1
00:00:06,000 --> 00:00:12,074



2
00:00:12,080 --> 00:00:15,090
วันที่นายท่านและลูกสาวของเขา
บอกพวกเจ้าว่าเบี้ยที่พวกเขาเอาไป

3
00:00:15,150 --> 00:00:16,850
มันจะไม่มีวันได้มันคืน

4
00:00:16,960 --> 00:00:20,140
พวกเรากำลังสร้างระบบที่นี่
ของพ่อข้าขึ้นมาใหม่ โดยปราศจากพ่อของข้า

5
00:00:20,210 --> 00:00:23,010
เป็นหุ้นส่วนกัน พร้อมพวกเจ้าทุกคน
มีส่วนแบ่งปันในผลกำไร

6
00:00:23,080 --> 00:00:25,580
ข้าจะทำอย่างนั้นทันทีที่เจ้ายกเลิก
การประกาศห้ามค้าขายกับกัปตันเวน

7
00:00:25,660 --> 00:00:26,920
ชาร์ลส์ เวนเป็นสัตว์เดรัจฉาน

8
00:00:26,990 --> 00:00:28,970
เจ้ามีเวลาถึงพลบค่ำ
ต่อการกลับมามีสติอีกครั้งของเจ้า

9
00:00:29,030 --> 00:00:30,940
เจ้ามีปัญหาบางอย่างกับพวกเรา
ที่ยึดอีตัวคนนั้นเอาไว้งั้นหรือ

10
00:00:31,000 --> 00:00:33,000
แต่มันขึ้นอยู่กับพวกเรา
เมื่อไหร่ที่พวกเราจัดการกับนางเสร็จสิ้น

11
00:00:34,200 --> 00:00:37,710
การตามไล่ล่าเรือเดอะมาเรียอัลเลน
มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับทรัพย์สมบัติเลย

12
00:00:37,790 --> 00:00:41,670
มันคือการประหารชีวิต
บรรดาผู้ชายที่ดีจะต้องมาตาย

13
00:00:41,730 --> 00:00:45,210
ให้แก่แผนการร้ายบางอย่างที่ซุกซ่อนเอาไว้
แผนการร้ายของสตรีตระกูลบาร์โลว์

14
00:00:45,270 --> 00:00:48,010
มีการอภัยให้มากกว่าของอดีตคนหนึ่ง

15
00:00:48,070 --> 00:00:49,750
พร้อมความช่วยเหลือของครอบครัวข้า

16
00:00:49,810 --> 00:00:52,150
สิ่งหนึ่งที่อาจทำให้ค้นพบตัวตนใหม่ที่นั่น

17
00:00:52,220 --> 00:00:54,350
กัปตันไบรสันแล่นเรือเดอะเวลเลสโก้ออกทะเล

18
00:00:54,430 --> 00:00:56,130
มาเป็นเวลา 10 ปีและไม่เคยมีโจรสลัดหน้าไหน
ขึ้นเรือเพื่อปล้นสะดมได้เลย

19
00:00:58,060 --> 00:00:59,500
เขาอยู่ในห้องเสริมโครงเหล็กพิเศษ

20
00:00:59,560 --> 00:01:01,640
ไม่มีทางที่จะเอาปืนออกไปจากเรือได้เลย

21
00:01:01,700 --> 00:01:05,040
ทุกคนที่เราส่งลงไปข้างล่าง
เพียงแค่จะถูกยิงตายทันที

22
00:01:05,110 --> 00:01:07,740
คุณนายกูทรีได้ออกคำสั่งอย่างชัดเจน

23
00:01:07,810 --> 00:01:10,310
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ข้าอยากทำให้แน่ใจ
ว่าเจ้าอยู่บนเรือลำนี้แล้ว

24
00:01:10,390 --> 00:01:12,520
"ข้าได้ส่งข้อความไปถึงกัปตันเรือ
แห่งเดอะสการ์บอรอฟ"

25
00:01:12,590 --> 00:01:15,760
"และข้าได้บอกเขาว่าเขาจะตามหาตัวเจ้าได้ที่ไหน"

26
00:01:15,830 --> 00:01:18,500
พับผ่าเถอะ เดอะสการ์บอรอฟ

27
00:03:32,390 --> 00:03:33,790
พวกเราแล่นเรือหนีออกมาไกลแค่ไหน

28
00:03:33,850 --> 00:03:36,590
ไม่ไกล อยู่ห่างออกไปไม่กี่ไมล์เอง

29
00:03:36,650 --> 00:03:38,860
แม่งเดอะสการ์บอรอฟ
มันอยู่ข้างนอกทะเลนั่น บิลลี่

30
00:03:38,920 --> 00:03:41,660
ข้าสัมผัสถึงมันได้ มันแค่กำลังรอให้พวกเรา
สูดลมหายใจเข้าชั่วอึดใจหนึ่ง

31
00:03:41,720 --> 00:03:43,460
ดังนั้นเรือจะสามารถจัดเตรียมปืนใหญ่
อานุภาพร้ายแรงเหล่านั้นได้

32
00:03:43,530 --> 00:03:45,660
ลาร์สเกือบจะพร้อมแล้ว

33
00:03:45,730 --> 00:03:47,760
เขาจะต้องรีบเปิดบังเกอร์ด่วนจี๋เลย

34
00:03:51,630 --> 00:03:53,100
4 ชั่วโมงจนกว่าพระอาทิตย์ขึ้น

35
00:03:54,670 --> 00:03:56,440
หากพวกเราไม่ได้ปืนใหญ่ก่อนเวลานั้น

36
00:03:56,500 --> 00:03:59,740
ฟลินท์จะปล่อยให้พวกเราออกเดินทาง ถูกไหม

37
00:04:15,490 --> 00:04:17,390
ได้แล้ว

38
00:04:19,820 --> 00:04:21,460
ไส้ตะเกียงน้ำมันไหม้อย่างรวดเร็ว
ดังนั้นอย่าเพิ่งจุดไฟมัน

39
00:04:21,520 --> 00:04:23,190
จนกระทั่งเจ้าจะอยู่เหนือบังเกอร์

40
00:04:23,260 --> 00:04:26,820
ผ่านเข้าไปถึงรูสังหาร
และจากนั้นหาที่กำบังตัว

41
00:04:26,900 --> 00:04:28,930
ทหารกองหน้าจะตามหลังเจ้าไปทันที

42
00:04:29,000 --> 00:04:31,800
ในขณะที่ไบรสันและลูกเรือของเขา
กำลังสำลักควันเข้าไป

43
00:04:31,860 --> 00:04:34,930
พวกเราจะพังประตูเข้าไป นำตัวเขาออก

44
00:04:35,000 --> 00:04:37,330
ฉกฉวยปืนใหญ่ของพวกเราและแล่นเรือกลับบ้าน

45
00:04:42,710 --> 00:04:44,200
เขาได้พูดอะไรกับเจ้าไหม

46
00:04:48,240 --> 00:04:49,380
เรื่องอะไรหรือ

47
00:04:52,310 --> 00:04:55,380
ไบรสันแอบหลบหนีไปพร้อมปืนใหญ่ของเรา
มันอีกเรื่องหนึ่ง

48
00:04:55,450 --> 00:04:58,050
แต่นำเรือเดอะสการ์บอรอฟมากับเขาด้วยงั้นหรือ

49
00:04:58,120 --> 00:05:00,520
เขารู้ว่าราชนาวีป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆนี้ได้อย่างไร

50
00:05:00,590 --> 00:05:02,960
ริชาร์ด กูทรีจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่

51
00:05:03,030 --> 00:05:05,030
แม่งจริงหรือ เจ้าคิดอย่างนั้นหรือ

52
00:05:05,090 --> 00:05:07,430
สิ่งที่ข้ารู้สึกสับสนก็คือริชาร์ด กูทรี

53
00:05:07,500 --> 00:05:09,730
ควรจะต้องถูกคุ้มกันอย่างแน่นหนา
ที่บ้านของสตรีที่ชื่อบาร์โลว์

54
00:05:09,810 --> 00:05:11,700
นั่นคือสิ่งที่เขาบอกพวกเราไม่ใช่หรือ

55
00:05:11,770 --> 00:05:14,370
ข้าหมายถึงเจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับนางบ้างไหม

56
00:05:14,430 --> 00:05:17,470
นางร่วมแบ่งปันหนังสือที่เขารักด้วยงั้นหรือ

57
00:05:18,880 --> 00:05:21,350
นี่มันถึงเวลาที่พวกเราจะเริ่มถาม
คำถามบางอย่างที่แท้จริงได้แล้วไม่ใช่หรือ

58
00:05:21,410 --> 00:05:23,620
บิลลี่ ไม่ใช่ตอนนี้

59
00:05:23,690 --> 00:05:25,980
ได้โปรดเถอะ

60
00:06:05,590 --> 00:06:07,430
เขาต้องการให้เจ้ารับมันเอาไว้

61
00:06:10,760 --> 00:06:13,060
เพื่อนำไปใส่ในรูที่อยู่ข้างบนหัวของเจ้า

62
00:06:13,130 --> 00:06:16,870
เพื่อส่งสัญญาณไปให้โจรสลัด

63
00:06:20,640 --> 00:06:22,340
เขาบอกว่าหากพวกเราช่วยเหลือพวกเขา

64
00:06:22,400 --> 00:06:24,980
พวกเขาจะนำพวกเรากลับไปยังบ้านของพวกเขาด้วย

65
00:06:26,210 --> 00:06:27,840
ไม่

66
00:06:29,680 --> 00:06:32,150
- เขาพูดว่า...
- ข้ารู้ว่าเขาจะพูดอะไร

67
00:06:32,220 --> 00:06:35,350
เขาบอกว่าในนัสเซาทาสจะสามารถเป็นอิสระได้

68
00:06:35,420 --> 00:06:37,150
ได้งานทำและได้รับเบี้ยค่าแรงงาน

69
00:06:37,220 --> 00:06:39,720
อาจจจะสำหรับตัวเขา เขามีร่างกายกำยำเเข็งแรง

70
00:06:39,780 --> 00:06:41,720
มีคนอื่นอีกไม่กี่คน

71
00:06:41,790 --> 00:06:44,190
ส่วนพวกเจ้าคนที่เหลือ อย่าโง่หลอกตัวเจ้าเองเลย

72
00:06:44,260 --> 00:06:47,390
เจ้าคือสินค้า ในนัสเซาหรือจะเป็นอีกอย่างอื่น

73
00:06:47,470 --> 00:06:49,600
เจ้าตัดสินใจแทนพวกเราทุกคนงั้นหรือ

74
00:06:49,670 --> 00:06:51,030
เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าเลย

75
00:06:51,100 --> 00:06:53,340
พวกเรามีโอกาสที่จะได้เป็นอิสระ

76
00:06:53,400 --> 00:06:55,510
ข้าไม่สนใจหรอก

77
00:06:57,640 --> 00:06:58,910
มีอาวุธอยู่บนเรือลำนี้

78
00:06:58,980 --> 00:07:01,940
พวกโจรสลัดวางแผนที่จะนำพวกมัน
กลับไปยังนัสเซา

79
00:07:02,010 --> 00:07:05,110
อาวุธเหล่านั้นพวกมันเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
ต่อใครบางคนที่ข้ารัก

80
00:07:06,310 --> 00:07:09,650
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวข้าหรือพวกเจ้าก็ตาม

81
00:07:09,720 --> 00:07:12,290
อาวุธเหล่านั้นพวกมันจะต้องไม่ถูกนำกลับไปเด็ดขาด

82
00:07:58,940 --> 00:08:01,840
บัดนี้มันถึงเวลาที่พวกเราจะบอกคนเหล่านั้น

83
00:08:01,910 --> 00:08:03,810
ใครที่มีเจตนาจะทำให้พวกเราตกเป็นทาส

84
00:08:03,870 --> 00:08:07,210
สถานที่แห่งนี้ไม่ต้อนรับพวกมันอีกต่อไปแล้ว

85
00:08:07,280 --> 00:08:09,050
ไม่อีกต่อไปแล้ว

86
00:08:09,110 --> 00:08:11,580
แม่งพวกมันไปตายซะ แม่งไอ้พวกชั่วช้าเลวทราม

87
00:08:11,650 --> 00:08:13,550
แม่งไม่ทงไม่ทนมันอีกต่อไปแล้ว

88
00:08:13,620 --> 00:08:15,550
2 ชั่วโมง

89
00:08:15,620 --> 00:08:19,090
แม่ง 2 ชั่วโมงแล้วที่นางซ่อนตัวอยู่ข้างในนั้น

90
00:08:19,150 --> 00:08:21,930
อ้อ ข้าคนหนึ่งที่คิดว่ามันเป็นสัญญาณที่ดี

91
00:08:24,830 --> 00:08:26,630
อะไรนะ

92
00:08:26,700 --> 00:08:29,460
ชัดเจนว่านางได้ทำการตัดสินใจอย่างจริงจัง

93
00:08:29,530 --> 00:08:33,100
ข้าขอโทษ เจ้าคิดว่ามันเป็นสัญญาณที่ดี
ที่นางได้ทำการตัดสินใจอย่างจริงจังงั้นหรือ

94
00:08:33,170 --> 00:08:37,240
ข้าไม่ได้แม้กระทั่ง...ให้ตายเถอะ

95
00:08:37,310 --> 00:08:40,310
ข้าเชื่อว่าสิ่งที่กัปตันลอเรนซ์ตั้งใจจะพูด

96
00:08:40,380 --> 00:08:42,650
ก็คือตราบเท่าที่มันช่วยทำให้คุณนายกทรี

97
00:08:42,710 --> 00:08:46,110
โผล่ออกมาจากหลังประตูนั่น
และประกาศยกเลิกการสั่งห้ามกัปตันเวน...

98
00:08:46,180 --> 00:08:47,980
ซึ่งการตัดสินใจ ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้

99
00:08:48,050 --> 00:08:51,150
นางบอกว่าจะต้องข้ามศพของนางไปก่อน...

100
00:08:51,220 --> 00:08:54,490
จากนั้นกัปตันฮอร์นิโกลด์ที่นั่งอยู่ตรงนั้น

101
00:08:54,560 --> 00:08:58,130
ก็เดินหนีไปจากสมาคมการขนส่งทางเรือ
ของพวกเราที่เพิ่งจะตั้งไข่

102
00:08:58,190 --> 00:09:00,060
โดยได้ขีดเส้นตายเอาไว้ว่า

103
00:09:00,130 --> 00:09:01,560
เขาจะถอนกำลังคนของเขาออกไปจากท้องถนน

104
00:09:01,630 --> 00:09:03,990
ตรงจุดที่ซึ่งกัปตันลิลลี่ไวท์
และม็อบของเขา

105
00:09:04,060 --> 00:09:06,990
มีอิสระที่จะจุดไฟเผาทุกสิ่งทุกอย่าง
ต่อหน้าต่อตาตระกูลกูทรีเอ่ยชื่อมาได้เลย

106
00:09:07,070 --> 00:09:09,940
ทั้งหมดในนัสเซา มีโอกาสเกิดขึ้นได้
สถานการณ์แย่ลงเกิดความโกลาหลจนลุกเป็นไฟ

107
00:09:10,000 --> 00:09:12,310
จากสิ่งที่ซึ่งพวกเราทุกคนคงจะเคราะห์ดี
หลบหนีไปได้อย่างมีชีวิต

108
00:09:12,370 --> 00:09:14,770
ทุกครั้งที่ประตูบานนั้นยังปิดอยู่

109
00:09:14,840 --> 00:09:18,350
คือตอนที่คุณนายกูทรี
พิจารณาถึงผลลัพธ์ที่ตามมา

110
00:09:18,410 --> 00:09:22,170
คำแนะนำซึ่งมีผล แม้กระทั่งทางเลือกที่ดีกว่า

111
00:09:22,250 --> 00:09:24,050
เพื่อกลืนน้ำลายยอมเสียศักดิ์ศรีของนางเอง

112
00:09:26,780 --> 00:09:29,220
ข้าไม่รู้สิ

113
00:09:29,290 --> 00:09:32,990
บางทีเจ้าจำเป็นต้องหัดศรัทธาในตัวผู้คน
ให้มากกว่านี้สักหน่อย

114
00:09:58,250 --> 00:10:01,350
ข้าจะนำข่าวดีไปบอกต่อกัปตันลิลลี่ไวท์

115
00:10:01,410 --> 00:10:03,780
แจ้งให้เขารู้ว่าเขายอมสลายม็อบได้เเล้ว

116
00:10:18,830 --> 00:10:20,640
ข่าวดี ทุกคน

117
00:10:20,700 --> 00:10:23,100
อีนังร่านมันยอมจำนน

118
00:10:23,170 --> 00:10:25,510
พวกเราแม่งกลับไปดำเนินธุรกิจได้แล้ว

119
00:10:25,570 --> 00:10:28,370
เจ้าได้ยินคำนั้นไหม

120
00:10:35,450 --> 00:10:37,280
งั้นคราวนี้มันเรื่องอะไรหรือ

121
00:10:37,350 --> 00:10:40,280
นางไม่ยอมให้ผู้ใดแตะต้องอีตัวผู้นั้น

122
00:10:42,620 --> 00:10:44,780
แม่งเจ้ามีปัญหาอะไรนักหรือ

123
00:10:44,860 --> 00:10:46,550
ก้าวขาเข้ามาอีกก้าวล่ะก็ข้าจะแสดงให้เจ้าดู

124
00:10:46,630 --> 00:10:48,690
คุณฮามุนด์ อนุญาตให้ข้าได้พูด
กับสหายของเราที่ยืนอยู่ตรงนี้เถอะ

125
00:10:50,390 --> 00:10:52,130
พูดให้นางหัดมีสติอย่างมีเหตุผลซะ เเจ็ค

126
00:10:55,030 --> 00:10:57,800
ก่อนที่นางจะลงมือและทำอะไรบางอย่างที่โง่ๆ

127
00:11:00,030 --> 00:11:03,210
บอกข้าสิว่าเรื่องนี้มันจะไม่เกิดขึ้น

128
00:11:03,270 --> 00:11:06,370
บอกข้าสิว่าเจ้าจะไม่รบราฆ่าฟันกับคุณฮามุนด์
เพื่อแย่งชิงแม่งอีตัวผู้นั้น

129
00:11:06,430 --> 00:11:07,870
อย่าเรียกนางเช่นนั้นอีก

130
00:11:10,270 --> 00:11:12,110
มันดูเหมือนว่าข้าล้มเหลวต่อความซาบซึ้งใจ

131
00:11:12,180 --> 00:11:14,110
เพียงแค่สถานการณ์นี้มันทำให้เจ้า
ต้องยุ่งเหยิงวุ่นวายถลำลึกไปมากแค่ไหน

132
00:11:14,180 --> 00:11:16,320
แต่หากเจ้ามีความตั้งใจ
จะกระทำตามแนวทางนี้ต่อไป

133
00:11:16,380 --> 00:11:18,350
ถ้าเช่นนั้นข้าคิดว่าพวกเราควรจะต้อง
กล่าวคำอำลากันในตอนนี้

134
00:11:18,420 --> 00:11:20,350
เพราะว่าข้าไม่คิดว่าข้าจะสามารถทนดู
พวกผู้ชายเหล่านั้น

135
00:11:20,420 --> 00:11:22,950
จับเจ้าโยนเข้าไปในเต็นท์นั่นเช่นเดียวกัน
และวิธีที่พวกมันจะกระทำต่อเจ้า

136
00:11:23,020 --> 00:11:25,830
ซึ่งเป็นสิ่งที่ข้าหวาดกลัว
ว่าเรื่องนี้มันจะจบลงเช่นนั้น

137
00:11:25,890 --> 00:11:27,730
เว้นเสียแต่ว่าเจ้าทำตัวเองให้ดีขึ้น
อย่าหาเรื่องใส่ตัว

138
00:11:58,520 --> 00:12:00,190
กัปตันสั่งว่าห้ามจุดไฟ

139
00:12:00,260 --> 00:12:02,260
ข้ารู้แล้ว

140
00:12:15,810 --> 00:12:18,810
ถึงท่านผู้พิพากษาแอดดิ้งตัน โทมัส
ที่ควรค่าแก่การให้เกียรติ

141
00:12:18,880 --> 00:12:20,820
แห่งอาณานิคมอ่าวแมสซาชูเซตส์

142
00:12:23,520 --> 00:12:26,680
ข้าขอถวายฎีกาท่าน
ภายใต้การให้คำแนะนำต่อสหายของท่าน

143
00:12:26,760 --> 00:12:28,960
คุณริชาร์ด กูทรี

144
00:12:29,020 --> 00:12:32,600
เพื่อร้องขอความช่วยเหลือ
และอำนาจบังคับของท่าน

145
00:12:32,660 --> 00:12:34,970
ท่านอาจรู้จักกัปตันเจมส์ ฟลินท์แล้ว

146
00:12:35,030 --> 00:12:37,330
โดยกิตติศัพท์

147
00:12:37,400 --> 00:12:40,560
ผ่านเรื่องราวการกระทำผิดในอดีตของเขา

148
00:12:40,640 --> 00:12:44,510
แต่ท่านอาจไม่รู้เรื่องความต้องการ
กลับใจเป็นคนดีของเขา

149
00:12:44,580 --> 00:12:47,740
เขาเป็นผู้ชายที่ดี เป็นคนดี

150
00:12:47,810 --> 00:12:50,750
มีความทะเยอทะยานที่จะยุติ
การกระทำผิดทางทะเลของเขา

151
00:12:50,810 --> 00:12:54,150
และเสาะหาชีวิตในส่วนหนึ่งของโลกใบนี้
ที่ยินดีให้การต้อนรับผู้ชายคนหนึ่ง

152
00:12:54,210 --> 00:12:56,890
ผู้ถ่อมตนและรู้สึกสำนึกผิด

153
00:12:56,950 --> 00:12:59,320
สิ่งที่เป็นไปได้เช่นนั้น

154
00:12:59,390 --> 00:13:02,050
สถานที่เช่นนั้นมันมีอยู่จริงงั้นหรือ

155
00:13:02,130 --> 00:13:05,660
เรื่องนี้มันเต็มไปด้วยความหวังอย่างยิ่ง
ที่ข้าได้เขียนจดหมายถึงท่านในวันนี้

156
00:13:05,720 --> 00:13:07,990
ข้าได้แนบตั๋วแลกเงินในจดหมายมาด้วย

157
00:13:08,060 --> 00:13:10,130
ด้วยเบี้ยจำนวน 500 ปอนด์

158
00:13:10,200 --> 00:13:12,100
เพื่อเป็นค่าการใช้ดุลยพินิจของท่าน

159
00:13:12,170 --> 00:13:15,170
เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายที่นำมาซึ่งการยินยอม
อะไรก็ตามที่มีความจำเป็น

160
00:13:17,800 --> 00:13:20,370
ข้าเพียงแค่ขอให้จัดการอย่างรีบด่วน

161
00:13:20,440 --> 00:13:23,340
หากถูกจับผิดได้เขาจะตกอยู่ในอุบายอันตราย
โดยชายผู้โฉดชั่วเลวทราม

162
00:13:23,410 --> 00:13:25,580
ใครที่จะต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน
ตอนที่พวกเขาได้รู้ถึง

163
00:13:25,640 --> 00:13:27,810
เรื่องการทรยศของเขา

164
00:13:29,350 --> 00:13:31,510
ให้ตายเถอะ

165
00:13:31,590 --> 00:13:34,820
จงเชื่อข้าเถอะ หนี้บุญคุณ
และทาสรับใช้ผู้จงรักภักดีของท่าน

166
00:13:34,900 --> 00:13:36,430
มิรันด้า บาร์โลว์

167
00:15:00,300 --> 00:15:02,640
คิดหาแผนการอื่นมาให้ข้า

168
00:15:04,640 --> 00:15:05,980
แม่งเอ้ย

169
00:15:07,520 --> 00:15:10,220
ข้าจำเป็นต้องคุยกับเจ้าเดี๋ยวนี้เลย

170
00:15:30,230 --> 00:15:32,310
ข้าพบมันอยู่ในห้องพักบนเรือของไบรสัน

171
00:15:32,370 --> 00:15:33,710
จดหมายจากสตรีตระกูลบาร์โลว์

172
00:15:33,780 --> 00:15:36,180
นางต้องการให้มีการอภัยโทษแก่ฟลินท์ในบอสตัน

173
00:15:36,240 --> 00:15:38,940
นางบอกว่าพวกเราจะต้องฆ่าเขา
ตอนที่พวกเรารู้เรื่องการทรยศของเขา

174
00:15:39,010 --> 00:15:40,780
แล้วไงเล่า

175
00:15:40,850 --> 00:15:43,420
มันเขียนบอกว่าทรยศ

176
00:15:44,990 --> 00:15:46,290
เรื่องนั้นข้ารู้

177
00:15:46,360 --> 00:15:48,690
ในตอนนี้เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไรหรือ

178
00:15:52,090 --> 00:15:54,790
ข้ารู้เรื่องเรือเดอะมาเรียอัลเลน

179
00:15:54,870 --> 00:15:56,160
อะไรนะ

180
00:15:56,240 --> 00:15:58,370
ข้ารู้ว่าฟลินท์ฆ่าคนเหล่านั้นเพื่อนาง

181
00:15:58,440 --> 00:16:00,440
ข้ารู้ว่ามอร์ลีย์เห็นเหตุการณ์และนำมาเล่าให้เจ้าฟัง

182
00:16:00,500 --> 00:16:02,480
และข้ารู้ว่าเจ้าไม่ทำอะไรเลย

183
00:16:02,540 --> 00:16:04,370
ถ้าเช่นนั้นเขาเล่นเกม
อยู่กับชีวิตบรรดาลูกเรือของเขา

184
00:16:04,440 --> 00:16:06,940
ตอนนี้เขาจะทำอย่างนั้นอีกครั้ง
และเขารู้ดีว่าเขาจะต้องรอดพ้นจากมันไปได้

185
00:16:07,010 --> 00:16:08,340
เพราะว่าพวกเรากำลังปกป้องเขาอยู่

186
00:16:08,410 --> 00:16:11,010
- เพราะว่าเจ้ากำลังปกป้องเขา
- พอได้แล้ว

187
00:16:11,080 --> 00:16:13,650
หากเจ้าจะเอามันไปบอกกับพวกลูกเรือ
เชิญตามสบายได้เลย

188
00:16:13,720 --> 00:16:16,680
แต่ข้าจะใช้อำนาจทุกอย่างของข้าที่มีอยู่
กำจัดเจ้าออกไปให้พ้น รู้เอาไว้ซะ

189
00:16:16,750 --> 00:16:19,050
เจ้าพูดเช่นนั้นได้อย่างไร

190
00:16:19,120 --> 00:16:21,090
เพราะว่าแม่งตอนนี้พวกเรา
อยู่ท่ามกลางการประจัญบาน

191
00:16:21,150 --> 00:16:23,790
และข้าจะไม่ทำลาย
ในสิ่งที่เขาควบคุมมันอยู่

192
00:16:23,860 --> 00:16:25,800
พูดอย่างตรงไปตรงมา
ทำให้สถานการณ์เลวร้ายยิ่งหนักเข้าไปใหญ่

193
00:16:25,860 --> 00:16:27,830
ยึดเอาจดหมายที่ผู้หญิงคนหนึ่งเขียนเป็นหลัก

194
00:16:27,900 --> 00:16:30,470
ไม่มีพวกเราคนไหนรู้เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย

195
00:16:32,940 --> 00:16:35,170
แค่ให้สัญญากับข้า
ว่าเมื่อไหร่ที่พวกเรากลับไปถึงนัสเซา

196
00:16:35,240 --> 00:16:37,570
พวกเราจะจัดการเรื่องนี้

197
00:16:37,650 --> 00:16:39,480
ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม

198
00:16:39,540 --> 00:16:42,380
เรียบร้อยดี

199
00:16:42,440 --> 00:16:45,210
บิลลี่คิดแผนการลงมือต่อไปของเราได้

200
00:16:47,620 --> 00:16:49,250
มีเวลาอีก 3 ชั่วโมงจนกว่าพระอาทิตย์ขึ้น

201
00:16:49,330 --> 00:16:51,820
บางทีเจ้าคงจะอยากนำแผนการไปแบ่งปัน
กับพวกเราส่วนที่เหลือ

202
00:17:11,310 --> 00:17:13,250
บาทหลวงแลมบริค

203
00:17:13,310 --> 00:17:16,120
มันดึกดื่นจนเกินไปที่ข้าจะสะดวก
ในการต้อนรับแขก

204
00:17:16,190 --> 00:17:17,790
ลูกไม่ควรจะอยู่ที่นี่

205
00:17:17,860 --> 00:17:21,060
ลูกอาศัยอยู่ที่นี่ หลวงพ่อ
หรือหลวงพ่อไม่ได้สังเกตเห็น

206
00:17:21,120 --> 00:17:24,300
คุณอันเดอร์ฮิลล์เห็นด้วย
ที่จะให้คุณกูทรีพักอาศัยอยู่ด้วย

207
00:17:24,360 --> 00:17:26,760
คุณกูทรีเเต่งเรื่องขึ้นมาหลอกปั่นหัวเขาไปทั่ว

208
00:17:26,830 --> 00:17:30,030
เขาบอกว่าเขาได้ติดสินบนท่านลอร์ดโพรไพรเตอร์
ในกรุงลอนดอนมาเป็นเวลาหลายปี

209
00:17:30,100 --> 00:17:31,600
บอกว่าเขามีแผนการที่จะใช้ข้อเท็จจริงนั้น

210
00:17:31,670 --> 00:17:33,570
เพื่อข่มขู่สิทธิพิเศษทางการค้า
ไปจากพวกเขา

211
00:17:33,630 --> 00:17:35,970
เมื่อไหร่ที่พระราชินีแห่งอังกฤษ
อ้างสิทธิ์การปกครองที่นี่อีกครั้ง

212
00:17:36,040 --> 00:17:38,170
เขาได้ให้สัญญาความมั่งคั่งและความรุ่งโรจน์

213
00:17:38,240 --> 00:17:41,010
แม้กระทั่งให้สัญญาว่าจะประกาศ
ให้อันเดอร์ฮิลล์เป็นเจ้าเมือง

214
00:17:41,080 --> 00:17:42,910
และแค่นั้นแหล่ะ

215
00:17:42,980 --> 00:17:44,850
มันช่างยอดเยี่ยมต่อคุณกูทรีมากแค่ไหน

216
00:17:44,910 --> 00:17:46,620
มันยอดเยี่ยม

217
00:17:46,680 --> 00:17:50,010
ตอนนี้เขาได้นอนหลับอย่างปลอดภัย
ในฟาร์มของคุณอันเดอร์ฮิลล์

218
00:17:50,090 --> 00:17:53,120
อยู่ข้างหลังผู้คุมทาส 2 โหลที่โหดเหี้ยมอำมหิตที่สุด
ในทวีปอเมริกาเหนือและใต้

219
00:17:53,190 --> 00:17:55,890
ข้างหลังกำแพงและปืนและดาบ

220
00:17:55,960 --> 00:17:57,730
ข้าไม่จำเป็นต้องได้รับการคุ้มครอง

221
00:17:57,800 --> 00:17:59,760
คุณนายบาร์โลว์

222
00:17:59,830 --> 00:18:02,200
คุณกูทรีได้ทรยศกัปตันฟลินท์

223
00:18:02,260 --> 00:18:03,690
และลูกได้ให้การช่วยเหลือเขา

224
00:18:03,770 --> 00:18:06,100
หากสิ่งที่พ่อได้ยินเรื่องของกัปตันฟลินท์
มาครึ่งหนึ่งเป็นความจริง

225
00:18:06,170 --> 00:18:09,170
เขาจะไม่โต้ตอบต่อการทรยศของเจ้า
อย่างเมตตาแน่

226
00:18:09,240 --> 00:18:12,140
หลวงพ่อไม่เข้าใจเรื่องนี้ทั้งสิ้น หลวงพ่อ

227
00:18:12,210 --> 00:18:14,970
ถ้าเช่นนั้นช่วยทำให้พ่อเข้าใจสิ

228
00:18:17,210 --> 00:18:20,380
ช่วยพ่อเถิด เพราะว่าพ่อ
ไม่มีสติสัมปชัญญะที่เป็นปกติ

229
00:18:20,450 --> 00:18:23,050
ที่จะเดินไปจากที่นี่ได้โดยเชื่อว่าลูก
กำลังตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวงเช่นนี้

230
00:18:31,350 --> 00:18:32,780
เอาเถอะ

231
00:18:52,540 --> 00:18:55,270
สายัณห์สวัสดิ์ อีนังร่าน

232
00:18:58,840 --> 00:19:01,340
หากข้าต้องการฆ่าเจ้า
ป่านนี้ข้าคงจะลงมือไปเรียบร้อยแล้ว

233
00:19:06,050 --> 00:19:08,110
เจ้ามันช่างชั่วช้าไร้ค่าอะไรเช่นนี้

234
00:19:08,180 --> 00:19:10,010
เย่อหยิ่งจองหอง

235
00:19:10,080 --> 00:19:13,080
อีนังร่านหน้าด้านแย่งชิงธุรกิจของพวกเราไป

236
00:19:13,150 --> 00:19:16,190
เจ็บใจที่ข้าต้องเข้ามาใกล้ตัวเจ้าเช่นนี้

237
00:19:16,250 --> 00:19:18,050
จึงต้องมาบอกเจ้าให้รู้ว่าข้าแม่งสิ้นหวังมากแค่ไหน

238
00:19:18,120 --> 00:19:19,580
สิ้นหวังเรื่องอะไรงั้นหรือ

239
00:19:20,750 --> 00:19:23,690
- ความช่วยเหลือของเจ้า
- ประทานโทษอะไรนะ

240
00:19:23,760 --> 00:19:27,160
สหายของเจ้าที่อยู่บนชายหาดไงเล่า

241
00:19:27,220 --> 00:19:29,930
นางแม่งทำให้พวกเราฉิบหายบรรลัย
และจำเป็นต้องชดใช้

242
00:19:30,000 --> 00:19:33,160
แต่หลังจากคืนนั้นแล้ว

243
00:19:33,230 --> 00:19:35,360
นางบอกให้เจ้าไปตายไกลๆตีน

244
00:19:35,430 --> 00:19:37,670
ควรจะดื่มอวยพรให้กับนาง

245
00:19:37,730 --> 00:19:39,900
หากนางมีกระดอ พวกเราน่าจะจัดหาให้ได้

246
00:19:41,670 --> 00:19:44,870
สิ่งที่ไอ้ฮามุนด์กำลังทำกับนาง...

247
00:19:46,130 --> 00:19:48,040
มันไม่ถูกต้อง

248
00:19:48,100 --> 00:19:50,680
เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไรหรือ

249
00:19:50,740 --> 00:19:53,740
ข้าได้พยายามที่จะช่วยเหลือ นางไม่ยอมรับมัน
ตอนนี้งานของข้าเยอะจนล้นมือ

250
00:19:53,810 --> 00:19:56,380
- ข้าไม่สามารถ...
- เจ้าน่าจะฆ่าเขาซะ

251
00:19:56,440 --> 00:19:59,650
ข้าก็อยากจะลงมือด้วยตัวข้าเอง
แต่มีผู้ชายเห็นพวกเราอาฆาตพยาบาทกันอย่างรุนแรง

252
00:19:59,710 --> 00:20:02,180
ข้าเข้าไปใกล้ตัวเขา
พวกมันทุกคนจะต้องรุมกันปาดคอหอยข้าแน่

253
00:20:02,250 --> 00:20:04,110
และไม่มีผู้ใดถือหางข้าเลย

254
00:20:04,180 --> 00:20:06,580
ตอนนี้มันได้เวลาแล้ว กัปตันจากไปแล้ว

255
00:20:06,650 --> 00:20:08,450
ไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหน

256
00:20:08,520 --> 00:20:09,780
เดี๋ยวก่อน จากไปงั้นหรือ จากไปที่ไหน

257
00:20:09,850 --> 00:20:11,550
ข้าไม่รู้ ข้าแม่งไม่สนใจมันหรอก

258
00:20:11,620 --> 00:20:13,850
บ่ายวันนี้ได้พายเรือกรรเชียงออกทะเลไปคนเดียว

259
00:20:13,920 --> 00:20:17,760
แต่หากเขากลับมา
เขาจะเป็นอีกคนที่เข้าข้างไอ้ฮามุนด์

260
00:20:20,570 --> 00:20:22,530
หากเจ้าถูกพวกผู้ชายสงสัยอยู่แล้ว

261
00:20:22,600 --> 00:20:25,590
อะไรที่จะทำให้พวกเขาไม่สงสัยในตัวเจ้า
ไม่ว่าฮามุนด์จะหายตัวไปอย่างไร

262
00:20:25,670 --> 00:20:28,370
อะไรที่จะทำให้ความสงสัยนั้น
ไม่นำไปสู่การตั้งข้อสงสัยหรือ

263
00:20:28,430 --> 00:20:30,860
แล้วอะไรที่จะทำให้ความสงสัยเหล่านั้น
ไม่มาสู่ตัวข้าได้งั้นหรือ

264
00:20:30,940 --> 00:20:33,670
แม่งเจ้าอีนังขี้ขลาดตาขาว

265
00:20:33,740 --> 00:20:35,240
เพราะเหตุใด
เพราะว่าข้าใช้หัวสมองของข้า

266
00:20:35,300 --> 00:20:36,700
ก่อนที่จะทำให้เรื่องนี้
มันฉิบหายหนักกว่านี้งั้นหรือ

267
00:20:36,770 --> 00:20:39,370
สาเหตุทั้งหมดแม่งเจ้าเป็นคนก่อมันขึ้นมา
การแสดงท่าทางทั้งหมดของเจ้า

268
00:20:39,430 --> 00:20:41,340
เจ้าจะไม่กระดิกนิ้วเพื่อช่วยเหลือนาง

269
00:20:41,410 --> 00:20:42,740
ข้าไม่ได้พูดอย่างนั้นเลยนะ

270
00:20:42,810 --> 00:20:45,610
เจ้าบอกว่าแผนการของข้ามันอันตรายเกินไป

271
00:20:45,670 --> 00:20:48,080
แผนการของเจ้ามันอันตรายไม่พอหรอก

272
00:20:50,140 --> 00:20:52,480
มีผู้ชายเหลืออยู่ 8 คนที่เป็นลูกเรือของเจ้า

273
00:20:52,550 --> 00:20:54,950
ผู้ชายทั้ง 8 คนที่คอยถือหางฮามุนด์
เจ้าเป็นคนพูดมันเอง

274
00:20:55,010 --> 00:20:57,920
พวกเราฆ่าเขา พวกเขาทุกคน
จะต้องหันมาปาดคอหอยเราทั้งคู่แน่

275
00:20:57,980 --> 00:21:00,820
- มันเป็นวิธีที่โง่เขลา
- ถ้าเช่นนั้นแม่งเจ้าจะแนะนำอะไรงั้นหรือ

276
00:21:00,880 --> 00:21:03,150
เจ้าต้องการฆ่าฮามุนด์

277
00:21:03,220 --> 00:21:05,050
ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะต้องฆ่าพวกเขาทุกคนซะ

278
00:21:07,650 --> 00:21:10,590
พวกเขาจะต้องหายสาบสูญในคืนนี้พร้อมกัน

279
00:21:10,650 --> 00:21:12,260
พร้อมไม่มีพวกเราคนไหนถูกพาดพิงมาถึงได้

280
00:21:13,860 --> 00:21:15,320
มีผู้ชายตั้ง 8 คน

281
00:21:15,390 --> 00:21:17,530
พวกเขามีการเฝ้ายามอย่างแน่นหนา
มันเป็นไปไม่ได้หรอก

282
00:21:19,130 --> 00:21:21,390
ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้เล่า

283
00:21:21,460 --> 00:21:23,530
พวกเราแค่ต้องขอความช่วยเหลือนิดหน่อย

284
00:21:34,400 --> 00:21:36,500
ข้าไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องนี้อย่างไรดี

285
00:21:36,570 --> 00:21:38,710
นอกจากตอบว่าไม่

286
00:21:40,710 --> 00:21:42,780
ข้าคิดว่าแม่งช่างหันมันสิ ไม่

287
00:21:42,840 --> 00:21:44,280
หรือแม่งช่างหัวเจ้าปะไร

288
00:21:44,340 --> 00:21:45,940
ข้าคิดว่าเจ้าคงจะเข้าใจผิดไป

289
00:21:46,010 --> 00:21:47,440
ข้าไม่ได้ขอร้องให้เจ้าช่วย

290
00:21:47,510 --> 00:21:49,580
ข้าได้หยิบยื่นโอกาสที่ดีให้แก่เจ้า
เพื่อช่วยข้าต่างหากเล่า

291
00:21:49,650 --> 00:21:51,840
แต่ตอนนี้ เพราะว่าน้ำเสียงของเจ้า

292
00:21:51,920 --> 00:21:54,180
ข้าอิดออดที่จะทำเป็นใจดีขนาดนั้น

293
00:21:54,250 --> 00:21:55,750
ประทานโทษอะไรนะ

294
00:21:55,820 --> 00:21:57,420
ตอนนี้เจ้ากำลังอ้อนวอนข้า

295
00:21:59,180 --> 00:22:01,450
แม่งเจ้ากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่งั้นหรือ

296
00:22:01,520 --> 00:22:03,750
เมื่อหลายวันที่แล้วตอนที่เจ้ายื่นข้อเสนอ
เพื่อให้พิจารณาครั้งแรก

297
00:22:03,820 --> 00:22:06,650
การจัดเตรียมนี้ของเจ้าต่อฟลินท์...

298
00:22:06,730 --> 00:22:09,660
ยังได้เป็นลูกเรือของเขา ครอบครองข้อมูล
หมายกำหนดการปริศนาชิ้นสุดท้าย

299
00:22:09,720 --> 00:22:11,490
เพื่อทำให้แน่ใจว่าเจ้าจะไม่ถูกกำจัดทิ้ง...

300
00:22:11,550 --> 00:22:13,930
ตอนที่เจ้าถามเขาว่าอะไร
ที่มันจะช่วยยับยั้งเขาจากการฆ่าเจ้า

301
00:22:14,000 --> 00:22:16,330
เมื่อได้พิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว
เจ้าจำคำตอบของเจ้าได้ไหม

302
00:22:16,400 --> 00:22:19,160
ไม่ แต่ข้าเดาว่าเจ้าจำได้

303
00:22:19,240 --> 00:22:22,100
ข้าเชื่อว่าเจ้าพูดว่า

304
00:22:22,170 --> 00:22:24,510
"พอถึงตอนนั้น
พวกเราอาจจะเป็นสหายกันแล้วก็ได้"

305
00:22:26,170 --> 00:22:29,300
ข้าขอโทษ เจ้ากำลังหมายถึงอะไร

306
00:22:29,370 --> 00:22:31,440
ตอนนี้ข้าใช้เวลาอยู่กับผู้ชายมามากพอ

307
00:22:31,510 --> 00:22:33,280
เขาได้ทำร้ายเจ้าในฐานะเยี่ยงคนประเภทนั้น

308
00:22:33,340 --> 00:22:35,340
ใครที่เคยตกอยู่ภายใต้สถานการณ์ใดๆ

309
00:22:35,420 --> 00:22:37,240
จะปล่อยเจ้าเดินลอยหน้าลอยตาไปทั่วงั้นหรือ

310
00:22:39,610 --> 00:22:42,150
ตอนที่ข้ายอมทำตามคำแนะนำของเจ้า
และยกเลิกคำสั่งห้ามชาร์ลส์ เวน

311
00:22:42,220 --> 00:22:45,820
ข้าได้กลายมาเป็นจุดศูนย์กลาง
การค้าขายสินค้าทั้งหมดบนเกาะแห่งนี้อีกครั้ง

312
00:22:45,880 --> 00:22:48,460
ใครบางคนที่เจ้าไม่อยากให้อยู่ในฐานะเป็นศัตรู

313
00:22:48,520 --> 00:22:51,750
ใครบางคนที่ฟลินท์ไม่ต้องการให้อยู่ในฐานะศัตรู

314
00:22:51,830 --> 00:22:55,820
วิธีที่ข้ามองมันออก
ข้าอาจเป็นคนเดียวในโลกใบนี้

315
00:22:55,900 --> 00:22:58,260
ใครที่สามารถยับยั้งเขาจากการฆ่าเจ้าได้

316
00:23:03,960 --> 00:23:05,870
ลูกมีชีวิตที่แตกต่างอย่างยิ่ง

317
00:23:05,930 --> 00:23:08,570
ก่อนที่ลูกจะได้มาอยู่ที่นี่

318
00:23:08,630 --> 00:23:11,060
ชีวิตที่ลูกได้ร่วมแบ่งปันกับสามีของลูก

319
00:23:12,900 --> 00:23:15,980
เขาเป็นผู้ชายที่พิเศษ

320
00:23:16,040 --> 00:23:18,070
ชายผู้หนึ่งที่เป็นเจ้าแห่งความคิด...

321
00:23:18,140 --> 00:23:20,080
เกี่ยวกับโลกใบนี้

322
00:23:20,140 --> 00:23:21,970
เกี่ยวกับการสั่งบัญชาเรื่องต่างๆ

323
00:23:23,240 --> 00:23:26,210
นักเขียน นักศิลปิน นักวิทยาศาสตร์...

324
00:23:26,280 --> 00:23:29,250
พวกเขาเเออัดกันอยู่ในห้องรับแขกของเรา
คืนแล้วคืนเล่า

325
00:23:29,320 --> 00:23:31,850
เพื่อพูดคุยและโต้เถียงกัน

326
00:23:33,320 --> 00:23:35,950
บางครั้งแค่ต้องรับฟังที่เขาพูด

327
00:23:37,920 --> 00:23:40,120
ในบางประการเขาเหมือนกับหลวงพ่อ...

328
00:23:40,190 --> 00:23:42,490
ผู้คอยชี้นำทางเหล่าประชาชน

329
00:23:43,860 --> 00:23:45,960
เขาจะต้องอยากรู้จักกับหลวงพ่อแน่

330
00:23:47,360 --> 00:23:48,900
พ่องั้นหรือ

331
00:23:48,970 --> 00:23:51,170
หลวงพ่อคิดว่าลูกเป็นแม่มดที่คอยแก้ต่างให้จอมมาร

332
00:23:51,230 --> 00:23:53,030
โทมัสจะต้องถกเถียงเรื่องนั้นกับหลวงพ่อ

333
00:23:53,100 --> 00:23:55,160
จากหัวค่ำจนไปถึงรุ่งอรุณแน่

334
00:23:55,240 --> 00:23:57,270
และทุกอย่างที่หลวงพ่อได้อุทิศตนให้แก่พระเจ้า

335
00:23:57,340 --> 00:23:59,580
เขาจะทิ้งมันไปเหมือนผ้าขี้ริ้ว

336
00:23:59,640 --> 00:24:02,340
ไม่ใช่จากความมุ่งร้ายหรือความเกลียดชัง

337
00:24:02,410 --> 00:24:05,080
แต่มาจากความรัก

338
00:24:05,140 --> 00:24:08,110
จากความปรารถนาที่จะได้เห็นแอกและความอัปยศอดสู

339
00:24:08,180 --> 00:24:10,350
ถูกปลดมันออกไปจากบ่าของหลวงพ่อ

340
00:24:11,650 --> 00:24:14,020
ลูกคิดว่าพ่อช่างอัปยศอดสูงั้นหรือ

341
00:24:16,150 --> 00:24:18,250
สามีของข้าและตัวข้ามีความสุข

342
00:24:19,950 --> 00:24:21,990
ในกรุงลอนดอน ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

343
00:24:22,050 --> 00:24:23,960
บ่อยครั้งนักมีสิ่งที่เป็นอันตรายอย่างยิ่ง

344
00:24:25,490 --> 00:24:28,560
บางครั้งคนอื่นไม่สามารถอดทนอดกลั้นได้
อย่างแท้จริง

345
00:24:31,360 --> 00:24:34,100
โทมัสได้เรียนรู้บทเรียนเหล่านั้นเป็นอย่างดี

346
00:24:37,300 --> 00:24:40,540
กัปตันฟลินท์เป็นสหายคนสนิทของโทมัส

347
00:24:41,640 --> 00:24:43,540
และหลังจากการตายของเขา เขาเล็งเห็นว่า

348
00:24:43,600 --> 00:24:47,210
จะต้องนำตัวข้ามายังที่นี่
เพื่อความปลอดภัยของตัวข้าเอง

349
00:24:47,280 --> 00:24:49,240
ฟลินท์พาลูกมาอยู่ที่นี่งั้นหรือ

350
00:24:50,550 --> 00:24:52,180
ลูกพูดถูก  หลวงพ่อไม่เข้าใจเอาซะเลย

351
00:24:52,250 --> 00:24:55,450
ข้าแค่บอกหลวงพ่อว่า
กัปตันฟลินท์เป็นผู้ช่วยชีวิตของข้าเอาไว้

352
00:24:55,520 --> 00:24:58,660
ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีก
ที่หลวงพ่อจำเป็นต้องเข้าใจหรอก

353
00:25:01,430 --> 00:25:03,790
เหตุไฉนหลวงพ่อถึงมาที่นี่

354
00:25:05,800 --> 00:25:07,630
หลวงพ่อเป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยของลูก

355
00:25:07,700 --> 00:25:09,360
มันดึกมากแล้ว

356
00:25:09,440 --> 00:25:12,030
หลวงพ่อรู้ดีว่าลูกอยู่ตามลำพัง มันไม่เหมาะสม

357
00:25:15,770 --> 00:25:19,280
หลวงพ่อไม่ได้มาที่นี่เพราะว่าหลวงพ่อ
ต้องการคุ้มครองลูกหรอก หลวงพ่อ

358
00:25:20,810 --> 00:25:23,280
หลวงพ่อมาที่นี่เพราะว่าหลวงพ่อต้องการสมสู่ลูก

359
00:26:26,070 --> 00:26:28,880
ข้าขอโทษ พวกเราต้องโหนตัวงั้นหรือ

360
00:26:29,970 --> 00:26:32,750
ผู้ชาย 4 คนโหนตัวลงไปด้านข้าง

361
00:26:32,810 --> 00:26:35,410
ขวาน เครื่องเจาะ เข้าจู่โจม

362
00:26:35,480 --> 00:26:38,420
โจมตีเข้าไปในเขตแดนของศัตรูอย่างรวดเร็ว
โดยการโจมตีผ่านรู

363
00:26:38,480 --> 00:26:41,960
ทำให้การแตกกระเจิง ทำให้ไขว้เขว

364
00:26:42,020 --> 00:26:45,560
ในขณะที่พวกเราเคลื่อนย้ายไปยังบังเกอร์
ผ่านห้องเก็บสินค้าใต้ท้องเรือข้างล่าง

365
00:26:45,630 --> 00:26:46,890
ได้เห็นเอเวอรี่ลองทำมันมาแล้ว

366
00:26:46,960 --> 00:26:49,890
- แล้วมันใช้ได้ผลไหมเล่า
- ข้าบอกว่ามันเป็นการลองทำดู

367
00:26:51,300 --> 00:26:53,760
ใครจะอาสาสมัคร

368
00:27:03,700 --> 00:27:06,070
แพกซ์ตัน

369
00:27:07,770 --> 00:27:09,670
บ็อบบี้

370
00:27:11,870 --> 00:27:13,840
ดูลี่

371
00:27:16,680 --> 00:27:18,010
โลแกน

372
00:27:23,820 --> 00:27:25,410
มีเรื่องอะไรข้องใจอะไรงั้นหรือ

373
00:27:25,490 --> 00:27:27,920
ถึงแม้ว่าพวกเราจะเจาะผ่านเข้าไปได้

374
00:27:27,990 --> 00:27:30,360
พวกเราจะต้องโหนตัวลงไปในนั้น
เหมือนเหยื่อในตะขอเบ็ดตกปลา

375
00:27:30,420 --> 00:27:32,390
มันเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ

376
00:27:32,460 --> 00:27:36,030
พวกเราไม่มีเวลามาโต้เถียงกัน คุณโลแกน

377
00:27:36,090 --> 00:27:38,390
ตอนนี้ข้าขอสั่งเจ้า

378
00:27:38,460 --> 00:27:41,760
และสิ่งที่มันเกิดขึ้น
ตอนที่คำสั่งเหล่านั้นทำให้เราถูกฆ่าตายงั้นหรือ

379
00:27:41,820 --> 00:27:44,560
เจ้าจะส่งคนลงไปอีก 4 คนงั้นหรือ

380
00:27:44,630 --> 00:27:47,100
บิลลี่ บอกเขาสิว่าข้าพูดถูก

381
00:27:55,170 --> 00:27:56,600
คุณโลแกน...

382
00:27:58,640 --> 00:28:01,070
เห็นพ้องต้องกัน

383
00:28:01,140 --> 00:28:03,040
บิลลี่ บอกเขาสิว่าข้าพูดถูก

384
00:28:06,010 --> 00:28:07,250
กัปตัน...

385
00:28:07,320 --> 00:28:10,790
คุณโลแกนชี้ให้เห็นถึงประเด็นสำคัญอย่างมีเหตุผล

386
00:28:13,690 --> 00:28:17,120
ช่างโชคร้าย ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว

387
00:28:22,420 --> 00:28:24,230
มีใครมีประเด็น

388
00:28:24,300 --> 00:28:27,060
ที่พวกเขาอยากจะชี้ให้เห็นอีกไหม

389
00:28:27,140 --> 00:28:28,740
ในขณะที่พวกเราอยู่ในการประจัญบาน

390
00:28:28,800 --> 00:28:30,440
คำสั่งของกัปตันเรือคือกฎข้อบังคับ

391
00:28:30,510 --> 00:28:32,570
นั่นคือสิ่งที่พวกเราได้เซ็นชื่อในสัญญา

392
00:28:32,640 --> 00:28:34,870
นั่นคือสิ่งที่พวกเราเห็นพ้องต้องกัน

393
00:28:37,380 --> 00:28:39,950
บัดนี้คำสั่งได้ถูกสั่งออกไปแล้ว

394
00:28:40,020 --> 00:28:41,590
จำใส่หัวเอาไว้ซะ

395
00:28:51,030 --> 00:28:53,190
กัปตัน

396
00:29:10,520 --> 00:29:12,420
ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าข้าไม่เห็นมันก่อนหน้านี้

397
00:29:12,480 --> 00:29:14,980
มันอยู่ตรงเบื้องหน้าพวกเรานี่เอง

398
00:29:15,050 --> 00:29:18,720
ปืนใหญ่เหล่านั้นไม่ใช่สิ่งเดียวเท่านั้นที่ไบรสัน
ล็อคมันเอาไว้อยู่ข้างล่างกับเขาด้วย

399
00:29:22,260 --> 00:29:23,590
ทาส 38 คน

400
00:29:23,660 --> 00:29:27,160
เจ้าคิดว่าพวกเขาโบกธงนั่น
เพื่อส่งสัญญาณให้กับพวกเรางั้นหรือ

401
00:29:27,230 --> 00:29:28,930
อ้อ มันไม่ได้อยู่ตรงนั้นเมื่อ 3 ชั่วโมงที่แล้ว

402
00:29:28,990 --> 00:29:31,400
แล้วถ้าหากไม่ใช่พวกเรา ข้าคงจะบอกเจ้าไม่ได้
ว่าพวกเขากำลังส่งสัญญาณให้ใคร

403
00:29:31,470 --> 00:29:33,430
7 8 ...

404
00:29:33,510 --> 00:29:35,740
9 คนถูกตีราคามากกว่า 100 ปอนด์

405
00:29:35,810 --> 00:29:38,880
นั่นคือผู้ชายที่ร่างกายกำยำเเข็งแรง
พร้อมที่จะต่อสู้กับไบรสันจากข้างล่าง

406
00:29:38,940 --> 00:29:41,410
ใช่ อ้อ เจ้าสันนิษฐานว่าผู้ชาย 9 คนเหล่านั้น

407
00:29:41,480 --> 00:29:43,650
เลือกที่จะลุกฮือขึ้นมาเพื่อจับอาวุธ
และเข้าร่วมการต่อสู้ด้วย

408
00:29:43,720 --> 00:29:46,220
เป็นไปได้ที่พวกเขาอาจจะไม่รู้ตัว
หรือว่าไม่ทันได้ใส่ใจเลย

409
00:29:46,280 --> 00:29:47,950
ว่าถูกเเจ้งสถานการณ์ในปัจจุบันของพวกเขา

410
00:29:48,020 --> 00:29:50,290
การสันนิษฐานของข้านั้น
ไม่ได้มีแค่ผู้ชาย 9 คนบนโลกใบนี้

411
00:29:50,360 --> 00:29:52,760
ใครที่จะไม่รีบฉกฉวยโอกาสเอาไว้
เพื่อการต่อสู้เล็กๆ

412
00:29:52,830 --> 00:29:56,160
อะไร เจ้ามีความคิดที่ดีกว่านี้หรือ

413
00:29:57,960 --> 00:30:00,590
อ้อ เจ้าคิดไหมว่าพวกเราจะทำให้พวกเขา
หลุดออกจากโซ่ตรวนของพวกเขาได้อย่างไร

414
00:30:10,170 --> 00:30:12,380
เจ้าจะไม่มีวันได้เจอหน้าพวกเขาอีก

415
00:30:12,450 --> 00:30:14,650
อะไรหรือ

416
00:30:16,150 --> 00:30:18,550
บุคคลนี้ที่เจ้ายอมสละชีวิตของเจ้า
เพื่อปกป้อง

417
00:30:18,620 --> 00:30:21,590
สละชีวิตของพวกเราเพื่อปกป้อง...

418
00:30:23,360 --> 00:30:26,160
ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครก็ตาม
เจ้าจะไม่มีวันได้เจอหน้าพวกเขาอีก

419
00:30:26,230 --> 00:30:29,000
เจ้าคงจะต้องรักพวกเขาอย่างมาก

420
00:30:29,060 --> 00:30:31,030
แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าคิดเรื่องนี้
อย่างทะลุปรุโปร่ง

421
00:30:31,100 --> 00:30:32,830
เจ้าไม่รู้จักคนอย่างข้าดีหรอก

422
00:30:32,900 --> 00:30:35,600
และข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่

423
00:30:35,670 --> 00:30:38,140
ข้ารู้ว่าหากพวกเราถูกส่ง
ไปถึงจุดหมายปลายทางของเรา

424
00:30:38,210 --> 00:30:40,240
พวกเราอาจจะไม่มีวันได้มีโอกาสอื่นเช่นนี้อีก

425
00:30:40,310 --> 00:30:42,040
ไม่มีทางหรอก

426
00:30:43,880 --> 00:30:47,210
เจ้าและข้า เราทั้งคู่ถูกควบคุมตัวอยู่ในนี้

427
00:30:47,280 --> 00:30:49,890
แต่พวกเราไม่ได้อยู่ในสถานที่เดียวกัน

428
00:30:51,990 --> 00:30:54,450
กี่ครั้งที่เจ้าจะต้องหลงเฝ้าบอกตัวเอง

429
00:30:54,530 --> 00:30:56,820
ว่าเจ้าเป็นคนพิเศษถึงขนาดนั้นหรือ

430
00:30:56,890 --> 00:31:00,800
หลงตัวเองคิดว่าเจ้านายของเจ้า
คิดว่าเจ้ามีความแตกต่างจากทาสที่เหลืองั้นหรือ

431
00:31:02,090 --> 00:31:03,730
เจ้าอาจจะพูดถูก

432
00:31:03,800 --> 00:31:06,240
แต่ข้ารู้จักผู้ชายเหล่านั้นที่อยู่ข้างบน
ดีกว่าเจ้าเยอะเลย

433
00:31:06,300 --> 00:31:08,870
และเมื่อไหร่ที่พวกเขาจับเจ้าล่ามโซ่ตรวนเหล่านี้

434
00:31:08,940 --> 00:31:11,540
พวกเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะปล่อยเจ้าไปหรอกนะ

435
00:31:14,380 --> 00:31:16,050
เจ้ามีโอกาสที่จะได้กลับบ้านอีกครั้ง

436
00:31:16,110 --> 00:31:17,840
ถึงอย่างนั้นเจ้ายังเอาแต่นั่งอยู่ตรงนั้นเฉยๆ

437
00:31:19,610 --> 00:31:21,320
เจ้าอาจจะพูดถูก

438
00:31:22,810 --> 00:31:25,220
เจ้าและข้ามันไม่เหมือนกันนี่

439
00:32:03,730 --> 00:32:06,260
แม่งข้างล่างนี้มันเกิดอะไรขึ้นหรือ

440
00:32:19,750 --> 00:32:22,310
นายท่าน

441
00:32:22,390 --> 00:32:23,950
ฝีมืออีนังผู้นี้

442
00:33:25,310 --> 00:33:27,670
ยก

443
00:33:27,740 --> 00:33:30,710
- พร้อมกัน พ่อหนุ่มน้อยและ...
- ยก

444
00:33:31,780 --> 00:33:34,210
เจ้าคิดว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่หรือ

445
00:33:45,760 --> 00:33:46,890
มาเร็ว

446
00:33:52,370 --> 00:33:55,110
- ยก
- อีก

447
00:33:56,940 --> 00:33:59,080
ยก

448
00:34:08,060 --> 00:34:09,890
ออกแรงให้หนักกว่านี้ ไอ้หนู

449
00:34:22,670 --> 00:34:25,540
ไปตรวจดูพวกทาส
คุณฮาเยส มีบางอย่างที่ผิดปกติ

450
00:36:14,810 --> 00:36:18,340
ประทานโทษ คุณฮามุนด์ใช่ไหม

451
00:36:18,420 --> 00:36:19,880
แม่งเจ้าเป็นใครหรือ

452
00:36:19,950 --> 00:36:22,690
ข้าชื่อจอห์น ซิลเวอร์

453
00:36:22,760 --> 00:36:24,660
และข้ามีข้อเสนอให้แก่เจ้า

454
00:36:24,730 --> 00:36:26,560
ข้าได้ยินข่าวมาว่าลูกเรือของเจ้า
ได้เป็นอิสระในการออกไล่ล่าอีกครั้ง

455
00:36:26,630 --> 00:36:28,390
และข้าเข้าใจว่าคุณแรคแฮม
ไม่ใช่คนโปรดอีกต่อไปแล้ว

456
00:36:28,460 --> 00:36:30,030
ตอนนี้เจ้าคือชายผู้ที่เหล่าลูกเรือจะต้องพึ่งพาอาศัย

457
00:36:32,700 --> 00:36:35,100
ดูเหมือนว่าเส้นทางของเรามีความสำคัญ
ที่ได้รู้จักกันในช่วงเวลาเช่นนี้

458
00:36:35,160 --> 00:36:38,040
ข้ามีของบางอย่างที่จะขายให้
และเจ้าจำเป็นต้องใช้มันอย่างยิ่ง

459
00:36:38,100 --> 00:36:40,400
แม่งไปตายให้ไกลๆตีน

460
00:36:43,370 --> 00:36:45,940
ข้าคือหุ้นส่วนของอีตัว

461
00:36:46,010 --> 00:36:48,140
คนที่ขโมยหน้ากระดาษแผ่นนั้นไปจากฟลินท์

462
00:36:48,210 --> 00:36:50,650
และจากนั้นได้พยายามที่จะขายมันให้แก่เจ้า

463
00:36:50,710 --> 00:36:53,150
เจ้าคือไอ้หน้าใหม่ผู้นั้นนี่เอง

464
00:36:53,220 --> 00:36:55,580
- พ่อครัวที่พวกเขารับเป็นลูกเรือ
- ผู้นั้นคือข้าเอง

465
00:36:55,650 --> 00:36:56,950
แต่บางทีคงจะไม่นานนักหรอก

466
00:36:57,010 --> 00:36:59,250
นี่คือสิ่งที่ข้าคิดว่าเจ้าและข้า
สามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้

467
00:37:01,360 --> 00:37:05,160
ในคืนนั้นมีความตั้งใจที่จะทำการยื่นหมูยื่นแมวกัน
ที่ซากเรือแตก

468
00:37:05,230 --> 00:37:07,330
ข้าได้สูญเสียหมายกำหนดการให้กัปตันฟลินท์

469
00:37:07,400 --> 00:37:10,090
แต่ข้าได้หลบหนีพร้อมซุกซ่อนมันอย่างไม่บุบสลาย

470
00:37:10,170 --> 00:37:11,990
และไม่เปิดเผยชื่อของข้า

471
00:37:12,060 --> 00:37:13,630
นับตั้งแต่นั้นมาข้ายังได้เป็นลูกเรืออยู่

472
00:37:13,700 --> 00:37:16,500
แต่ตอนนี้ข้าเชื่อว่าข้าถูกทดสอบโชคชะตา
มานานมากพอแล้ว

473
00:37:16,570 --> 00:37:18,470
ฟลินท์ตายไป ข้ายังมีชีวิตอยู่

474
00:37:18,540 --> 00:37:20,470
ความตั้งใจของข้า...เพื่อขายหน้ากระดาษอีกครั้ง

475
00:37:20,540 --> 00:37:23,070
และหนีออกไปจากนัสเซา
พร้อมบางอย่างที่มันแสดงให้

476
00:37:23,140 --> 00:37:25,680
เล็งเห็นในฐานะตามหลักทฤษฎี
ว่าพวกเราได้ทำข้อตกลงกันเรียบร้อยแล้ว

477
00:37:25,750 --> 00:37:28,320
ข้าคิดว่าลูกเรือของเจ้าสอดคล้อง
กับหลักตรรกวิทยาเป็นจุดเริ่มต้นซะอีก

478
00:37:29,690 --> 00:37:31,690
แม่งเจ้าพูดถึงเรื่องอะไร

479
00:37:31,750 --> 00:37:33,760
เจ้าเพิ่งจะพูดไปหยกๆ
ว่าฟลินท์ได้หมายกำหนดการไปแล้ว

480
00:37:33,820 --> 00:37:36,720
เขามีหน้ากระดาษหมายกำหนดการ
ที่เขียนขึ้นมาใหม่

481
00:37:36,790 --> 00:37:38,890
แต่ข้าเป็นผู้ที่เห็นหน้ากระดาษเต็ม 2 ตา

482
00:37:38,960 --> 00:37:41,560
ข้าคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดี
ที่ข้าสามารถจำมันได้มากที่สุด

483
00:37:41,630 --> 00:37:43,200
ด้วยราคาที่เหมาะสม

484
00:37:43,260 --> 00:37:45,830
แม่งเจ้าวิกลจริตงั้นหรือ

485
00:37:45,900 --> 00:37:47,730
อะไรที่จะยับยั้งข้าจากการฆ่าเจ้าได้งั้นหรือ

486
00:37:47,800 --> 00:37:49,570
ที่เป็นต้นเหตุทำให้พวกเราฉิบหายบรรลัยเช่นนี้

487
00:37:49,640 --> 00:37:51,240
เดี๋ยวก่อน

488
00:37:51,300 --> 00:37:53,940
ข้ามีความยินดีที่จะลดราคาที่มันสูงลิบลิ่ว
ต่อข้อตกลงเดิมของพวกเรา

489
00:37:54,000 --> 00:37:58,110
แม่งพวกเราไม่มีเบี้ยเหลืออีกแล้ว
เจ้าไอ้ขี้โกหก

490
00:37:58,180 --> 00:38:01,350
แรคแฮมทำมันสูญหายไปตอนที่ตามไล่ล่าเจ้า

491
00:38:02,750 --> 00:38:05,450
ข้ามองไม่ออกว่าเรื่องนั้นมันจะเป็นไปได้อย่างไร

492
00:38:13,490 --> 00:38:16,700
คุณฮามุนด์มีอะไรให้ข้าช่วยเจ้าหรือ

493
00:38:16,770 --> 00:38:20,330
เจ้าบอกพวกเราว่าเจ้าทำไข่มุกของเราหายไป
ในซากเรือแตก

494
00:38:20,410 --> 00:38:23,670
มูลค่า 5,000 เปโซส์ นั่นถูกต้องไหม

495
00:38:23,740 --> 00:38:25,340
ใช่

496
00:38:25,410 --> 00:38:28,940
เพราะว่าตอนนี้ข้าได้รับการบอกเล่าว่า
ไข่มุกครึ่งหนึ่งของเรา

497
00:38:29,010 --> 00:38:30,870
มันถูกเอาไปให้อีตัวล่วงหน้า

498
00:38:30,950 --> 00:38:33,750
ก่อนที่เจ้าจะออกไปยังซากเรือแตก

499
00:38:39,050 --> 00:38:43,590
ซึ่งมันหมายความว่าไข่มุกครึ่งหนึ่งนั้น
มันไม่เคยถูกนำไปยังที่ซากเรือแตกเลย

500
00:38:46,660 --> 00:38:50,170
พวกมันอยู่กับอีตัวตอนที่อีนังสารเลวของเจ้า
ลากนางเข้ามาอยู่ด้วย

501
00:38:51,970 --> 00:38:54,770
ทิ้งให้พวกเราเกิดข้อสงสัยขึ้นมา

502
00:38:54,840 --> 00:38:56,840
ตอนนี้แม่งพวกมันอยู่ที่ไหน

503
00:38:59,440 --> 00:39:01,610
ข้าไม่รู้ว่าเจ้าได้รับข้อมูลของเจ้านี้
มาจากที่ไหน

504
00:39:01,680 --> 00:39:03,310
แต่ข้ารับประกันกับเจ้าได้เลย
มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด

505
00:39:03,380 --> 00:39:05,640
นางเป็นคนโยนอีตัวเข้าไปในเต็นท์

506
00:39:05,720 --> 00:39:07,880
นานโขก่อนที่พวกเราจะเข้าไปถึงตัวนาง

507
00:39:07,950 --> 00:39:10,150
ใช่ แต่อีตัวไม่มีไข่มุก

508
00:39:10,220 --> 00:39:13,730
ทั้งข้าและคุณนายโบนนี่ไม่กล้าทำเรื่องโง่ๆ
ขโมยมันไปจากพวกเจ้าหรอกนะ

509
00:39:13,790 --> 00:39:16,400
และถึงแม้ข้าจะทำเช่นนั้น
ข้าไม่มีวันโง่เขลาถึงขนาดนั้นอย่างแน่นอน

510
00:39:16,470 --> 00:39:18,270
เชื่อใจอีตัวถึงขนาดเอาไข่มุกให้ล่วงหน้าตามเงื่อนไข

511
00:39:18,330 --> 00:39:20,670
ใครบางคนมันจะต้องโกหกเจ้าแน่

512
00:39:20,740 --> 00:39:23,740
หากเจ้าบอกข้าว่ามันเป็นใคร
ข้าอาจจะช่วยเจ้าคิดหาสาเหตุได้

513
00:39:25,740 --> 00:39:28,640
ข้าคงจะต้องบอกเจ้า เเจ็ค...

514
00:39:28,710 --> 00:39:31,610
แต่ข้ามองไม่ออกว่ามันสำคัญตรงไหน

515
00:39:31,680 --> 00:39:34,450
เมื่อกี้นี้พวกเราได้เจอไข่มุกเหล่านี้

516
00:39:34,520 --> 00:39:37,480
มันอยู่ในเต็นท์ของเจ้า

517
00:39:39,720 --> 00:39:42,660
ตอนนี้มองดูสีหน้าเจ้าสิ

518
00:39:44,160 --> 00:39:46,660
แม่งไข่มุกที่เหลือมันอยู่ไหน

519
00:39:47,730 --> 00:39:50,130
ฝังมันเอาไว้

520
00:39:50,190 --> 00:39:51,830
ที่ซากเรือแตก

521
00:39:53,630 --> 00:39:56,030
ยอดรัก

522
00:39:56,110 --> 00:39:58,370
ข้าผิดหวังในตัวเจ้าเหลือเกิน

523
00:40:18,760 --> 00:40:21,130
ข้าเชื่อว่าข้าได้รับสิทธิให้ดื่มเหล้านี้ได้

524
00:40:26,830 --> 00:40:29,500
ข้าได้จัดเตรียมห้องนอนให้แก่เจ้าแล้ว

525
00:40:29,570 --> 00:40:31,640
ข้าไม่คิดว่าข้าจะข่มตานอนมันหลับลงได้หรอก

526
00:40:31,700 --> 00:40:34,740
จนกว่าเรื่องนี้มันจะจบลง
ขอบคุณเจ้าอย่างมาก

527
00:40:34,800 --> 00:40:37,170
คิดว่าข้าขอนั่งรอฟังข่าวอยู่ตรงนี้ดีกว่า
หากเจ้าไม่ถือสาอะไร

528
00:40:44,320 --> 00:40:46,180
- ชักขึ้น
- ดึง

529
00:40:46,250 --> 00:40:48,920
เร็วๆเข้า อย่างนั้นแหล่ะ

530
00:40:48,990 --> 00:40:51,450
ชัก

531
00:40:51,520 --> 00:40:53,490
เอาเถอะ พ่อหนุ่มน้อย ส่งมาถึงแล้ว

532
00:40:53,550 --> 00:40:55,120
ส่งมาถึงแล้ว

533
00:40:55,190 --> 00:40:56,630
โอเค อย่างนั้นแหล่ะดี

534
00:41:03,070 --> 00:41:06,000
ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบเจ้าอยู่ข้างล่าง
ในห้องเก็บสินค้าในเรือ

535
00:41:07,430 --> 00:41:10,640
ไม่หลังจากที่เจ้าทรยศคุณนายกูทรี
ในนามของพ่อนาง

536
00:41:13,470 --> 00:41:17,510
ข้อตกลงของเราข้ามีเหตุผลที่อยู่เบื้องหลัง
เพื่อปกป้องเอเลเนอร์จากเจ้า

537
00:41:19,610 --> 00:41:22,680
เจ้าคิดว่าสิ่งที่นางและข้าหวังจะประสบผลสำเร็จ

538
00:41:22,750 --> 00:41:25,290
เพื่อนัสเซามันคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

539
00:41:25,360 --> 00:41:27,160
ข้าจะหลอกให้นางผิดหวังงั้นหรือ

540
00:41:33,490 --> 00:41:36,490
ข้าสูญเสียลูกเรือไป 6 คนในการไล่ล่าเรือลำนี้

541
00:41:36,560 --> 00:41:39,340
เกือบจะต้องเผชิญหน้ากับก่อการกบฏ
ทุกแห่งหนอีกครั้ง

542
00:41:41,170 --> 00:41:43,640
หากข้ามีความรู้สึกเช่นนั้น
ข้าคงจะโยนเจ้าให้กับลูกเรือของข้า

543
00:41:43,710 --> 00:41:46,330
ช่วยระบายความเครียดให้ข้าแล้ว

544
00:41:48,370 --> 00:41:49,710
แต่ข้าจะไม่ทำอย่างนั้นหรอก

545
00:41:53,170 --> 00:41:55,110
ข้าอยากให้เจ้าได้พิสูจน์ว่าเจ้าคิดผิดไปมากกว่า

546
00:42:17,940 --> 00:42:19,340
บิลลี่

547
00:42:21,840 --> 00:42:23,380
ลำเลียงปืนลงไปยังห้องเก็บสินค้าเรือข้างล่าง

548
00:42:23,450 --> 00:42:25,940
- ไปช่วยงานที่กราบขวาเรือ
- แน่นอน

549
00:42:26,020 --> 00:42:27,980
ใช่ บิลลี่

550
00:42:32,320 --> 00:42:35,290
มีอะไร กลัวว่าข้าจะปากโป้งงั้นหรือ

551
00:42:38,630 --> 00:42:40,930
ได้โปรดเถอะ ไอ้หนู ข้าอยู่ฝ่ายเจ้า

552
00:42:41,000 --> 00:42:42,960
เจ้าจำเป็นต้องเชื่อเรื่องนั้น

553
00:42:43,040 --> 00:42:45,870
ถ้าเช่นนั้นจะต้องมีคำตอบบางอย่าง

554
00:42:51,240 --> 00:42:53,580
เร็วๆเข้า

555
00:42:53,640 --> 00:42:56,850
- ชัก
- ชักมันขึ้น

556
00:42:56,910 --> 00:42:59,580
อย่างนั้นแหล่ะ ช้าก่อน

557
00:43:03,350 --> 00:43:04,610
ช่วยกันทำงาน สหาย

558
00:43:04,690 --> 00:43:06,420
ที่นี่เป็นที่ซุกซ่อนดินปืนอย่างเฟอร์เฟค

559
00:43:22,430 --> 00:43:24,630
เจ้าไม่เป็นอะไรนะ

560
00:43:29,240 --> 00:43:30,840
เรือลำนั้นมันเห็นพวกเราแล้ว

561
00:43:30,900 --> 00:43:33,300
เรือเดอะสการ์บอรอฟจะต้องเห็นพวกเราแน่

562
00:43:35,610 --> 00:43:37,710
ยังมีปืนใหญ่อานุภาพร้ายแรงในห้องเก็บสินค้าเรือ

563
00:43:37,770 --> 00:43:39,710
อย่างน้อยมีอีก 3 หรือ 4 กระบอก

564
00:43:39,780 --> 00:43:41,750
ไม่มีเวลาให้ชักช้าอืดอาดแล้ว

565
00:43:41,820 --> 00:43:44,250
ปืนใหญ่ที่พวกเราลำเลียงขึ้นเรือ
มีจำนวนพอเพียงแล้ว

566
00:43:44,320 --> 00:43:47,120
ปลดเชือกเรือของเรา
เราจะต้องรีบออกไปจากที่นี่

567
00:44:01,080 --> 00:44:02,770
เร็วๆเข้า

568
00:44:16,960 --> 00:44:18,890
ไอ้นั่นมันคือห่าเหวอะไร

569
00:44:20,320 --> 00:44:22,600
มันคือใบเรือที่ขึงค้ำเสากระโดงขวาง
ของเรือเดอะแอนโครมาคี

570
00:44:22,660 --> 00:44:24,530
มันคงจะต้องถูกแรงระเบิดจนคลายปม
ในระหว่างช่วงที่เกิดเหตุระเบิดขึ้น

571
00:44:24,600 --> 00:44:27,270
นั่นมัน 2 นอต
หรือมากกว่านี้มันจะลากเรือพวกเราจม

572
00:44:47,260 --> 00:44:50,820
ก่อนหน้านั้น...

573
00:44:50,900 --> 00:44:53,230
ตอนที่เจ้าและคุณเกตส์พูดคุยกัน

574
00:44:53,300 --> 00:44:55,340
เจ้าเอ่ยถึงจดหมาย

575
00:44:58,000 --> 00:44:59,570
ในจดหมายมันเขียนถึงเรื่องอะไร บิลลี่

576
00:45:09,990 --> 00:45:12,080
บิลลี่

577
00:45:12,160 --> 00:45:13,990
ในจดหมายมันเขียนอะไร

578
00:45:17,290 --> 00:45:20,600
ข้าคิดว่าเจ้ารู้ดีว่าในจดหมายมันเขียนถึงเรื่องอะไร

579
00:45:25,700 --> 00:45:27,230
โอ้ แม่งเอ้ย

580
00:45:33,880 --> 00:45:36,310
เลี้ยวหางเสือไปยังกราบขวาเรืออย่างเต็มกำลัง
นำพวกเราออกไปทางนั้น

581
00:45:41,910 --> 00:45:44,150
มีคนตกเรือ

582
00:45:44,220 --> 00:45:47,790
มีคนตกเรือ

583
00:45:49,500 --> 00:45:52,260
บิลลี่ เขาตกลงไปในทะเล

584
00:45:54,060 --> 00:45:56,430
- บิลลี่
- บิลลี่

585
00:45:56,500 --> 00:45:58,470
พบวี่แววใดๆของเขาไหม

586
00:46:07,340 --> 00:46:09,150
พวกเราเลี้ยวเรือกลับไปไม่ได้

587
00:46:13,920 --> 00:46:16,220
เรือลำนั้นมันจะต้องฉีกพวกเราออกเป็นชิ้นๆแน่

588
00:46:44,380 --> 00:46:45,810
ข้าสันนิษฐานมีการดักซุ่มโจมตี

589
00:46:45,890 --> 00:46:49,450
ข้างนอกนั่นมันไม่มีอะไรเลย
นอกจากผู้ชายพร้อมปืนสั้นและดาบ

590
00:46:49,510 --> 00:46:52,550
ข้าคิดว่าไข่มุกเหล่านั้นอยู่ดีๆมันจะแค่ปรากฏขึ้น
อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยไม่ได้หรอก

591
00:46:52,620 --> 00:46:54,290
เจ้าวางแผนการลับนี้กับใครหรือ

592
00:46:54,360 --> 00:46:56,060
อีนังร่าน

593
00:46:57,800 --> 00:47:00,100
ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งข้าไม่เซอร์ไพรส์หรอก

594
00:47:02,240 --> 00:47:04,130
สหายที่น่านับถือ สเลด เท่าที่ข้ารู้

595
00:47:04,210 --> 00:47:06,170
ไม่เคยยกไม้ยกมือตบตีอีตัวเลย

596
00:47:06,240 --> 00:47:08,480
ปัจจัยสำคัญที่ข้าหวังว่าเจ้าจะพิจารณาอย่างถี่ถ้วน
ก่อนที่เจ้าตัดสินใจว่าเขา

597
00:47:08,540 --> 00:47:11,220
และผู้ชายอีก 6 คนที่ยืนหยัดเคียงบ่าเคียงไหล่
ฝ่ายกัปตันเรือของเราในยามที่เขาตกต่ำ

598
00:47:11,280 --> 00:47:13,250
บรรดาผู้ชายที่เขานับถือเหมือนพี่น้อง

599
00:47:13,320 --> 00:47:16,450
เป็นไอ้โง่เซอะซะเข้าระงับความเสียหาย
ต่อการกระทำผิดอย่างใหญ่หลวงของเจ้านี้

600
00:47:17,690 --> 00:47:19,490
ให้ตายสิ แอนน์

601
00:47:19,550 --> 00:47:21,790
ข้าไม่สมควรที่จะพูดแสดงความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือ

602
00:47:23,690 --> 00:47:25,820
เจ้าได้พูดตามใจเจ้าแล้ว

603
00:47:25,900 --> 00:47:28,030
ทีนี้ตาข้าพูดบ้าง

604
00:47:46,080 --> 00:47:48,220
ทางนี้

605
00:48:15,570 --> 00:48:17,910
เจ้ารู้นะ ครั้งแรกที่ข้าได้รู้จักเจ้า

606
00:48:17,980 --> 00:48:20,610
ข้าจำแนกเจ้าเป็นประเภทเหยื่อที่ไม่มีทางสู้

607
00:48:22,240 --> 00:48:24,510
แต่ตอนนี้ ระหว่างเจ้าและฟลินท์

608
00:48:24,580 --> 00:48:26,850
ข้าชักไม่แน่ใจซะแล้ว
ว่าใครที่ยิ่งน่ากลัวกว่ากัน

609
00:48:32,100 --> 00:48:34,030
ข้าเห็นเจ้าในตอนหัวค่ำ

610
00:48:34,090 --> 00:48:36,290
หลังจากที่เจ้าประกาศยกเลิกการสั่งห้าม

611
00:48:39,900 --> 00:48:43,270
เจ้าโมโห

612
00:48:44,410 --> 00:48:46,540
มันไม่ใช่แค่เรื่องแม็กซ์เท่านั้น

613
00:48:49,210 --> 00:48:51,350
ผู้ชายเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกนั่น

614
00:48:51,420 --> 00:48:53,350
พวกเขาทำให้เจ้าต้องฝืนใจยอมรับว่าเจ้าทำผิดไป

615
00:48:54,490 --> 00:48:55,690
พวกเขาทำให้เจ้ารู้สึกว่าอ่อนแอ

616
00:48:59,890 --> 00:49:02,320
ข้าคิดว่าเจ้ารู้สึกถูกบีบบังคับ

617
00:49:02,390 --> 00:49:05,120
เพื่อปล่อยให้ทุกคนบนเกาะนี้รู้ว่า

618
00:49:05,190 --> 00:49:08,330
ในสถานที่แห่งนี้

619
00:49:08,400 --> 00:49:12,030
แม่งไม่มีใครกล้าลองดีกับเจ้า
และรอดพ้นจากมันไปได้

620
00:50:11,430 --> 00:50:13,320
ขอบคุณ

621
00:50:13,400 --> 00:50:15,630
ต่อสิ่งที่เจ้าทำเพื่อข้า

622
00:50:22,210 --> 00:50:24,540
ข้าไม่ได้ทำเพื่อเจ้าหรอกนะ

623
00:51:09,020 --> 00:51:11,550
โอลด์ จิม  คาร์เวอร์

624
00:51:20,060 --> 00:51:22,600
เซบาสเตียน เฟล็กซ์

625
00:51:32,740 --> 00:51:35,710
วิลเลี่ยม โบนส์ แมนเดอร์เลย์

626
00:51:37,150 --> 00:51:38,350
จงเจริญ

627
00:52:15,360 --> 00:52:17,130
ข้าหวังว่าเจ้าคงจะสาแก่ใจเจ้า

628
00:52:20,320 --> 00:52:22,660
ข้ารู้ เราจะพูดถึงเรื่องนี้อีกไม่ได้
ข้าสันนิษฐานเช่นนั้น

629
00:52:24,400 --> 00:52:27,030
อ้อ ก่อนที่เราจะปกปิดเรื่องนี้เอาไว้
และฝังความลับเอาไว้

630
00:52:27,100 --> 00:52:28,640
มีหนึ่งคำถามสุดท้ายหากเจ้าจะตอบ

631
00:52:28,700 --> 00:52:30,500
แค่เพื่อทำให้สุขใจต่อความอยากรู้ของข้า

632
00:52:33,910 --> 00:52:36,310
ตอนที่เจ้าและคุณนายกูทรี
กำลังรวมหัวกันวางแผนการลับทำรัฐประหารเล็กๆนี้

633
00:52:36,370 --> 00:52:39,040
ตอนที่นางถามเจ้า "อ้อ แม่งเอ้ย แอนน์"

634
00:52:39,110 --> 00:52:41,480
"อะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่าตาแก่เเจ็ค
พลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วยกับแผนการนี้ของเรา"

635
00:52:41,550 --> 00:52:42,950
"และไม่สารภาพความจริงต่อลูกเรือของเขา"

636
00:52:43,010 --> 00:52:45,680
"ในฐานะที่เขาจะต้องรู้สึก
ว่ามันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำอย่างแน่นอน"

637
00:52:45,740 --> 00:52:48,580
เจ้าพูดไปว่าอย่างไร

638
00:52:48,650 --> 00:52:51,690
ข้าบอกนางว่าหากจะต้องเลือก
ระหว่างพวกเขาและข้า...

639
00:52:53,520 --> 00:52:54,950
เจ้าคงจะต้องเลือกข้า

640
00:52:56,760 --> 00:52:58,500
นั่นแม่งโครตจับใจเหลือเกิน

641
00:53:01,790 --> 00:53:03,200
แล้วกัปตันเล่า

642
00:53:03,270 --> 00:53:05,460
พวกเจ้า 2 คนได้คิดหาทางออก
ว่าจะรับมือกับเขาอย่างไร

643
00:53:05,540 --> 00:53:07,470
เมื่อไหร่ที่เขากลับมา
และรู้เรื่องทั้งหมดนี้เข้างั้นหรือ

644
00:53:09,440 --> 00:53:12,240
เจ้าไม่รู้ว่าเขาจากไปไหน ใช่ไหมเล่า

645
00:53:16,610 --> 00:53:18,280
เขาจะไม่กลับมาแล้ว

646
00:53:19,305 --> 00:54:19,263