"Black Sails" VII.

1 00:00:11,750 --> 00:00:14,510 ใครบางคนที่มันอยู่บนดาดฟ้าเรือข้างนอกนั้น มันคือไอ้ขี้ขโมยของเรา 2 00:00:14,540 --> 00:00:15,510 หน้ากระดาษมันอยู่ไหน 3 00:00:15,640 --> 00:00:17,390 หมายกำหนดการของเจ้ามันอยู่ข้างบนนี้ 4 00:00:17,440 --> 00:00:19,940 เจ้าต้องการฆ่าฮามุนด์ ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะต้องฆ่าพวกเขาทุกคนซะ 5 00:00:20,030 --> 00:00:21,860 - อ๊าก - ตอนที่เจ้าและคุณนายกูทรี 6 00:00:21,930 --> 00:00:23,370 กำลังรวมหัวกันวางแผนการลับทำรัฐประหารเล็กๆนี้ 7 00:00:23,430 --> 00:00:24,870 พวกเจ้า 2 คนได้คิดหาทางออก ว่าจะรับมือกับเขาอย่างไร 8 00:00:24,930 --> 00:00:26,480 เมื่อไหร่ที่เขากลับมา และรู้เรื่องทั้งหมดนี้เข้างั้นหรือ 9 00:00:26,570 --> 00:00:28,440 เจ้าไม่รู้ว่าเขาจากไปไหน ใช่ไหมเล่า 10 00:00:28,490 --> 00:00:30,240 เจ้าจะกลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้ง 11 00:00:30,290 --> 00:00:32,610 เจ้าแม่งแย่งชิงไอ้เกาะทั้งหมดนี้ ไปจากข้าได้ 12 00:00:32,660 --> 00:00:35,490 เจ้ารู้ดีอย่างยิ่ง ว่าเจ้าจำเป็นต้องทำอย่างไรกันแน่ 13 00:00:35,580 --> 00:00:37,480 มันคือที่ไหนที่เจ้าจำเป็นจะต้องไป ลงมือทำมัน 14 00:00:37,580 --> 00:00:40,080 ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบเจ้าอยู่ข้างล่าง ในห้องเก็บสินค้าในเรือ 15 00:00:40,130 --> 00:00:43,050 ไม่หลังจากที่เจ้าทรยศคุณนายกูทรี ในนามของพ่อนาง 16 00:00:43,120 --> 00:00:45,050 ข้าพบมันอยู่ในห้องพักบนเรือของไบรสัน จดหมายจากสตรีตระกูลบาร์โลว์ 17 00:00:45,120 --> 00:00:47,090 นางต้องการให้มีการอภัยโทษแก่ฟลินท์ ในบอสตัน 18 00:00:47,140 --> 00:00:49,420 นางบอกว่าพวกเราจะต้องฆ่าเขา ตอนที่พวกเรารู้เรื่องการทรยศของเขา 19 00:00:49,480 --> 00:00:51,510 เดอะสการ์บอรอฟ 20 00:00:51,590 --> 00:00:53,290 มีคนตกเรือ 21 00:00:53,350 --> 00:00:56,430 - บิลลี่ เขาตกลงไปในทะเล - พวกเราเลี้ยวเรือกลับไปไม่ได้ 22 00:00:58,000 --> 00:01:04,074 23 00:02:42,000 --> 00:02:44,010 เทศกาลอีสเตอร์กำลังจะมาเยือนพวกเราแล้ว 24 00:02:44,070 --> 00:02:47,880 เนื่องในโอกาสที่ดีต่ออายุและการฟื้นคืนชีพ... 25 00:02:50,080 --> 00:02:53,300 ทั้งแห่งจิตวิญญาณและเลือดเนื้อ 26 00:02:53,380 --> 00:02:55,880 และถึงอย่างนั้นพวกเรา ยังต้องถามตัวพวกเราเอง 27 00:02:55,940 --> 00:02:59,800 "เมื่อจิตวิญญาณต่ออายุ และร่างกายฟื้นขึ้นจากความตาย " 28 00:02:59,890 --> 00:03:02,220 "อะไรที่กลายเป็นความบาปงั้นหรือ" 29 00:03:03,980 --> 00:03:06,360 จะไม่เจริญรอยตามความเอ้อระเหย 30 00:03:06,430 --> 00:03:09,610 ต่อการเย้ยหยันและทำให้พวกเราทุกข์ทรมาน 31 00:03:09,700 --> 00:03:12,370 เพื่อย้ำเตือนพวกเรา ของการตกหลุมแห่งความสิ้นหวัง 32 00:03:12,430 --> 00:03:15,320 รอให้ไม่สำนึกผิดในชาตินี้งั้นหรือ 33 00:03:15,400 --> 00:03:18,790 และถึงแม้กระนั้นมันไม่ได้รู้สึกบ่อยครั้งนัก ราวกับชีวิตมันอยู่ในหลุมตัวมันเองงั้นหรือ 34 00:03:18,870 --> 00:03:20,630 ไฮย่า 35 00:03:35,170 --> 00:03:36,220 คุณผู้หญิง 36 00:03:36,290 --> 00:03:38,980 กัปตันฟลินท์กลับมาแล้ว 37 00:03:40,960 --> 00:03:42,810 กัปตัน 38 00:03:45,480 --> 00:03:47,070 กัปตัน 39 00:03:48,150 --> 00:03:49,820 กัปตัน 40 00:03:51,270 --> 00:03:53,740 ขอโทษ เจ้ากำลังถาม เรื่องเดอะสการ์บอรอฟอยู่ใช่ไหม 41 00:03:53,810 --> 00:03:56,360 ใช่ ข้าถามว่าเฉพาะเจาะจงว่าข้างนอกทะเลนั้น มันเจอเจ้าห่าเหวได้อย่างไรหรือ 42 00:03:56,450 --> 00:03:59,310 ตกหลุมกับดักโดยพ่อของเจ้า 43 00:03:59,370 --> 00:04:02,170 ที่ซึ่งเขาจะต้องตอบคำถามข้า ทันทีที่ข้าเสร็จธุระตรงนี้แล้ว 44 00:04:03,490 --> 00:04:05,820 ข้าสันนิษฐานว่า เขาไม่ใช่แค่คนเดียวเท่านั้น 45 00:04:05,870 --> 00:04:09,670 เข้าใจว่าคุณนายบาร์โลว์สหายของเจ้า นางจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบ 46 00:04:09,760 --> 00:04:11,380 ที่ให้การช่วยเหลือเขา เก็บความลับอย่างแน่นหนา 47 00:04:11,460 --> 00:04:13,180 เจ้าไว้ใจนาง 48 00:04:13,260 --> 00:04:14,680 พวกเราไว้ใจนาง และนางกลับทรยศพวกเรา 49 00:04:14,760 --> 00:04:18,630 บางทีเขาอาจส่งสารลับโดยผ่านคนของนาง 50 00:04:18,680 --> 00:04:20,970 นั่นยากที่จะยกระดับว่าเป็นการทรยศ 51 00:04:23,310 --> 00:04:27,110 กัปตัน เมื่อเช้าวานนี้ พ่อของข้าเดินเข้าไปในเมือง 52 00:04:27,180 --> 00:04:28,780 ก้าวขาออกไปยืนด้านหน้าโกดังสินค้า 53 00:04:28,840 --> 00:04:30,650 และประกาศดังลั่นไปทั่วโลก ว่ากิจการของตระกูลกูทรี 54 00:04:30,700 --> 00:04:32,510 ได้เลิกกิจการไปแล้วที่นี่ในนัสเซา 55 00:04:32,560 --> 00:04:34,070 มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไรไหม 56 00:04:34,150 --> 00:04:37,020 ผู้คนได้คัดเลือกตัวแทน 57 00:04:37,070 --> 00:04:39,450 พวกเราเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการประชุม 58 00:04:39,520 --> 00:04:42,960 และพวกเราได้พูดเกี่ยวกับข้อดี ในการเป็นหุ้นส่วนร่วมกันหลังทานอาหารมื้อค่ำ 59 00:04:44,530 --> 00:04:45,960 ดังนั้นผลมันออกมาเลวร้ายหรือ 60 00:04:46,030 --> 00:04:47,550 เลวร้ายงั้นหรือ แม่งมันสับสนวุ่นวาย 61 00:04:47,630 --> 00:04:50,420 - ใช่ - ประมาณชั่วโมงหนึ่งเห็นจะได้ 62 00:04:50,500 --> 00:04:52,370 ข้าคิดว่าพวกเขาจะต้องเผากิจการทั้งหมด ในนัสเซาซะอีก 63 00:04:52,420 --> 00:04:54,170 แต่ก็รับมือกับมันได้ 64 00:04:54,220 --> 00:04:57,090 เช่นเดียวกับเมื่อคืนนี้ ข้าได้จัดตั้งระบบการค้าขายขึ้นมาใหม่ 65 00:04:57,170 --> 00:04:59,670 และผู้คนตามท้องถนนมีความเข้าใจ 66 00:04:59,730 --> 00:05:02,310 ความเป็นหุ้นส่วนกัน มันเป็นความคิดของข้าเอง 67 00:05:02,380 --> 00:05:05,180 กัปตันนาฟและกัปตันลอเรนซ์ เป็นผู้ดูแลการขนส่งสินค้า 68 00:05:05,230 --> 00:05:08,520 และคุณฟราเซียร์ เป็นผู้ดูแลตราประทับบริษัท 69 00:05:08,570 --> 00:05:10,180 อืม 70 00:05:10,240 --> 00:05:12,190 เรื่องทั้งหมดนี้ตั้งแต่เมื่อวานนี้หรือ 71 00:05:14,410 --> 00:05:18,580 ข้าจะจัดการสถานการณ์ปัญหา กับคุณนายบาร์โลว์ทันที 72 00:05:18,660 --> 00:05:20,330 ข้าให้สัญญากับเจ้า 73 00:05:23,400 --> 00:05:25,120 - อะแฮ่ม - กัปตัน มีอีกเรื่องหนึ่ง 74 00:05:25,200 --> 00:05:28,090 ห้างหุ้นส่วนคงจะก่อตั้งไม่ได้ อย่างง่ายดายเช่นนี้ 75 00:05:28,140 --> 00:05:30,380 มันจำเป็นต้องร้องขอความช่วยเหลือ จากบุคคลอื่นอีกไม่กี่คน 76 00:05:30,410 --> 00:05:33,540 ในหมู่พวกเขาจะขาดคุณซิลเวอร์ไม่ได้เลย 77 00:05:34,630 --> 00:05:36,290 มันเป็นเช่นนั้นหรือ 78 00:05:36,380 --> 00:05:37,910 ข้าบอกเรื่องนี้กับเจ้าเพราะว่าข้าคิดว่า 79 00:05:37,960 --> 00:05:40,350 เจ้าอาจจะยังมีความขุ่นเคืองใจบางอย่าง ต่อตัวเขา 80 00:05:40,420 --> 00:05:42,800 และข้าได้ให้สัญญากับเขา เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับความช่วยเหลือของเขา 81 00:05:42,890 --> 00:05:45,770 ที่ข้ายืนอยู่ตรงกลางระหว่างเขา และความขุ่นเคืองใจของเจ้า 82 00:05:46,940 --> 00:05:49,140 พูดอย่างง่ายๆ 83 00:05:49,220 --> 00:05:51,860 หากคุณซิลเวอร์ ไม่กลับมาจากเรือแอลอูร์คาเดอลิม่า 84 00:05:51,930 --> 00:05:54,530 เจ้าและข้าอาจพบว่าพวกเราเองนั้น ต้องประสบกับปัญหาด้วยตัวเราเอง 85 00:05:58,530 --> 00:06:00,570 ข้าช่างพลาดอะไรเช่นนี้ 86 00:06:06,540 --> 00:06:08,240 เร็วๆเข้า 87 00:06:21,170 --> 00:06:23,120 แม่งอีกแล้วหรือ เเจ็ค 88 00:06:23,180 --> 00:06:25,840 มันเหี่ยวเป็นมะเขือเผาอีกแล้ว 89 00:06:25,930 --> 00:06:29,260 จริงหรือนี่ ข้าไม่ทันได้สังเกตุเห็นมัน 90 00:06:30,630 --> 00:06:33,100 อ้อ เจ้าอยากเอาอะไรยัดตูดของเจ้าไหม 91 00:06:33,150 --> 00:06:35,240 ไม่ 92 00:06:35,300 --> 00:06:36,900 ไม่ ขอบคุณ 93 00:06:43,750 --> 00:06:45,590 แม่งเจ้ามีปัญหาอะไรงั้นหรือ 94 00:06:47,230 --> 00:06:49,430 ข้าขอโทษอย่างสุดซึ้ง หากข้าทำให้เจ้าเสียอารมณ์ตั้งแต่เช้า 95 00:06:49,450 --> 00:06:51,820 แต่ในตอนนั้นข้ามีเรื่องอีรุงตุงนัง ค้างค้าใจของข้าเยอะมาก 96 00:06:51,870 --> 00:06:54,870 เรือถูกฉกชิงไป กัปตันและลูกเรือ หายหัวกันไปหมด 97 00:06:54,960 --> 00:06:57,460 คาดการณ์ไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว 98 00:06:57,510 --> 00:06:59,340 ยกเว้นแม่งไอ้ซ่องกระหรี่รูขี้แห่งนี้ 99 00:06:59,430 --> 00:07:02,960 สิ่งที่ซึ่งคือปาฏิหาริย์ของสภาพเศรษฐกิจ ดูเหมือนว่าไม่สามารถได้กำไรคืนได้เลย 100 00:07:03,020 --> 00:07:06,170 เจ้าดำเนินกิจการซ่องกระหรี่ที่นี่ แล้วไม่ได้เบี้ยเลยได้อย่างไรงั้นหรือ 101 00:07:06,220 --> 00:07:08,600 แม่งข้าไม่รู้ 102 00:07:08,670 --> 00:07:12,140 ไม่ใช่เจ้าหรือที่เป็นคนมักจะขี้โม้บอกทุกคนไปทั่ว ว่าเจ้าแม่งโครตฉลาดมากแค่ไหน 103 00:07:15,530 --> 00:07:16,940 คิดหาทางออกซะ 104 00:07:18,730 --> 00:07:21,480 เจ้าอย่าริอาจทิ้งข้าไปในสภาพแบบนี้ไม่ได้นะ 105 00:07:21,530 --> 00:07:24,290 เจ้าอย่าริอาจ... 106 00:07:37,380 --> 00:07:40,750 อลิซนางได้ทำโจ๊กข้าวโอ๊ตมาให้เจ้า 107 00:07:40,840 --> 00:07:44,160 เหนียวข้นยิ่งกว่าขี้มูกซะอีก แต่มันจะช่วยให้เจ้ากลับมาเเข็งแรงอีก 108 00:07:48,560 --> 00:07:51,480 พวกเรา 2 คนกำลังสงสัยว่า ตอนนี้เจ้ากำลังวางแผนจะทำอะไร 109 00:07:51,550 --> 00:07:53,600 เหตุไฉนทุกคนถึงมาสนใจ ว่าข้าจะทำอะไรงั้นหรือ 110 00:07:53,680 --> 00:07:56,220 ยอดรัก เจ้าเป็นผู้ที่ตกเป็นข่าวดัง ผู้คนข้างนอกนั้นกำลังพูดถึงกันไปทั่ว 111 00:07:56,270 --> 00:07:58,240 พวกเราทุกคนล้วนสงสัยกันว่า เจ้าใช้เวทย์มนต์วูดูประเภทไหนกัน 112 00:07:58,320 --> 00:08:00,820 ที่ทำให้พวกลูกเรือของเวนทั้ง 8 คน... 113 00:08:00,890 --> 00:08:02,390 หายสาบสูญไปชั่วพริบตาเดียว 114 00:08:02,440 --> 00:08:04,940 เจ้ายังไม่ได้ยินข่าวหรอกงั้นหรือ 115 00:08:05,030 --> 00:08:06,910 พวกเขาหนีไปอยู่พอร์ตรอยัล 116 00:08:07,000 --> 00:08:09,320 อืม และแม่งข้าหวังเป็นอย่างยิ่ง 117 00:08:12,290 --> 00:08:14,730 หากเจ้าคิดที่จะทำงานให้กับที่นี่ต่อไปอีก 118 00:08:14,750 --> 00:08:17,040 - ข้าไม่อดทนรอนานเกินไปนักหรอก - เจ้าหมายถึงอะไร 119 00:08:17,090 --> 00:08:19,710 คุณแรคแฮมไม่รู้เลยว่า จะดำเนินกิจการที่นี่อย่างไร 120 00:08:19,760 --> 00:08:21,340 ปากท้องของพวกเราทุกคนขึ้นอยู่กับเขา 121 00:08:21,410 --> 00:08:22,840 แม่เล้าเมเปิลตันควรจะต้องบอกเขา 122 00:08:22,910 --> 00:08:24,850 แต่นางมัวแต่ยุ่งอยู่กับการขโมยเบี้ย เพื่อตัวนางเอง 123 00:08:24,910 --> 00:08:28,250 อิเดลล์ ลงมาข้างล่าง มีลูกค้าเข้าร้าน 124 00:08:28,300 --> 00:08:31,300 ทั้งหมดที่ข้าพูดอยู่ก็คือ ในขณะที่มันเริ่มดีขึ้น 125 00:08:40,310 --> 00:08:43,700 ปัดโธ่โว้ย แม่งพวกเขาทำอะไรกับเจ้าหรือ 126 00:08:43,770 --> 00:08:45,430 ได้รับการแต่งตั้งหน้าที่ใหม่ 127 00:08:45,480 --> 00:08:47,450 ข้าต้องขอบอกว่าทั้งหมดทำเพื่อสนุก 128 00:08:47,540 --> 00:08:48,950 อย่างน้อย... 129 00:08:49,040 --> 00:08:51,160 ข้าคิดว่าทั้งหมดทำเพื่อความสนุกสนาน 130 00:08:51,240 --> 00:08:54,830 - ขอแสดงความยินดีด้วย นายทหารฝ่ายพลาธิการ - ขอบคุณ 131 00:08:54,910 --> 00:08:56,410 ช่างโชคร้าย ที่พูดได้แค่นั้น 132 00:08:56,460 --> 00:08:58,210 ว่าพวกเราค้นพบว่าพวกเราเอง จำเป็นต้องทำหน้าที่แทนอีกคน 133 00:08:58,280 --> 00:08:59,800 ใช่ อย่างยิ่ง 134 00:08:59,880 --> 00:09:02,920 แต่ข้าฝีมือช่างต่ำต้อย โดยที่บรรดาลูกเรือให้ความศรัทธาในตัวข้า 135 00:09:04,110 --> 00:09:06,030 อ้อ หากบิลลี่อยู่ที่นี่ 136 00:09:06,050 --> 00:09:07,470 ข้ามั่นใจว่าเขาก็ต้องเห็นด้วยกับข้า 137 00:09:07,560 --> 00:09:09,670 ตอนที่ข้าพูดว่าบรรดาลูกเรือ เลือกคนได้เหมาะสมแล้ว 138 00:09:09,760 --> 00:09:12,890 อ้อ มีเรื่องต้องทำอีกเยอะเลย 139 00:09:16,490 --> 00:09:18,780 คุณดูเฟสเนย์ เป็นนายทหารฝ่ายพลาธิการ 140 00:09:18,800 --> 00:09:20,820 ใครจะไปรู้ได้เล่าว่าเรื่องเช่นนั้นมันจะเกิดขึ้น 141 00:09:20,900 --> 00:09:23,020 - ข้าคิดว่าเขามีความสามารถ - ข้ามั่นใจว่าเขามีความสามารถ 142 00:09:23,110 --> 00:09:26,190 ข้าแค่ไม่คิดว่าบรรดาลูกเรือจะสามารถ ตัดสินใจครั้งสุดท้ายต่อเรื่องนั้นได้ 143 00:09:26,280 --> 00:09:28,810 อ้อ ลูกเรือถูกบังคับให้ยอมรับ มีแนวโน้มที่จะสร้างความประทับใจ 144 00:09:31,950 --> 00:09:34,270 ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะมุ่งหน้าไปหานาง เดี๋ยวนี้เลยไหม 145 00:09:37,500 --> 00:09:39,150 คุณนายบาร์โลว์ 146 00:09:39,200 --> 00:09:40,820 เจ้าพูดว่าเจ้าจะไปสะสางปัญหากับนาง 147 00:09:40,870 --> 00:09:44,010 ข้าสันนิษฐานว่าเจ้าคงจะไม่อยากรอ 148 00:09:45,340 --> 00:09:47,740 แล้วข้าจะกลับมาก่อนพลบค่ำ 149 00:09:47,760 --> 00:09:50,680 พวกเราจะเตรียมความพร้อม เพื่อการออกเดินทางของเราหลังจากนั้น 150 00:10:00,840 --> 00:10:02,340 แค่เรื่องเดียวเท่านั้น กัปตัน 151 00:10:02,390 --> 00:10:05,350 ก่อนที่เจ้าจะออกเดินทาง ไปพบคุณนายบาร์โลว์ 152 00:10:05,400 --> 00:10:08,820 ข้าคิดว่าเจ้าและข้าจำเป็นต้องปรึกษาหารือ เรื่องจดหมายที่บิลลี่ไปพบมันเข้า... 153 00:10:10,400 --> 00:10:12,540 และเพราะเหตุใดกันแน่ ที่นางเชื่อว่า 154 00:10:12,620 --> 00:10:14,540 เจ้าจะต้องทรยศลูกเรือของเจ้า 155 00:10:22,530 --> 00:10:24,470 เฮ้ ถอยออกไป 156 00:10:24,530 --> 00:10:26,200 ให้ตายเถอะ แรนดอล 157 00:10:27,470 --> 00:10:29,340 สหาย 158 00:10:32,670 --> 00:10:35,180 แรนดอลอยากจะพูดกับเจ้า 159 00:10:35,230 --> 00:10:37,560 - สภาเรือเพิ่งจะโหวต ให้เขาออกจากการเป็นลูกเรือ - ออกงั้นหรือ 160 00:10:37,650 --> 00:10:39,930 ข้าคิดว่ามันเป็นความผิดของข้า 161 00:10:40,020 --> 00:10:42,540 ข้ามีความกังวลเกี่ยวกับอันตรายจากไฟไหม้ 162 00:10:42,570 --> 00:10:45,150 ผู้ชายที่มีขาข้างเดียว ในห้องครัวบนเรืออาจเกิดไฟไหม้ขึ้นได้ 163 00:10:45,220 --> 00:10:47,440 และเหมือนจะเป็นเช่นนั้น ก่อนที่สภาเรือ 164 00:10:47,520 --> 00:10:48,940 มันมีความรุนแรงเกินกว่าที่จะควบคุมได้ 165 00:10:49,020 --> 00:10:51,230 แล้วเรื่องนั้นมันเกี่ยวข้องอะไรกับข้างั้นหรือ 166 00:10:51,280 --> 00:10:53,560 เขาได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรม คุณซิลเวอร์ 167 00:10:53,610 --> 00:10:56,580 อย่างน้อยที่สุดที่พวกเราสามารถทำได้ ก็คือให้เขาบอกจำนวนเบี้ยที่ต้องชดใช้ให้เขา 168 00:11:00,700 --> 00:11:02,420 โธ่ แรนดอล 169 00:11:02,500 --> 00:11:05,590 มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ข้าปรุงอาหารได้ 170 00:11:05,670 --> 00:11:09,260 ใช่ ข้าคิดว่าเจ้าจะต้องกล่าวถึงเรื่องนั้น 171 00:11:09,340 --> 00:11:12,250 เจ้ารู้นะ จากประสบการณ์ของข้า 172 00:11:12,300 --> 00:11:16,430 ความพ่ายแพ้ใหญ่หลวงเช่นนี้ บ่อยครั้งที่พวกเขาก็ตกงานกันเยอะมาก 173 00:11:16,520 --> 00:11:19,140 ด้วยโอกาสใหม่ที่ดีและอย่างไม่คาดฝัน 174 00:11:19,220 --> 00:11:20,470 เขาคือไอ้ขี้ขโมย 175 00:11:24,560 --> 00:11:26,430 เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร แรนดอล 176 00:11:26,480 --> 00:11:30,730 เขาคิดว่าข้านอนหลับอยู่ซะอีก ที่โรงเหล้าของคุณนายกูทรี 177 00:11:30,780 --> 00:11:33,450 ข้าได้ยินที่เขาพูดคุย 178 00:11:33,540 --> 00:11:36,900 ไม่ใช่ซิงเกิลตันที่ขโมยหน้ากระดาษแผ่นนั้นไป มันเป็นฝีมือเขานั่นเอง 179 00:11:40,580 --> 00:11:43,660 ข้าไม่รู้ว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ 180 00:11:43,750 --> 00:11:47,500 แรนดอล เจ้ากำลังพูดด้วยซื่อสัตย์ใช่ไหม 181 00:11:47,580 --> 00:11:50,470 เขาบอกว่าเขามีหมายกำหนดการ อยู่ในหัวสมองของเขา 182 00:11:50,550 --> 00:11:53,640 พูดว่าเขาได้เรียนรู้ว่ามันช่วยยับยั้งฟลินท์ จากการฆ่าเขาทิ้ง 183 00:11:53,720 --> 00:11:56,760 ด้วยความเคารพทั้งหมดทั้งมวล แต่ 2 วันที่ผ่านมานี้เขาสลบไป 184 00:11:56,810 --> 00:11:59,230 ด้วยฤทธิ์ฝิ่นอย่างหนัก เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดบาดแผล 185 00:11:59,290 --> 00:12:02,650 - เขาไม่รู้ตัวหรอกว่าเขาได้ยินอะไร - ไปตามทหารฝ่ายพลาธิการมาที่นี่ 186 00:12:03,820 --> 00:12:05,480 เดี๋ยวนี้เลย 187 00:12:12,360 --> 00:12:14,310 ได้โปรดอดทนกับข้าสักหน่อยเถอะ 188 00:12:14,360 --> 00:12:16,440 สักประเดี๋ยว ได้โปรด 189 00:12:17,660 --> 00:12:19,700 อ้อ ขออภัย 190 00:12:19,780 --> 00:12:21,940 เอามันมาให้ข้า 191 00:12:28,010 --> 00:12:30,170 เอ๊ะ นี่ไงเล่า 192 00:12:31,760 --> 00:12:34,300 ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง ที่บัดนี้พวกเราได้เริ่มต้นการประชุม 193 00:12:34,350 --> 00:12:38,520 ในการก่อตั้งห้างหุ้นส่วนของเรา คุณนายกูทรี ฟราเซียร์ นาฟ ลอเรนซ์ 194 00:12:38,600 --> 00:12:40,220 ต่อวัตถุประสงค์การขนส่งสินค้า และการค้าขาย 195 00:12:40,300 --> 00:12:42,970 ในหมู่เกาะอินเดียตะวันตก เอ็กเซลเซอร์ 196 00:12:47,940 --> 00:12:51,730 เรจินาร์ด เพิ่มระเบียบวาระการประชุมปรึกษาหารือ ด้วยการตัดชื่อให้สั้นลง 197 00:12:51,810 --> 00:12:54,150 ให้ตายเถอะ 198 00:12:54,200 --> 00:12:56,900 รายการแรกของธุรกิจ... 199 00:12:56,990 --> 00:12:58,990 ในการเดินทางเรือครั้งแรกของเรา 200 00:12:59,040 --> 00:13:01,120 กัปตันลอเรนซ์ 201 00:13:01,190 --> 00:13:04,660 กรุณาเเจ้งสภาพการณ์ ของเรือเดอะเเบล็คไฮนด์ 202 00:13:07,360 --> 00:13:10,860 พวกเราได้เริ่มเปลี่ยนแปลงแก้ไข เพื่อขยายห้องเก็บสินค้าในเรือของเรา 203 00:13:10,920 --> 00:13:13,030 - แต่ตามที่ข้าได้คาดการณ์ไว้... - คุณผู้หญิง 204 00:13:13,080 --> 00:13:14,750 สมาชิกลูกเรือที่ดีจะต้อง แปรพักตร์ 205 00:13:14,840 --> 00:13:17,510 ในการได้เรียนรู้ จากอาชีพใหม่ของพวกเขา 206 00:13:19,510 --> 00:13:23,180 ข้อเสนอแนะใดๆของแรงงานแหล่งใหม่ จะต้องได้รับการต้อนรับอย่างแน่นอน 207 00:13:23,230 --> 00:13:24,710 เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า 208 00:13:24,760 --> 00:13:27,550 ข้าบอกให้เขาแม่งไสหัวออกไปให้พ้น แต่เขาดื้อรั้นไม่ยอมไป 209 00:13:27,600 --> 00:13:29,020 เขาเป็นใครหรือ 210 00:13:44,050 --> 00:13:46,810 ค่อนข้างได้ยินเรื่องราวข้างนอกมามาก 211 00:13:46,840 --> 00:13:48,700 จากลูกเรือเดอะวอลรัส 212 00:13:49,070 --> 00:13:51,230 พวกเขาบอกว่าเจ้ารวมกำลังพลกับพวกทาส 213 00:13:51,260 --> 00:13:53,760 ในห้องเก็บสินค้าเรือเดอะแอนโครมาคี 214 00:13:53,840 --> 00:13:56,790 พลิกสถานการณ์ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้ไบรสัน โดยตัวคนเดียว 215 00:13:57,650 --> 00:14:00,890 จินตนาการในสิ่งที่พวกเขาพูด หากพวกเขารู้ว่าเจ้าคือต้นเหตุ 216 00:14:00,920 --> 00:14:02,920 ตั้งแต่เเรกเริ่มที่ทำให้พวกเขา จะต้องออกไปตามไล่ล่าเรือลำนั้น 217 00:14:02,970 --> 00:14:06,100 - ข้าอยากขอโอกาสเพื่ออธิบายตัวเอง - ข้ากำลังฟังอยู่ 218 00:14:09,440 --> 00:14:13,030 สิ่งที่ข้าทำลงไป ข้าทำด้วยความรัก 219 00:14:14,700 --> 00:14:17,620 และด้วยทุกเจตนาของการอยู่ที่นี่กับเจ้า ก็เพื่อช่วยเจ้าประสบกับความปลอดภัย 220 00:14:17,650 --> 00:14:20,400 ตั้งรกรากชีวิตให้มั่นคง ชีวิตที่เจ้าสมควรได้รับ 221 00:14:22,490 --> 00:14:24,490 มันไม่ใช่การทรยศ 222 00:14:24,570 --> 00:14:25,660 มันเป็น... 223 00:14:25,740 --> 00:14:27,770 มันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะตัดสินใจแทนได้ 224 00:14:27,830 --> 00:14:29,940 ชีวิตของข้าเป็นของตัวข้าเอง 225 00:14:30,000 --> 00:14:32,860 มันไม่ใช่ชีวิตของเบนจามิน ฮอร์นิโกลด์ มันไม่ใช่ชีวิตของชาร์ลส์ เวน 226 00:14:32,960 --> 00:14:35,420 มันไม่ใช่ชีวิตของพ่อข้า หรือว่าไม่ใช่ชีวิตของเจ้า 227 00:14:35,470 --> 00:14:38,170 เจ้าเข้าใจไหม 228 00:14:39,750 --> 00:14:42,090 เจ้าพูดถูก ข้าขอโทษ 229 00:14:43,390 --> 00:14:44,980 แล้วจากนั้นอะไร 230 00:14:45,060 --> 00:14:47,090 ตอนนี้เจ้าคิดว่าเจ้าแค่เต้นรำจังหวะวอลทซ์ กลับมาที่นี่ได้เฉยๆ 231 00:14:47,150 --> 00:14:50,430 และเริ่มต้นต่อจากตอนที่เจ้าทำค้างคาเอาไว้ เหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ 232 00:14:53,350 --> 00:14:55,320 ข้าจะไปที่ไหนได้อีกเล่า 233 00:14:56,400 --> 00:14:58,320 ข้าเป็นสมบัติของเจ้า 234 00:14:59,570 --> 00:15:02,280 ชนชั้นขี้ข้าทาสผู้รับใช้ของตระกูลกูทรี 235 00:15:06,670 --> 00:15:09,620 เจ้า...เจ้ารู้ดีว่าข้าไม่เคย มองเจ้าเช่นนั้นเลย 236 00:15:11,920 --> 00:15:16,290 เอเลนอร์ ข้าต้องร้องขอ ความช่วยเหลือของเจ้า 237 00:15:40,030 --> 00:15:41,870 เขากำลังรออยู่ 238 00:16:40,790 --> 00:16:42,880 นั่งสิ 239 00:16:50,920 --> 00:16:53,050 เจ้าปรารถนาจะทำธุรกิจด้วยงั้นหรือ 240 00:16:55,970 --> 00:16:58,140 มีสถานที่แห่งหนึ่ง... 241 00:16:59,810 --> 00:17:02,450 สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก 242 00:17:02,530 --> 00:17:05,530 สถานที่ส่งเสริมเชื้อเพลิงโดยการปล้นสะดม 243 00:17:05,600 --> 00:17:07,230 สถานที่ซึ่งมีทรัพย์สมบัติมหาศาล 244 00:17:07,290 --> 00:17:10,150 ดำเนินการโดยเหล่าลูกเรือ และแล่นเรือโดยที่ไม่ปักธงเรือ 245 00:17:10,240 --> 00:17:12,940 ข้ารู้จักนัสเซา 246 00:17:12,990 --> 00:17:15,940 มันมีเรื่องอะไรงั้นหรือ 247 00:17:15,990 --> 00:17:17,440 นางอ่อนแอ 248 00:17:17,500 --> 00:17:20,450 ดังนั้นนางจึงเสี่ยงกับการเข้ายึดครอง 249 00:17:20,500 --> 00:17:23,880 ชายผู้มีความเเข็งแกร่งพอ น่าจะใช้มือของเขา 250 00:17:23,950 --> 00:17:26,450 บีบคอหอยของนางได้ทุกเมื่อ 251 00:17:26,500 --> 00:17:30,260 เข้าควบคุมการค้าขายที่หลั่งไหลอย่างราบรื่น เป็นเศรษฐี 252 00:17:32,510 --> 00:17:34,130 ผู้คนของข้าเป็นเศรษฐีอยู่แล้ว 253 00:17:34,180 --> 00:17:37,930 ค้าขายไม้ได้กำไรงามและพวกเรา ไม่ต้องหวังพึ่งพาความเมตตาของท้องทะเล 254 00:17:39,800 --> 00:17:43,650 ไม่มีเศรษฐีคนไหนอยากร่ำรวยเพิ่มมากขึ้น โดยการทำงานน้อยลง 255 00:17:48,780 --> 00:17:51,360 ตอนที่เจ้าแล่นเรือออกทะเล ในฐานะกัปตันของผู้คนเหล่านั้น 256 00:17:51,450 --> 00:17:53,580 พวกเขาออกปล้นสะดมเมืองกัมเปเชเพื่อเจ้า 257 00:17:53,650 --> 00:17:56,750 พวกเขาออกปล้มสะดมเมืองคาร์ทาเจนน่าเพื่อเจ้า 258 00:17:56,820 --> 00:17:58,590 ให้ข้ายืมพวกเขาเหล่านั้น 12 คน 259 00:17:58,650 --> 00:18:01,420 และข้าจะนำพวกเขาไปยังนัสเซา ควบคุมให้อยู่ในขอบเขต 260 00:18:02,960 --> 00:18:05,290 เจ้าชื่ออะไร 261 00:18:08,960 --> 00:18:10,630 ชาร์ลส์ เวน 262 00:18:13,640 --> 00:18:15,600 ข้ารู้จักชื่อนั้น 263 00:18:18,140 --> 00:18:19,560 คนของข้าเหล่านั้น 264 00:18:19,640 --> 00:18:23,010 เหตุไฉนข้าถึงจะปล่อยให้พวกเขาคนไหน เรียกเจ้าว่ากัปตันงั้นหรือ 265 00:18:23,060 --> 00:18:25,010 ผู้ชายแต่ละคนได้รับเบี้ยส่วนแบ่ง 266 00:18:25,060 --> 00:18:29,020 เพิ่มส่วนแบ่งผลกำไรเพิ่มอีกหนึ่งให้เจ้า ในเบี้ยค่าส่วยต่อผู้ชายทุก 6 คน 267 00:18:29,070 --> 00:18:31,950 นั่นเป็นเบี้ยจำนวนมหาศาล ของแม่งทรัพย์สมบัติมากมาย 268 00:18:32,020 --> 00:18:34,150 และทั้งหมดที่เจ้าจะต้องทำก็คือ ให้พวกเขาเดินทางไปจากเจ้า 269 00:18:41,000 --> 00:18:43,710 เจ้ารู้ว่าจะเสาะหาข้าได้อย่างไร 270 00:18:45,880 --> 00:18:48,840 ฉายาของข้าเป็นที่กล่าวขวัญดังกระฉ่อนไปไกล ถึงนัสเซาเลยงั้นหรือ 271 00:18:51,510 --> 00:18:54,170 ที่นั่นมีใครบางคนเกี่ยวดองหนองยุ่ง กับพวกเราไหม 272 00:18:56,560 --> 00:18:59,350 หรือว่ามันมีอะไรอย่างอื่นหรือ 273 00:19:01,820 --> 00:19:03,730 เหตุไฉนแม่งเจ้าจะมาสนใจเล่า 274 00:19:08,240 --> 00:19:10,440 พวกเราจะทำข้อตกลงกันหรือไม่ทำงั้นหรือ 275 00:19:16,360 --> 00:19:18,700 ผู้ชาย 3 คน 276 00:19:20,500 --> 00:19:24,590 เบี้ยค่าส่วย...ของข้า ต่อทุกผู้ชาย 3 คน 277 00:19:24,670 --> 00:19:26,090 แบ่งผลกำไร 4 ส่วนในจำนวนทั้งสิ้น 278 00:19:28,930 --> 00:19:30,540 จะเอาหรือไม่เอา 279 00:19:33,850 --> 00:19:35,650 เจ้าไม่ยอมตอบคำถาม 280 00:19:35,680 --> 00:19:39,140 ข้ากำลังพยายามตอบคำถามอยู่ 281 00:19:39,220 --> 00:19:40,890 ดังนั้นเจ้ากำลังจะพูดว่านางโกหกอยู่งั้นหรือ 282 00:19:40,940 --> 00:19:42,560 จดหมายฉบับนั้น เป็นแค่นิทานหลอกเด็กงั้นหรือ 283 00:19:42,610 --> 00:19:45,980 ข้ากำลังจะพูดว่าความสัมพันธ์ ของข้ากับนางซับซ้อนยิ่งนัก... 284 00:19:47,480 --> 00:19:50,480 นั่นเป็นสิ่งที่ยากต่อข้า เพื่อทำความเข้าใจบางครั้ง 285 00:19:50,570 --> 00:19:53,480 แต่สิ่งที่มันชัดเจนก็คือนางสิ้นหวังอย่างยิ่ง จนอยากออกไปจากสถานที่แห่งนี้ 286 00:19:53,570 --> 00:19:56,600 และจะต้องพูดทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้ข้า เดินทางไปกับกับนางให้ได้ 287 00:19:56,650 --> 00:19:58,740 โอ้ แม่งเห็นแก่พระเจ้าเถอะ พอซะทีเถอะ 288 00:19:59,870 --> 00:20:02,160 นี่คือสิ่งที่พวกเราทำ 289 00:20:02,240 --> 00:20:06,050 เจ้ากล่าวสุนทรพจน์และเจ้าแสร้างทำกลบเกลื่อน และข้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ 290 00:20:06,110 --> 00:20:08,920 เกลี้ยกล่อมตัวข้าเอง ให้สนับสนุนเจ้าต่อไป 291 00:20:08,970 --> 00:20:10,880 ในสิ่งที่ทุกคนอยากรู้อยากเห็น 292 00:20:10,950 --> 00:20:13,590 แต่ไม่ใช่วันนี้ 293 00:20:13,640 --> 00:20:15,260 ไม่ใช่หลังจากสิ่งที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ 294 00:20:15,310 --> 00:20:17,390 หลังจากสิ่งที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้งั้นหรือ 295 00:20:17,430 --> 00:20:19,980 มันเกิดอะไรขึ้นกับบิลลี่งั้นหรือ กัปตัน 296 00:20:21,630 --> 00:20:24,230 เขาตกเรือ 297 00:20:24,300 --> 00:20:26,660 เพราะเหตุใด เจ้ากำลังจะพูดว่า มันเกิดอะไนขึ้นงั้นหรือ 298 00:20:27,560 --> 00:20:29,800 เขาคิดว่าเจ้ามองเห็นพวกเราทุกคน เป็นของที่ใช้แล้วทิ้ง 299 00:20:29,820 --> 00:20:33,610 - ของที่ใช้แล้วทิ้งงั้นหรือ - เบี้ยหมากรุกที่ถูกเจ้าหลอกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ของเจ้าเอง 300 00:20:33,660 --> 00:20:37,580 ข้าต่อสู้และหลั่งเลือด เคียงบ่าเคียงไหล่กับลูกเรือของข้า 301 00:20:37,650 --> 00:20:41,820 ข้ายอมเสียสละมากยิ่งกว่าที่เจ้ารู้ซะอีก ก็เพื่ออนาคตของพวกเขา 302 00:20:41,870 --> 00:20:46,290 ข้ารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น กับเรือเดอะมาเรียอัลเลน 303 00:20:46,340 --> 00:20:47,790 เจ้าบอกข้าว่าผู้คนที่เจ้าฆ่า 304 00:20:47,840 --> 00:20:49,840 เอื้อมมือไปหยิบอาวุธขึ้นมาต่อสู้ 305 00:20:49,920 --> 00:20:51,840 เจ้าบอกข้าว่ามันเป็นการป้องกันตัว 306 00:20:51,930 --> 00:20:54,930 แต่มันไม่มีอาวุธใดๆทั้งสิ้น ในห้องพักในเรือลำนั้นเลย 307 00:20:55,000 --> 00:20:57,930 ข้าเดินเข้าไปในนั้นและตรวจสอบดู 308 00:20:58,000 --> 00:21:02,270 และแถมข้ายังหุบปากของข้าอย่างเงียบกริบ 309 00:21:02,340 --> 00:21:04,170 ข้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด 310 00:21:04,220 --> 00:21:08,440 แต่ข้ารู้ว่าเจ้าหลอกใช้ลูกเรือเหล่านั้น เพื่อสังหารผู้คนเหล่านั้น 311 00:21:08,510 --> 00:21:10,690 ผู้คนที่ตายไปในวันนี้ 312 00:21:10,780 --> 00:21:12,280 ลูกเรือของพวกเรา 313 00:21:12,350 --> 00:21:14,200 และข้าเฝ้าสงสัยว่ามันจะต้องมีครั้งอื่นอีก 314 00:21:14,280 --> 00:21:16,280 ตอนที่พวกเราถูกเจ้าหลอกใช้แล้วทิ้ง 315 00:21:16,350 --> 00:21:19,540 และหากเรื่องเมื่อวานนี้ มันคือสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นในวันเหล่านั้น 316 00:21:19,620 --> 00:21:22,070 ถ้าเช่นนั้นเจ้าและข้า เห็นทีจะต้องมีปัญหากันซะแล้ว 317 00:21:22,160 --> 00:21:25,880 เพราะว่าบิลลี่ไม่ใช่ของที่ใช้แล้วทิ้ง 318 00:21:25,960 --> 00:21:27,830 สำหรับข้าเลย 319 00:21:29,860 --> 00:21:32,830 เขาเป็นเหมือนลูกชายแท้ๆสำหรับข้า 320 00:21:34,390 --> 00:21:36,310 ถ้าเช่นนั้นเจ้าควรจะทำหน้าที่ 321 00:21:36,340 --> 00:21:38,870 เป็นพ่อที่มันดีกว่านี้ต่อเขาซะ 322 00:21:38,920 --> 00:21:40,920 เมื้อกี้แม่งเจ้าพูดว่าอะไรนะ 323 00:21:41,010 --> 00:21:43,340 เจ้าปล่อยให้เขาเกิดความคลางแคลงใจ ปีกกล้าขาแข็ง 324 00:21:43,390 --> 00:21:46,930 เจ้าปล่อยให้การหวาดระแวงของเขา เป็นตุ่มหนองเน่าเปื่อยไปทั่ว 325 00:21:47,020 --> 00:21:50,020 ตอนที่เขาควรจะต้องมีสมาธิอยู่กับปืนใหญ่ ของเรือเดอะสการ์บอรอฟ 326 00:21:50,070 --> 00:21:54,240 เขามีสมาธิอยู่กับข้อกล่าวหา ที่ไม่มีมูลความจริงกับตัวข้า 327 00:21:54,320 --> 00:21:56,320 ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นกับบิลลี่ ข้าควรจะถูกตำหนิงั้นหรือ 328 00:21:56,390 --> 00:21:57,820 บางทีหากเจ้าเข้ามาแทรกแซง 329 00:21:57,890 --> 00:21:59,990 ตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามาหาเจ้าครั้งแรก กับความคิดฟุ้งซ่านเหล่านั้น 330 00:22:00,060 --> 00:22:02,500 บางทีหากเจ้าทำให้เขามีความเข้าใจ 331 00:22:02,560 --> 00:22:04,760 ในโลกใบที่ซึ่งเขาอาศัยอยู่... 332 00:22:06,530 --> 00:22:08,700 ในตอนนี้เขาคงจะยังอยู่ที่นี่ 333 00:22:15,340 --> 00:22:16,880 เจ้ากำลังจะไปไหนหรือ 334 00:22:18,800 --> 00:22:20,710 ข้าเหน็ดเหนื่อยต่อเรื่องนี้ 335 00:22:23,130 --> 00:22:26,970 ข้าเหน็ดเหนื่อยจนหมดเรี่ยวแรง ที่จะเชื่อใจเจ้าได้อีกแล้ว 336 00:22:28,390 --> 00:22:31,060 เพื่อเชื่อมั่นในตัวเจ้า 337 00:22:34,200 --> 00:22:37,560 ข้าจะนำเรื่องนี้ไปบอกบรรดาลูกเรือ ตอนนี้เจ้าเป็นปัญหาของพวกเขาแล้ว 338 00:22:39,530 --> 00:22:41,230 ข้าขอเป็นผู้บอกมันเอง 339 00:22:45,290 --> 00:22:48,130 หลังจากที่เรือแอลอูร์คาเดอลิม่าถูกยึดได้ 340 00:22:48,210 --> 00:22:50,990 และเบี้ยโกดังสินค้า ก่อนที่จะได้รับการแจกจ่าย... 341 00:22:53,300 --> 00:22:56,750 ข้ามีเจตนาเข้ายึดทรัพย์ ครอบครองมัน 342 00:22:56,800 --> 00:22:58,920 - เข้ายึดทรัพย์งั้นหรือ - ครอบครองมัน 343 00:23:01,550 --> 00:23:04,030 ลูกเรือทุกคนของเรือลำนั้น ยังจะต้องร่ำรวยขึ้นไปอีก 344 00:23:04,060 --> 00:23:06,340 มากยิ่งกว่าที่พวกเขาฝันอย่างลมๆแล้งๆ 345 00:23:06,430 --> 00:23:08,230 เเต่เจ้ารู้ดีเท่ากับที่ข้ารู้ 346 00:23:08,300 --> 00:23:10,230 ไม่ว่าเบี้ยจำนวนมากเท่าไหร่ก็ตาม ที่พวกเขาได้รับมัน 347 00:23:10,300 --> 00:23:12,820 พวกเขาจะดื่มเหล้าจนเมาปริ้น สมสู่อีตัวและใช้เบี้ยจนเกลี้ยง 348 00:23:12,900 --> 00:23:15,400 ตอนนี้ พวกเขามีโอกาส ได้รับบางสิ่งที่ดีกว่านั้น 349 00:23:15,470 --> 00:23:18,490 แต่มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น เว้นเสียแต่ว่าจะมีใครบางคนทำให้มันเกิดขึ้น 350 00:23:18,570 --> 00:23:19,640 เจ้ากำลังโกหกพวกเขา 351 00:23:19,690 --> 00:23:21,860 แล้วหากข้าไม่ทำ ใครจะทำงั้นหรือ 352 00:23:21,940 --> 00:23:25,660 ทุกคนโกหกก็เพื่อสิ่งที่ดี ต่อตัวพวกเขาเอง 353 00:23:25,750 --> 00:23:27,950 คนเป็นแม่ทุกคน ใครที่โกหกต่อลูกของพวกเขา 354 00:23:28,000 --> 00:23:30,280 ว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยไปได้ด้วยดี 355 00:23:30,330 --> 00:23:32,340 ทหารทุกนายใครที่ได้รับคำสั่ง จากผู้บังคับบัญชาพวกเขา 356 00:23:32,420 --> 00:23:33,920 ความกล้าหาญที่พวกเขามองเห็นมัน จนทะลุปรุโปร่ง 357 00:23:33,990 --> 00:23:35,540 ทุกเรื่องที่ถูกใครบอกโดย... 358 00:23:35,620 --> 00:23:37,090 ราชาของเขางั้นหรือ 359 00:23:39,680 --> 00:23:42,760 นั่นคือสิ่งที่เจ้าเป็นต่อพวกเราในตอนนี้งั้นหรือ 360 00:23:42,830 --> 00:23:46,770 พระมหากษัตริย์จัดเก็บภาษีอากรงั้นหรือ 361 00:23:48,890 --> 00:23:52,670 หากไม่มีใครรู้เลย ทุกคนต่างก็ชนะ 362 00:23:52,720 --> 00:23:55,280 - อย่ามาเล่นเกมหลอกข้าเลย - ข้าค่อนข้างพูดอย่างเอาจริงเอาจัง 363 00:23:55,340 --> 00:23:57,560 มีใครพ่ายแพ้งั้นหรือ 364 00:23:57,650 --> 00:23:59,150 พวกเขาขาดสัญชาตญาณที่เลวร้ายที่สุด 365 00:23:59,200 --> 00:24:01,400 ศักดิ์ศรีของพวกเขา ความโลภของพวกเขา ความคลางแคลงใจของพวกเขา 366 00:24:01,480 --> 00:24:04,650 ตามความจริงของเหตุผลบริสุทธิ์ 367 00:24:04,700 --> 00:24:07,790 ใครจะปฏิเสธต่อเรื่องนี้หรือ 368 00:24:07,860 --> 00:24:10,690 พวกเขาจะเป็นเศรษฐี ในสถานที่มีความปลอดภัย 369 00:24:10,740 --> 00:24:14,240 ดียิ่งกว่าตายเยี่ยงไอ้ขี้ขโมย ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นเชือก 370 00:24:17,250 --> 00:24:20,300 ข้าจะช่วยให้พวกรอดพ้น ฮาล 371 00:24:20,370 --> 00:24:23,000 ข้าจะช่วยให้พวกเขารอดพ้น ในบางสิ่งที่ดีกว่าเยอะเลย 372 00:24:28,060 --> 00:24:32,400 พรุ่งนี้ข้าจะแล่นเรือไปกับเจ้า เพื่อปล้นสะดมยึดทรัพย์สินเหล่านี้ 373 00:24:32,480 --> 00:24:35,570 ข้าจะติดตามเจ้าเป็นผู้นำ ในการประจัญบาน 374 00:24:35,650 --> 00:24:38,850 และข้าจะทำตามคำสั่งของเจ้า เยี่ยงผัวเมียกัน 375 00:24:38,900 --> 00:24:40,940 และเมื่อไหร่ที่มันจบลงแล้ว 376 00:24:41,020 --> 00:24:44,320 เจ้าและข้าจะแยกทางจากกันไป ตามทางของเราอย่างเงียบๆ 377 00:24:44,390 --> 00:24:48,830 และข้าจะขอขอบคุณเจ้า หากไม่มีการคัดค้าน 378 00:25:03,180 --> 00:25:05,630 ไม่มีคนอื่นรู้เรื่องนี้ใช่ไหม 379 00:25:05,710 --> 00:25:08,270 ฟังนะ เท่าที่ข้าบอกได้ มีแค่พวกเรา 3 คน 380 00:25:08,350 --> 00:25:10,350 จากนั้นอีกครั้ง นี่คือแรนดอล คนที่เรากำลังพูดถึงอยู่นะ 381 00:25:10,420 --> 00:25:13,850 หากเขาเอามันไปเล่าให้คนอื่นฟัง เราคงจะได้ยินกันแล้ว 382 00:25:13,920 --> 00:25:16,470 มันสมเหตุสมผลอะไรต่อเจ้าไหม 383 00:25:16,560 --> 00:25:19,260 อ้อ ฟลินท์พบหน้ากระดาษแผ่นนั้น ในตัวซิงเกิลตัน 384 00:25:19,310 --> 00:25:22,060 ดูเหมือนว่าเหมาะเจาะฉิบหาย ในการเข้าใจถึงปัญหาหลังเหตุการณ์ 385 00:25:23,310 --> 00:25:25,030 ให้ตายเถอะ 386 00:25:25,100 --> 00:25:28,200 คราวนี้ฉิบหายป่นปี้กันไปใหญ่แล้ว แรนดอล 387 00:25:28,270 --> 00:25:30,030 เจ้าคือไอ้ขี้ขโมย 388 00:25:30,040 --> 00:25:32,160 ค่อนข้างแน่ใจว่าเจ้าเข้าใจผิดไป 389 00:25:32,240 --> 00:25:34,960 แต่ข่าวดีก็คือมันไม่สายเกินไป เพื่อแก้ไขความเสียหาย 390 00:25:35,040 --> 00:25:37,330 ข้ารู้ในสิ่งที่ข้าได้ยินมา 391 00:25:37,410 --> 00:25:38,910 แรนดอล เจ้าถูกวางยาสลบ 392 00:25:38,960 --> 00:25:40,750 เจ้าไม่รู้หรอกว่าเจ้าได้ยินอะไร 393 00:25:45,890 --> 00:25:48,960 จะบอกว่าเจ้าโน้มน้าวจิตใจสหายของพวกเรา ที่อยู่ข้างนอกนั้นสำเร็จ 394 00:25:49,010 --> 00:25:51,260 เพื่อเชื่อเรื่องราวของเจ้า 395 00:25:51,310 --> 00:25:55,130 ข้าไม่แน่ใจว่าเจ้าไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน ถึงสิ่งที่มันจะเกิดขึ้นต่อไปไหม 396 00:25:55,180 --> 00:25:57,800 เจ้าคิดว่าพวกเขาแค่ลากคอข้า ไปตรงหน้าพวกลูกเรือ 397 00:25:57,850 --> 00:26:00,820 ประโคมเรื่องราวของเจ้า และเรื่องนั้นมันจะจบงั้นหรือ 398 00:26:00,900 --> 00:26:02,770 ไม่ แรนดอล 399 00:26:02,820 --> 00:26:06,070 ข้าคิดว่าเจ้าลืมรายละเอียดหนึ่ง ที่สำคัญอย่างยิ่งไป 400 00:26:06,140 --> 00:26:07,820 เบี้ย 401 00:26:07,910 --> 00:26:10,440 นั่นคือสิ่งที่จะต้องไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน ว่าไหมเล่า 402 00:26:10,490 --> 00:26:13,110 หากพวกเราบอกลูกเรือในตอนนี้ มีโอกาสเป็นไปได้สูง 403 00:26:13,160 --> 00:26:16,450 ที่พวกเขาแค่จะจับไอ้พ่อครัวแขวนคอ ถัดไปจากเสาเเขวนคอกัปตัน 404 00:26:16,500 --> 00:26:18,480 หากแรนดอลพูดความจริง 405 00:26:18,540 --> 00:26:21,200 นั่นจะต้องมาถึงจุดจบในการตามไล่ล่า เรือแอลอูร์คาเดอลิม่าซะแล้ว 406 00:26:21,290 --> 00:26:23,790 เจ้ากำลังแนะนำให้พวกเรา เก็บเรื่องนี้เป็นความลับงั้นหรือ 407 00:26:23,840 --> 00:26:27,210 โกหกพวกลูกเรือหรือ เห็นดีเห็นงามไปกับฟลินท์งั้นหรือ 408 00:26:27,300 --> 00:26:29,210 เขากำลังแนะนำให้รีบลงมือเรื่องนั้น อย่างเร่งด่วน 409 00:26:29,300 --> 00:26:31,770 ที่มาพร้อมกับมูลค่ามหาศาลอย่างยิ่ง 410 00:26:31,830 --> 00:26:35,770 ถึงแม้ว่าข้าจะเกลี้ยกล่อมได้ ก็ยังต้องดิ้นรนต่อสู้กับแรนดอลอีก 411 00:26:38,610 --> 00:26:42,050 เจ้ากำลังแนะนำว่ามีสักวิธีเพืิ่อรับประกัน ให้เขาหุบปากอย่างสนิทได้งั้นหรือ 412 00:26:42,110 --> 00:26:44,480 ข้าคิดว่ามีอยู่วิธีหนึ่ง 413 00:26:46,350 --> 00:26:48,370 - พวกเขาไม่หรอกนะ - พวกเขาไม่งั้นหรือ 414 00:26:48,450 --> 00:26:52,200 ไอ้ปัญญาอ่อนมีขาข้างเดียว ต่อสู้เพื่อโอกาสทรัพย์สมบัติมากมายงั้นหรือ 415 00:26:52,290 --> 00:26:55,160 มีโอกาสที่ไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าปราถนาสูง อย่างไม่ต้องสงสัย 416 00:26:55,210 --> 00:26:58,690 อ้อ เจ้าสับสน หรือว่าเพ้อเจ้อเพราะพิษไข้ 417 00:26:58,740 --> 00:27:01,690 เจ้าเลือกเอาเลย แต่บอกพวกเขาในตอนนี้ 418 00:27:01,750 --> 00:27:03,800 ถึงแม้ว่าพวกเขาอยากจะเอามัน ไปบอกพวกลูกเรือก็ตาม 419 00:27:03,860 --> 00:27:05,920 พวกเขาจะต้องสูญเสีย พยานปากเอกของพวกเขา 420 00:27:06,000 --> 00:27:08,080 และไม่มีใครจะต้องตาย 421 00:27:13,260 --> 00:27:16,540 - เจ้าคือไอ้ขี้ขโมย - ข้าคือไอ้ขี้ขโมย ใช่ 422 00:27:16,590 --> 00:27:19,510 อ้อ ขอให้โชคดี แรนดอล 423 00:27:19,560 --> 00:27:22,520 มันช่างยอดเยี่ยมที่ได้รู้จักเจ้า 424 00:27:22,570 --> 00:27:26,400 ตราบเท่าที่พวกเจ้าแล่นเรือไปกับเขา 425 00:27:26,490 --> 00:27:29,270 คำบัญชาของเขาคือคำบัญชาของข้า 426 00:27:29,360 --> 00:27:32,490 และเมื่อไหร่ที่เจ้าทำงานเสร็จสิ้น สถานที่แห่งนี้ยินดีต้อนรับการกลับมาของเจ้า 427 00:27:34,110 --> 00:27:36,000 พวกเขาจะรับใช้เจ้าเป็นอย่างดี 428 00:27:47,380 --> 00:27:50,040 มีเรื่องอะไรผิดปกติงั้นหรือ 429 00:28:05,940 --> 00:28:08,110 เจ้าคือหนึ่งในคนของพวกเรา 430 00:28:10,230 --> 00:28:12,620 เจ้าเป็นเด็กน้อยออกไปท่องโลกกว้าง ด้วยตัวเจ้าเอง 431 00:28:18,960 --> 00:28:21,710 มันคงจะไม่ใช่เรื่องที่ง่ายนัก ต่อการกลับมายังที่นี่อีก 432 00:28:22,830 --> 00:28:24,910 คงจะต้องใจกล้าอย่างยิ่ง 433 00:28:26,500 --> 00:28:28,720 เอาเลย 434 00:28:28,780 --> 00:28:30,550 นำตัวผู้ชายเหล่านี้ไป 435 00:28:31,720 --> 00:28:34,220 ทำให้ข้าเป็นเศรษฐี 436 00:28:53,190 --> 00:28:57,240 พวกเจ้าไม่รู้จักข้า แต่เมื่อก่อนเป็นเยี่ยงพวกเจ้า... 437 00:28:58,360 --> 00:29:00,860 สมัยที่ข้าเป็นชนชั้นต่ำในหมู่พวกเจ้า 438 00:29:03,320 --> 00:29:06,370 บัดนี้ข้าหวนกลับคืนมาแล้ว 439 00:29:06,450 --> 00:29:10,040 และข้าหยิบยื่นโอกาสให้พวกเจ้า เป็นอิสระจากสถานที่แห่งนี้ 440 00:29:11,790 --> 00:29:13,840 ข้าคือชาร์ลส์ เวน 441 00:29:16,000 --> 00:29:19,520 และพวกเจ้าจะเป็นลูกเรือที่เเข็งแกร่งอีกครั้ง 442 00:29:19,600 --> 00:29:21,380 โจรสลัดของจริง 443 00:29:21,470 --> 00:29:23,670 เป็นที่น่าเกรงขามไปทั่ว อย่างที่พวกเจ้าเคยเป็น 444 00:29:23,720 --> 00:29:26,390 ก่อนที่เขาจะฉุดลากพวกเจ้า ออกไปจากท้องทะเล 445 00:29:26,470 --> 00:29:30,530 ก่อนที่เขาจะเกลี้ยกล่อมให้พวกเจ้า อาศัยอยู่ที่นี่เยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน 446 00:29:30,610 --> 00:29:33,310 เพราะเหตุว่ามันเหมาะสม กับความอ่อนแอของเขา 447 00:29:33,360 --> 00:29:34,950 มีสถานที่แห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก 448 00:29:35,020 --> 00:29:39,650 สถานที่ซึ่งผู้ชายที่เเข็งแกร่งอาศัยอยู่อย่างสุขสบาย ไม่ใช่ชนชั้นแรงงาน 449 00:29:39,700 --> 00:29:41,320 สถานที่ซึ่งพวกเจ้า 450 00:29:41,370 --> 00:29:45,020 จะเป็นที่น่าเกรงขามไปทั่ว และได้รับความเคารพอีกครั้ง 451 00:29:45,080 --> 00:29:49,000 ติดสอยห้อยตามข้าเถิด แล้วข้าจะแสดงให้พวกเจ้าดูว่าชีวิตมันเป็นเยี่ยงไร 452 00:30:19,080 --> 00:30:22,500 เจ้าพอหรือยัง เจ้าพอแล้วงั้นหรือ 453 00:30:25,330 --> 00:30:26,530 โอ้ย 454 00:31:03,120 --> 00:31:05,070 ข้าภูมิใจในตัวเจ้า 455 00:31:20,650 --> 00:31:22,260 แรนดอล 456 00:31:24,390 --> 00:31:27,730 ข้าจำเป็นต้องพูดกับคุณซิลเวอร์ตามลำพัง 457 00:31:33,230 --> 00:31:35,690 มีเรื่องอะไรน่าขบขันนักหรือ 458 00:31:35,770 --> 00:31:38,270 แค่ข้าได้เตือนสติแรนดอลให้รู้ว่าเรื่องอะไร บางอย่างเช่นนี้มันกำลังจะมาเยือน 459 00:31:38,320 --> 00:31:39,990 เรื่องนั้นข้าไม่แน่ใจสักเท่าไหร่หรอก 460 00:31:40,070 --> 00:31:44,110 คุณเดอกรูทมีเเนวโน้ม ที่จะส่งตัวเจ้าให้กับพวกลูกเรือ 461 00:31:44,160 --> 00:31:46,160 เขาให้เวลาข้า 5 นาทีเป๊ะๆเลย 462 00:31:46,250 --> 00:31:49,750 ซึ่งประเด็นก็คือเขาตั้งใจที่จะเรียกสภาเรือ ดังนั้นแรนดอลจะแบ่งปันเรื่องราวของเขาได้ 463 00:31:49,820 --> 00:31:52,170 หลังจากที่พวกเราไร้มลทิน 464 00:31:52,250 --> 00:31:56,710 และส่วนตัวเจ้ามีความเป็นไปได้อย่างมาก อ้อ ตาย 465 00:32:00,340 --> 00:32:01,630 นั่นมันคืออะไรหรือ 466 00:32:01,680 --> 00:32:03,550 หน้ากระดาษตำราคู่มือของคุณหมอโฮเวลล์ 467 00:32:03,630 --> 00:32:06,270 และโอกาสสุดท้ายของเจ้าที่จะได้ใช้ชีวิต อยู่อย่างได้เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นอีกครั้ง 468 00:32:08,300 --> 00:32:10,850 เจ้ามีเวลา 5 นาทีเป๊ะๆเพื่อการท่องจำ 469 00:32:10,940 --> 00:32:14,060 หลังจากที่เจ้าเขียนหน้ากระดาษแผ่นนี้ อย่างสุดความสามารถของเจ้าให้ดีที่สุด 470 00:32:14,140 --> 00:32:16,360 หากเจ้าทำให้คุณเดอกรูท มีความพึงพอใจได้เช่นนั้น 471 00:32:16,440 --> 00:32:20,180 จากนั้นอาจจะ... เขาแค่อาจจะถูกโน้มน้าวจิตใจ 472 00:32:20,230 --> 00:32:23,150 ให้เก็บความลับของเจ้าเอาไว้ เห็นแก่การตามไล่ล่าเรือแอลอูร์คาเถอะ 473 00:32:23,200 --> 00:32:25,150 - มันคือการทดสอบหรือ - ถูกเผ๋ง 474 00:32:25,200 --> 00:32:27,650 - มันเป็นการทดสอบที่ห่วยแตกที่สุดเลย - เชื่อข้าเถอะ ข้ารู้ดี 475 00:32:28,830 --> 00:32:31,830 หากข้าเป็นไอ้ขี้ขโมย อันซึ่งข้าไม่ได้เต็มใจที่จะยอมสารภาพ 476 00:32:31,860 --> 00:32:33,880 ข้าน่าจะได้อ่านหมายกำหนดการนั่น เป็นร้อยๆครั้งแล้ว 477 00:32:33,960 --> 00:32:35,630 ก่อนที่ข้าจะถูกบีบบังคับให้ทำลายมันทิ้ง 478 00:32:35,700 --> 00:32:37,630 ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ฉันสามารถจดจำหน้ากระดาษแผ่นนี้ 479 00:32:37,700 --> 00:32:39,200 ภายในเวลา 5 นาที มันพิสูจน์อะไรไม่ได้เลย 480 00:32:39,250 --> 00:32:42,470 คุณเดอกรูทไม่เชื่อว่าเขา จะสามารถเชื่อถือ 481 00:32:42,540 --> 00:32:44,370 ข้อมูลที่มันอยู่ในหัวสมองของเจ้าได้เลย 482 00:32:44,420 --> 00:32:46,210 มันไม่เพียงพอที่จะเอาชีวิตของเขาเอง เข้าไปเสี่ยงกับมันอย่างแน่นอน 483 00:32:46,260 --> 00:32:50,340 ไม่ต้องเอ่ยถึงการเตรียมหลุมฝังศพ ให้แก่แรนดอลผู้น่าสงสารตั้งแต่เนิ่นๆ 484 00:32:50,390 --> 00:32:54,730 เขาบอกว่าหากเขาจะต้องตัดสินใจ เลือกทำอะไรลงไป เขาจะต้องมีความมั่นใจ 485 00:32:54,820 --> 00:32:56,680 มันคือสิ่งที่ดีที่สุดที่ข้าทำได้แล้ว 486 00:32:58,570 --> 00:32:59,650 เหลือเวลา 4 นาที 487 00:33:10,230 --> 00:33:12,030 เดี๋ยวก่อน 488 00:33:15,590 --> 00:33:17,510 เฉลิมฉลองความเป็นหุ้นส่วนใหม่ 489 00:33:19,370 --> 00:33:22,210 สินค้าบรรทุกบนเรือที่ตายไปแล้ว คือสินค้าที่ไร้ค้า 490 00:33:24,800 --> 00:33:26,580 เจ้าได้ถามนางหรือยัง 491 00:33:26,630 --> 00:33:29,930 ข้าได้อ้อนวอนคุณนายกูทรีให้สนับสนุน การปลดปล่อยพวกเจ้าให้เป็นอิสระ 492 00:33:30,020 --> 00:33:33,220 ข้าบอกนางว่านางคงจะไม่ได้ปืนใหญ่ของนาง โดยปราศจากความช่วยเหลือของเจ้าและทาสคนอื่นๆ 493 00:33:33,270 --> 00:33:34,850 นางพูดว่าอย่างไรบ้าง 494 00:33:36,390 --> 00:33:40,230 นางบอกว่าจะนำเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาหารือ อย่างละเอียดถี่ถ้วน 495 00:33:43,530 --> 00:33:46,730 ข้าเคยเตือนเจ้าแล้วว่าสถานที่แห่งนี้ มันไม่ได้แตกต่างจากสถานที่ใดๆหรอก 496 00:33:50,900 --> 00:33:52,870 แต่อย่าเพิ่งยอมแพ้กับความหวัง 497 00:34:00,630 --> 00:34:03,420 ข้าจำเป็นต้องรู้ความลับของเจ้า 498 00:34:05,140 --> 00:34:07,220 ที่จะเสนอให้กับนาง 499 00:34:09,260 --> 00:34:12,060 การตัดสินใจของข้าไม่ว่าอะไรก็ตาม เพื่อมีส่วนร่วมกับห้างหุ้นส่วนนี้ 500 00:34:12,130 --> 00:34:13,810 ที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานการเห็นด้วยของนาง 501 00:34:13,890 --> 00:34:16,930 เพื่อประกาศยกเลิกคำสั่งห้ามลูกเรือ ของชาร์ลส์ เวน 502 00:34:16,980 --> 00:34:19,800 ข้าเข้าใจสิ่งที่นางทำ 503 00:34:19,850 --> 00:34:21,730 อย่างไม่ได้เต็มใจยินยอม 504 00:34:21,800 --> 00:34:25,970 และหลังจากนั้นไม่นาน ลูกเรือทั้ง 8 คนก็หายสาบสูญไป 505 00:34:26,020 --> 00:34:28,410 หนีไปอยู่พอร์ตรอยัล ข้าได้รับการบอกเล่ามา 506 00:34:28,480 --> 00:34:31,240 และเจ้าคิดว่าเอเลเนอร์มีส่วนเกี่ยวข้อง บางอย่างกับเรื่องนั้นหรือ 507 00:34:31,310 --> 00:34:32,750 ทางใดทางหนึ่งมันไม่สำคัญหรอก 508 00:34:32,810 --> 00:34:35,330 ทำนองว่าข้าได้เก็บกู้ซากศพ 8 คนของข้า ออกไปจากประตูใหญ่ของนาง 509 00:34:35,420 --> 00:34:37,250 ไม่มีอะไรที่ช่วยห้ามปรามกัปตันเรือคนอื่นๆ 510 00:34:37,320 --> 00:34:40,420 จากแนวทางปฏิบัติ ที่นางจัดการในตอนนี้ 511 00:34:40,490 --> 00:34:43,760 ซึ่งข้าท้าพนันได้เลยว่านาง รู้ข้อเท็จจริงเป็นอย่างดี 512 00:34:43,820 --> 00:34:46,130 ข้าท้าพนันว่าเจ้าพูดถูก 513 00:34:46,180 --> 00:34:48,680 ข้าเคยขอร้องให้เจ้าควบคุมนาง 514 00:34:50,180 --> 00:34:53,600 ความจริงก็คือควบคุมนางไม่ได้เลย ใช่ไหมเล่า 515 00:34:59,190 --> 00:35:01,310 เจ้าบีบบังคับให้นางต้องทำ ต่อหน้าผู้ชายเหล่านั้น 516 00:35:01,360 --> 00:35:03,280 ใครที่ให้ความเคารพต่อความต้องการของนาง 517 00:35:03,340 --> 00:35:06,810 เพื่อที่จะดำเนินธุรกิจนี้ต่อไป 518 00:35:06,860 --> 00:35:09,070 อย่างแท้จริง กัปตัน 519 00:35:09,150 --> 00:35:11,070 เจ้าให้ทางเลือกอะไรกับนางหรือ 520 00:35:31,310 --> 00:35:33,760 คุณกูทรีไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก 521 00:35:37,390 --> 00:35:40,510 เขาได้ลี้ภัยไปอยู่คฤหาสน์ ของคุณอันเดอร์ฮิลล์ 522 00:35:48,910 --> 00:35:51,150 เจ้ารู้ไหมว่าเจ้าทำอะไรลงไป 523 00:35:52,360 --> 00:35:55,500 ผีอะไรเข้าสิงเจ้าจนเสียสติ ทำให้เขียนจดหมายฉบับนั้นหรือ 524 00:35:55,560 --> 00:35:57,060 ข้าพยายามจะบอกเจ้า 525 00:35:57,110 --> 00:36:00,030 บิลลี่ดันไปเจอมันเข้า 526 00:36:00,080 --> 00:36:02,420 หากเขาเอามันไปให้ทุกคนดู ก่อนที่ข้าจะค้นพบเขา 527 00:36:02,500 --> 00:36:05,040 แต่โชคดีแบบโง่ๆ 528 00:36:05,090 --> 00:36:06,540 ข้าคงจะต้องตายแน่ 529 00:36:06,590 --> 00:36:08,120 ข้าขอโทษ 530 00:36:08,210 --> 00:36:11,910 เจ้ารู้ดีว่าข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เจ้า ตกอยู่ในเรื่องประเภทอันตรายใดๆทั้งสิ้น 531 00:36:11,960 --> 00:36:13,930 ความตั้งใจของเจ้าคืออะไรงั้นหรือ 532 00:36:14,010 --> 00:36:16,300 มันคืออะไร 533 00:36:16,380 --> 00:36:20,090 เพื่อทำลายทุกสิ่งที่เราพยายามสร้าง มันขึ้นมาที่นี่ตลอดทั้ง 10 นี้งั้นหรือ 534 00:36:20,140 --> 00:36:22,360 หรือแค่ทำให้ข้าต้องลำบากใจหรือ 535 00:36:22,420 --> 00:36:24,940 เพื่อชี้ทางออกต่อเรื่องทั้งหมดนี้ให้เจ้า เพื่อปลดปล่อยเจ้า 536 00:36:25,030 --> 00:36:26,590 ทางออกงั้นหรือ 537 00:36:26,640 --> 00:36:29,450 เจ้าจำได้ไหมว่าเรามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร 538 00:36:29,530 --> 00:36:31,480 พวกมันพรากอะไรไปจากเรา 539 00:36:34,070 --> 00:36:36,700 ตอนนี้มันสำคัญตรงไหนหรือ 540 00:36:36,770 --> 00:36:39,490 มันสำคัญตรงไหนงั้นหรือ 541 00:36:39,570 --> 00:36:41,660 มันสำคัญตรงไหน ต่อสิ่งที่มันเกิดขึ้นหลังจากนั้น 542 00:36:41,740 --> 00:36:43,940 หากพวกเรามีชีวิตอย่างไม่มีความสุข 543 00:36:43,990 --> 00:36:45,580 เพราะว่าที่นี่มันไม่มีความสุขเลย 544 00:36:45,630 --> 00:36:47,610 ที่นี่ไม่มีความสุขสบายใจ ที่นี่ไม่มีความรัก 545 00:36:47,660 --> 00:36:50,750 - ที่นี่ไม่มีความรัก - เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร 546 00:36:50,800 --> 00:36:53,250 เจ้าคิดว่าข้างนอกนั้นข้าได้ต่อสู้เพื่ออะไร 547 00:36:53,300 --> 00:36:56,060 หากไม่ใช่เพื่อทำให้เรื่องทั้งหมดเหล่านั้น มันเกิดขึ้นได้ที่นี่ 548 00:36:56,120 --> 00:36:58,140 เจ้าต่อสู้สงครามดังนั้นเราจะใช้ชีวิต อย่างมีความสุขได้งั้นหรือ 549 00:36:58,230 --> 00:37:00,130 เจ้าไม่ได้รับสิ่งนั้นโดยปราศจากสิ่งอื่นหรอก ยอดรักของข้า 550 00:37:00,180 --> 00:37:03,180 ไม่ เจ้าคิดผิดไป 551 00:37:04,850 --> 00:37:07,980 ข้าส่งจดหมายฉบับนั้นไป เพื่อให้เจ้ารู้ตัวว่าเจ้าคิดผิดไป 552 00:37:09,570 --> 00:37:12,190 มีชีวิตที่มีความสุขในบอสตัน 553 00:37:13,470 --> 00:37:16,480 ความสุขสบายใจและเสียงเพลง 554 00:37:16,530 --> 00:37:18,360 และสันติสุข 555 00:37:18,450 --> 00:37:20,830 ประตูมันเปิดอยู่ 556 00:37:20,910 --> 00:37:22,480 ข้าเปิดประตูเพื่อเจ้า 557 00:37:22,530 --> 00:37:26,200 และความปรารถนาไม่มีสงคราม และไม่มีการหลั่งเลือดและไม่มีสังเวยชีวิต 558 00:37:26,290 --> 00:37:28,290 มันจำเป็นต้องมีการสังเวยชีวิตมากเกินไป 559 00:37:28,340 --> 00:37:30,120 เพื่อขออภัยโทษงั้นหรือ 560 00:37:30,170 --> 00:37:32,290 เพื่อขอขมา 561 00:37:32,340 --> 00:37:34,630 ขอขมาหรือ ใครที่จะต้องขอขมาเจ้างั้นหรือ 562 00:37:34,680 --> 00:37:36,180 อังกฤษจะต้องเสียใจ 563 00:37:39,100 --> 00:37:42,300 พวกมันพรากทุกอย่างไปจากเรา 564 00:37:42,350 --> 00:37:46,510 และจากนั้นพวกมันเรียกข้า ว่าไอ้สัตว์ประหลาด 565 00:37:46,560 --> 00:37:48,520 ตอนที่ข้าลงนามขออภัยโทษนั่น 566 00:37:48,530 --> 00:37:51,180 ตอนที่ข้าร้องขอสิ่งหนึ่ง 567 00:37:51,230 --> 00:37:54,280 ตอนที่ข้าป่าวประกาศให้ชาวโลกรู้ ว่าพวกเขาคิดถูก 568 00:37:54,350 --> 00:37:57,070 วัตถุประสงค์ของเรื่องนี้ 569 00:37:57,150 --> 00:38:00,820 เมื่อไรที่ข้ายินยอมอโหสิกรรมให้พวกเขา... 570 00:38:02,120 --> 00:38:03,820 ไม่ใช่ในทางกลับกัน 571 00:38:05,530 --> 00:38:07,290 เส้นทางนี้ที่เจ้าเดิน... 572 00:38:08,580 --> 00:38:11,000 มันไม่ได้นำไปสู่ ตรงจุดที่เจ้าคิดเอาไว้เลย 573 00:38:13,200 --> 00:38:16,670 หากเขาอยู่ที่นี่ เขาจะต้องเห็นด้วยกับข้าแน่ 574 00:38:28,730 --> 00:38:31,430 3 วันกับหมายกำหนดการของเรือแอลอูร์คา 575 00:38:31,520 --> 00:38:34,440 3 นาทีกับไอ้นี่ แม่งจะเป็นอะไรก็ช่างหัวมันเถอะ 576 00:38:34,520 --> 00:38:37,190 ข้าจะไปเตือนพวกเขา 577 00:38:37,240 --> 00:38:40,190 ก่อนที่เจ้าจะไป มีแค่หนึ่งคำถาม 578 00:38:40,240 --> 00:38:42,450 การทดสอบอย่างบ้าบิ่นนี้ 579 00:38:42,530 --> 00:38:43,950 เจ้าจำเป็นต้องมีความมั่นใจอย่างยิ่ง 580 00:38:44,030 --> 00:38:46,200 ว่าข้าเป็นไอ้ขี้ขโมย ได้แม้กระทั่งคิดทบทวนมัน 581 00:38:46,250 --> 00:38:48,780 และข้าไม่เชื่อว่าเจ้า จะใกล้เคียงเรื่องประเภทให้ความเชื่อถือ 582 00:38:48,870 --> 00:38:51,200 ในตัวแรนดอลสหายของพวกเราที่อยู่ตรงนี้หรอก 583 00:38:51,250 --> 00:38:54,210 ใครเป็นคนเล่าเรื่องข้าให้เจ้าฟังงั้นหรือ 584 00:38:54,260 --> 00:38:55,960 บิลลี่หรือ 585 00:39:01,680 --> 00:39:03,920 แรนดอล พวกเราจำเป็นต้องคุยกัน 586 00:39:03,930 --> 00:39:07,020 - เจ้าไอ้ขี้ขโมย - แรนดอล ให้ความสนใจสักหน่อยเถอะ 587 00:39:07,090 --> 00:39:09,610 ในตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย มันแค่เป็นไปได้อย่างมาก 588 00:39:09,690 --> 00:39:12,440 ที่เจ้าเป็นคนหนึ่งที่จะต้องตายอย่างเช่นข้า 589 00:39:12,530 --> 00:39:15,640 แล้วหากมีวิธีที่พวกเราทั้งคู่ จะไม่ต้องมาตายในวันนี้งั้นหรือ 590 00:39:15,730 --> 00:39:19,980 ข้าจะไปหาพวกลูกเรือและยื่นข้อเสนอ เป็นผู้ช่วยพ่อครัวของเจ้า 591 00:39:20,070 --> 00:39:21,820 ข้าให้สัญญาว่าจะคอยดูแลเจ้า จนหามรุ่งหามค่ำเลยทีเดียว 592 00:39:21,900 --> 00:39:24,200 และเอาหัวข้าเป็นประกันได้เลย หากมีอะไรเกิดขึ้น 593 00:39:24,270 --> 00:39:26,040 ให้ชดใช้มันด้วยเบี้ยส่วนแบ่งของข้าได้เลย 594 00:39:26,110 --> 00:39:28,790 ข้าคิดว่าข้าน่าจะเกลี้ยกล่อมพวกลูกเรือ ให้เห็นด้วยกับเรื่องนั้นได้ 595 00:39:28,880 --> 00:39:30,490 และจากนั้นเจ้าจะได้กลับขึ้นไปบนเรืออีก 596 00:39:30,580 --> 00:39:34,750 ทั้งหมดที่เจ้าจำเป็นจะต้องทำก็คือ เปลี่ยนเรื่องราวของเจ้าซะ 597 00:39:36,250 --> 00:39:37,500 เจ้าไอ้ขี้ขโมย 598 00:39:37,580 --> 00:39:39,870 แม่งเจ้ากำลังล้อข้าเล่นอยู่งั้นหรือ 599 00:39:40,590 --> 00:39:42,670 ก็ได้ 600 00:39:42,760 --> 00:39:46,230 ใช่ ข้าคือไอ้ขี้ขโมย 601 00:39:46,290 --> 00:39:49,060 ข้าขโมยกระดาษแผ่นนั้นไป และข้าไม่ควรจะทำมันเลย 602 00:39:49,130 --> 00:39:51,100 ข้าควรจะปลอบใจตัวเอง ทำใจยอมรับความตาย 603 00:39:51,150 --> 00:39:53,150 เพื่อลงไปจากเรือบรรทุกสินค้าลำนั้น 604 00:39:53,230 --> 00:39:54,650 แต่ข้าจะพูดอะไรได้อีกเล่า แรนดอล 605 00:39:54,740 --> 00:39:57,990 ข้าไม่ใช่ช่างไม้ ข้าทำไม่เป็นเลย 606 00:39:58,070 --> 00:40:01,320 แต่ตอนนี้ข้ายินดีที่จะทำมัน 607 00:40:01,410 --> 00:40:02,830 ดังนั้นหันไปมองสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆตัวของเจ้าซะ 608 00:40:02,910 --> 00:40:05,440 และทำให้พวกเราทั้งคู่มีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อต่อสู้กับวันอื่นเถอะ 609 00:40:06,860 --> 00:40:09,200 ขอโทษ คุณซิลเวอร์ 610 00:40:16,540 --> 00:40:19,590 - เจ้าไอ้ขี้ขโมย - ใช่ พวกเราเข้าใจ 611 00:40:23,010 --> 00:40:24,460 แรนดอล 612 00:40:24,510 --> 00:40:26,970 เจ้าไอ้ขี้ขโมย 613 00:40:27,020 --> 00:40:29,550 แรนดอล มันเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหรือ 614 00:40:30,770 --> 00:40:33,060 เจ้าไอ้ขี้ขโมย 615 00:40:33,140 --> 00:40:35,940 มันเกิดห่าเหวอะไรขึ้นที่นี่งั้นหรือ 616 00:40:36,010 --> 00:40:38,180 มันดูเหมือนว่าคุณแรนดอล 617 00:40:38,230 --> 00:40:41,060 ได้พิจารณาทบทวนถึงสภาพของเขาได้แล้ว 618 00:40:41,150 --> 00:40:44,450 หากเจ้ามีเจตนาที่จะกล่าวหาคุณซิลเวอร์ ก่อนพวกลูกเรือ 619 00:40:44,520 --> 00:40:46,240 เจ้าทำเช่นนั้นโดยปราศจากพยาน 620 00:40:58,300 --> 00:41:00,020 กรุณาให้เราได้พูดคุยกันตามลำพัง 621 00:41:05,590 --> 00:41:09,180 อย่างที่เจ้าพอจะนึกภาพออก ตอนนี้เบี้ยมันหายากยิ่งนัก 622 00:41:09,230 --> 00:41:12,230 ลูกเรือของเรือเดอะวอลรัสไม่เต็มใจ จะปลดปล่อยทาสให้เป็นอิสระอย่างเต็มที่ 623 00:41:12,310 --> 00:41:15,310 ข้าก็เช่นกันไม่มีเบี้ยกองทุน เพื่อซื้อพวกเขาให้เป็นอิสระได้ในทันที 624 00:41:18,440 --> 00:41:20,240 ดังนั้นนี่คือสิ่งที่ข้าคงจะต้องทำ 625 00:41:20,320 --> 00:41:22,550 ชายฉกรรจ์จะต้องถูกนำตัวไป 626 00:41:22,610 --> 00:41:24,560 เป็นลูกเรือแห่งเรือเดอะเเบล็คไฮนด์ ภายใต้การดูแลของกัปตันลอเรนซ์ 627 00:41:24,610 --> 00:41:26,490 เพื่อเข้าไปทำงานแทนลูกเรือที่ใจร้อน ละทิ้งหน้าที่ไปเมื่อเร็วๆนี้ 628 00:41:26,560 --> 00:41:28,720 ห้างหุ้นส่วนได้บรรลุข้อตกลงสำเร็จแล้ว 629 00:41:28,730 --> 00:41:30,230 พร้อมคุณดูเฟสเนย์แห่งเรือเดอะวอลรัส 630 00:41:30,280 --> 00:41:33,240 และได้ให้เบี้ยสนับสนุนการค้าในอนาคต และเป็นเบี้ยในบัญชีเพื่อครอบคลุมค่าใช้จ่าย 631 00:41:35,840 --> 00:41:38,400 ผู้หญิง 6 คนยังกักตัวเอาไว้ภายหลังจากนั้น 632 00:41:38,460 --> 00:41:40,090 ใครที่ข้าสามารถหยิบยืมเบี้ยได้ 633 00:41:40,170 --> 00:41:42,960 รวบรวมจนเพียงพอที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่าย ของพวกเขาได้ 634 00:41:43,040 --> 00:41:45,760 พวกเขาจะได้รับค่าแรง ในฐานะลูกจ้างของข้า 635 00:41:47,550 --> 00:41:49,720 ขอบคุณ 636 00:41:50,800 --> 00:41:52,770 - อย่างที่พวกเรา... - เอเลเนอร์ ข้า... 637 00:41:52,850 --> 00:41:54,770 ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงข้ามากแค่ไหน 638 00:41:54,860 --> 00:41:56,810 แต่ข้าหวังว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ 639 00:41:56,890 --> 00:41:59,290 มันได้พิสูจน์ให้เห็นว่าข้า รับมือกับมันด้วยตัวเองได้ 640 00:42:00,390 --> 00:42:02,780 มันเป็นเช่นนั้น 641 00:42:02,860 --> 00:42:05,150 ข้าไม่ได้ตาบอดเรื่องฟลินท์ 642 00:42:05,230 --> 00:42:07,980 ข้ารู้ว่าเขาซ่อนความลับบางอย่างจากข้า 643 00:42:08,070 --> 00:42:09,870 แต่ไม่มีเหตุผลที่ทำให้เจ้า ต้องรู้สึกว่ามีภัยคุกคาม 644 00:42:09,940 --> 00:42:11,790 ด้วยการที่ข้าเป็นพันธมิตรกับเขา 645 00:42:11,870 --> 00:42:13,960 หากเจ้าจะอยู่กับข้า ข้าจำเป็นต้องรู้ว่าข้าไว้ใจเจ้าได้ไหม 646 00:42:14,040 --> 00:42:16,960 เอเลเนอร์ กัปตันฮอร์นิโกลด์ ได้ยื่นข้อเสนอให้ข้า 647 00:42:17,040 --> 00:42:18,660 เข้าร่วมเป็นลูกเรือของเขา 648 00:42:23,280 --> 00:42:25,550 แล้วเจ้าตอบรับไปใช่ไหม 649 00:42:29,640 --> 00:42:32,560 หากเจ้าต้องกข้า ข้าก็จะอยู่ที่นี่เพื่อเจ้า 650 00:42:35,150 --> 00:42:39,320 แต่ตราบเท่าที่เจ้ายืนกรานเดินตามแนวทางนี้ กับกัปตันฟลินท์ต่อไป 651 00:42:39,400 --> 00:42:42,520 ข้าจำเป็นต้องเข้าไปแทรกแซงเสมอ 652 00:42:42,600 --> 00:42:44,520 กรุณาออกไป 653 00:42:56,530 --> 00:42:58,780 ข้าขอโทษ แต่รายได้ที่เจ้าหาเข้ามา ใน 2 วันที่ผ่านมานี้ 654 00:42:58,840 --> 00:43:00,700 มันต่ำเกินไปจนยากที่จะเชื่อได้ 655 00:43:00,790 --> 00:43:04,010 ข้าจำเป็นต้องขอร้องให้เจ้าออกไปจากห้องของเจ้าซะ หลีกทางให้คนอื่นใช้ห้อง 656 00:43:05,340 --> 00:43:07,430 โอ้ ได้สิๆ 657 00:43:07,490 --> 00:43:08,760 กูว่าเเล้วเชียว 658 00:43:12,170 --> 00:43:14,000 โอ้ย 659 00:43:14,050 --> 00:43:17,340 ข้าขอบอกให้เจ้ารู้ว่าข้าเคยปาดคอหอยผู้ชาย ในขณะที่พวกเขานั่งบีบน้ำตา 660 00:43:17,390 --> 00:43:20,860 อ้อนวอนความอดทนอดกลั้นของข้า และเก็บเอาไปนอนละเมอในคืนนั้นเลย 661 00:43:20,940 --> 00:43:24,310 หากเจ้าหวังว่ามันจะใช้ได้ผลกับข้า เจ้าหลงเข้าใจผิดไปซะแล้ว 662 00:43:27,150 --> 00:43:29,480 หลงเข้าใจผิด 663 00:43:31,950 --> 00:43:33,370 พระเจ้าให้ตายเถอะ 664 00:43:33,450 --> 00:43:34,870 - คุณแรคแฮม - มีเรื่องอะไร 665 00:43:34,960 --> 00:43:36,760 5 เหรียญเจ้าค่ะ 666 00:43:37,960 --> 00:43:40,190 โอ้ ดูสิว่าใครแข็งแรงพอ จนลุกจากเตียงคนป่วยได้ 667 00:43:40,240 --> 00:43:41,990 เจ้ารับแขกคนไหนหรือ 668 00:43:43,050 --> 00:43:44,050 มีเรื่องอะไรหรือ 669 00:43:44,130 --> 00:43:47,050 ใครเป็นคนจ่ายเบี้ยเหล่านี้ให้เจ้า 670 00:43:47,130 --> 00:43:49,870 กัปตันฮัลลันเดลที่ข้าเห็น เพิ่งจะออกไปจากห้องของเจ้าใช่ไหม 671 00:43:49,920 --> 00:43:52,870 ผู้ชายคนเดียวที่ปรารถนาให้เอาผ้าใบเรือ ห่อตัวเหมือนผ้าอ้อมเด็กทารก 672 00:43:52,920 --> 00:43:55,560 ในขณะที่เขาดูดเต้านมเบ้อเร่อ เต้านมที่ไม่มีน้ำนม 673 00:43:55,640 --> 00:43:57,560 เหมือนแม่นมที่กำลังให้นมเด็กทารก 674 00:43:57,640 --> 00:43:59,480 และราคาที่พวกเรา มักจะเรียกเก็บค่าแม่ให้นมลูก 675 00:43:59,550 --> 00:44:02,230 ก็คือ 20 เหรียญ ไม่ใช่ 5 เหรียญ 676 00:44:02,320 --> 00:44:05,480 แม่งเจ้ากำลังคิดว่ากล่าวหาใครอยู่งั้นหรือ 677 00:44:05,550 --> 00:44:07,390 ค่าชักว่าวจ่ายเบี้ย 5 เหรียญ 678 00:44:07,440 --> 00:44:10,410 วันนี้ทั้งวันใช้เวลาชักว่าวให้กัปตันฮัลลันเดล จนมือหงิกไปหมดแล้ว 679 00:44:11,900 --> 00:44:15,140 เรื่องราวของเจ้ามันจะเหมือนกันไหม ตอนที่ข้าถามเขาให้ยืนยันเรื่องนั้น 680 00:44:15,160 --> 00:44:17,450 หรือเจ้าจะยอมสารภาพผิด ต่อความผิดร้ายแรงของเจ้าเดี๋ยวนี้ 681 00:44:17,530 --> 00:44:19,950 และสวดมนต์ว่าผู้อุปถัมภ์คนใหม่ของเรา จะยอมยกโทษให้ 682 00:44:20,030 --> 00:44:22,390 มากกว่าที่คุณนูแนน เคยลงโทษงั้นหรือ 683 00:44:25,370 --> 00:44:28,790 ข้าขอสาบานด้วยร่างกายเเละเลือดเนื้อ ของพระเยซูเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ 684 00:44:28,880 --> 00:44:30,410 ว่าเรื่องนี้มันจะไม่มีวันเกิดอีกอย่างเด็ดขาด 685 00:44:30,460 --> 00:44:33,180 เห็นแก่กะลาหัวของเจ้าเถอะ อย่าทำอีกมันจะดีกว่า 686 00:44:39,550 --> 00:44:42,300 จากประสบการณ์ของข้า หากเจ้าไม่ทำให้อีตัวอยู่ในระเบียบวินัย 687 00:44:42,390 --> 00:44:44,870 พวกนางมักจะฉกฉวยความได้เปรียบเสมอ 688 00:44:47,940 --> 00:44:50,310 แม่งจัดตั้งกฏระเบียบวินัย ซ่องของเจ้าให้ซะ 689 00:45:05,500 --> 00:45:07,380 หือ 690 00:45:37,610 --> 00:45:39,160 ข้าคิดว่าเจ้าจะรีบรายงานกลับมา 691 00:45:39,250 --> 00:45:41,530 ทันทีที่เจ้ากลับมา จากบ้านคุณนายบาร์โลว์ซะอีก 692 00:45:49,790 --> 00:45:51,870 เจ้าคิดจริงๆหรือว่าเมาเหล้าจนปริ้น มันเป็นสิ่งที่ฉลาด 693 00:45:51,960 --> 00:45:54,630 ในสายตาของลูกเรือของเจ้าทุกคน ที่อาจเข้ามาพบโดยบังเอิญในนี้ 694 00:45:54,680 --> 00:45:56,260 แค่ก่อนหน้าที่พวกเขาจะลงเรือ 695 00:45:56,330 --> 00:45:58,730 การเดินทางที่เป็นอันตรายมากที่สุด ในชีวิตของพวกเขางั้นหรือ 696 00:46:01,100 --> 00:46:03,770 ฉลาดไหม 697 00:46:03,840 --> 00:46:06,310 คงจะไม่ใช่ 698 00:46:07,560 --> 00:46:10,680 แต่หลังจากในอีก 36 ชั่วโมง ก่อนที่จะปลดเชือกเรือ 699 00:46:10,730 --> 00:46:12,840 ดังนั้นข้าคิดว่า 700 00:46:12,900 --> 00:46:14,810 เหตุไฉนถึงไม่ใช้ชีวิตอย่างไม่เสี่ยงอันตรายงั้นหรือ 701 00:46:16,280 --> 00:46:19,120 36 ชั่วโมงมีเวลาเหลือเฟือ 702 00:46:19,190 --> 00:46:21,870 สำหรับพวกเขาที่จะค้นพบมูลเหตุ ต่อความสงสัยในตัวเจ้า 703 00:46:24,540 --> 00:46:27,580 บางทีความสงสัยเล็กๆในตัวข้า มันก็เหมาะสมแล้ว 704 00:46:36,390 --> 00:46:38,340 เกิดอะไรขึ้นที่นั่นหรือ 705 00:46:44,810 --> 00:46:47,930 บอกข้ามาสิ 706 00:46:48,010 --> 00:46:50,570 เราไม่ได้บ้า เจ้าและข้า 707 00:46:52,150 --> 00:46:54,070 บ้างั้นหรือ 708 00:46:57,240 --> 00:47:00,890 ที่เอาตัวเราเองเข้ามาเสี่ยง ต่อเรื่องทั้งหมดนี้ 709 00:47:00,940 --> 00:47:03,860 ตอนที่ผลลัพธ์ มันเอาแน่เอานอนไม่ได้เช่นนี้ 710 00:47:07,030 --> 00:47:10,040 ผลลัพธ์มันเอาแน่เอานอนไม่ได้ ต่อบรรดาผู้คนที่ไม่เชื่อ 711 00:47:13,010 --> 00:47:15,540 ข้าเชื่อมั่นในสถานที่แห่งนี้ 712 00:47:16,950 --> 00:47:19,990 และข้าเชื่อว่าหากจะมีใครสักคน ผู้ที่สามารถทำในสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง 713 00:47:20,010 --> 00:47:21,910 เพื่อทำสิ่งที่มันดีขึ้นกว่านี้ 714 00:47:21,970 --> 00:47:23,800 ก็คือเจ้านั่นเอง 715 00:48:13,850 --> 00:48:16,770 เฮ้ย เจ้าจะไปไหน 716 00:48:16,820 --> 00:48:18,400 จับตาดูแรนดอลตลอดเวลา... 717 00:48:18,470 --> 00:48:19,910 นั่นไม่ใช่ตามข้อตกลงงั้นหรือ 718 00:48:29,150 --> 00:48:31,780 แรนดอล เจ้าแม่งเป็นตัวปัญหาเสียยิ่งกระไร 719 00:48:31,830 --> 00:48:35,000 ในความคิดของข้าเจ้าจะต้องเป็นไอ้ปัญญาอ่อน ที่โชคดีที่สุดในอาณานิคมนี้แล้ว 720 00:48:35,090 --> 00:48:36,710 ด้วยวิธีนี้ทั้งหมดที่เล่นข้างนอกนี้ 721 00:48:38,960 --> 00:48:42,460 แต่ในส่วนของข้าสงสัยว่ามันจะมีเรื่อง อะไรบางอย่าเกิดขึ้นที่นี่ 722 00:48:44,350 --> 00:48:47,350 ข้าถูกบังคับให้สงสัยว่าหากเจ้าไม่ได้ แต่งนิทานอีสปอย่างน่าทึ่งทั้งหมดนี้ขึ้นมา 723 00:48:47,430 --> 00:48:51,520 รู้ดีว่ามันทำให้ข้าต้องจนมุม เพื่อเป็นหลักประกันการได้กลับมาเป็นลูกเรือของเจ้า 724 00:48:53,520 --> 00:48:55,170 ข้าถูกบังคับให้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ 725 00:48:55,220 --> 00:48:56,980 ว่าตาแก่แรนดอลมีอะไรดีเยอะเลย 726 00:48:57,030 --> 00:48:59,440 ในสิ่งที่มันอยู่ในหัวสมองของเจ้า มากกว่าการที่เจ้าจะเปิดเผยความลับ 727 00:49:02,230 --> 00:49:04,520 เจ้าไม่ได้เป็นไอ้ปัญญาอ่อนเลยแม้แต่นิดเดียว 728 00:49:04,570 --> 00:49:07,200 แต่เป็นผู้ประกอบธุรกิจที่ฉลาดเฉลียว 729 00:49:07,290 --> 00:49:08,850 ใครที่บริหารจัดการ จนได้รับผลประโยชน์อย่างยิ่ง 730 00:49:08,910 --> 00:49:12,070 ในการได้ออกแล่นเรือไปกับผู้ชายเหล่านั้น ในขณะที่หลีกเลี่ยงความเสี่ยงทั้งหมด 731 00:49:13,960 --> 00:49:16,630 นั่นบางที 732 00:49:16,700 --> 00:49:19,080 แค่บางที 733 00:49:19,170 --> 00:49:21,750 เจ้าแม่งโครตอัจฉริยะ 734 00:50:07,260 --> 00:50:09,970 คุณเกตส์ 735 00:50:10,050 --> 00:50:11,770 คุณนายทหารฝ่ายพลาธิการ 736 00:50:16,300 --> 00:50:18,700 ดูเหมือนพวกลูกเรือจะฮึกเหิมกันทีเดียว 737 00:50:18,730 --> 00:50:21,390 เมื่อพิจารณาจากทุกอย่างแล้ว 738 00:50:25,700 --> 00:50:28,570 แล้วพ่อครัวสหายของพวกเราเล่า 739 00:50:28,620 --> 00:50:31,900 มันดูเหมือนว่าจะได้รับการคลี่คลายแล้ว ในตอนนี้ 740 00:50:33,110 --> 00:50:35,110 คิดว่าข้าคงจะต้องบอกเจ้าซะแล้ว เขารู้ตัวแล้วว่าข้า 741 00:50:35,160 --> 00:50:37,040 รู้เรื่องหน้ากระดาษที่มันหายไป ก่อนหน้านี้ 742 00:50:37,110 --> 00:50:40,000 เขาสันนิษฐานว่าบิลลี่บอกข้า 743 00:50:40,080 --> 00:50:41,630 ข้ามองออกว่าเขาคิดอย่างนั้น ได้อย่างไร 744 00:50:41,710 --> 00:50:44,050 ข้ากำจัดความนึกคิดที่คลุมเครือนั้น ออกไปไม่ได้เลย 745 00:50:44,120 --> 00:50:46,360 คิดว่าเขาอาจใช้เวลาไม่นานนัก ที่จะตระหนักได้ว่า 746 00:50:46,420 --> 00:50:49,340 ใครที่ทำให้ข้าต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง กับเรื่องนี้อย่างแท้จริง 747 00:50:49,420 --> 00:50:52,420 อ้อ พวกเราจำเป็นต้องจัดการ กับสถานการณ์ของเรา 748 00:50:52,480 --> 00:50:54,430 อย่างค่อยๆปรากฎชัดขึ้นมาตามลำดับ 749 00:50:54,480 --> 00:50:56,400 ว่าไหมเล่า 750 00:50:56,460 --> 00:50:57,400 ใช่ 751 00:51:01,930 --> 00:51:03,970 มีอย่างอื่นอีก 752 00:51:04,020 --> 00:51:06,490 คุณโฮเวลล์และคุณเดอกรูท 753 00:51:06,570 --> 00:51:08,160 ให้เวลาพวกเขาอีกสัก 2 3 วัน 754 00:51:08,240 --> 00:51:11,480 ทันทีที่พวกเราออกทะเล หน้าที่จะทำให้พวกเขาลืมเรื่องแรนดอล 755 00:51:13,530 --> 00:51:17,620 อันที่จริงแล้ว มันไม่ใช่แรนดอลหรอก ที่ทำให้พวกเขาหนักใจ 756 00:51:17,670 --> 00:51:19,330 มันคือเจ้าต่างหากเล่า 757 00:51:20,590 --> 00:51:22,820 มีเวลาเก็บเอาเรื่องนี้ไปคิดทบทวนดูแล้ว 758 00:51:22,870 --> 00:51:26,460 พวกเขาไม่มั่นใจว่าเจ้าจะกล้าลงมือ ทำในสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง 759 00:51:28,380 --> 00:51:31,500 เรื่องโกหกพวกเราน่าจะยกโทษให้ได้ 760 00:51:31,550 --> 00:51:33,010 เรื่องซิงเกิลตันพวกเราน่าจะยกโทษให้ 761 00:51:33,100 --> 00:51:35,550 พวกเราน่าจะยกโทษให้ได้ทั้งหมด 762 00:51:37,220 --> 00:51:39,100 แต่ไม่ใช่เรื่องบิลลี่ 763 00:51:41,310 --> 00:51:43,860 เรื่องที่ยังต้องการคำตอบ 764 00:51:46,150 --> 00:51:47,730 เมื่อไหร่ที่เวลานั้นมันมาถึง พวกเราจำเป็นต้องรู้ 765 00:51:47,810 --> 00:51:50,120 ว่าเจ้าจะไม่เข้าขัดขวาง 766 00:51:52,540 --> 00:51:54,620 ข้าเข้าใจดีว่าเขาเป็นสหายรักของเจ้า 767 00:51:54,690 --> 00:51:57,570 แต่ทันทีที่พวกเราได้รับเบี้ย 768 00:51:57,660 --> 00:51:59,290 ฟลินท์จะต้องตาย 769 00:52:00,910 --> 00:52:02,910 ไม่มีการโต้แย้ง 770 00:52:07,470 --> 00:52:09,500 ไม่ใช่จากตัวข้า 771 00:53:30,120 --> 00:53:32,780 เจ้าจะกลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้ง 772 00:53:32,850 --> 00:53:34,720 เจ้าขัดขวางข้าได้ 773 00:53:36,760 --> 00:53:40,340 เจ้าแม่งแย่งชิงไอ้เกาะทั้งหมดนี้ ไปจากข้าได้ 774 00:53:40,430 --> 00:53:43,980 หากเพียงแค่เจ้าแม่งไม่โครตหวาดกลัวเช่นนี้ 775 00:53:44,305 --> 00:54:44,308 Watch Online Movies and Series for FREE www.osdb.link/lm