับ
กับบทุกคนที่รับฟัง

192
00:15:17,790 --> 00:15:20,460
เรื่องความชั่วร้ายของการรวมอำนาจ
มาศูนย์กลางผู้ซื้อขายของโจร

193
00:15:20,520 --> 00:15:22,860
โต้เถียงกันว่าเกาะแห่งนี้
จะไม่มีวันได้รับอิสระ

194
00:15:22,930 --> 00:15:26,360
จนกว่าพวกเราทุกคนจะร่วมมือกัน
ปลดแอกการปกครองแบบทรราชย์

195
00:15:26,430 --> 00:15:29,130
ของราชินีเอเลเนอร์

196
00:15:29,200 --> 00:15:31,300
ข้าก็เห็นเขาอยู่ข้างนอกนั้นเช่นกัน

197
00:15:32,640 --> 00:15:34,570
และข้าไม่เคยเห็นมีผู้ชายมากกว่า 3 คน

198
00:15:34,640 --> 00:15:36,270
ให้ความสนใจในสิ่งที่เขาพูดเลย

199
00:15:36,340 --> 00:15:37,510
ไอ้พวกปัญญาอ่อน พวกมันทุกคนเลย

200
00:15:37,570 --> 00:15:39,510
เมื่อเช้านี้มีพวกเขา 12 คน

201
00:15:41,450 --> 00:15:43,880
เรื่องที่เกิดขึ้นกับเวนนี้
ทำให้มีการเปลี่ยนแปลง

202
00:15:45,020 --> 00:15:47,580
เข้าควบคุมนางซะ คุณสก๊อต

203
00:15:47,650 --> 00:15:49,220
ก่อนที่มันจะสายเกินไป

204
00:15:52,260 --> 00:15:55,490
พบเรือใบเเล่นเข้ามา
เรือเดอะแอนโดรมาคี

205
00:16:03,330 --> 00:16:05,300
กัปตันเรือไบรสัน
กำลังจะแล่นเรือเดอะแอนโดรมาคีมาถึง

206
00:16:05,370 --> 00:16:06,740
เจ้าเดินทางไปยังชายหาดจะดีที่สุด

207
00:16:06,800 --> 00:16:08,300
กัปตันเรือฮอร์นิโกลด์ต้องการอะไรงั้นหรือ

208
00:16:11,410 --> 00:16:14,240
ให้ข้าทายนะ

209
00:16:14,310 --> 00:16:15,850
พวกกัปตันเรือตำหนิเรื่องอาทิตย์ที่แล้ว

210
00:16:15,910 --> 00:16:17,230
คิดว่าข้าเสียสติจนไร้เหตุผล

211
00:16:17,250 --> 00:16:19,550
แม่งฮอร์นิโกลด์ไปตายซะ

212
00:16:19,620 --> 00:16:21,320
แม่งไอ้พวกกัปตันเรือ
และแม่งทุกคนไปตายซะให้หมดเลย

213
00:16:21,390 --> 00:16:23,390
ใครที่ไม่ชอบวิธีที่ข้าใช้บริหาร
จัดการสถานที่แห่งนี้

214
00:16:29,960 --> 00:16:32,860
แล้วเรื่องความพยายาม
กับกัปตันเรือไบรสันเล่า

215
00:16:32,930 --> 00:16:35,160
มันมีความเสี่ยงอย่างยิ่ง

216
00:16:35,230 --> 00:16:37,030
หากเขาไม่ยอมให้ความร่วมมือ

217
00:16:37,100 --> 00:16:39,100
ภายใต้สถานการณ์ใดๆพวกเราไม่สามารถ

218
00:16:39,170 --> 00:16:41,170
หน่วงเหนี่ยวเขาเอาไว้ได้

219
00:16:41,240 --> 00:16:42,910
- อะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่าข้าจะลองทำดูงั้นหรือ
- เพราะข้ารู้จักเจ้าดีนะสิ

220
00:16:42,970 --> 00:16:44,770
ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดจะเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย
เดิมพันอะไร

221
00:16:44,840 --> 00:16:47,410
และข้ารู้ดีว่าเจ้าคิดว่าตัวเจ้า
ยอมรับตำตอบไม่ได้

222
00:16:47,480 --> 00:16:49,250
เหตุไฉนข้าจะต้องยอมรับด้วยเล่า

223
00:16:51,780 --> 00:16:54,320
เอเลเนอร์ หากเจ้าทำการเคลื่อนไหว

224
00:16:54,380 --> 00:16:56,150
กับกัปตันเรือไบรสัน
หรือว่าเรือของเขา

225
00:16:56,220 --> 00:16:58,790
เจ้าจะต้องทำการเคลื่อนไหว
กับกูทรีเทรดดิ้งคอมพานี

226
00:16:58,860 --> 00:17:00,760
เป็นการหยามหน้าปู่ของเจ้าโดยตรง

227
00:17:00,820 --> 00:17:02,490
และผลประโยชน์ของเขาในบอสตัน

228
00:17:02,560 --> 00:17:04,630
เรือลำนั้นเป็นของเขา

229
00:17:04,690 --> 00:17:06,230
เมื่อไหร่ที่เขารู้เรื่องเข้า
ว่าเจ้าทำอะไรลงไป

230
00:17:06,300 --> 00:17:09,700
ไม่มีใคร...ไม่ใช่ข้าและไม่ใช่ทั้งพ่อของเจ้า

231
00:17:09,770 --> 00:17:13,270
ที่จะสามารถปกป้องเจ้าได้
จากผลกระทบที่ตามมา

232
00:17:13,340 --> 00:17:17,110
หากไบรสันคัดค้าน
พวกเราจะต้องปล่อยเขาไป

233
00:17:17,170 --> 00:17:21,080
และปืนที่ฟลินท์ต้องการเล่า
แล้วจะทำอย่างไรกับพวกมัน

234
00:17:21,140 --> 00:17:22,850
พวกเราจะคิดหาทางออกด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง

235
00:17:24,250 --> 00:17:26,350
ข้าไม่เคยขอร้องอะไรจากเจ้าเลย

236
00:17:26,420 --> 00:17:28,120
เรื่องนี้ข้าเห็นทีจะต้องขอยืนกราน

237
00:17:29,620 --> 00:17:31,390
บอกข้ามาว่าเจ้าเข้าใจ

238
00:17:35,330 --> 00:17:37,190
ข้าเข้าใจ

239
00:18:05,420 --> 00:18:07,090
- พวกเราเป็นอย่างไรบ้าง
- ก่อนกำหนดที่คาดเอาไว้

240
00:18:07,160 --> 00:18:10,190
พร้อมที่จะยกเรือให้พ้นน้ำ
ข้าคิดว่าอันที่จริงมันอาจจะประสบความสำเร็จ

241
00:18:10,260 --> 00:18:12,600
พวกเราจะต้องขอบคุณบิลลี่สำหรับเรื่องนั้น

242
00:18:12,660 --> 00:18:14,060
ข้าไม่รู้ว่าเขาทำมันได้อย่างไร

243
00:18:14,130 --> 00:18:15,800
แต่เขาคอยควบคุมดูแลพวกเขา
ให้ทำทันกำหนดการ

244
00:18:15,870 --> 00:18:17,330
ข้าไม่เคยคิดเคบฝันมาก่อนเลย
ว่าข้าจะได้เคยเห็นพวกลูกเรือ

245
00:18:17,400 --> 00:18:18,730
ทำงานอย่างรวดเร็ว
และทำงานกันอย่างหนักเช่นนี้เลย

246
00:18:20,500 --> 00:18:22,400
ในอีกไม่กี่วัน
พวกเราจะต้องเคลียร์โครงสร้างตัวเรือ

247
00:18:22,470 --> 00:18:25,470
และขี้ยางชันยาเรือและเรือจะพร้อม
ที่จะกลับลงไปในน้ำทะเล

248
00:18:25,540 --> 00:18:27,480
ต้องขอตัวก่อน กัปตัน

249
00:18:29,180 --> 00:18:31,310
แค่นั้นแหล่ะ มัดเชือกอย่างแน่นหนามั่นคง

250
00:18:31,380 --> 00:18:33,650
ตั้งใจฟังให้ดี แม่งไอ้คนอวดดี

251
00:18:33,720 --> 00:18:35,650
ข้าขอโทษ ข้าไม่เข้าใจ

252
00:18:35,720 --> 00:18:38,990
ข้าบอกว่าข้าแม่งขี้แตก
ตรงส่วนไหนงั้นหรือที่เจ้าไม่เข้าใจ

253
00:18:39,060 --> 00:18:40,490
เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ

254
00:18:40,560 --> 00:18:42,930
ไอ้หมูเน่าเปื่อยของเขามันทำให้พวกเราหลายคน
ท้องไส้ปั่นป่วนขี้แตกเป็นมูกเลือด

255
00:18:42,990 --> 00:18:44,560
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมาจากหมู เจ้ารู้นะ

256
00:18:44,630 --> 00:18:46,160
ใครบางคนมีสุขภาพร่างกายอ่อนแอ

257
00:18:46,230 --> 00:18:48,530
เฮ้ วางมีดลงซะ

258
00:18:55,510 --> 00:18:57,970
อืม มันอร่อย

259
00:18:58,040 --> 00:18:59,840
มีแนวโน้มว่ามันไม่ได้มาจากหมู

260
00:18:59,910 --> 00:19:02,380
มันแค่เป็นเชื้อโรคบางอย่างที่แพร่กระจายไปทั่ว
กลับไปทำงานต่อได้แล้ว

261
00:19:05,480 --> 00:19:07,950
ขอบคุณ
ข้าดีใจที่มีใครบางคนที่นี่ชอบ...

262
00:19:08,020 --> 00:19:11,390
แม่งเจ้าทำอะไรกับไอ้หมูตัวนั้น

263
00:19:11,450 --> 00:19:13,190
ข้าปรุงมันสุก....ดีไหม

264
00:19:13,260 --> 00:19:14,790
เจ้าไม่ได้ปรุงมันสุกอย่างแน่นอน

265
00:19:14,860 --> 00:19:16,490
ดูเหมือนว่าพวกลูกเรือจะคิดว่ามันปรุงสุกแล้ว

266
00:19:16,560 --> 00:19:18,730
ใช่ อ้อ พวกเขาจะกินมันดิบๆ
หากพวกเขาถูกทิ้งให้ดูแลตัวเองตามยถากรรม

267
00:19:18,800 --> 00:19:21,230
นั่นเป็นเการยาะเย้ยถากถางอย่างยิ่ง

268
00:19:29,270 --> 00:19:30,540
ไปหาหมูตัวใหม่มา

269
00:19:33,410 --> 00:19:34,880
จงทำตามอย่างที่ข้าบอกเถอะ

270
00:19:58,600 --> 00:20:00,900
ตอนนี้เจ้าเห็นหรือยังมันออกมาเป็นอย่างไร

271
00:20:00,970 --> 00:20:03,770
ตอนที่ข้าทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

272
00:20:03,840 --> 00:20:08,410
ข้าทำให้รู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์

273
00:20:11,480 --> 00:20:14,020
มันเหมือนทุกส่วนของร่างกายของคนเรา
ถูกสร้างขึ้นมา

274
00:20:14,080 --> 00:20:16,390
เพื่อใช้กับช่องลับเล็กๆแคบๆ
นางบอกว่า

275
00:20:16,450 --> 00:20:19,090
สิ่งที่ทำให้มีความสุข
ถูกซุกซ่อนอยู่ภายในพวกมัน

276
00:20:19,160 --> 00:20:21,820
และมันแค่เอาไปใช้กับใครบางคน

277
00:20:21,890 --> 00:20:25,360
ใครที่รู้วิธีปลดล็อคพวกมันออก
มันก็แค่นั้นแหล่ะ

278
00:20:51,890 --> 00:20:55,560
สหายของเจ้า
พวกเขาได้เห็นรางวัล

279
00:20:55,630 --> 00:20:57,660
สำหรับการอยู่ในโอวาทอย่างสุภาพอ่อนโยน

280
00:20:57,730 --> 00:21:00,300
หากความสุขคือสิ่งที่เจ้าต้องการ

281
00:21:00,360 --> 00:21:03,930
ข้ารับประกันกับเจ้าได้เลยว่าข้ามอบมันให้เจ้าได้
หากเจ้าปล่อยให้ขาทำ

282
00:21:13,810 --> 00:21:14,910
อย่างแท้จริงนัก

283
00:21:53,950 --> 00:21:55,450
- กัปตันไบรสัน
- นายหญิงกูทรี

284
00:21:58,290 --> 00:22:00,320
ข้าเชื่อว่าการแล่นเรือของเจ้า
มีความสะดวกสบาย

285
00:22:00,390 --> 00:22:02,830
สินค้าของข้าอยู่ในรายการคลังสินค้า
และถูกลำเลียงเมื่อเช้านี้

286
00:22:02,890 --> 00:22:04,490
เจ้าจะพบว่าบัญชี
มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยดี

287
00:22:04,560 --> 00:22:06,880
เป็นเรื่องดีที่ได้ยินเช่นนั้น
แต่ข้าหวังว่าเราจะพูดคุยกันได้

288
00:22:08,330 --> 00:22:11,800
รู้ดีว่าทุกถ้อยคำของเราจะเป็นแค่การหน่วงเหนี่ยว
ในการอยู่ในบ่อขี้นี้ของข้าเท่านั้นเอง

289
00:22:11,870 --> 00:22:13,800
ข้าเชื่อว่าเจ้าจะรีบพูดมันอย่างรวดเร็ว

290
00:22:13,870 --> 00:22:16,440
ข้าคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดี
หากเจ้าได้ยินมันจากปากของข้าก่อน

291
00:22:16,510 --> 00:22:19,540
หนึ่งในบรรดาพรรคพวกลูกเรือของเราลำหนึ่ง
มีความตั้งใจที่จะตามล่าเรือแอลอูร์คาเดอลิม่า

292
00:22:21,750 --> 00:22:23,650
สถานการณ์บุกปล้นสะดมทรัพย์สมบัติงั้นหรือ

293
00:22:23,710 --> 00:22:25,310
และพ่อของเจ้าไม่ได้ต่อต้านมันงั้นหรือ

294
00:22:25,380 --> 00:22:28,020
- ไม่ เขาไม่
- ให้ตายเถอะเพราะเหตุใดถึงไม่ต่อต้าน

295
00:22:28,080 --> 00:22:29,890
เหตุไฉนเจ้าถึงไม่ไปถามเขาด้วยตัวเจ้าเองเล่า

296
00:22:29,950 --> 00:22:32,150
ในไม่ช้านี้เขาจะเดินทางมายังโรงเหล้าของข้า

297
00:22:37,490 --> 00:22:40,560
ข้าเข้าใจดีว่าเจ้าตั้งใจที่จะปกปิด
การปรากฏตัวที่นี่ของเขา

298
00:22:40,630 --> 00:22:42,830
พวกเราปกปิดข่าวได้จนกระทั่งเมื่อเช้านี้

299
00:22:45,030 --> 00:22:46,270
กรุณายืนขึ้นด้วย นายท่าน

300
00:22:51,240 --> 00:22:54,340
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว คุณสก๊อต
เคยเป็นพ่อบ้านส่วนตัวของข้า

301
00:22:55,610 --> 00:22:57,650
จนกระทั่งเขาได้พิสูจน์ตัวเขาเอง
ได้อย่างน่ายกย่อง

302
00:22:57,710 --> 00:22:59,580
ด้วยหน้าที่รับผิดชอบอย่างยิ่งใหญ่

303
00:22:59,650 --> 00:23:01,650
วิชาความรู้ที่เขาได้รับไปนั้น

304
00:23:01,720 --> 00:23:03,890
อันซึ่งเขาได้ถ่ายทอดความรู้
ไปยังลูกสาวของข้า

305
00:23:03,950 --> 00:23:06,220
และดูตรงจุดนั้นที่ข้าได้รับสิ

306
00:23:07,860 --> 00:23:09,760
ข้าเกรงว่าข้าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

307
00:23:11,560 --> 00:23:14,960
กัปตันไบรสันเป็นผู้บังคับบัญชารายที่ใหญ่ที่สุด
ของบรรทุกสินค้าของข้า

308
00:23:15,030 --> 00:23:17,630
ลูกสาวของข้าจำเป็นต้องใช้ปืนจากเรือลำนั้น

309
00:23:17,700 --> 00:23:19,370
เพื่อกำลังติดอาวุธให้กัปตันฟลินท์

310
00:23:19,440 --> 00:23:22,300
ในการบุกโจมตีเรือใบแกลเลียนบรรทุกทรัพย์สมบัติ
มหาศาลของราชวงศ์สเปน

311
00:23:22,370 --> 00:23:25,110
การขอแบ่งแยกปืนจากเรือของไบรสัน
ถึงกระนั้นก็ดี

312
00:23:25,180 --> 00:23:27,380
จำเป็นต้องโน้มน้าวจิตใจบางอย่าง

313
00:23:27,440 --> 00:23:31,010
เห็นอย่างชัดเจน เอเลเนอร์รู้ว่ามันดียิ่งกว่า
การพยายามที่จะทำมันด้วยตัวนางเอง

314
00:23:31,080 --> 00:23:33,950
และนางจะมั่นใจได้อย่างไร
ว่าเจ้าจะไม่หักหลังนาง

315
00:23:34,020 --> 00:23:37,890
และเตือนภัยกัปตันไบรสันรู้ตัวก่อน
ต่อข้อเท็จจริงในการสั่งจับกุมตัวของเจ้า

316
00:23:37,950 --> 00:23:41,220
เพราะว่าไบรสันไม่มีทางเลือก
นอกจากชำระหนี้สินที่ติดค้างพวกเราที่นี่

317
00:23:41,290 --> 00:23:43,560
และล้มเหลวในการส่งตัวข้า
กลับไปยังบอสตัน

318
00:23:43,630 --> 00:23:47,660
ด้วยเหตุฉะนี้ ความขุ่นเคืองใจอะไรก็ตาม
ที่ข้าอาจรู้สึกต่อลูกสาวของข้า

319
00:23:47,730 --> 00:23:51,030
และกัปตันเรือผู้เป็นสหายของเจ้า
ข้าจะต้องยุติมัน

320
00:23:51,100 --> 00:23:54,470
รับภาระที่โหมกระหน่ำ อย่างที่มันเป็น

321
00:23:54,540 --> 00:23:56,340
ราวกับโขดหินที่ยื่นออกไปในทะเล

322
00:23:58,480 --> 00:24:01,610
ด้วยประการใดก็ตาม
ข้าจะต้องไปเข้าร่วมประชุม

323
00:24:07,280 --> 00:24:08,980
เราควรจะไปกันหรือยัง

324
00:24:26,640 --> 00:24:28,640
เมื่อไหร่ที่ข้าได้รับส่วนแบ่ง
ของทองคำราชวงศ์สเปนนั่น

325
00:24:28,710 --> 00:24:31,640
ข้าแม่งจะไปเสพสุขของข้าผ่านสังคมชั้นสูง

326
00:24:31,710 --> 00:24:34,280
ไม่ว่าจะเป็นภรรยาหม้ายของท่านดยุค
ก็จะแย่งชิงตัวอย่างไม่เลือกหน้า

327
00:24:39,050 --> 00:24:41,050
แม่งนี่มันอะไรงั้นหรือ

328
00:24:41,120 --> 00:24:42,680
เจ้าบอกว่าให้มัดเชือกเข้ากับต้นปาล์ม

329
00:24:42,750 --> 00:24:44,850
ต้นปาล์มต้นโน้น ไม่ใช่ต้นนี้

330
00:24:44,920 --> 00:24:47,590
เจ้าผูกเชือกมันกับไอ้แม่งต้นไม้ผิดต้น

331
00:24:50,390 --> 00:24:52,290
ใช่ มันเป็นสิ่งที่สำคัญ

332
00:24:52,360 --> 00:24:54,330
ให้ตายเถอะ เจ้าช่วยแก้ไขมันจะได้ไหมเล่า

333
00:24:58,470 --> 00:24:59,840
ปัดโธ่เอ้ย

334
00:24:59,900 --> 00:25:02,500
มอบอำนาจให้ผู้ชายคนหนึ่งแค่นิดหน่อย

335
00:25:02,570 --> 00:25:04,370
แล้วแม่งมันแตกต่างกันตรงไหนหรือ

336
00:25:04,440 --> 00:25:06,140
พวกมันเป็นต้นไม้ทั้งคู่ ว่าไหมเล่า

337
00:25:06,210 --> 00:25:08,340
เห็นด้วย

338
00:25:10,110 --> 00:25:12,080
รีบไปส่มสู่อีตัวกันดีไหม

339
00:25:38,170 --> 00:25:40,840
ย้ายออกไป แรนดอล

340
00:25:42,350 --> 00:25:45,010
ชั่วโมงต่อไปที่กำบังมันจะเป็นของข้า

341
00:25:45,080 --> 00:25:46,720
ไม่อยากมีเรื่องทะเลาะกันหรอก

342
00:25:46,780 --> 00:25:48,780
เจ้าได้เอาเพรียงหินมาให้ข้าไหม

343
00:25:48,850 --> 00:25:50,850
โอ้ แม่งเอ้ย

344
00:25:50,920 --> 00:25:53,090
ขอโทษ สหายข้า

345
00:25:53,160 --> 00:25:55,090
ข้าลืมไปเลย

346
00:25:55,160 --> 00:25:58,090
เจ้าให้สัญญาเอาไว้ สำหรับเจ้าเบ็ตซี่

347
00:25:58,160 --> 00:26:00,860
เจ้าพูดถูก

348
00:26:00,930 --> 00:26:03,230
เก็บที่กำบังเอาไว้ให้ข้าด้วย

349
00:26:07,800 --> 00:26:09,100
แม่ง...มีอะไีร

350
00:26:11,710 --> 00:26:13,980
เฮ้ แม่งเจ้ามีปัญหาอะไรงั้นหรือ

351
00:26:14,040 --> 00:26:15,640
ไม่มีปัญหาเลยแม้แต่นิดเดียว นายท่าน

352
00:26:15,710 --> 00:26:17,880
แค่ทำตามทำหน้าที่ของข้า
เพื่อเจตนารมย์ที่มันคุ้มค่า

353
00:26:17,950 --> 00:26:20,280
โอ้ ถ้าเช่นนั้นมันเรื่องอะไร
เจ้าเล่าเรื่องราวให้ข้าฟัง

354
00:26:20,350 --> 00:26:22,420
และข้าควรที่จะเดินเรียงแถว
ตามข้างหลังเจ้างั้นหรือ

355
00:26:22,490 --> 00:26:25,050
เจ้าไม่แม้กระทั่งมีปากมีเสียงเลย

356
00:26:25,120 --> 00:26:28,020
เพื่อถามถึงแผนการของกัปตัน
ไม่แม้กระทั่งพิจารณามันเลย

357
00:26:28,090 --> 00:26:30,990
ข้าอาจจะเอามันไปพิจารณาดู
และตัดสินใจถึงความสมเหตุสมผลของมัน

358
00:26:31,060 --> 00:26:32,630
อาจจะ

359
00:26:32,700 --> 00:26:36,200
หรือว่ามีอะไรบางอย่าง
ที่เจ้าไม่อยากพูดมันออกมามากกว่า

360
00:26:38,400 --> 00:26:40,500
คิดว่าเมื่อไหร่ที่ไอ้ขี้ข้าเกตส์
มันหลีกไปจากทาง

361
00:26:40,570 --> 00:26:42,370
ในที่สุดพวกเราจะมีนายทหารฝ่ายพลาธิการ

362
00:26:42,440 --> 00:26:44,510
ใครที่ไม่ได้เป็นพรรคพวกของกัปตันเรือ
อย่างเต็มที่ซะอีก

363
00:26:46,640 --> 00:26:48,340
เดาว่าข้าคงจะหลงเข้าใจผิดไป

364
00:27:05,290 --> 00:27:08,600
มันเป็นไปได้อย่างไรกันที่กัปตันเรือ
ผู้น่าเกรงขามที่มากสุดของน่านน้ำสากล

365
00:27:08,670 --> 00:27:10,600
ถึงรู้วิธีการใส่เครื่องเทศ
และหมักหมูได้งั้นหรือ

366
00:27:10,670 --> 00:27:12,630
เจ้าจะมาสนใจอะไรงั้นหรือ

367
00:27:12,700 --> 00:27:16,340
อ้อ ข้าไม่ได้สนใจเลยจริงๆ

368
00:27:16,410 --> 00:27:18,530
มันแค่มีเรื่องอะไรบางอย่าง
ที่เราจำเป็นต้องคุยกัน

369
00:27:18,570 --> 00:27:21,080
และข้าคิดว่ามันเป็นการพูดคุยเล็กๆ
ก่อนล่วงหน้า

370
00:27:21,140 --> 00:27:22,580
อาจจะดีกว่าการเริ่มลงมือ
อย่างไม่ทันตั้งตัว

371
00:27:22,610 --> 00:27:24,950
เจ้ากำลังพูดเรื่องห่าเหวอะไรงั้นหรือ

372
00:27:27,650 --> 00:27:29,350
พวกเราจะทำอะไรกับบิลลี่งั้นหรือ

373
00:27:31,090 --> 00:27:32,490
ประทานโทษอะไรนะ

374
00:27:32,560 --> 00:27:34,990
มันทำให้ข้าลำบากใจมากเช่นกัน
ที่จะพูดถึงเรื่องนี้

375
00:27:35,060 --> 00:27:37,760
เขาไม่มีอะไรนอกจากความเป็นมิตร
และยินดีต้อนรับข้า

376
00:27:37,830 --> 00:27:41,330
ปรากฏว่าเขากำลังเย็บรอยตะเข็บ
อย่างแน่นหนา

377
00:27:41,400 --> 00:27:43,830
- ข้าคิดว่าบางทีพวกเราควรจะต้อง...
- หยุด

378
00:27:43,900 --> 00:27:47,800
ไม่มีคำว่าพวกเรา บิลลี่ โบนส์
เป็นหัวหน้ากะลาสีเรือที่มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่

379
00:27:47,870 --> 00:27:51,440
ใครที่ได้รับความเคารพนับถืออย่างยิ่ง
จากลูกเรือของเขาตลอดทั้งตัวข้าเอง

380
00:27:51,510 --> 00:27:54,140
ข้าไว้เนื้อเชื่อใจเขาเป็นพันครั้ง

381
00:27:54,210 --> 00:27:56,510
มากยิ่งกว่าสัตว์ประเภทใช้ฟันแทะ
อย่างเจ้าซะอีก

382
00:27:56,580 --> 00:27:58,650
เข้าใจ

383
00:28:00,120 --> 00:28:02,250
- ทั้งหมดที่ข้าจะพูดนั้น...
- โอ้ พระเจ้าให้ตายเถอะ

384
00:28:02,320 --> 00:28:04,350
ข้าเห็นบิลลี่พูดคุยกับมอร์ลีย์

385
00:28:04,420 --> 00:28:05,990
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

386
00:28:06,060 --> 00:28:07,920
ในยามกลางคืน

387
00:28:07,990 --> 00:28:09,390
ในที่ลับ

388
00:28:09,460 --> 00:28:11,590
เรื่องนั้นมันมีความหมายอะไรต่อข้างั้นหรือ

389
00:28:11,660 --> 00:28:14,830
อ้อ เขาโกหกเรื่องหน้ากระดาษที่มันว่างเปล่า

390
00:28:14,900 --> 00:28:16,900
ข้าเชื่อว่ามันเผยอารมณ์ให้เห็นบนใบหน้าของเขา

391
00:28:16,970 --> 00:28:19,230
ข้าขอบอกเจ้าอีกครั้งหนึ่ง

392
00:28:19,300 --> 00:28:21,070
ข้าจะไม่บอกเจ้าอีกครั้ง

393
00:28:21,140 --> 00:28:23,070
ข้าไว้เนื้อเชื่อในบิลลี่

394
00:28:23,140 --> 00:28:24,540
เชื่อใจข้านี่

395
00:28:24,610 --> 00:28:27,240
ข้ามีความบริสุทธิ์ในเรื่องนี้เพื่อตัวข้าเอง
และเจ้าก็รู้เรื่องนี้ดี

396
00:28:27,310 --> 00:28:30,110
ข้าไม่มีมูลเหตุอะไรที่จะบอกเจ้า
นอกเหนือจากความจริง

397
00:28:30,180 --> 00:28:32,650
อนาคตพวกเราทั้งคู่ขึ้นอยู่กับเรื่องนี้

398
00:28:32,720 --> 00:28:35,180
ข้าไม่ได้ตัดสินใจ
ไม่ว่าเจ้าจะมีอนาคตอย่างไรก็ตาม

399
00:28:35,250 --> 00:28:37,050
แต่ข้าบอกเรื่องนี้กับเจ้าได้เลย

400
00:28:37,120 --> 00:28:39,390
ขืนพยายามยุ่แหย่ให้ข้าแตกแยก
กับลูกเรือของข้าเอง

401
00:28:39,460 --> 00:28:41,820
มันไม่ได้ช่วยให้มูลเหตุของเจ้าสำเร็จหรอกนะ

402
00:28:44,930 --> 00:28:47,130
ไปพลิกหมูของเจ้าเถอะ
มันเกือบจะสุกแล้ว

403
00:29:30,510 --> 00:29:33,280
- ข้าทำไม่ได้หรอก เเจ็ค
- แน่นอนเจ้าทำได้สิ

404
00:29:33,340 --> 00:29:36,240
เจ้าแค่นำเสนอลูกเรือลำเลียงสินค้าของข้า
กับนายหญิงกูทรีหากบอกว่ามันเป็นของเจ้าเอง

405
00:29:36,310 --> 00:29:38,150
เจ้าได้รับผลประโยชน์
ทุกคนมีชัยชนะ

406
00:29:38,210 --> 00:29:40,050
ข้าจะถูกจับผิดได้
หากขายเม็ดเกลือให้แก่เจ้า

407
00:29:40,120 --> 00:29:42,620
นายหญิงจะแยกลูกเรือของข้าไป
อย่างเช่นเจ้าแน่

408
00:29:42,690 --> 00:29:45,790
ข้าแค่จะยอมเสี่ยงมันไม่ได้

409
00:29:45,860 --> 00:29:48,120
มันไม่ใช่เจ้าที่มีปัญหากับนาง เเจ็ค

410
00:29:48,190 --> 00:29:50,090
เหตุไฉนเจ้าถึงไม่ยืนหยัดอยู่กับเขา

411
00:29:51,290 --> 00:29:53,160
มันเป็นคำถามที่ดี

412
00:29:53,230 --> 00:29:55,000
ไม่ มันไม่ใช่คำถามที่ดี

413
00:29:55,060 --> 00:29:56,600
ยังมีเรือลำอื่น

414
00:29:56,670 --> 00:29:58,600
มีไม่กี่ข้อเสนอใช่ไหมเล่า

415
00:29:58,670 --> 00:30:01,170
สมเหตุสมผล
เจ้าคงจะเป็นทรัพย์สินของลูกเรือทุกลำ

416
00:30:01,240 --> 00:30:04,040
ทีนี้ถามว่ามีข้อเสนอที่ดีมากเท่าไหร่
ที่เเจ็คคนเดิมได้รับ

417
00:30:04,110 --> 00:30:06,370
นับตั้งแต่เรามีเรื่องทะเลาะเบาะแว้ง
กับนายหญิงตระกูลกูทรี

418
00:30:08,510 --> 00:30:10,610
ทรัพย์สินเดียวของข้าเท่านั้นก็คือสติปัญญาของข้า
และในฐานะผู้ชายที่เพิ่งจะสูญเสีย

419
00:30:10,710 --> 00:30:12,980
5,000 เปโซส์
ของเบี้ยสำรองของเรือของเขาเอง

420
00:30:13,050 --> 00:30:14,650
พวกมันมูลค่าไม่ดีเลย ในขณะนี้

421
00:30:14,720 --> 00:30:17,550
การเข้าร่วมเป็นลูกเรือลำอื่นในตอนนี้
เป็นงานเดียวเท่านั้น

422
00:30:17,620 --> 00:30:21,360
เชื่อว่าข้าจะได้ทำงาน
เป็นคนล้างถังขี้ถังปัสสาวะแน่

423
00:30:21,420 --> 00:30:23,670
และเรื่องนั้น ยอดรักของข้า
ข้ารู้สึกถูกบีบบังคับให้แหกปากออกมาดังๆ

424
00:30:23,730 --> 00:30:26,900
ชีวิตมันแม่งช่างสั้นยิ่งนัก

425
00:30:28,970 --> 00:30:31,230
อะไร เจ้าโมโหให้ข้าเช่นกันหรือ

426
00:30:31,300 --> 00:30:33,270
เฮ้ เเจ็ค แรคแฮม

427
00:30:33,340 --> 00:30:36,200
- โอ้ แม่งเห็นแก่พระเจ้าเถอะ
- มีเรื่องจะพูดคุยด้วย

428
00:30:36,270 --> 00:30:38,640
ข้าขอโทษ ข้าคงจะชอบหากเจ้าทำการนัดหมายล่วงหน้า
มีคิิวนัดหมายล่วงหน้าเต็มวันทีเดียว

429
00:30:38,710 --> 00:30:41,580
เจ้าเอาอีตัวคนหนึ่งที่ดีที่สุดของข้า
ไปเป็นสมบัติส่วนตัวของเจ้า

430
00:30:41,640 --> 00:30:45,750
ทุกวันนางไม่ได้อยู่ภายใต้หลังคาของข้า
ทำให้ข้าแม่งสูญเสียเบี้ยจำนวนมาก

431
00:30:45,820 --> 00:30:48,050
อ้อ ใช่ แต่ลูกเรือของข้า
เชื่อว่านางจะต้องรับผิดชอบ

432
00:30:48,120 --> 00:30:49,840
ต่อการสูญเสียเบี้ยของพวกเขา
จำนวนมหาศาล

433
00:30:49,890 --> 00:30:51,790
พวกเขาเชื่อว่ามันเป็นการชดใช้หนี้สินที่ติดค้าง
ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

434
00:30:51,890 --> 00:30:53,820
อ้อ ข้าเชื่อว่ามันเป็นการลักขโมยที่ตอแหล

435
00:30:53,890 --> 00:30:55,590
ถ้าเช่นนั้นข้าเชื่อว่าพวกเราจนตรอก

436
00:30:58,560 --> 00:31:01,330
ความขัดแย้งกัน
โดยปราศจากโอกาสในการแก้ปัญหา

437
00:31:01,400 --> 00:31:02,830
แม่งไปตายซะ เเจ็ค
เอาอีตัวมาคืนข้าซะ

438
00:31:02,900 --> 00:31:05,700
เจ้าไปเอานางกลับคืนมาด้วยตัวเจ้าเองสิ
ถ้าหากเจ้ามีความกล้าหาญพอ

439
00:31:10,570 --> 00:31:13,280
มีผู้ชายไม่กี่คนที่อยู่ข้างนอกเต็นท์นั่น
น้อยกว่าเมื่อวานนี้

440
00:31:13,340 --> 00:31:16,080
ซึ่งมีจำนวนน้อยกว่าเมื่อวันก่อน

441
00:31:17,750 --> 00:31:19,550
ข้าอาจจะยอมให้เจ้าเอาข้อเสนอนั้น
ไปพิจารณาดู

442
00:31:19,620 --> 00:31:21,680
ดีกว่าผลัดวันประกันพรุ่ง

443
00:31:27,220 --> 00:31:29,260
นั่นมันห่าเหวอะไรหรือ

444
00:31:29,330 --> 00:31:31,830
เจ้ามีปัญหาบางอย่างกับพวกเรา
ที่ยึดอีตัวคนนั้นเอาไว้งั้นหรือ

445
00:31:34,000 --> 00:31:37,430
เจ้ารู้ดีว่านางคือสิ่งเดียวเท่านั้น
ที่ทำให้ลูกเรือคนที่เหลือของเรายังอยู่ฝ่ายเรา

446
00:31:39,500 --> 00:31:41,040
แม่งเจ้าไปตายซะ

447
00:31:49,150 --> 00:31:51,150
เจ้าต้องการปืนใหญ่จากเรือของข้า...

448
00:31:53,150 --> 00:31:54,880
เพื่อมอบมันให้กับโจรสลัดงั้นหรือ

449
00:31:54,950 --> 00:31:56,450
ถูกต้อง

450
00:31:56,520 --> 00:31:58,420
นี่เจ้าเสียสติไปแล้วงั้นหรือ

451
00:31:58,490 --> 00:32:01,590
เจ้ารู้ดีต่อสิ่งที่ข้าทำเพื่อครอบครัวของเจ้า
ว่าไม่มีทางเห็นด้วยกับเรื่องนี้

452
00:32:01,660 --> 00:32:04,160
สิ่งที่ครอบครัวของข้าเห็นด้วย
หรือไม่เห็นด้วย

453
00:32:04,230 --> 00:32:07,330
เพียงแค่สิ่งเดียวเท่านั้น...
เอเลเนอร์...จะว่าอย่างไร

454
00:32:07,400 --> 00:32:09,260
ผลกำไร

455
00:32:09,330 --> 00:32:11,900
จัดเตรียมแผนการของเอเลเนอร์
เพื่อจัดส่งสินค้าให้พวกเขา

456
00:32:11,970 --> 00:32:14,870
มีโอกาสประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง
ของการดำเนินการนี้

457
00:32:14,940 --> 00:32:18,010
เพียงพอที่จะกำจัดหวาดกลัวใดๆของพวกเขา
ที่อาจส่งผลกระทบ

458
00:32:18,070 --> 00:32:20,010
ข้าพบว่าเรื่องนั้นมันยากที่จะเชื่อได้

459
00:32:21,410 --> 00:32:23,450
เจ้าเป็นกะลาสีที่ฉลาดหลักแหลม
ไดเฟด

460
00:32:23,510 --> 00:32:26,250
แต่ในกรณีนี้ เจ้าเกินกว่าที่จะหยั่งลึก
ถึงความเข้าใจของเจ้าได้

461
00:32:27,680 --> 00:32:31,050
ธุรกิจการค้าในสถานที่แห่งนี้
จะต้องดำเนินการอย่างกล้าหาญ

462
00:32:31,120 --> 00:32:34,790
ข้าโชคดีพอที่มีลูกสาวคนหนึ่ง
ใครที่ค้นพบความกล้าหาญหนึ่งสำหรับเรา

463
00:32:40,800 --> 00:32:42,700
เจ้าอาจจะพูดถูก

464
00:32:45,740 --> 00:32:47,340
ข้าอาจจะเกินกว่าที่จะหยั่งลึก
ถึงความเข้าใจของข้าได้

465
00:32:49,540 --> 00:32:52,070
และความรู้สึกนี้ยังคงฝังแน่นอยู่

466
00:32:52,140 --> 00:32:53,710
และนั่นมันคือความรู้สึกอะไรหรือ

467
00:32:53,780 --> 00:32:56,710
ข้ามีความสงสัยว่านายท่านกูทรี
มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรบางอย่าง

468
00:32:56,780 --> 00:32:59,810
กับเรือแห่งใต้ฝ่าพระบาทสการ์บอรอฟนี้
ปัจจุบันจอดอยู่ท่าเรือเกาะฮาร์เบอร์

469
00:32:59,880 --> 00:33:01,950
ท่าเรือนอกบ้านของเจ้า

470
00:33:02,020 --> 00:33:06,150
ความตั้งใจของข้าคิดจะจอดเรือที่นั่นก่อน
และลำเลียงทาสที่อยู่ในการครอบครองของข้า

471
00:33:06,220 --> 00:33:07,790
แต่ตอนที่ข้าเห็นเรือลำนั้น
ข้าได้เปลี่ยนใจขึ้นมา

472
00:33:07,860 --> 00:33:11,990
เรือแห่งใต้ฝ่าพระบาทใช้ท่าเรือของข้า
เป็นประจำในการขนส่งสินค้า

473
00:33:12,060 --> 00:33:15,130
เจ้าจะบอกเป็นนัยเรื่องอะไรหรือ

474
00:33:18,970 --> 00:33:20,900
ข้าอยากจะพูดกับพ่อของเจ้าตามลำพัง

475
00:33:23,540 --> 00:33:25,470
เรื่องอะไรก็ตามที่เจ้าจะพูดกับเขา
เจ้าสามารถพูดมันกับข้าได้เลย

476
00:33:25,540 --> 00:33:28,140
เอเลเนอร์ ไม่มีอะไรหรอก

477
00:33:49,330 --> 00:33:51,230
พ่อของเจ้าจัดการเรื่องนี้ได้

478
00:33:51,300 --> 00:33:53,000
เขาจะต้องได้ปืนใหญ่เหล่านั้นแน่

479
00:33:53,070 --> 00:33:55,040
บางที

480
00:34:07,620 --> 00:34:09,220
ข้าจะปล่อยให้โอกาสมันหลุดมือไปไม่ได้

481
00:34:11,450 --> 00:34:14,490
เรามาพูดกันอย่างตรงไปตรงมาเถอะ

482
00:34:14,560 --> 00:34:16,290
เจ้าและข้าทั้งคู่ต่างรู้ดีว่า
เคารพนับถือต่ำต้อย

483
00:34:16,360 --> 00:34:18,090
ในสิ่งที่ตระกูลของเจ้าในบอสตัน
ครอบงำเจ้า

484
00:34:18,160 --> 00:34:21,230
มันดูเหมือนว่าค่อนข้างตรงไปตรงมาทีเดียว

485
00:34:21,300 --> 00:34:23,730
หากข้ากลับไปอย่างเรือไม่ได้ติดอาวุธ
และพวกเขารู้เรื่องเข้า

486
00:34:23,800 --> 00:34:25,630
ว่าข้าตกอยู่ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้

487
00:34:25,700 --> 00:34:28,600
พร้อมคำสั่งของเจ้าเท่านั้น
ที่ใช้ในการอ้างเหตุผลเพื่อแก้ตัว

488
00:34:28,670 --> 00:34:32,270
ข้าจะต้องถูกฝังอยู่ในหลุมฝังศพตื้นๆ
ที่ไหนสักแห่งในเคมบริดจ์

489
00:34:32,340 --> 00:34:35,580
แล้วอะไรที่เจ้าเชื่อว่า"สถานการณ์เหล่านี้"
มันจะออกมาเป็นอย่างไรกันแน่

490
00:34:35,640 --> 00:34:38,180
ราชนาวีมาอยู่ที่บันไดหน้าประตูบ้านของเจ้า

491
00:34:38,250 --> 00:34:40,120
เจ้าและลูกสาวของเจ้า

492
00:34:40,180 --> 00:34:43,150
ให้การสนับสนุนแผนการบ้าบิ่นเช่นนี้

493
00:34:43,220 --> 00:34:46,490
นายท่าน มันจะดูเหมือนมีบางอย่างกลายเป็น
ความผิดอย่างมหันต์กับการดำเนินการที่นี่

494
00:34:46,560 --> 00:34:49,760
และเจ้าทั้ง 2 คนกำลังตะเกียกตะกาย
เพื่อรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้

495
00:34:51,560 --> 00:34:53,860
บอกข้ามาสิว่าเข้าเข้าใจผิดไป

496
00:34:55,930 --> 00:34:59,470
ให้ข้าบอกเจ้าว่า
เจ้าเข้าใจผิดไปมากแค่ไหน

497
00:34:59,540 --> 00:35:01,670
ข้ารู้ว่าเจ้าจะต้องไม่เห็นด้วย

498
00:35:01,740 --> 00:35:04,370
แต่ข้าจะปล่อยให้เขาไปจากที่นี่
โดยปราศจากความยินยอมมอบปืนเหล่านั้นไม่ได้

499
00:35:04,440 --> 00:35:06,040
ข้าขอโทษ

500
00:35:06,110 --> 00:35:07,840
กับทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่พวกเราได้ผ่านพ้นมันมาด้วยกัน

501
00:35:07,910 --> 00:35:09,910
กับทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่ข้าได้ทำมันเพื่อเจ้า...

502
00:35:09,980 --> 00:35:12,210
- ข้าทำสิ่งนี้เพื่อเราทั้งคู่
- เจ้าโกหก

503
00:35:16,390 --> 00:35:17,790
เจ้ามันช่างน่าละอายใจนัก

504
00:35:40,880 --> 00:35:42,510
ปืนเหล่านั้นเป็นของเจ้า

505
00:35:43,850 --> 00:35:45,180
คุณฮาเยส

506
00:35:56,830 --> 00:35:59,230
ได้แลเห็นบางอย่างที่แท้จริง
ของสถานที่แห่งนี้

507
00:35:59,300 --> 00:36:01,000
เจ้าควรจะภูมิใจ

508
00:36:02,900 --> 00:36:05,070
มาถึงบัดนี้ คุณสก๊อต

509
00:36:05,130 --> 00:36:08,140
มันเป็นการทำงานอย่างหนักของเจ้า
มากเท่ากับเอเลเนอร์

510
00:36:08,200 --> 00:36:11,810
แล้วถ้าหากนี่มันไม่ได้อยู่ในช่วงที่
เรียกเก็บหนี้ของเจ้าเล่า

511
00:36:13,440 --> 00:36:14,840
ได้เวลาที่พวกเราจะส่งท่านกลับไปแล้ว

512
00:36:14,910 --> 00:36:16,980
นางหาเรื่องให้ตัวเองถูกฆ่าตาย

513
00:36:21,420 --> 00:36:24,690
หากนางดำเนินการภารกิจเรือใบแกลเลียน
บรรทุกทรัพย์สมบัติของราชวงศ์สเปนนี้ต่อไป

514
00:36:24,750 --> 00:36:26,690
กำลังพยายามที่จะปล้นสะดมทรัพย์สมบัติ
จากอาณาจักรหนึ่ง

515
00:36:26,760 --> 00:36:28,320
เพื่อเป็นทุนการต่อสู้สงคราม
กับอีกอาณาจักร

516
00:36:28,390 --> 00:36:30,230
นางจะทำให้ตัวเองถูกฆ่าตาย

517
00:36:30,290 --> 00:36:33,160
ไม่ว่าจะโดยห่วงเชือกแขวนคอของราชวงศ์อังกฤษ
หรือว่าคมดาบของราชวงศ์สเปนก็ตาม

518
00:36:33,230 --> 00:36:35,460
ซึ่งมันหลีกเลี่ยงไม่ได้และเจ้าก็รู้ดี

519
00:36:36,970 --> 00:36:38,970
หากนางดำเนินการต่อไป...

520
00:36:40,700 --> 00:36:42,640
ในห้องนั้นท่านพูดเรื่องอะไรกับกับไบรสัน

521
00:36:43,840 --> 00:36:46,070
มั่นใจได้เลยว่าข้ามีแผนการ

522
00:36:46,140 --> 00:36:48,280
ไม่ใช่แค่เพื่อยุติความบ้าคลั่งนี้

523
00:36:48,340 --> 00:36:51,050
แต่เพื่อดิ้นรนต่อสู้กับสิ่งที่มันจะเกิดขึ้นต่อไป

524
00:36:51,110 --> 00:36:53,620
เพื่อรักษาความปลอดภัยของนาง

525
00:36:53,680 --> 00:36:55,580
ข้าไม่ได้อิจฉาตาร้อนเจ้า

526
00:36:55,650 --> 00:36:59,750
เรื่องนั้นเจ้ารู้ว่านางจะต้องทำทุกวิถีทาง
เพื่อได้มาซึ่งการปกป้องสถานที่แห่งนี้เอาไว้ให้ได้

527
00:36:59,820 --> 00:37:01,520
สถานที่ซึ่งนางเทิดทูนบูชา

528
00:37:01,590 --> 00:37:03,990
สถานที่ซึ่งเจ้าเทิดทูนบูชา

529
00:37:04,060 --> 00:37:07,060
เว้นเสียแต่ว่าสิ่งนั้นที่มันอยู่ในหัวใจของเจ้า
เจ้ารู้ความจริง

530
00:37:09,270 --> 00:37:12,570
สถานที่เช่นนี้มันไม่ได้หมายถึงครั้งสุดท้าย

531
00:37:14,170 --> 00:37:16,440
ช่วยข้าเถอะ คุณสก๊อต

532
00:37:18,010 --> 00:37:19,470
ได้โปรด

533
00:37:19,540 --> 00:37:22,340
ช่วยข้าปกป้องนางจากตัวนางเองเถอะ

534
00:37:43,270 --> 00:37:45,400
อ้อ สวัสดีจ้ะ

535
00:37:48,140 --> 00:37:50,140
ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องหวาดกลัวไปหรอก

536
00:37:52,840 --> 00:37:55,240
เจ้ามาช่วยข้าได้นะหากเจ้าต้องการ

537
00:37:58,850 --> 00:38:00,450
เจ้าเป็นลูกชายของแกลดวินใช่ไหมเล่า

538
00:38:03,320 --> 00:38:05,950
พ่อของเจ้ารู้ไหม
ว่าเจ้าออกมาข้างนอกนี้คนเดียว

539
00:38:06,020 --> 00:38:07,720
ข้าพาเจ้าไปส่งเขาได้นะ

540
00:38:10,060 --> 00:38:11,660
โอ้ย

541
00:38:11,730 --> 00:38:14,000
นังแม่มด

542
00:38:39,150 --> 00:38:42,190
กัปตัน มีแขกมาเยี่ยม

543
00:38:48,830 --> 00:38:51,630
ปืนเหล่านั้นเป็นของเจ้าแล้ว

544
00:38:51,700 --> 00:38:53,900
กัปตันไบรสันเตรียมพร้อมขนพวกมันลงจากเรือ
ในขณะที่พวกเราพูดคุยกัน

545
00:38:53,940 --> 00:38:57,170
คุณโอมอลลีย์รับหน้าที่คอยจับตาดู
เพื่อทำให้แน่ใจว่าเขายอมทำตาม

546
00:38:57,240 --> 00:38:59,270
เชิญนั่งก่อนสิ

547
00:39:07,720 --> 00:39:09,520
แด่ความบากบั่นของเรา

548
00:39:09,590 --> 00:39:12,620
และความสำเร็จอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ

549
00:39:16,430 --> 00:39:17,730
เป็นอะไรไปงั้นหรือ

550
00:39:17,790 --> 00:39:19,860
พ่อของเจ้าออกนอกลู่นอกทางหรือ

551
00:39:19,930 --> 00:39:22,000
คุณสก๊อต

552
00:39:22,060 --> 00:39:25,200
เพื่อที่จะรับประกันว่ากัปตันไบรสัน
มีความยินยอมพร้อมใจ

553
00:39:25,270 --> 00:39:27,770
ข้าได้จัดเตรียมกำหนดแผนการ
โดยที่คุณสก๊อตไม่รู้

554
00:39:29,670 --> 00:39:31,710
ข้าโกหกเขา

555
00:39:31,770 --> 00:39:33,570
ทรยศต่อความไว้เนื้อเชื่อใจของเขา

556
00:39:33,640 --> 00:39:36,080
ข้าไม่อยากทำเช่นนั้นเลย
แต่ข้าแค่ไม่คิดว่าเขาจะเข้าใจ

557
00:39:36,150 --> 00:39:38,080
อ้อ เจ้าจะคาดหวังกับเขาไม่ได้หรอก

558
00:39:38,150 --> 00:39:40,880
ไม่มีใครเชื่อหรอกว่ามันจะเป็นไปได้
จนกว่าเราจะแสดงให้พวกเขาเห็นกับตา

559
00:39:40,950 --> 00:39:43,020
แต่เมื่อไหร่ที่วันนั้นมันมาถึง

560
00:39:43,090 --> 00:39:46,050
เจ้ารู้ไหมว่าพวกเขาจะพูดอย่างไร

561
00:39:46,120 --> 00:39:48,990
พวกเขาจะพูดว่า
มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

562
00:40:11,710 --> 00:40:14,280
ถอยออกไป

563
00:40:15,850 --> 00:40:17,690
ถอยออกไป ถอยออกไป

564
00:40:23,190 --> 00:40:26,090
หนีไปให้พ้น หนีไปให้พ้น

565
00:40:26,160 --> 00:40:28,700
ทุกคน หนีไปยังชายหาดเดี๋ยวนี้เลย
เร็วๆเข้า

566
00:40:37,310 --> 00:40:39,110
- รีบไปเร็ว รีบไปเร็ว
- ไปเร็ว

567
00:40:46,150 --> 00:40:47,850
เรือกำลังจะล้มลงมาทับ

568
00:40:50,320 --> 00:40:51,590
ออกไป

569
00:41:09,070 --> 00:41:11,210
โอ้ แม่งเอ้ย

570
00:41:11,270 --> 00:41:12,870
แรนดอล

571
00:41:14,840 --> 00:41:17,280
- ข้าจะไปเอง
- กัปตัน ไม่มีเวลาแล้ว

572
00:41:17,350 --> 00:41:19,110
เสากระโดงใหญ่ในเรือ
มันรับน้ำหนักมากจนเกินไป

573
00:41:19,180 --> 00:41:20,550
พวกเราจะต้องตัดเชือกเรือ

574
00:41:20,620 --> 00:41:22,420
ปกป้องเสากระโดงใหญ่
ไม่ต้องรอข้า

575
00:41:29,390 --> 00:41:32,490
ต้องขุดดินนำตัวเขาออกมา ช่วยข้าด้วย

576
00:41:32,560 --> 00:41:36,030
ขาของข้า ขาของข้า

577
00:41:40,440 --> 00:41:43,170
ดึง ดึง นับ 1 2 3 ดึง

578
00:41:45,440 --> 00:41:47,640
มันใช้เวลานานเกินไป

579
00:41:52,350 --> 00:41:54,680
พวกเรามีเวลานานแค่ไหน

580
00:41:54,750 --> 00:41:55,880
พวกเราไม่มีเวลาแล้ว

581
00:41:57,850 --> 00:41:59,650
บิลลี่ ตอนนี้ได้เวลาแล้ว

582
00:42:06,630 --> 00:42:08,500
แม่งพระเจ้ามันใช่ไม่ได้ผล

583
00:42:16,540 --> 00:42:19,710
เข็มขัดของเจ้า
ถอดเข็มขัดของเจ้ามาให้ข้า

584
00:42:23,250 --> 00:42:24,710
- บิลลี่
- ตัดเชือก

585
00:42:24,780 --> 00:42:26,910
- บิลลี่
- ตกลง

586
00:42:26,980 --> 00:42:29,220
ใช่

587
00:42:30,620 --> 00:42:31,690
ลงมือ

588
00:42:37,660 --> 00:42:40,660
กัด กัดมันให้แน่นๆ

589
00:42:43,430 --> 00:42:45,270
เข้มแข็งเอาไว้นะ แรนดอล

590
00:42:45,330 --> 00:42:46,430
เข้มแข็งเอาไว้

591
00:42:48,440 --> 00:42:50,870
เอาล่ะ ดึง

592
00:43:54,070 --> 00:43:55,970
แม่งเอ้ย

593
00:44:12,320 --> 00:44:14,820
ข้าได้พูดกับเดอกรูทแล้ว
เจ้าได้ทำทุกอย่างที่เจ้าทำได้แล้ว

594
00:44:16,590 --> 00:44:19,760
ไม่ใช่ทุกอย่าง

595
00:44:19,830 --> 00:44:21,200
ข้าควรจะยับยั้งฟลินท์

596
00:44:21,260 --> 00:44:23,630
ขอพูดอย่างจริงใจ ไอ้ลูกชาย

597
00:44:23,700 --> 00:44:25,630
เจ้าทำเรื่องนั้นได้อย่างไร

598
00:44:28,540 --> 00:44:30,470
ระมัดระวังตัวให้ดี บิลลี่

599
00:44:34,910 --> 00:44:37,950
ฟลินท์ผลักดันให้มันผ่านพ้นไปได้
และข้ากลับเห็นดีเห็นงามทั้งๆที่ข้ารู้ดี

600
00:44:38,010 --> 00:44:40,080
เพราะว่าเจ้ารู้ว่าอะไรคือ
ความเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายที่นี่

601
00:44:40,150 --> 00:44:41,980
เจ้ารู้ว่าเขาคิดถูก

602
00:44:42,050 --> 00:44:43,920
นั่นไม่ใใช่สาเหตุที่ข้า...

603
00:44:50,490 --> 00:44:52,690
มันเป็นเพราะว่าข้ากลัวเขา

604
00:45:21,360 --> 00:45:23,990
บิลลี่และมอร์ลีย์

605
00:45:24,060 --> 00:45:26,130
ในคืนนั้นบนเรือ

606
00:45:26,190 --> 00:45:28,100
พวกเขาพูดเรื่องอะไรกัน

607
00:45:30,030 --> 00:45:31,370
อ้อ ข้าได้ยินไม่ถนัดนักหรอก

608
00:45:31,430 --> 00:45:34,300
แต่ฟังดูเหมือนว่าพวกเขา
กำลังพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง

609
00:45:34,370 --> 00:45:36,670
ใครบางคนที่ชื่อบาร์โลว์

610
00:46:27,990 --> 00:46:29,420
สำเร็จไหม

611
00:46:31,390 --> 00:46:33,190
เจ้าช่วยถอดชุดได้ไหม

612
00:46:41,000 --> 00:46:43,600
บทเพลงที่เจ้ากำลังเล่นอยู่

613
00:46:43,670 --> 00:46:47,070
นั่นคือทำนองเพลงชาโคนของเฮนรี่ เพอร์เซลล์
หากข้าไม่เข้าใจผิดไป

614
00:46:50,950 --> 00:46:52,310
เจ้าได้รับการศึกษามาดี

615
00:46:53,650 --> 00:46:56,450
พ่อของข้าได้จ้างครูสอนพิเศษ
ให้แก่ลูกของเขาทุกคน

616
00:46:56,520 --> 00:46:58,750
ดังนั้นพวกเขาจะได้รู้ซึ้ง
ถึงคุณค่าเสียงดนตรี

617
00:46:58,820 --> 00:47:02,020
อย่างน้อยมันนำพาข้าไปยังพี่น้องของข้า

618
00:47:02,090 --> 00:47:05,430
แต่สำหรับเหตุผลเกินกว่าที่ข้าจะเข้าใจ
บางสิ่งที่ทำให้ยึดติดกัน

619
00:47:09,930 --> 00:47:12,730
มีการบรรยายความรู้สึกที่เด่นชัด
ของความโศกเศร้า

620
00:47:12,800 --> 00:47:14,940
ในบทประพันธ์เพลงของเพอร์เซลล์

621
00:47:15,000 --> 00:47:17,640
บ่อบอกถึงห้วงอารมณ์ของเจ้า

622
00:47:17,710 --> 00:47:19,270
ข้ามีความเข้าใจถึงสิ่งที่พวกเขาคร่ำครวญ

623
00:47:21,080 --> 00:47:24,350
และอะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่าเจ้า
เข้าใจถึงห้วงอารมณ์ของข้าหรือ

624
00:47:24,410 --> 00:47:26,250
ตามความจริง

625
00:47:26,310 --> 00:47:29,150
ข้าอาจรู้ทุกอย่าง คุณนายแฮมิลตัน

626
00:47:31,420 --> 00:47:33,250
อย่างอย่าตื่นตระหนกไปเลย

627
00:47:33,320 --> 00:47:36,690
ข้าไม่ได้มีเจตนาเปิดเผย
ฐานะที่แท้จริงของเจ้าต่อทุกคน

628
00:47:36,760 --> 00:47:40,590
ข้าขอโทษ นายท่าน ข้าคิดว่าเจ้า
คงจะเข้าใจผิดไปว่าข้าเป็นคนอื่น

629
00:47:40,660 --> 00:47:43,400
รูปภาพที่อยู่ในห้องนอนของเจ้า
บรรยายให้เห็นภาพเจ้า

630
00:47:43,470 --> 00:47:45,500
เป็นภริยาของท่านลอร์ดโทมัส แฮมิลตัน

631
00:47:45,570 --> 00:47:48,000
โอรสแห่งอัลเฟรด แฮมิลตัน

632
00:47:48,070 --> 00:47:51,070
ท่านลอร์ดผู้ครอบครองกรรมสิทธิ์
หมู่เกาะบาฮามาสเหล่านั้น

633
00:47:52,540 --> 00:47:54,280
อภัยให้ข้าด้วย

634
00:47:54,340 --> 00:47:57,380
ข้าคงจะสับสนวุ่นวาย
และพูดวกวนนอกเรื่อง

635
00:47:59,980 --> 00:48:02,920
เจ้ารู้นะ ข้าได้ทำการค้าขายอย่างกว้างขวาง
กับท่านเอิร์ลมาเป็นเวลาหลายปี

636
00:48:02,980 --> 00:48:06,620
และข้ายังเคยได้ยินเรื่องโศกนาฏกรรม
มาเป็นเวลานานแล้ว

637
00:48:06,690 --> 00:48:09,420
สิ่งที่บังเกิดขึ้นกับโอรสองค์โตของเขา

638
00:48:09,490 --> 00:48:11,660
แต่ภริยาของโทมัส

639
00:48:11,730 --> 00:48:14,860
มีข่าวลือหนาหูมานาน
ข่าวลือประเภทคบชู้สู่ชาย

640
00:48:14,930 --> 00:48:16,900
มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวทางเพศที่รุนแรง

641
00:48:16,970 --> 00:48:19,400
กับสหายคนสนิทของสามีของนาง

642
00:48:19,470 --> 00:48:23,440
นายทหารหนุ่มผู้มีอนาคตไกล
ในกรมราชนาวีแห่งใต้ฝ่าพระบาท

643
00:48:26,140 --> 00:48:29,010
และเมื่อความสัมพันธ์เชิงชู้สาวถูดเปิดเผย

644
00:48:29,080 --> 00:48:31,750
โทมัสตรอมใจจนเสียสติอย่างบ้าคลั่ง

645
00:48:33,550 --> 00:48:35,620
เขาหมดอาลัยตายอยากกับชีวิต

646
00:48:35,680 --> 00:48:38,750
แม้กระทั่งโรงพยาบาลบ้าก็ไม่สามารถปกป้องเขา
จากตัวเขาเองได้

647
00:48:42,860 --> 00:48:45,030
ส่วนภริยาของโทมัส

648
00:48:45,090 --> 00:48:48,530
ได้ยินข่าวว่านางหนีตามชู้รักของนาง
ไปอยู่กรุงลอนดอน

649
00:48:48,600 --> 00:48:51,600
บ้างก็ว่าหนีไปเพราะอับอายขายขี้หน้า

650
00:48:51,670 --> 00:48:54,870
บ้างก็ว่าหลบหนีจากการถูกลงโทษ

651
00:48:54,940 --> 00:48:57,540
ข้อเท็จจริงมันอยู่ใกล้ตัวนี้เอง
ข้าถูกบีบบังคับให้สันนิษฐานว่า

652
00:48:57,610 --> 00:48:59,840
ชู้รักผู้นั้นมิใช่ใครอื่นที่ไหนเลย

653
00:48:59,910 --> 00:49:02,480
นอกจากกัปตันฟลินท์สหายของพวกเรานี่เอง

654
00:49:03,780 --> 00:49:06,710
ได้โปรดเข้าใจ
ที่ข้าหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูด

655
00:49:06,780 --> 00:49:09,420
ไม่ใช่เพื่อทำให้ขุ่นเคืองใจ
หรือว่าทำให้เจ้าลำบากใจ

656
00:49:09,480 --> 00:49:13,290
โดยแท้จริงแล้ว ข้าหวังว่าจะช่วยเจ้าได้

657
00:49:15,460 --> 00:49:16,990
ช่วยข้างั้นหรือ

658
00:49:17,060 --> 00:49:20,660
ข้าสันนิษฐานได้สิ่งเดียวเท่านั้น
ต่อการถูกเนรเทศของเจ้าในสถานที่แห่งนี้

659
00:49:20,730 --> 00:49:23,630
ที่แทบจะเป็นไปตามความเพ้อฝันน้อยมาก

660
00:49:25,400 --> 00:49:28,000
ข้าเข้าใจดีว่ามันสิ้นหวังมากแค่ไหน

661
00:49:28,070 --> 00:49:29,970
ที่อาจกดดันเจ้าที่นี่

662
00:49:30,040 --> 00:49:34,070
แต่บางทีมันอาจจะถึงเวลา
ที่เจ้าถูกยื่นข้อเสนอ

663
00:49:34,140 --> 00:49:36,310
และกลับไปยังดินแดนศิวิไลซ์

664
00:49:40,380 --> 00:49:42,820
และเจ้ารับข้อเสนอข้าได้ไหมเล่า

665
00:49:44,890 --> 00:49:49,320
บอสตันค่อนข้างเป็นสัตว์ที่แตกต่างกัน
จากกรุงลอนดอน

666
00:49:52,660 --> 00:49:54,830
มีการอภัยให้มากกว่าของอดีตคนหนึ่ง

667
00:49:54,900 --> 00:49:56,760
ในความรูสึกทั่วไป

668
00:49:56,830 --> 00:49:58,800
และในความความรู้สึกที่เฉพาะเจาะจงนี้

669
00:49:58,870 --> 00:50:01,570
พร้อมความช่วยเหลือของครอบครัวข้า

670
00:50:01,640 --> 00:50:05,570
สิ่งหนึ่งที่อาจทำให้ค้นพบ
การให้อภัยบาปทั้งสิ้นที่นั่น

671
00:50:05,640 --> 00:50:08,080
ตัวตนใหม่

672
00:50:08,140 --> 00:50:11,050
การเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บริสุทธิ์

673
00:50:11,110 --> 00:50:13,150
ข้าจัดการเรื่องนั้นให้เจ้าได้

674
00:50:13,210 --> 00:50:15,650
เจ้ามีเหตุผลอะไรงั้นหรือ

675
00:50:15,720 --> 00:50:18,720
เพราะข้ารู้ว่าการถูกตัดสินอย่างไม่เป็นธรรม
มันเป็นอย่างไร

676
00:50:18,790 --> 00:50:20,750
และเพราะว่าเรื่องนั้นมันแค่มีความเป็นไปได้

677
00:50:20,820 --> 00:50:23,620
ในขณะที่ข้าอยู่ในฐานะที่พิเศษ

678
00:50:23,690 --> 00:50:26,130
เพื่อยื่นข้อเสนออิสรภาพของเจ้าให้แก่เจ้า

679
00:50:26,190 --> 00:50:29,030
เจ้าอาจจะสามารถทำสิ่งเดียวกันนี้
เพื่อข้าได้บ้าง

680
00:50:46,820 --> 00:50:48,520
สวัสดี ชาร์ลส์

681
00:50:57,190 --> 00:50:59,090
สภาพเจ้าดูดีขึ้นเยอะเลย

682
00:50:59,160 --> 00:51:00,930
แม่งเจ้าไปตายซะ

683
00:51:01,000 --> 00:51:03,260
เราอยู่กันตามลำพัง

684
00:51:05,200 --> 00:51:08,170
เจ้าไม่จำเป็นต้องเสแสร้งกับข้า

685
00:51:10,510 --> 00:51:13,210
แม่งข้าเคยเสแสร้งกับเจ้างั้นหรือ

686
00:51:14,810 --> 00:51:16,880
เจ้าทำให้ข้าดูอ่อนแอ

687
00:51:18,150 --> 00:51:21,350
การยืนเคียงบ่าเคียงไหล่เจ้า
ข้าดูต่ำต้อยนัก

688
00:51:25,290 --> 00:51:26,620
ข้าเคยเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

689
00:51:29,090 --> 00:51:30,490
ในตอนนั้นที่เจ้าได้พบกับข้า

690
00:51:30,560 --> 00:51:32,760
เจ้าคงจะต้องรู้ว่าข้าไม่มีทางยอมรับเรื่องนั้นได้

691
00:51:34,760 --> 00:51:37,100
ต่อการที่จะต้องต่ำต้อยกว่า

692
00:51:37,170 --> 00:51:39,130
นั่นแหล่ะคือสาเหตุที่ข้ารักเจ้า

693
00:51:42,200 --> 00:51:43,940
และเจ้าก็ทำลายข้า

694
00:51:45,870 --> 00:51:48,140
ข้าเปิดเผยตัวตนเจ้าออกมาต่างหากเล่า

695
00:51:48,210 --> 00:51:50,780
ความอ่อนแอมันอยู่เบื้องหลังหน้ากาก

696
00:51:55,180 --> 00:51:57,080
ความหวาดกลัว

697
00:51:59,820 --> 00:52:03,390
ข้าเอามันออกไปจากตัวเจ้าเยอะมาก

698
00:52:05,560 --> 00:52:07,230
และยังเหมือนเดิม...

699
00:52:09,800 --> 00:52:12,430
เจ้ารู้ดีว่าเจ้าเอาทั้งหมดนั้นกลับคืนมาได้

700
00:52:14,900 --> 00:52:17,600
เจ้าจะกลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้ง

701
00:52:17,670 --> 00:52:20,310
เจ้าขัดขวางข้าได้

702
00:52:22,110 --> 00:52:25,080
เจ้าแม่งแย่งชิงไอ้เกาะทั้งหมดนี้
ไปจากข้าได้

703
00:52:28,750 --> 00:52:31,950
เจ้ารู้ดีอย่างยิ่ง
ว่าเจ้าจำเป็นต้องทำอย่างไรกันแน่

704
00:52:32,020 --> 00:52:35,690
มันคือที่ไหนที่เจ้าจำเป็นจะต้องไปลงมือทำมัน

705
00:52:37,730 --> 00:52:39,630
หากเพียงแค่เจ้าแม่งไม่โครตหวาดกลัวเช่นนี้

706
00:53:58,370 --> 00:54:00,940
นี่มันช่างเป็นภาพที่น่าเศร้าใจว่าไหมเล่า

707
00:54:05,950 --> 00:54:09,380
คุณนายกูทรีน่าจะแค่ปล่อยให้ฆ่าเจ้าไปซะ

708
00:54:09,450 --> 00:54:11,890
มันคงจะทำให้ได้รับความเมตตามากยิ่งขึ้นเลย

709
00:54:11,950 --> 00:54:14,860
ทีนี้ เจ้าจะเอาอีตัวมาคืนข้าไหม

710
00:54:18,460 --> 00:54:21,060
ปัดโธ่เอ้ย อ๊วกแตกใส่รองเท้าข้า

711
00:54:21,130 --> 00:54:23,430
โอ้ แม่งเอ้ย
ทำให้มันหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานซะ

712
00:54:32,670 --> 00:54:34,310
โอ้ เห็นแก่พระเจ้าเถอะ...

713
00:54:50,490 --> 00:54:52,890
เดี๋ยว

714
00:54:52,960 --> 00:54:54,190
ฟังข้าก่อน

715
00:55:00,270 --> 00:55:01,770
ซ่องอีตัว

716
00:55:01,840 --> 00:55:04,470
ข้าจะยกมันให้เจ้าครึ่งหนึ่ง

717
00:55:04,540 --> 00:55:07,070
เราจะเป็นหุ้นส่วนกัน

718
00:55:07,140 --> 00:55:08,610
ได้โปรดเถอะ

719
00:55:36,040 --> 00:55:39,210
บาทหลวงรู้ว่าลูกเป็นใครใช่ไหม

720
00:55:39,270 --> 00:55:41,270
พ่อรู้

721
00:55:41,340 --> 00:55:44,850
ลูกคือต้นเหตุที่ทำให้เกาะแห่งนี้
เต็มไปด้วยเหล่ามฤจฉาชีพ

722
00:55:46,210 --> 00:55:49,350
พระเจ้าทรงสอนให้พวกเราห้ามไชโยโห่ร้อง
เมื่อมีผู้อื่นเดินสะดุดล้ม

723
00:55:49,420 --> 00:55:52,720
ในกรณีของลูก
พ่อขอให้พระองค์ทรงอภัยให้

724
00:55:52,790 --> 00:55:56,190
แล้วถ้าหากพระเจ้าทรงพูดเรื่องการไถ่บาปเล่า

725
00:55:56,260 --> 00:55:59,260
ยอมรับความรักของพระองค์
และลูกจะค้นพบมันเจอ

726
00:55:59,330 --> 00:56:00,770
แล้วถ้าหากลูกเตรียมพร้อม
จะทำมันต่อไปเล่า

727
00:56:00,830 --> 00:56:02,360
ทำต่อไปงั้นหรือ

728
00:56:02,430 --> 00:56:05,800
เข้าพิธีปลงอาบัติสำหรับบาปในอดีตของลูก

729
00:56:05,870 --> 00:56:09,100
ทำความดี

730
00:56:09,170 --> 00:56:11,070
และพวกเขาจะเริ่มต้นในคืนนี้

731
00:56:11,140 --> 00:56:13,140
นั่นใครหรือ

732
00:56:13,210 --> 00:56:15,380
คุณสก๊อต

733
00:56:15,440 --> 00:56:17,540
เจ้ามาทำอะไรที่นี่

734
00:56:17,610 --> 00:56:19,580
ข้าคิดว่าเจ้าอาจต้องการความช่วยเหลือ

735
00:56:22,050 --> 00:56:24,520
ในที่สุดไอ้ชั่วช้าก็ขนปืนชุดแรกมาจนได้

736
00:56:26,350 --> 00:56:27,520
เขาใช้เวลานานโขทีเดียว

737
00:56:29,590 --> 00:56:31,660
เขาใช้เวลาขนส่งสินค้าของเขาอย่างจริงจัง

738
00:56:34,260 --> 00:56:37,600
เจ้าดูเหน็ดเหนื่อย
เหตุไฉนไม่ให้ข้ารับช่วงต่อเล่า

739
00:56:37,670 --> 00:56:40,530
คุณนายกูทรีสั่งให้ข้าจับตาดู
การขนส่งปืนเหล่านั้นด้วย 2 ตาของข้าเอง

740
00:56:42,600 --> 00:56:44,870
ข้าเข้าใจ

741
00:56:54,280 --> 00:56:57,280
ลูกเป็นคนนำเหล่าภูตผีปีศาจ
มายังเกาะแห่งนี้

742
00:56:58,790 --> 00:57:00,720
ให้การสนับสนุนพวกเขา

743
00:57:00,790 --> 00:57:02,720
เพิ่มขีดความสามารถให้พวกเขา

744
00:57:02,790 --> 00:57:05,190
เพิ่มพลังอำนาจให้พวกเขา

745
00:57:06,960 --> 00:57:09,860
มันดูราวกับว่าการปลงอาบัติของลูก
ควรจะทำอย่างเรียบง่าย

746
00:57:12,470 --> 00:57:14,170
อีกไม่นานนี้ลูกจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง

747
00:57:14,240 --> 00:57:16,300
พวกเขาจะถูกขับไล่ออกไป
จากสถานที่แห่งนี้

748
00:57:17,610 --> 00:57:19,770
ในเร็วๆนี้

749
00:57:19,840 --> 00:57:21,840
และชั่วนิจนิรันดร์

750
00:57:25,880 --> 00:57:27,780
เรือเดอะแอนโครมาคี
มันไม่น่าจะเป็นไปได้

751
00:57:27,850 --> 00:57:29,350
กัปตันไบรสันยังไม่ได้ลำเลียงปืนเลย

752
00:57:29,420 --> 00:57:31,350
เขาไม่ เรือมันกำลังแล่นออกไป

753
00:57:31,420 --> 00:57:33,720
ปืนใหญ่เหล่านั้นมันยังอยู่บนเรือ

754
00:57:33,790 --> 00:57:35,160
แล้วพวกเราจะทำอย่างไรดีเล่า

755
00:57:38,390 --> 00:57:40,390
ไปเอาพวกมันกลับคืนมา

756
00:57:41,305 --> 00:58:41,375
Do you want subtitles for any video?
-=[ ai.OpenSubtitles.com ]=-