1
00:00:06,000 --> 00:00:12,074
Watch Online Movies and Series for FREE
www.osdb.link/lm

2
00:00:14,723 --> 00:00:18,226
บางทีเงื่อนไขในการมองเห็นเกาลูนน่าจะเป็น

3
00:00:18,309 --> 00:00:19,394
“ความใคร่ผูกพัน”

4
00:00:20,603 --> 00:00:25,942
แต่จากที่ดูหยางหมิงจังแล้วคงบอกว่า
เป็นแค่ความใคร่ผูกพันต่อเฉยๆ ไม่ได้สินะ

5
00:00:26,443 --> 00:00:31,614
เท่าที่เรารู้ คนที่มองเห็นเจเนริคเกาลูน

6
00:00:32,323 --> 00:00:33,324
มีอยู่สี่คน

7
00:00:34,325 --> 00:00:38,413
ชีวิตในเกาลูนสำหรับมิยูกิแล้ว
ถือเป็นอดีตที่ไม่ดีเท่าไหร่

8
00:00:38,496 --> 00:00:42,250
ก็นะ ถึงเจ้าตัวจะไม่ยอมรับโดยดีก็เถอะ

9
00:00:42,834 --> 00:00:44,919
เราเองก็ชอบอยู่หรอก

10
00:00:45,003 --> 00:00:46,963
แต่ก็ชอบเวลาที่เป็นอยู่ตอนนี้ด้วย

11
00:00:47,046 --> 00:00:49,132
เลยไม่มีความผูกผันเป็นพิเศษ

12
00:00:49,841 --> 00:00:51,384
คุโด้ ฮาจิเมะ

13
00:00:51,468 --> 00:00:54,596
ลาออกจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมื่อสามปีก่อน

14
00:00:54,679 --> 00:00:57,515
ไม่มีบันทึกว่ากลับญี่ปุ่นไปด้วย

15
00:00:57,599 --> 00:01:01,895
ก็ไม่แปลกอะไรถ้าหมอนี่
จะยึดติดกับอดีตตอนที่คู่หมั้นยังมีชีวิตอยู่

16
00:01:02,979 --> 00:01:08,401
คนที่มีความผูกพันต่อเกาลูนในอดีต
ถึงจะมองเห็นเจเนริคเกาลูนได้

17
00:01:08,485 --> 00:01:10,737
ถ้าอย่างนั้นเสี่ยวเฮยก็ตรงจุดเลย

18
00:01:15,784 --> 00:01:17,744
ขอไปข้างนอกหน่อยนะ

19
00:01:18,578 --> 00:01:20,663
เรื่องเจเนริคเกาลูนงั้นเหรอ

20
00:01:21,998 --> 00:01:25,293
เอ่อ… อ่า ไปก่อนนะ

21
00:01:32,133 --> 00:01:34,803
เอ๊ะ จะไปเป็นลูกบุญธรรม
ของตระกูลเฮบินุมะเหรอ

22
00:01:35,386 --> 00:01:38,556
อะไรของนายเนี่ย
ก็ว่าอยู่ช่วงนี้ชอบแอบทำอะไรบางอย่าง

23
00:01:38,640 --> 00:01:42,310
ขอโทษที่เพิ่งมาบอกก็แล้วกัน

24
00:01:46,064 --> 00:01:47,315
เฮ้ย

25
00:01:47,899 --> 00:01:49,609
นั่นของจริงเหรอ

26
00:01:49,692 --> 00:01:52,320
เขาบอกว่าให้สัก
เพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ความไว้ใจน่ะ

27
00:01:53,113 --> 00:01:54,405
ดูนี่ด้วยสิ

28
00:01:57,617 --> 00:02:00,245
ตัดต่อหน้าผู้ชายคนนั้นเลยนะ

29
00:02:00,328 --> 00:02:01,830
ยอดไปเลยใช่ไหม

30
00:02:01,913 --> 00:02:04,290
อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ

31
00:02:04,374 --> 00:02:07,335
เพราะหมอนั่นบอกจะรักษาแม่ให้ถึงได้ยอมน่ะ

32
00:02:07,919 --> 00:02:09,671
ของแค่นี้ไม่ตายหรอก

33
00:02:11,673 --> 00:02:14,926
กตัญญูจนซึ้งจะตายอยู่แล้ว

34
00:02:15,677 --> 00:02:19,347
งั้นการเตรียมใจแบบนั้น ฉันเอาด้วยก็แล้วกัน

35
00:02:21,266 --> 00:02:25,353
ไอ้เราก็รักเพื่อน
จนน้ำตาจะไหลพรากเลยใช่ไหมล่ะ

36
00:02:29,983 --> 00:02:31,359
แม่

37
00:02:32,193 --> 00:02:33,403
ทำไมกันล่ะ

38
00:02:34,445 --> 00:02:39,534
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ละก็
รู้งี้มาอยู่เคียงข้างกับแม่ยังจะดีกว่า

39
00:02:40,368 --> 00:02:43,580
ไอ้เจ้าหมอนั่น อภัยให้ไม่ได้

40
00:02:43,663 --> 00:02:46,875
จะต้องแก้แค้นให้ได้แน่นอน

41
00:02:46,958 --> 00:02:50,753
ยูหลง นายเองก็มาช่วยฉันด้วย

42
00:02:51,254 --> 00:02:52,171
อืม

43
00:02:54,507 --> 00:02:57,176
รอบแรกอยู่ในเปลวเพลิงแห่งความแค้น

44
00:02:57,969 --> 00:03:00,763
{\an8}รอบสองอยู่ในบ้านเกิดที่ไม่มีตัวตน

45
00:03:01,764 --> 00:03:06,519
{\an8}ก่อนที่นายจะโดนกลืนเข้าไปมากกว่านี้
ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่าง

46
00:03:08,563 --> 00:03:10,648
มันถูกแล้วใช่ไหม

47
00:03:13,401 --> 00:03:15,820
ที่ฉันเลือกทำในตอนนั้น

48
00:03:26,623 --> 00:03:28,082
งั้นเหรอ

49
00:03:28,750 --> 00:03:29,918
ไม่ใช่ความผูกพัน

50
00:03:30,877 --> 00:03:34,422
ตัวจริงของความรู้สึก
ที่ทำให้มองเห็นเจเนริคเกาลูนได้

51
00:03:34,505 --> 00:03:37,175
{\an8}(ถนนซีเฉิง)

52
00:03:37,258 --> 00:03:38,509
{\an8}คือความเสียใจกับอดีต

53
00:03:41,095 --> 00:03:44,307
{\an8}(เนื้อเรื่องต้นฉบับโดย มายุซึกิ จุน)

54
00:05:10,143 --> 00:05:13,229
จริงเหรอ จำเรื่องที่ฮ่องกงได้แล้วงั้นเหรอ

55
00:05:13,313 --> 00:05:14,731
แล้วก็ขอโทษทีนะ

56
00:05:15,315 --> 00:05:18,234
เรื่องที่จะคืนเงินที่ยืมไป ช่วยรออีกนิดนะ

57
00:05:18,318 --> 00:05:22,238
ดันนึกออกด้วยว่า
เงินที่หาได้ที่นี่มันเป็นภาพลวงตาน่ะ

58
00:05:22,322 --> 00:05:24,490
เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก

59
00:05:25,116 --> 00:05:28,494
{\an8}ภาพลวงตา นั่นคือคำตอบของหยางหมิงจังเหรอ

60
00:05:29,662 --> 00:05:32,790
เมื่อกี้แค่พูดเพราะมันเกี่ยวกับเรื่องเงินน่ะ

61
00:05:32,874 --> 00:05:36,753
ไม่ได้จะบอกว่าเกาลูนนี้เป็นภาพลวงตาสักหน่อย

62
00:05:36,836 --> 00:05:39,130
งั้นรู้อะไรมาจากฮ่องกงบ้างล่ะ

63
00:05:39,714 --> 00:05:41,007
ที่ฮ่องกง

64
00:05:42,216 --> 00:05:46,721
ฉันถามคนในเมืองหลายคน
ทุกคนต่างบอกว่าเกาลูนที่สองไม่มีอีกแล้ว

65
00:05:47,722 --> 00:05:51,392
ทั้งที่ไปฮ่องกง
เพราะอยากพิสูจน์ตัวตนของเรโกปงแท้ๆ

66
00:05:52,226 --> 00:05:54,645
แต่ถ้าแบบนี้… ถ้าเป็นแบบนี้…

67
00:05:55,646 --> 00:06:00,276
{\an8}มันกลับกลายเป็นข้อพิสูจน์ว่า
เธอไม่มีตัวตนอยู่แทนสินะ

68
00:06:00,860 --> 00:06:03,196
มันยังไม่ได้มีหลักฐานชัดเจนซะหน่อย

69
00:06:03,279 --> 00:06:07,200
เกวนคุงเองก็ไม่ได้รู้ทุกอย่างของที่นี่ไม่ใช่เหรอ

70
00:06:08,117 --> 00:06:13,414
บอกตามตรง ฉันอยู่ข้างคนในเกาลูนนี้
เท่าหยางหมิงจังไม่ได้หรอก

71
00:06:14,248 --> 00:06:19,087
แต่เพราะอย่างนั้นถึงได้
อยากบอกว่าหยางหมิงจังควรออกไปจากที่นี่

72
00:06:19,170 --> 00:06:20,421
ทำไมล่ะ

73
00:06:21,047 --> 00:06:24,175
{\an8}เพราะว่าหยางหมิงจังมีตัวตนอยู่จริงไงล่ะ

74
00:06:25,968 --> 00:06:29,138
{\an8}เธอไม่ควรอยู่ในเกาลูนที่ไม่มีอยู่จริงไปมากกว่านี้

75
00:06:30,139 --> 00:06:33,518
ทั้งฉันทั้งมิยูกิจัง แล้วก็คุณคุโด้ด้วย

76
00:06:34,769 --> 00:06:37,939
ถ้าอย่างนั้นเรโกปงก็…

77
00:06:38,022 --> 00:06:43,486
หยางหมิงจังน่ะ ก่อนหน้านี้เคยบอกไว้ว่า
อยากเป็นตัวของตัวเองใช่ไหม

78
00:06:43,569 --> 00:06:47,281
แต่การใช้ชีวิตของหยางหมิงจังในตอนนี้
มันทำเพื่อสิ่งนั้นอยู่จริงเหรอ

79
00:06:47,365 --> 00:06:49,200
เรื่องนั้นมันก็…

80
00:06:49,784 --> 00:06:55,039
{\an8}เพราะได้เจอเรโกปง
ฉันถึงคิดได้ว่าอยากเป็นตัวของตัวเอง

81
00:06:55,123 --> 00:06:57,708
{\an8}แล้วเรโกปงก็เป็นเพื่อนคนสำคัญด้วย

82
00:06:58,292 --> 00:07:02,213
การทำอะไรเพื่อคนสำคัญไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอกนะ

83
00:07:02,296 --> 00:07:06,801
{\an8}แต่ถ้าลืมสิ่งที่ตัวเองควรทำ
สิ่งที่เราต้องทำมันก็ไม่ได้หรอกนะ

84
00:07:07,301 --> 00:07:09,095
เพราะว่านี่คือชีวิตของเรา

85
00:07:09,178 --> 00:07:12,306
ถ้างั้น… แล้วเกวนคุงล่ะ

86
00:07:12,390 --> 00:07:16,185
นายบอกว่าที่ยังอยู่ในเกาลูน
เพราะว่ามีคนที่ปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ไม่ใช่เหรอ

87
00:07:16,269 --> 00:07:17,979
มันก็ทำเพื่อคนอื่นเหมือนกันนี่นา

88
00:07:18,563 --> 00:07:19,564
กรณีฉัน…

89
00:07:20,773 --> 00:07:23,443
คืออยู่ที่นี่เพื่อตัวเองในตอนนี้

90
00:07:23,526 --> 00:07:26,988
ต่อให้เป็นสิ่งที่คิดเองเออเอง
แต่ฉันก็ไม่อยากรู้สึกเสียใจทีหลังอีกแล้ว

91
00:07:31,742 --> 00:07:33,911
จะบอกเรโกปงว่ายังไงดี

92
00:07:34,412 --> 00:07:35,246
จริงด้วยสิ

93
00:07:35,830 --> 00:07:39,167
มีข่าวลือเกี่ยวกับเกาลูนที่สอง
ที่ได้ยินมาจากฮ่องกงด้วยนะ

94
00:07:39,250 --> 00:07:40,251
ข่าวลือเหรอ

95
00:07:40,334 --> 00:07:42,211
เขาว่ากันว่าการทำลายเกาลูนที่สอง

96
00:07:42,295 --> 00:07:46,257
ถูกวางแผนขึ้นโดยเฮบินุมะกรุ๊ป
เพื่อปกปิดอะไรบางอย่างน่ะ

97
00:07:46,340 --> 00:07:47,258
เฮบินุมะ

98
00:07:47,341 --> 00:07:48,259
ใช่

99
00:07:48,342 --> 00:07:51,846
เห็นว่ามีเรื่องในอดีตของเฮบินุมะบางอย่าง
ที่อยากลบทิ้งไปน่ะ

100
00:07:52,430 --> 00:07:56,225
แล้วเบาะแสของเรื่องนั้น
ก็อยู่ในยันต์ที่ถูกแปะไว้ตามกำแพง

101
00:07:56,893 --> 00:07:57,727
พอจะรู้อะไรไหม

102
00:07:58,311 --> 00:08:00,855
เรื่องเกี่ยวกับยันต์ก็รู้อยู่หรอก

103
00:08:00,938 --> 00:08:03,816
แต่ไม่รู้เรื่องที่เฮบินุมะกรุ๊ปเกี่ยวข้องด้วยเลย

104
00:08:04,525 --> 00:08:07,236
ยันต์นั่นมันอันตราย อย่าเข้าไปใกล้เชียวล่ะ

105
00:08:07,320 --> 00:08:09,739
ทั้งที่มันแปะไปทั่วเมืองเนี่ยนะ

106
00:08:09,822 --> 00:08:11,115
ก็ใช่น่ะสิ

107
00:08:11,199 --> 00:08:13,743
ไม่ใช่ของที่หยางหมิงจังต้องไปสนใจหรอก

108
00:08:13,826 --> 00:08:16,496
{\an8}น่าสงสัยแฮะ

109
00:08:17,079 --> 00:08:21,626
แล้ว แล้วก็นะ
มีเรื่องที่จะว่านึกออก หรือว่ารู้สึกตัวดีล่ะ

110
00:08:21,709 --> 00:08:22,752
อะไรเหรอ

111
00:08:23,377 --> 00:08:28,007
ที่เกาลูนเนี่ย มันเป็นฤดูร้อนตลอดเลยนะ

112
00:08:32,803 --> 00:08:34,013
อืม

113
00:08:34,096 --> 00:08:37,517
เป็นฤดูร้อนที่ไม่มีวันจบลงและไม่มีวันไปต่อได้

114
00:08:45,858 --> 00:08:47,777
(คุโด้)

115
00:08:50,571 --> 00:08:54,784
จะเล่าเรื่องที่นึกขึ้นได้ให้เรโกปงฟังยังไงดีล่ะ

116
00:08:55,409 --> 00:08:57,245
อย่างที่เกวนคุงว่า

117
00:08:57,328 --> 00:09:02,542
การไขปริศนาเกาลูนนี้
อาจจะไม่ใช่ชีวิตของฉันก็ได้

118
00:09:03,292 --> 00:09:06,629
สิ่งที่ฉันอยากทำ สิ่งที่ควรทำ

119
00:09:07,630 --> 00:09:09,257
การที่บังเอิญมาที่นี่

120
00:09:09,924 --> 00:09:11,968
และได้พบกับเรโกปง

121
00:09:12,969 --> 00:09:17,473
ฉันเลยอยากจะทำให้
คำโกหกของฉันเป็นของจริงให้ได้

122
00:09:20,643 --> 00:09:22,061
(ฝันของผีเสื้อ)

123
00:09:22,144 --> 00:09:24,605
ต่างหูนี่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่เลยนะ

124
00:09:24,689 --> 00:09:26,232
เอาอันนี้ดีกว่า

125
00:09:26,315 --> 00:09:31,571
ถ้าหม่าม้าบอกว่าอันนี้ดีกว่า
อันนี้ก็คงดีกว่าจริงแหละ

126
00:09:35,658 --> 00:09:37,952
(เป๋ยหยวนซานโหลว)

127
00:09:40,538 --> 00:09:42,957
(ร่มเย็นเป็นสุข)

128
00:10:08,941 --> 00:10:10,026
ฮัลโหล

129
00:10:11,902 --> 00:10:12,737
ยาเหรอ

130
00:10:13,821 --> 00:10:16,824
คิดว่าน่าจะเป็นที่เขตเหนือไม่ผิดแน่

131
00:10:16,907 --> 00:10:20,578
พอคุจิไรบีเอายันต์นั่น
ไปใส่ในช่องรับไปรษณีย์ของประตู…

132
00:10:20,661 --> 00:10:21,495
ยันต์เหรอ

133
00:10:21,579 --> 00:10:25,499
หยางหมิง ฉันจะลองไปที่เขตเหนือดูอีกที

134
00:10:26,334 --> 00:10:27,335
(เฮบินุมะมีส่วนเกี่ยวข้อง)

135
00:10:27,418 --> 00:10:29,837
แต่เขาบอกว่าที่นั่นมันอันตรายนะ

136
00:10:29,920 --> 00:10:32,214
ก็รู้อยู่หรอก แต่ถึงอย่างนั้น…

137
00:10:32,298 --> 00:10:33,799
(อย่าค้นหาอีก)

138
00:10:34,383 --> 00:10:36,260
มันก็รู้สึกว่า

139
00:10:36,344 --> 00:10:39,555
ฉันกำลังเข้าใกล้เบาะแสที่ทำให้บีตายน่ะ

140
00:10:39,639 --> 00:10:42,224
ถ้า… ถ้างั้นฉันจะไปด้วย

141
00:10:42,308 --> 00:10:43,142
จะดีเหรอ

142
00:10:43,225 --> 00:10:44,268
แน่นอน

143
00:10:44,352 --> 00:10:47,188
เดี๋ยวจะรีบเก็บงานให้เสร็จเร็วๆ
หาที่นัดเจอกันเถอะ

144
00:10:47,271 --> 00:10:50,316
เข้าใจแล้ว ขอบใจนะ แค่นี้นะ

145
00:10:50,399 --> 00:10:52,526
อื้ม แล้วเจอกันพรุ่งนี้

146
00:10:55,154 --> 00:10:56,781
ยันต์กับยา

147
00:10:56,864 --> 00:10:59,950
เฮบินุมะกรุ๊ปต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่

148
00:11:00,034 --> 00:11:03,621
เราปล่อยให้เรโปกง
ไปที่อันตรายแบบนั้นคนเดียวไม่ได้หรอก

149
00:11:05,247 --> 00:11:06,749
{\an8}ใช่ไหมล่ะ

150
00:11:19,762 --> 00:11:22,765
ถ้าเกิดว่านายสามารถ
กลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้ละก็

151
00:11:22,848 --> 00:11:23,933
นายจะว่าไง

152
00:11:24,016 --> 00:11:27,144
ทำได้สิ ถ้าใช้เจเนริคเทอร์ร่าได้น่ะนะ

153
00:11:27,228 --> 00:11:31,065
นี่ ช่วยไปฆ่าคุจิไร เรโกะตัวปลอมให้หน่อยสิ

154
00:11:32,483 --> 00:11:34,402
{\an8}ใครมันจะไปทำได้ล่ะ

155
00:11:37,488 --> 00:11:40,741
โทรหาหยางหมิงเลยดีไหมนะ

156
00:11:43,994 --> 00:11:45,996
เป็นอะไรไปเหรอ เสี่ยวเฮยคุง

157
00:11:58,759 --> 00:12:00,678
เสี่ยวเฮยคุง

158
00:12:07,726 --> 00:12:10,438
บังเอิญจังเลย เสี่ยวเฮยอีกคนโทรมาหาพอดีเลย

159
00:12:10,521 --> 00:12:12,565
ไม่ต้องเกรงใจ ตามสบายเลยครับ

160
00:12:12,648 --> 00:12:13,858
ขอบใจนะ

161
00:12:14,525 --> 00:12:17,945
- ช่วยด้วย คุจิไร
- มีอะไรเหรอ

162
00:12:18,028 --> 00:12:22,616
จู่ๆ เครื่องบนเพดานมันก็ดัง
แต่ฉันไม่รู้วิธีหยุดเลยอะ

163
00:12:22,700 --> 00:12:23,534
เพดานเหรอ

164
00:12:23,617 --> 00:12:25,077
- สัญญาณเตือนไฟไหม้หรือเปล่านะ
- ต้องทำยังไงดีเนี่ย

165
00:12:25,161 --> 00:12:27,913
- รอเดี๋ยว จะแจ้งเจ้าหน้าที่ให้เดี๋ยวนี้
- เหวอ อะไรเนี่ย

166
00:12:27,997 --> 00:12:32,418
- ทำยังไงดี คุจิไร
- เอ๊ะ

167
00:12:38,299 --> 00:12:40,926
ฮัลโหล อ๊ะ หยางหมิง ขอโทษทีนะ

168
00:12:41,010 --> 00:12:45,347
พอดีมีธุระด่วน
กำลังไปหาเสี่ยวเฮยกับเสี่ยวเฮยคุงน่ะ

169
00:12:47,266 --> 00:12:49,852
เอ๊ะ จะมาด้วยเหรอ ขอบคุณนะ

170
00:12:50,769 --> 00:12:52,688
ขอถามตรงๆ เลยนะครับ

171
00:12:53,481 --> 00:12:56,901
คุณคุโด้ คุณรู้เรื่องเกาลูนมากแค่ไหนครับ

172
00:12:57,485 --> 00:13:02,281
นั่นสินะ ก็อย่างเรื่องที่
ตัวจริงกับตัวปลอมอยู่ที่เดียวกันไม่ได้

173
00:13:02,364 --> 00:13:04,158
รู้เรื่องนั้นด้วยเหรอครับ

174
00:13:06,202 --> 00:13:09,955
ปู่ชู คนคนนั้นคือตัวจริง

175
00:13:10,956 --> 00:13:14,877
นานๆ ทีก็บังเอิญเห็นเจ้าตัวเข้ามาในเกาลูนนี้น่ะ

176
00:13:15,377 --> 00:13:17,880
แล้วจากนั้นตัวปลอมก็หายไป

177
00:13:18,464 --> 00:13:22,218
ที่เด็กเสิร์ฟเกวนกับคุณเฉินหายไป
ก็คงเพราะแบบนี้สินะ

178
00:13:23,385 --> 00:13:27,139
จำเรื่องที่เกาลูนที่สองถูกทำลายทิ้งได้ใช่ไหมครับ

179
00:13:27,723 --> 00:13:29,767
ก็ต้องจำได้อยู่แล้วสิ

180
00:13:32,311 --> 00:13:34,396
ว่าแต่กินเยอะจังเลยนะครับ

181
00:13:34,480 --> 00:13:37,483
ก็ถ้าอยากกินก็กิน ไม่อยากกินก็ไม่กิน

182
00:13:37,566 --> 00:13:39,026
แค่เรื่องพื้นฐานง่ายๆ น่ะ

183
00:13:41,570 --> 00:13:44,031
นายรู้เรื่องทั้งหมดของที่นี่แล้วเหรอ

184
00:13:44,615 --> 00:13:47,618
เปล่าครับ ยังมีหลายเรื่องที่ไม่รู้อยู่

185
00:13:48,118 --> 00:13:49,286
อย่างแรกคือ

186
00:13:49,370 --> 00:13:53,499
ที่เกาลูนนี้มีบางอย่างที่ถูกจำลองขึ้นมา
และบางอย่างที่ไม่ถูกจำลอง

187
00:13:53,999 --> 00:13:59,171
อย่างเช่น ผมเคยสร้างบ้านสำหรับแมวจรจัด
ไว้ที่ประตูด้านหลังร้านนี้ด้วยนะครับ

188
00:13:59,255 --> 00:14:03,133
เอาผ้าปูไว้ในกล่องไม้
แล้วก็เอาแผ่นพลาสติกคลุมกันฝน

189
00:14:03,217 --> 00:14:05,636
แต่ว่าสิ่งนั้นไม่ได้ถูกจำลองขึ้นมาด้วย

190
00:14:06,136 --> 00:14:07,054
หืม

191
00:14:07,137 --> 00:14:09,223
ทำอะไรแบบนั้นไว้ด้วยเหรอ

192
00:14:09,306 --> 00:14:11,767
อ้อ ขอกาแฟเย็นเพิ่มหน่อยครับ

193
00:14:11,850 --> 00:14:12,685
ครับ

194
00:14:14,687 --> 00:14:17,565
การโคลนนิ่งแมวรักที่เสียไปเมื่อสามเดือนก่อน

195
00:14:17,648 --> 00:14:20,150
เรามาดูอาการของหมิงหมิงจังกันค่ะ

196
00:14:21,318 --> 00:14:26,574
ดูเหมือนว่าหมิงหมิงจังจะไปนอนอยู่
ที่ที่ปิงปิงจังที่เสียไปแล้วชอบนอนนะคะ

197
00:14:26,657 --> 00:14:29,994
ทำอะไรเหมือนปิงปิงไปหมดเลย

198
00:14:30,077 --> 00:14:33,080
รู้สึกเหมือนได้น้องกลับมาเลย ดีใจจังนะ

199
00:14:34,290 --> 00:14:36,333
ดีใจงั้นเหรอครับ

200
00:14:37,543 --> 00:14:40,045
แค่คิดว่าถ้าเกิดมันทำอะไร
เหมือนแมวที่ตายไปแล้วทำ

201
00:14:40,129 --> 00:14:42,298
น่าจะรู้สึกปวดใจมากกว่าซะอีก

202
00:14:42,381 --> 00:14:45,926
ถ้ามองจากมุมมองบุคคลที่สามอย่างผมแล้ว
ผมว่ามันยังไม่สมประกอบเท่าไหร่

203
00:14:47,136 --> 00:14:50,222
ทั้งสำหรับคนเลี้ยงและสำหรับแมวด้วย

204
00:14:56,228 --> 00:14:59,356
ดูเหมือนจะไม่ได้ตรวจเช็กมาหลายปีเลยนะครับ

205
00:14:59,440 --> 00:15:01,150
เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วครับ

206
00:15:01,734 --> 00:15:04,028
เขาก็ชื่อเสี่ยวเฮยเหมือนกันเลยนะ

207
00:15:04,111 --> 00:15:06,655
งั้นเหรอ บังเอิญจังเลย

208
00:15:07,364 --> 00:15:08,282
ครับ

209
00:15:08,365 --> 00:15:13,037
ก็กะว่าจะซ่อมเองอยู่หรอก
แต่ใช้ที่ปีนขึ้นไปไม่ถึงอยู่ดี

210
00:15:13,120 --> 00:15:16,165
ช่วยได้มากเลย ขอบคุณนะ

211
00:15:18,584 --> 00:15:19,585
อืม

212
00:15:20,461 --> 00:15:22,296
ดีจริงๆ น่ะแหละ

213
00:15:27,134 --> 00:15:28,510
สนใจเหรอ

214
00:15:29,136 --> 00:15:31,805
เขาเองก็ชอบชุดแบบนี้เหมือนกันนะ

215
00:15:31,889 --> 00:15:33,807
- จริงเหรอ
- เอ่อ…

216
00:15:39,146 --> 00:15:40,814
อืม

217
00:15:40,898 --> 00:15:43,817
ว้าว น่ารักจังเลย

218
00:15:46,654 --> 00:15:48,322
เป็นอะไรไปเหรอ

219
00:15:48,405 --> 00:15:51,784
ไม่ควรบอกว่าชอบงั้นเหรอ ขอโทษนะ

220
00:15:51,867 --> 00:15:53,410
ไม่ใช่ครับ

221
00:15:54,620 --> 00:15:57,456
{\an8}ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เหมือนกัน

222
00:15:58,666 --> 00:16:01,585
ทั้งที่การมองอดีตมันเจ็บปวดแท้ๆ

223
00:16:02,294 --> 00:16:05,464
แต่ตอนนี้ ผมกลับรู้สึกดีใจมากเลย

224
00:16:06,799 --> 00:16:07,925
เอ้า

225
00:16:10,928 --> 00:16:12,054
ขอบใจนะ

226
00:16:13,055 --> 00:16:15,599
ชุดนั่นก็น่ารักมากเลยละ

227
00:16:20,187 --> 00:16:21,021
(ร้านน้ำชาปลาทอง)

228
00:16:21,105 --> 00:16:23,148
ขอโทษที่ให้เลี้ยงนะ

229
00:16:23,232 --> 00:16:24,108
ไม่เป็นไรครับ

230
00:16:25,609 --> 00:16:29,446
จริงสิ มีอีกเรื่องหนึ่งที่ยังไม่รู้อยู่ด้วยครับ

231
00:16:29,530 --> 00:16:30,781
อะไรล่ะ

232
00:16:30,864 --> 00:16:34,410
ที่จริงแล้วเสี่ยวเฮยตัวจริง
ก็มาที่นี่ด้วยเหมือนกันครับ

233
00:16:34,493 --> 00:16:37,538
แต่ตอนนี้ตัวปลอมของเขาก็ยังมีตัวตนอยู่เลย

234
00:16:37,621 --> 00:16:39,748
เสี่ยวเฮยก็มาด้วยงั้นเหรอ

235
00:16:41,291 --> 00:16:42,918
ทำไมเรียกว่า “เขา” ล่ะ

236
00:16:43,002 --> 00:16:44,712
เสี่ยวเฮยเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ

237
00:16:46,380 --> 00:16:48,465
นี่ผมยังไม่ได้บอกสินะครับ

238
00:16:48,549 --> 00:16:49,883
หมอนั่นเป็นผู้ชายครับ

239
00:16:49,967 --> 00:16:51,385
จริงดิ

240
00:16:52,052 --> 00:16:54,888
คุณคุโด้ดูไม่ออกเลยใช่ไหมล่ะครับ

241
00:16:54,972 --> 00:16:57,516
ทุกคนเห็นว่าตลกดี ก็เลยเก็บเป็นความลับน่ะ

242
00:16:57,599 --> 00:16:58,851
โหดร้าย

243
00:17:00,519 --> 00:17:01,645
ไว้เจอกัน

244
00:17:04,815 --> 00:17:07,276
ทำไม… ถึงเพิ่งโผล่ออกมาล่ะ

245
00:17:10,654 --> 00:17:11,530
หรือว่า…

246
00:17:13,365 --> 00:17:15,325
เกาลูนนี้คือคุณคุโด้…

247
00:17:20,998 --> 00:17:22,082
เสี่ยวเฮย

248
00:17:22,166 --> 00:17:23,751
หายไปไหนน่ะ

249
00:17:23,834 --> 00:17:26,045
เสี่ยวเฮย หายไปไหนเหรอ

250
00:17:27,504 --> 00:17:30,716
รู้เรื่องของผม… แล้วงั้นเหรอ

251
00:17:40,476 --> 00:17:42,186
เสี่ยวเฮยคุง

252
00:17:46,231 --> 00:17:47,608
อาการเป็นยังไงบ้าง

253
00:17:48,609 --> 00:17:49,610
ครับ

254
00:17:50,986 --> 00:17:54,031
หาเสี่ยวเฮยไม่เจอใช่ไหมล่ะครับ

255
00:17:55,616 --> 00:17:56,533
อืม

256
00:17:57,201 --> 00:17:58,911
ก็ไม่แปลกละนะ

257
00:17:58,994 --> 00:18:02,372
ก็เพราะเกาลูนนี้เป็นสิ่งที่คุณคุโด้สร้างขึ้นมา

258
00:18:05,501 --> 00:18:08,796
ถึงจะยังไม่รู้แน่ชัดว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้นก็เถอะ

259
00:18:09,505 --> 00:18:15,052
แต่ที่นี่เป็นเกาลูนในความทรงจำของเขา
ที่เคยมีอยู่จริงหลายปีก่อน

260
00:18:16,011 --> 00:18:19,056
มีแต่สิ่งที่เขารับรู้ได้ในตอนนั้นที่ถูกจำลองขึ้นมา

261
00:18:19,139 --> 00:18:22,559
สิ่งที่เขาไม่รู้จักจะไม่ถูกจำลองขึ้น

262
00:18:23,143 --> 00:18:25,562
จริงๆ แล้ว ถ้าตัวจริงย่างก้าวเข้ามาที่นี่

263
00:18:25,646 --> 00:18:29,149
ตัวตนที่สองก็จะหายไป

264
00:18:29,233 --> 00:18:32,194
แต่คุณคุโด้คิดว่าผมเป็นเด็กผู้หญิง

265
00:18:32,277 --> 00:18:35,697
เสี่ยวเฮยคนนั้นก็เลยมีตัวตนอยู่พร้อมกับผมได้

266
00:18:36,281 --> 00:18:38,200
แต่ตอนนี้เขาคงรู้แล้วละ

267
00:18:38,867 --> 00:18:40,661
เสี่ยวเฮยคนนั้นไม่อยู่อีกแล้ว

268
00:18:40,744 --> 00:18:42,621
เดี๋ยว… เดี๋ยวก่อนนะ

269
00:18:42,704 --> 00:18:46,708
ไม่เห็นเข้าใจเลยว่าเสี่ยวเฮยคุงกำลังจะสื่ออะไร

270
00:18:47,292 --> 00:18:49,461
{\an8}ผมคือเสี่ยวเฮยตัวจริงครับ

271
00:18:51,630 --> 00:18:53,382
{\an8}คงดูไม่ออกกันสินะ

272
00:18:53,465 --> 00:18:56,093
{\an8}แค่สามปีก็ตัวโตขึ้นตั้งขนาดนี้แล้ว

273
00:18:57,302 --> 00:19:01,098
{\an8}ผมแฝงเข้ามาที่นี่เพราะมีเป้าหมายอยู่สองอย่าง

274
00:19:01,181 --> 00:19:05,060
{\an8}อย่างแรกคือถูกบริษัทแห่งหนึ่ง
จ้างให้มาสำรวจเกาลูน

275
00:19:05,602 --> 00:19:08,897
{\an8}ส่วนอีกข้อ ก็คือการฆ่าคุณ

276
00:19:09,815 --> 00:19:12,067
ล้อเล่นอยู่ใช่ไหมเนี่ย

277
00:19:12,151 --> 00:19:14,194
แบบนี้มันล้อเล่นกันแรกเกินไปแล้ว

278
00:19:14,278 --> 00:19:15,362
ถ้าพูดจริงละก็…

279
00:19:18,699 --> 00:19:20,617
เรื่องจริง… เหรอเนี่ย

280
00:19:23,704 --> 00:19:26,623
ทำไมเสี่ยวเฮยคุงถึงอยากฆ่าฉันล่ะ

281
00:19:27,541 --> 00:19:30,627
เพื่อเอาตัวเองในอดีตกลับมาครับ

282
00:19:31,837 --> 00:19:35,924
ก่อนอื่นก็เก็บความทรงจำของนาย
ไว้ในเจเนริคเทอร์ร่า

283
00:19:36,008 --> 00:19:39,845
แล้วก็ ไม่ใช่การเริ่มสร้างโคลนนิ่งขึ้นมา
ด้วยความทรงจำนั้น

284
00:19:39,928 --> 00:19:42,764
แต่จะใส่มันลงไปใน
ในภาชนะที่ถูกจำลองขึ้นมาใหม่แทน

285
00:19:43,348 --> 00:19:46,059
ฟังดูบ้าบอสุดๆ ไปเลยสินะครับ

286
00:19:47,311 --> 00:19:51,857
แต่เพราะว่าผมมีเจเนริคของตัวเอง
ก็เลยมีความเป็นไปได้อยู่

287
00:19:52,858 --> 00:19:56,320
เจเนริคจะมีตัวตนอยู่ภายนอกเกาลูนได้หรือไม่นั้น

288
00:19:56,403 --> 00:19:59,656
สักวันหนึ่งก็ต้องลองทำการทดลองอยู่ดี

289
00:20:00,866 --> 00:20:05,370
บริษัทที่จ้างเสี่ยวเฮยมาเนี่ย
คือเฮบินุมะกรุ๊ปใช่ไหม

290
00:20:06,496 --> 00:20:08,415
ทำไมถึงบอกเรื่องนี้ล่ะ

291
00:20:09,666 --> 00:20:12,336
ความปรารถนาของผมมันคงไม่เป็นจริงแล้วละ

292
00:20:12,836 --> 00:20:14,588
พอได้เห็นทั้งสองคน

293
00:20:14,671 --> 00:20:18,967
ผมก็คิดได้ว่าไม่จำเป็น
ต้องยึดติดกับเจเนริคที่นี่ไปมากกว่านี้อีกแล้ว

294
00:20:25,766 --> 00:20:28,018
เดี๋ยวผมจะออกไปแล้วครับ

295
00:20:28,101 --> 00:20:33,023
ก็ไม่คิดว่าผู้ว่าจ้าง
จะปล่อยคนที่รู้เรื่องนี้เอาไว้หรอก

296
00:20:33,106 --> 00:20:35,943
แต่จะพยายามออกห่างจากฮ่องกงเท่าที่ทำได้ครับ

297
00:20:36,610 --> 00:20:37,444
เดี๋ยวก่อน

298
00:20:40,364 --> 00:20:41,782
นายของลืมไว้น่ะ

299
00:20:42,741 --> 00:20:46,203
ไม่จำเป็นต้องล้มเลิกในสิ่งที่ชอบหรอกนะ

300
00:20:46,870 --> 00:20:52,292
ตราบใดที่ไม่ทิ้งมันด้วยตัวเอง
สิ่งสำคัญก็ไม่มีวันหายไปหรอก

301
00:20:52,876 --> 00:20:55,837
แม่ของฉันน่ะ มีเส้นสายอยู่หลายทาง

302
00:20:55,921 --> 00:20:59,132
คิดว่าเฮบินุมะ
ก็ไม่น่าจะเข้ามายุ่งได้ง่ายๆ หรอก

303
00:20:59,216 --> 00:21:00,676
ลองไปด้วยกันดูไหมล่ะ

304
00:21:04,638 --> 00:21:05,847
หยางหมิง

305
00:21:06,640 --> 00:21:08,308
ขอโทษทีนะ

306
00:21:08,392 --> 00:21:10,936
ที่จริงฉันรู้ว่าในใจของตัวเองตอนนี้

307
00:21:11,019 --> 00:21:15,315
ยังมีตัวฉันที่หลบสายตาจากสิ่งสำคัญอยู่

308
00:21:15,816 --> 00:21:19,278
ฉันอยากเผชิญหน้ากับมันแล้วสะสางเรื่องนี้ให้จบ

309
00:21:20,153 --> 00:21:23,031
สำหรับฉันแล้วมันก็คือแม่ของตัวเองน่ะ

310
00:21:24,157 --> 00:21:29,162
ทั้งที่ฉันเริ่มใหม่แล้วมาที่นี่
เพราะอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองแท้ๆ

311
00:21:29,246 --> 00:21:32,207
แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่
เกาะตามติดชีวิตเรโกปงเท่านั้น

312
00:21:32,791 --> 00:21:37,546
ฉันไม่ได้อยากเป็นตัวเองที่เอาแต่คิดแง่ลบ
อยากเป็นตัวเองที่คิดในแง่บวกได้

313
00:21:37,629 --> 00:21:41,967
ไม่อยากแพ้เรโกปง
ที่พยายามจะเป็นตัวของตัวเองหรอกนะ

314
00:21:42,050 --> 00:21:45,220
ฉันเองก็จะเป็นอย่างนั้นแล้วกลับมาที่นี่ให้ได้

315
00:21:46,263 --> 00:21:47,514
อืม

316
00:21:49,057 --> 00:21:50,726
(กงเฉิงลู)

317
00:21:50,809 --> 00:21:53,353
ขอวันหยุดจากร้านได้แล้วด้วย

318
00:21:53,437 --> 00:21:56,231
งั้นอีกสองวันฉันจะกลับมานะ

319
00:21:57,149 --> 00:21:58,483
ต่างหูนั่น

320
00:21:59,860 --> 00:22:01,987
นี่เป็นของที่หม่าม้าเลือกให้น่ะ

321
00:22:02,070 --> 00:22:04,197
ถ้าคุยกับหม่าม้ารู้เรื่องแล้ว

322
00:22:04,281 --> 00:22:06,825
ฉันจะใส่ต่างหูที่ตัวเองเลือกทั้งสองข้างเลย

323
00:22:07,326 --> 00:22:08,910
งั้นเหรอ

324
00:22:08,994 --> 00:22:09,953
เรโกปง

325
00:22:10,954 --> 00:22:16,043
บางทียาที่คุจิไรบีไปซื้อ
อาจจะเกี่ยวข้องกับเฮบินุมะกรุ๊ปก็ได้

326
00:22:16,126 --> 00:22:17,711
ระวังตัวเองไว้ด้วยล่ะ

327
00:22:19,087 --> 00:22:20,380
เข้าใจแล้ว

328
00:22:21,298 --> 00:22:23,133
ขอผมพูดหน่อยได้ไหมครับ

329
00:22:23,216 --> 00:22:27,387
{\an8}ถึงจะบอกว่าเกาลูนนี้
ถูกสร้างขึ้นจากสิ่งที่คุณคุโด้รู้ก็จริง

330
00:22:27,471 --> 00:22:30,974
{\an8}แต่มีแค่คุณเท่านั้น
ที่เป็นตัวตนที่ไม่ได้จำลองขึ้นโดยคุณคุโด้

331
00:22:31,725 --> 00:22:35,145
{\an8}ผมรู้สึกว่ามันต้องมีความหมายอะไรแฝงอยู่แน่

332
00:22:35,228 --> 00:22:39,316
{\an8}ถ้าเป็นคุณเรโกปงแล้วละก็
ผมคิดว่าคุณจะต้องเป็นตัวคุณที่อยากเป็นได้แน่

333
00:22:39,858 --> 00:22:42,027
{\an8}อื้ม จะเป็นให้ได้เลย

334
00:22:42,694 --> 00:22:45,280
{\an8}ถ้ามีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวจะติดต่อไป

335
00:22:45,947 --> 00:22:47,032
{\an8}จะเอาใจช่วยนะ

336
00:22:48,325 --> 00:22:49,326
{\an8}ฉันก็ด้วย

337
00:22:52,204 --> 00:22:53,121
{\an8}แล้วเจอกันนะ

338
00:23:04,841 --> 00:23:06,259
ไม่เป็นไรหรอกครับ

339
00:23:06,885 --> 00:23:11,306
คุณหยางหมิงได้สอนผม
ที่คิดว่าสูญเสียชีวิตของตนเองไป

340
00:23:11,389 --> 00:23:15,310
ให้รู้ว่าความรักมันสามารถเปลี่ยนแปลงรูปแบบได้

341
00:23:16,061 --> 00:23:18,105
ต่อให้มันหายไป

342
00:23:18,188 --> 00:23:20,899
ผมก็จะเอาความรู้สึกของผม
และเด็กคนนั้นไปด้วยครับ

343
00:23:22,442 --> 00:23:23,527
อื้ม

343
00:23:24,305 --> 00:24:24,925