"Black Sails" VII.
ID | 13179756 |
---|---|
Movie Name | "Black Sails" VII. |
Release Name | Black.Sails.S01E07.720p.BluRay.x264-Rovers |
Year | 2014 |
Kind | tv |
Language | Thai |
IMDB ID | 2939430 |
Format | srt |
1
00:00:11,750 --> 00:00:14,510
ใครบางคนที่มันอยู่บนดาดฟ้าเรือข้างนอกนั้น
มันคือไอ้ขี้ขโมยของเรา
2
00:00:14,540 --> 00:00:15,510
หน้ากระดาษมันอยู่ไหน
3
00:00:15,640 --> 00:00:17,390
หมายกำหนดการของเจ้ามันอยู่ข้างบนนี้
4
00:00:17,440 --> 00:00:19,940
เจ้าต้องการฆ่าฮามุนด์
ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะต้องฆ่าพวกเขาทุกคนซะ
5
00:00:20,030 --> 00:00:21,860
- อ๊าก
- ตอนที่เจ้าและคุณนายกูทรี
6
00:00:21,930 --> 00:00:23,370
กำลังรวมหัวกันวางแผนการลับทำรัฐประหารเล็กๆนี้
7
00:00:23,430 --> 00:00:24,870
พวกเจ้า 2 คนได้คิดหาทางออก
ว่าจะรับมือกับเขาอย่างไร
8
00:00:24,930 --> 00:00:26,480
เมื่อไหร่ที่เขากลับมา
และรู้เรื่องทั้งหมดนี้เข้างั้นหรือ
9
00:00:26,570 --> 00:00:28,440
เจ้าไม่รู้ว่าเขาจากไปไหน ใช่ไหมเล่า
10
00:00:28,490 --> 00:00:30,240
เจ้าจะกลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้ง
11
00:00:30,290 --> 00:00:32,610
เจ้าแม่งแย่งชิงไอ้เกาะทั้งหมดนี้
ไปจากข้าได้
12
00:00:32,660 --> 00:00:35,490
เจ้ารู้ดีอย่างยิ่ง
ว่าเจ้าจำเป็นต้องทำอย่างไรกันแน่
13
00:00:35,580 --> 00:00:37,480
มันคือที่ไหนที่เจ้าจำเป็นจะต้องไป
ลงมือทำมัน
14
00:00:37,580 --> 00:00:40,080
ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบเจ้าอยู่ข้างล่าง
ในห้องเก็บสินค้าในเรือ
15
00:00:40,130 --> 00:00:43,050
ไม่หลังจากที่เจ้าทรยศคุณนายกูทรี
ในนามของพ่อนาง
16
00:00:43,120 --> 00:00:45,050
ข้าพบมันอยู่ในห้องพักบนเรือของไบรสัน
จดหมายจากสตรีตระกูลบาร์โลว์
17
00:00:45,120 --> 00:00:47,090
นางต้องการให้มีการอภัยโทษแก่ฟลินท์
ในบอสตัน
18
00:00:47,140 --> 00:00:49,420
นางบอกว่าพวกเราจะต้องฆ่าเขา
ตอนที่พวกเรารู้เรื่องการทรยศของเขา
19
00:00:49,480 --> 00:00:51,510
เดอะสการ์บอรอฟ
20
00:00:51,590 --> 00:00:53,290
มีคนตกเรือ
21
00:00:53,350 --> 00:00:56,430
- บิลลี่ เขาตกลงไปในทะเล
- พวกเราเลี้ยวเรือกลับไปไม่ได้
22
00:00:58,000 --> 00:01:04,074
23
00:02:42,000 --> 00:02:44,010
เทศกาลอีสเตอร์กำลังจะมาเยือนพวกเราแล้ว
24
00:02:44,070 --> 00:02:47,880
เนื่องในโอกาสที่ดีต่ออายุและการฟื้นคืนชีพ...
25
00:02:50,080 --> 00:02:53,300
ทั้งแห่งจิตวิญญาณและเลือดเนื้อ
26
00:02:53,380 --> 00:02:55,880
และถึงอย่างนั้นพวกเรา
ยังต้องถามตัวพวกเราเอง
27
00:02:55,940 --> 00:02:59,800
"เมื่อจิตวิญญาณต่ออายุ
และร่างกายฟื้นขึ้นจากความตาย "
28
00:02:59,890 --> 00:03:02,220
"อะไรที่กลายเป็นความบาปงั้นหรือ"
29
00:03:03,980 --> 00:03:06,360
จะไม่เจริญรอยตามความเอ้อระเหย
30
00:03:06,430 --> 00:03:09,610
ต่อการเย้ยหยันและทำให้พวกเราทุกข์ทรมาน
31
00:03:09,700 --> 00:03:12,370
เพื่อย้ำเตือนพวกเรา
ของการตกหลุมแห่งความสิ้นหวัง
32
00:03:12,430 --> 00:03:15,320
รอให้ไม่สำนึกผิดในชาตินี้งั้นหรือ
33
00:03:15,400 --> 00:03:18,790
และถึงแม้กระนั้นมันไม่ได้รู้สึกบ่อยครั้งนัก
ราวกับชีวิตมันอยู่ในหลุมตัวมันเองงั้นหรือ
34
00:03:18,870 --> 00:03:20,630
ไฮย่า
35
00:03:35,170 --> 00:03:36,220
คุณผู้หญิง
36
00:03:36,290 --> 00:03:38,980
กัปตันฟลินท์กลับมาแล้ว
37
00:03:40,960 --> 00:03:42,810
กัปตัน
38
00:03:45,480 --> 00:03:47,070
กัปตัน
39
00:03:48,150 --> 00:03:49,820
กัปตัน
40
00:03:51,270 --> 00:03:53,740
ขอโทษ เจ้ากำลังถาม
เรื่องเดอะสการ์บอรอฟอยู่ใช่ไหม
41
00:03:53,810 --> 00:03:56,360
ใช่ ข้าถามว่าเฉพาะเจาะจงว่าข้างนอกทะเลนั้น
มันเจอเจ้าห่าเหวได้อย่างไรหรือ
42
00:03:56,450 --> 00:03:59,310
ตกหลุมกับดักโดยพ่อของเจ้า
43
00:03:59,370 --> 00:04:02,170
ที่ซึ่งเขาจะต้องตอบคำถามข้า
ทันทีที่ข้าเสร็จธุระตรงนี้แล้ว
44
00:04:03,490 --> 00:04:05,820
ข้าสันนิษฐานว่า
เขาไม่ใช่แค่คนเดียวเท่านั้น
45
00:04:05,870 --> 00:04:09,670
เข้าใจว่าคุณนายบาร์โลว์สหายของเจ้า
นางจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบ
46
00:04:09,760 --> 00:04:11,380
ที่ให้การช่วยเหลือเขา
เก็บความลับอย่างแน่นหนา
47
00:04:11,460 --> 00:04:13,180
เจ้าไว้ใจนาง
48
00:04:13,260 --> 00:04:14,680
พวกเราไว้ใจนาง
และนางกลับทรยศพวกเรา
49
00:04:14,760 --> 00:04:18,630
บางทีเขาอาจส่งสารลับโดยผ่านคนของนาง
50
00:04:18,680 --> 00:04:20,970
นั่นยากที่จะยกระดับว่าเป็นการทรยศ
51
00:04:23,310 --> 00:04:27,110
กัปตัน เมื่อเช้าวานนี้
พ่อของข้าเดินเข้าไปในเมือง
52
00:04:27,180 --> 00:04:28,780
ก้าวขาออกไปยืนด้านหน้าโกดังสินค้า
53
00:04:28,840 --> 00:04:30,650
และประกาศดังลั่นไปทั่วโลก
ว่ากิจการของตระกูลกูทรี
54
00:04:30,700 --> 00:04:32,510
ได้เลิกกิจการไปแล้วที่นี่ในนัสเซา
55
00:04:32,560 --> 00:04:34,070
มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไรไหม
56
00:04:34,150 --> 00:04:37,020
ผู้คนได้คัดเลือกตัวแทน
57
00:04:37,070 --> 00:04:39,450
พวกเราเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการประชุม
58
00:04:39,520 --> 00:04:42,960
และพวกเราได้พูดเกี่ยวกับข้อดี
ในการเป็นหุ้นส่วนร่วมกันหลังทานอาหารมื้อค่ำ
59
00:04:44,530 --> 00:04:45,960
ดังนั้นผลมันออกมาเลวร้ายหรือ
60
00:04:46,030 --> 00:04:47,550
เลวร้ายงั้นหรือ
แม่งมันสับสนวุ่นวาย
61
00:04:47,630 --> 00:04:50,420
- ใช่
- ประมาณชั่วโมงหนึ่งเห็นจะได้
62
00:04:50,500 --> 00:04:52,370
ข้าคิดว่าพวกเขาจะต้องเผากิจการทั้งหมด
ในนัสเซาซะอีก
63
00:04:52,420 --> 00:04:54,170
แต่ก็รับมือกับมันได้
64
00:04:54,220 --> 00:04:57,090
เช่นเดียวกับเมื่อคืนนี้
ข้าได้จัดตั้งระบบการค้าขายขึ้นมาใหม่
65
00:04:57,170 --> 00:04:59,670
และผู้คนตามท้องถนนมีความเข้าใจ
66
00:04:59,730 --> 00:05:02,310
ความเป็นหุ้นส่วนกัน
มันเป็นความคิดของข้าเอง
67
00:05:02,380 --> 00:05:05,180
กัปตันนาฟและกัปตันลอเรนซ์
เป็นผู้ดูแลการขนส่งสินค้า
68
00:05:05,230 --> 00:05:08,520
และคุณฟราเซียร์
เป็นผู้ดูแลตราประทับบริษัท
69
00:05:08,570 --> 00:05:10,180
อืม
70
00:05:10,240 --> 00:05:12,190
เรื่องทั้งหมดนี้ตั้งแต่เมื่อวานนี้หรือ
71
00:05:14,410 --> 00:05:18,580
ข้าจะจัดการสถานการณ์ปัญหา
กับคุณนายบาร์โลว์ทันที
72
00:05:18,660 --> 00:05:20,330
ข้าให้สัญญากับเจ้า
73
00:05:23,400 --> 00:05:25,120
- อะแฮ่ม
- กัปตัน มีอีกเรื่องหนึ่ง
74
00:05:25,200 --> 00:05:28,090
ห้างหุ้นส่วนคงจะก่อตั้งไม่ได้
อย่างง่ายดายเช่นนี้
75
00:05:28,140 --> 00:05:30,380
มันจำเป็นต้องร้องขอความช่วยเหลือ
จากบุคคลอื่นอีกไม่กี่คน
76
00:05:30,410 --> 00:05:33,540
ในหมู่พวกเขาจะขาดคุณซิลเวอร์ไม่ได้เลย
77
00:05:34,630 --> 00:05:36,290
มันเป็นเช่นนั้นหรือ
78
00:05:36,380 --> 00:05:37,910
ข้าบอกเรื่องนี้กับเจ้าเพราะว่าข้าคิดว่า
79
00:05:37,960 --> 00:05:40,350
เจ้าอาจจะยังมีความขุ่นเคืองใจบางอย่าง
ต่อตัวเขา
80
00:05:40,420 --> 00:05:42,800
และข้าได้ให้สัญญากับเขา
เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับความช่วยเหลือของเขา
81
00:05:42,890 --> 00:05:45,770
ที่ข้ายืนอยู่ตรงกลางระหว่างเขา
และความขุ่นเคืองใจของเจ้า
82
00:05:46,940 --> 00:05:49,140
พูดอย่างง่ายๆ
83
00:05:49,220 --> 00:05:51,860
หากคุณซิลเวอร์
ไม่กลับมาจากเรือแอลอูร์คาเดอลิม่า
84
00:05:51,930 --> 00:05:54,530
เจ้าและข้าอาจพบว่าพวกเราเองนั้น
ต้องประสบกับปัญหาด้วยตัวเราเอง
85
00:05:58,530 --> 00:06:00,570
ข้าช่างพลาดอะไรเช่นนี้
86
00:06:06,540 --> 00:06:08,240
เร็วๆเข้า
87
00:06:21,170 --> 00:06:23,120
แม่งอีกแล้วหรือ เเจ็ค
88
00:06:23,180 --> 00:06:25,840
มันเหี่ยวเป็นมะเขือเผาอีกแล้ว
89
00:06:25,930 --> 00:06:29,260
จริงหรือนี่ ข้าไม่ทันได้สังเกตุเห็นมัน
90
00:06:30,630 --> 00:06:33,100
อ้อ เจ้าอยากเอาอะไรยัดตูดของเจ้าไหม
91
00:06:33,150 --> 00:06:35,240
ไม่
92
00:06:35,300 --> 00:06:36,900
ไม่ ขอบคุณ
93
00:06:43,750 --> 00:06:45,590
แม่งเจ้ามีปัญหาอะไรงั้นหรือ
94
00:06:47,230 --> 00:06:49,430
ข้าขอโทษอย่างสุดซึ้ง
หากข้าทำให้เจ้าเสียอารมณ์ตั้งแต่เช้า
95
00:06:49,450 --> 00:06:51,820
แต่ในตอนนั้นข้ามีเรื่องอีรุงตุงนัง
ค้างค้าใจของข้าเยอะมาก
96
00:06:51,870 --> 00:06:54,870
เรือถูกฉกชิงไป กัปตันและลูกเรือ
หายหัวกันไปหมด
97
00:06:54,960 --> 00:06:57,460
คาดการณ์ไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
98
00:06:57,510 --> 00:06:59,340
ยกเว้นแม่งไอ้ซ่องกระหรี่รูขี้แห่งนี้
99
00:06:59,430 --> 00:07:02,960
สิ่งที่ซึ่งคือปาฏิหาริย์ของสภาพเศรษฐกิจ
ดูเหมือนว่าไม่สามารถได้กำไรคืนได้เลย
100
00:07:03,020 --> 00:07:06,170
เจ้าดำเนินกิจการซ่องกระหรี่ที่นี่
แล้วไม่ได้เบี้ยเลยได้อย่างไรงั้นหรือ
101
00:07:06,220 --> 00:07:08,600
แม่งข้าไม่รู้
102
00:07:08,670 --> 00:07:12,140
ไม่ใช่เจ้าหรือที่เป็นคนมักจะขี้โม้บอกทุกคนไปทั่ว
ว่าเจ้าแม่งโครตฉลาดมากแค่ไหน
103
00:07:15,530 --> 00:07:16,940
คิดหาทางออกซะ
104
00:07:18,730 --> 00:07:21,480
เจ้าอย่าริอาจทิ้งข้าไปในสภาพแบบนี้ไม่ได้นะ
105
00:07:21,530 --> 00:07:24,290
เจ้าอย่าริอาจ...
106
00:07:37,380 --> 00:07:40,750
อลิซนางได้ทำโจ๊กข้าวโอ๊ตมาให้เจ้า
107
00:07:40,840 --> 00:07:44,160
เหนียวข้นยิ่งกว่าขี้มูกซะอีก
แต่มันจะช่วยให้เจ้ากลับมาเเข็งแรงอีก
108
00:07:48,560 --> 00:07:51,480
พวกเรา 2 คนกำลังสงสัยว่า
ตอนนี้เจ้ากำลังวางแผนจะทำอะไร
109
00:07:51,550 --> 00:07:53,600
เหตุไฉนทุกคนถึงมาสนใจ
ว่าข้าจะทำอะไรงั้นหรือ
110
00:07:53,680 --> 00:07:56,220
ยอดรัก เจ้าเป็นผู้ที่ตกเป็นข่าวดัง
ผู้คนข้างนอกนั้นกำลังพูดถึงกันไปทั่ว
111
00:07:56,270 --> 00:07:58,240
พวกเราทุกคนล้วนสงสัยกันว่า
เจ้าใช้เวทย์มนต์วูดูประเภทไหนกัน
112
00:07:58,320 --> 00:08:00,820
ที่ทำให้พวกลูกเรือของเวนทั้ง 8 คน...
113
00:08:00,890 --> 00:08:02,390
หายสาบสูญไปชั่วพริบตาเดียว
114
00:08:02,440 --> 00:08:04,940
เจ้ายังไม่ได้ยินข่าวหรอกงั้นหรือ
115
00:08:05,030 --> 00:08:06,910
พวกเขาหนีไปอยู่พอร์ตรอยัล
116
00:08:07,000 --> 00:08:09,320
อืม และแม่งข้าหวังเป็นอย่างยิ่ง
117
00:08:12,290 --> 00:08:14,730
หากเจ้าคิดที่จะทำงานให้กับที่นี่ต่อไปอีก
118
00:08:14,750 --> 00:08:17,040
- ข้าไม่อดทนรอนานเกินไปนักหรอก
- เจ้าหมายถึงอะไร
119
00:08:17,090 --> 00:08:19,710
คุณแรคแฮมไม่รู้เลยว่า
จะดำเนินกิจการที่นี่อย่างไร
120
00:08:19,760 --> 00:08:21,340
ปากท้องของพวกเราทุกคนขึ้นอยู่กับเขา
121
00:08:21,410 --> 00:08:22,840
แม่เล้าเมเปิลตันควรจะต้องบอกเขา
122
00:08:22,910 --> 00:08:24,850
แต่นางมัวแต่ยุ่งอยู่กับการขโมยเบี้ย
เพื่อตัวนางเอง
123
00:08:24,910 --> 00:08:28,250
อิเดลล์ ลงมาข้างล่าง
มีลูกค้าเข้าร้าน
124
00:08:28,300 --> 00:08:31,300
ทั้งหมดที่ข้าพูดอยู่ก็คือ
ในขณะที่มันเริ่มดีขึ้น
125
00:08:40,310 --> 00:08:43,700
ปัดโธ่โว้ย
แม่งพวกเขาทำอะไรกับเจ้าหรือ
126
00:08:43,770 --> 00:08:45,430
ได้รับการแต่งตั้งหน้าที่ใหม่
127
00:08:45,480 --> 00:08:47,450
ข้าต้องขอบอกว่าทั้งหมดทำเพื่อสนุก
128
00:08:47,540 --> 00:08:48,950
อย่างน้อย...
129
00:08:49,040 --> 00:08:51,160
ข้าคิดว่าทั้งหมดทำเพื่อความสนุกสนาน
130
00:08:51,240 --> 00:08:54,830
- ขอแสดงความยินดีด้วย นายทหารฝ่ายพลาธิการ
- ขอบคุณ
131
00:08:54,910 --> 00:08:56,410
ช่างโชคร้าย ที่พูดได้แค่นั้น
132
00:08:56,460 --> 00:08:58,210
ว่าพวกเราค้นพบว่าพวกเราเอง
จำเป็นต้องทำหน้าที่แทนอีกคน
133
00:08:58,280 --> 00:08:59,800
ใช่ อย่างยิ่ง
134
00:08:59,880 --> 00:09:02,920
แต่ข้าฝีมือช่างต่ำต้อย
โดยที่บรรดาลูกเรือให้ความศรัทธาในตัวข้า
135
00:09:04,110 --> 00:09:06,030
อ้อ หากบิลลี่อยู่ที่นี่
136
00:09:06,050 --> 00:09:07,470
ข้ามั่นใจว่าเขาก็ต้องเห็นด้วยกับข้า
137
00:09:07,560 --> 00:09:09,670
ตอนที่ข้าพูดว่าบรรดาลูกเรือ
เลือกคนได้เหมาะสมแล้ว
138
00:09:09,760 --> 00:09:12,890
อ้อ มีเรื่องต้องทำอีกเยอะเลย
139
00:09:16,490 --> 00:09:18,780
คุณดูเฟสเนย์ เป็นนายทหารฝ่ายพลาธิการ
140
00:09:18,800 --> 00:09:20,820
ใครจะไปรู้ได้เล่าว่าเรื่องเช่นนั้นมันจะเกิดขึ้น
141
00:09:20,900 --> 00:09:23,020
- ข้าคิดว่าเขามีความสามารถ
- ข้ามั่นใจว่าเขามีความสามารถ
142
00:09:23,110 --> 00:09:26,190
ข้าแค่ไม่คิดว่าบรรดาลูกเรือจะสามารถ
ตัดสินใจครั้งสุดท้ายต่อเรื่องนั้นได้
143
00:09:26,280 --> 00:09:28,810
อ้อ ลูกเรือถูกบังคับให้ยอมรับ
มีแนวโน้มที่จะสร้างความประทับใจ
144
00:09:31,950 --> 00:09:34,270
ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะมุ่งหน้าไปหานาง
เดี๋ยวนี้เลยไหม
145
00:09:37,500 --> 00:09:39,150
คุณนายบาร์โลว์
146
00:09:39,200 --> 00:09:40,820
เจ้าพูดว่าเจ้าจะไปสะสางปัญหากับนาง
147
00:09:40,870 --> 00:09:44,010
ข้าสันนิษฐานว่าเจ้าคงจะไม่อยากรอ
148
00:09:45,340 --> 00:09:47,740
แล้วข้าจะกลับมาก่อนพลบค่ำ
149
00:09:47,760 --> 00:09:50,680
พวกเราจะเตรียมความพร้อม
เพื่อการออกเดินทางของเราหลังจากนั้น
150
00:10:00,840 --> 00:10:02,340
แค่เรื่องเดียวเท่านั้น กัปตัน
151
00:10:02,390 --> 00:10:05,350
ก่อนที่เจ้าจะออกเดินทาง
ไปพบคุณนายบาร์โลว์
152
00:10:05,400 --> 00:10:08,820
ข้าคิดว่าเจ้าและข้าจำเป็นต้องปรึกษาหารือ
เรื่องจดหมายที่บิลลี่ไปพบมันเข้า...
153
00:10:10,400 --> 00:10:12,540
และเพราะเหตุใดกันแน่
ที่นางเชื่อว่า
154
00:10:12,620 --> 00:10:14,540
เจ้าจะต้องทรยศลูกเรือของเจ้า
155
00:10:22,530 --> 00:10:24,470
เฮ้ ถอยออกไป
156
00:10:24,530 --> 00:10:26,200
ให้ตายเถอะ แรนดอล
157
00:10:27,470 --> 00:10:29,340
สหาย
158
00:10:32,670 --> 00:10:35,180
แรนดอลอยากจะพูดกับเจ้า
159
00:10:35,230 --> 00:10:37,560
- สภาเรือเพิ่งจะโหวต ให้เขาออกจากการเป็นลูกเรือ
- ออกงั้นหรือ
160
00:10:37,650 --> 00:10:39,930
ข้าคิดว่ามันเป็นความผิดของข้า
161
00:10:40,020 --> 00:10:42,540
ข้ามีความกังวลเกี่ยวกับอันตรายจากไฟไหม้
162
00:10:42,570 --> 00:10:45,150
ผู้ชายที่มีขาข้างเดียว
ในห้องครัวบนเรืออาจเกิดไฟไหม้ขึ้นได้
163
00:10:45,220 --> 00:10:47,440
และเหมือนจะเป็นเช่นนั้น
ก่อนที่สภาเรือ
164
00:10:47,520 --> 00:10:48,940
มันมีความรุนแรงเกินกว่าที่จะควบคุมได้
165
00:10:49,020 --> 00:10:51,230
แล้วเรื่องนั้นมันเกี่ยวข้องอะไรกับข้างั้นหรือ
166
00:10:51,280 --> 00:10:53,560
เขาได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรม
คุณซิลเวอร์
167
00:10:53,610 --> 00:10:56,580
อย่างน้อยที่สุดที่พวกเราสามารถทำได้
ก็คือให้เขาบอกจำนวนเบี้ยที่ต้องชดใช้ให้เขา
168
00:11:00,700 --> 00:11:02,420
โธ่ แรนดอล
169
00:11:02,500 --> 00:11:05,590
มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย
ข้าปรุงอาหารได้
170
00:11:05,670 --> 00:11:09,260
ใช่ ข้าคิดว่าเจ้าจะต้องกล่าวถึงเรื่องนั้น
171
00:11:09,340 --> 00:11:12,250
เจ้ารู้นะ จากประสบการณ์ของข้า
172
00:11:12,300 --> 00:11:16,430
ความพ่ายแพ้ใหญ่หลวงเช่นนี้
บ่อยครั้งที่พวกเขาก็ตกงานกันเยอะมาก
173
00:11:16,520 --> 00:11:19,140
ด้วยโอกาสใหม่ที่ดีและอย่างไม่คาดฝัน
174
00:11:19,220 --> 00:11:20,470
เขาคือไอ้ขี้ขโมย
175
00:11:24,560 --> 00:11:26,430
เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร แรนดอล
176
00:11:26,480 --> 00:11:30,730
เขาคิดว่าข้านอนหลับอยู่ซะอีก
ที่โรงเหล้าของคุณนายกูทรี
177
00:11:30,780 --> 00:11:33,450
ข้าได้ยินที่เขาพูดคุย
178
00:11:33,540 --> 00:11:36,900
ไม่ใช่ซิงเกิลตันที่ขโมยหน้ากระดาษแผ่นนั้นไป
มันเป็นฝีมือเขานั่นเอง
179
00:11:40,580 --> 00:11:43,660
ข้าไม่รู้ว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่
180
00:11:43,750 --> 00:11:47,500
แรนดอล เจ้ากำลังพูดด้วยซื่อสัตย์ใช่ไหม
181
00:11:47,580 --> 00:11:50,470
เขาบอกว่าเขามีหมายกำหนดการ
อยู่ในหัวสมองของเขา
182
00:11:50,550 --> 00:11:53,640
พูดว่าเขาได้เรียนรู้ว่ามันช่วยยับยั้งฟลินท์
จากการฆ่าเขาทิ้ง
183
00:11:53,720 --> 00:11:56,760
ด้วยความเคารพทั้งหมดทั้งมวล
แต่ 2 วันที่ผ่านมานี้เขาสลบไป
184
00:11:56,810 --> 00:11:59,230
ด้วยฤทธิ์ฝิ่นอย่างหนัก
เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดบาดแผล
185
00:11:59,290 --> 00:12:02,650
- เขาไม่รู้ตัวหรอกว่าเขาได้ยินอะไร
- ไปตามทหารฝ่ายพลาธิการมาที่นี่
186
00:12:03,820 --> 00:12:05,480
เดี๋ยวนี้เลย
187
00:12:12,360 --> 00:12:14,310
ได้โปรดอดทนกับข้าสักหน่อยเถอะ
188
00:12:14,360 --> 00:12:16,440
สักประเดี๋ยว ได้โปรด
189
00:12:17,660 --> 00:12:19,700
อ้อ ขออภัย
190
00:12:19,780 --> 00:12:21,940
เอามันมาให้ข้า
191
00:12:28,010 --> 00:12:30,170
เอ๊ะ นี่ไงเล่า
192
00:12:31,760 --> 00:12:34,300
ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง
ที่บัดนี้พวกเราได้เริ่มต้นการประชุม
193
00:12:34,350 --> 00:12:38,520
ในการก่อตั้งห้างหุ้นส่วนของเรา คุณนายกูทรี
ฟราเซียร์ นาฟ ลอเรนซ์
194
00:12:38,600 --> 00:12:40,220
ต่อวัตถุประสงค์การขนส่งสินค้า
และการค้าขาย
195
00:12:40,300 --> 00:12:42,970
ในหมู่เกาะอินเดียตะวันตก เอ็กเซลเซอร์
196
00:12:47,940 --> 00:12:51,730
เรจินาร์ด เพิ่มระเบียบวาระการประชุมปรึกษาหารือ
ด้วยการตัดชื่อให้สั้นลง
197
00:12:51,810 --> 00:12:54,150
ให้ตายเถอะ
198
00:12:54,200 --> 00:12:56,900
รายการแรกของธุรกิจ...
199
00:12:56,990 --> 00:12:58,990
ในการเดินทางเรือครั้งแรกของเรา
200
00:12:59,040 --> 00:13:01,120
กัปตันลอเรนซ์
201
00:13:01,190 --> 00:13:04,660
กรุณาเเจ้งสภาพการณ์
ของเรือเดอะเเบล็คไฮนด์
202
00:13:07,360 --> 00:13:10,860
พวกเราได้เริ่มเปลี่ยนแปลงแก้ไข
เพื่อขยายห้องเก็บสินค้าในเรือของเรา
203
00:13:10,920 --> 00:13:13,030
- แต่ตามที่ข้าได้คาดการณ์ไว้...
- คุณผู้หญิง
204
00:13:13,080 --> 00:13:14,750
สมาชิกลูกเรือที่ดีจะต้อง แปรพักตร์
205
00:13:14,840 --> 00:13:17,510
ในการได้เรียนรู้
จากอาชีพใหม่ของพวกเขา
206
00:13:19,510 --> 00:13:23,180
ข้อเสนอแนะใดๆของแรงงานแหล่งใหม่
จะต้องได้รับการต้อนรับอย่างแน่นอน
207
00:13:23,230 --> 00:13:24,710
เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า
208
00:13:24,760 --> 00:13:27,550
ข้าบอกให้เขาแม่งไสหัวออกไปให้พ้น
แต่เขาดื้อรั้นไม่ยอมไป
209
00:13:27,600 --> 00:13:29,020
เขาเป็นใครหรือ
210
00:13:44,050 --> 00:13:46,810
ค่อนข้างได้ยินเรื่องราวข้างนอกมามาก
211
00:13:46,840 --> 00:13:48,700
จากลูกเรือเดอะวอลรัส
212
00:13:49,070 --> 00:13:51,230
พวกเขาบอกว่าเจ้ารวมกำลังพลกับพวกทาส
213
00:13:51,260 --> 00:13:53,760
ในห้องเก็บสินค้าเรือเดอะแอนโครมาคี
214
00:13:53,840 --> 00:13:56,790
พลิกสถานการณ์ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้ไบรสัน
โดยตัวคนเดียว
215
00:13:57,650 --> 00:14:00,890
จินตนาการในสิ่งที่พวกเขาพูด
หากพวกเขารู้ว่าเจ้าคือต้นเหตุ
216
00:14:00,920 --> 00:14:02,920
ตั้งแต่เเรกเริ่มที่ทำให้พวกเขา
จะต้องออกไปตามไล่ล่าเรือลำนั้น
217
00:14:02,970 --> 00:14:06,100
- ข้าอยากขอโอกาสเพื่ออธิบายตัวเอง
- ข้ากำลังฟังอยู่
218
00:14:09,440 --> 00:14:13,030
สิ่งที่ข้าทำลงไป ข้าทำด้วยความรัก
219
00:14:14,700 --> 00:14:17,620
และด้วยทุกเจตนาของการอยู่ที่นี่กับเจ้า
ก็เพื่อช่วยเจ้าประสบกับความปลอดภัย
220
00:14:17,650 --> 00:14:20,400
ตั้งรกรากชีวิตให้มั่นคง
ชีวิตที่เจ้าสมควรได้รับ
221
00:14:22,490 --> 00:14:24,490
มันไม่ใช่การทรยศ
222
00:14:24,570 --> 00:14:25,660
มันเป็น...
223
00:14:25,740 --> 00:14:27,770
มันไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะตัดสินใจแทนได้
224
00:14:27,830 --> 00:14:29,940
ชีวิตของข้าเป็นของตัวข้าเอง
225
00:14:30,000 --> 00:14:32,860
มันไม่ใช่ชีวิตของเบนจามิน ฮอร์นิโกลด์
มันไม่ใช่ชีวิตของชาร์ลส์ เวน
226
00:14:32,960 --> 00:14:35,420
มันไม่ใช่ชีวิตของพ่อข้า
หรือว่าไม่ใช่ชีวิตของเจ้า
227
00:14:35,470 --> 00:14:38,170
เจ้าเข้าใจไหม
228
00:14:39,750 --> 00:14:42,090
เจ้าพูดถูก ข้าขอโทษ
229
00:14:43,390 --> 00:14:44,980
แล้วจากนั้นอะไร
230
00:14:45,060 --> 00:14:47,090
ตอนนี้เจ้าคิดว่าเจ้าแค่เต้นรำจังหวะวอลทซ์
กลับมาที่นี่ได้เฉยๆ
231
00:14:47,150 --> 00:14:50,430
และเริ่มต้นต่อจากตอนที่เจ้าทำค้างคาเอาไว้
เหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ
232
00:14:53,350 --> 00:14:55,320
ข้าจะไปที่ไหนได้อีกเล่า
233
00:14:56,400 --> 00:14:58,320
ข้าเป็นสมบัติของเจ้า
234
00:14:59,570 --> 00:15:02,280
ชนชั้นขี้ข้าทาสผู้รับใช้ของตระกูลกูทรี
235
00:15:06,670 --> 00:15:09,620
เจ้า...เจ้ารู้ดีว่าข้าไม่เคย
มองเจ้าเช่นนั้นเลย
236
00:15:11,920 --> 00:15:16,290
เอเลนอร์ ข้าต้องร้องขอ
ความช่วยเหลือของเจ้า
237
00:15:40,030 --> 00:15:41,870
เขากำลังรออยู่
238
00:16:40,790 --> 00:16:42,880
นั่งสิ
239
00:16:50,920 --> 00:16:53,050
เจ้าปรารถนาจะทำธุรกิจด้วยงั้นหรือ
240
00:16:55,970 --> 00:16:58,140
มีสถานที่แห่งหนึ่ง...
241
00:16:59,810 --> 00:17:02,450
สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก
242
00:17:02,530 --> 00:17:05,530
สถานที่ส่งเสริมเชื้อเพลิงโดยการปล้นสะดม
243
00:17:05,600 --> 00:17:07,230
สถานที่ซึ่งมีทรัพย์สมบัติมหาศาล
244
00:17:07,290 --> 00:17:10,150
ดำเนินการโดยเหล่าลูกเรือ
และแล่นเรือโดยที่ไม่ปักธงเรือ
245
00:17:10,240 --> 00:17:12,940
ข้ารู้จักนัสเซา
246
00:17:12,990 --> 00:17:15,940
มันมีเรื่องอะไรงั้นหรือ
247
00:17:15,990 --> 00:17:17,440
นางอ่อนแอ
248
00:17:17,500 --> 00:17:20,450
ดังนั้นนางจึงเสี่ยงกับการเข้ายึดครอง
249
00:17:20,500 --> 00:17:23,880
ชายผู้มีความเเข็งแกร่งพอ
น่าจะใช้มือของเขา
250
00:17:23,950 --> 00:17:26,450
บีบคอหอยของนางได้ทุกเมื่อ
251
00:17:26,500 --> 00:17:30,260
เข้าควบคุมการค้าขายที่หลั่งไหลอย่างราบรื่น
เป็นเศรษฐี
252
00:17:32,510 --> 00:17:34,130
ผู้คนของข้าเป็นเศรษฐีอยู่แล้ว
253
00:17:34,180 --> 00:17:37,930
ค้าขายไม้ได้กำไรงามและพวกเรา
ไม่ต้องหวังพึ่งพาความเมตตาของท้องทะเล
254
00:17:39,800 --> 00:17:43,650
ไม่มีเศรษฐีคนไหนอยากร่ำรวยเพิ่มมากขึ้น
โดยการทำงานน้อยลง
255
00:17:48,780 --> 00:17:51,360
ตอนที่เจ้าแล่นเรือออกทะเล
ในฐานะกัปตันของผู้คนเหล่านั้น
256
00:17:51,450 --> 00:17:53,580
พวกเขาออกปล้นสะดมเมืองกัมเปเชเพื่อเจ้า
257
00:17:53,650 --> 00:17:56,750
พวกเขาออกปล้มสะดมเมืองคาร์ทาเจนน่าเพื่อเจ้า
258
00:17:56,820 --> 00:17:58,590
ให้ข้ายืมพวกเขาเหล่านั้น 12 คน
259
00:17:58,650 --> 00:18:01,420
และข้าจะนำพวกเขาไปยังนัสเซา
ควบคุมให้อยู่ในขอบเขต
260
00:18:02,960 --> 00:18:05,290
เจ้าชื่ออะไร
261
00:18:08,960 --> 00:18:10,630
ชาร์ลส์ เวน
262
00:18:13,640 --> 00:18:15,600
ข้ารู้จักชื่อนั้น
263
00:18:18,140 --> 00:18:19,560
คนของข้าเหล่านั้น
264
00:18:19,640 --> 00:18:23,010
เหตุไฉนข้าถึงจะปล่อยให้พวกเขาคนไหน
เรียกเจ้าว่ากัปตันงั้นหรือ
265
00:18:23,060 --> 00:18:25,010
ผู้ชายแต่ละคนได้รับเบี้ยส่วนแบ่ง
266
00:18:25,060 --> 00:18:29,020
เพิ่มส่วนแบ่งผลกำไรเพิ่มอีกหนึ่งให้เจ้า
ในเบี้ยค่าส่วยต่อผู้ชายทุก 6 คน
267
00:18:29,070 --> 00:18:31,950
นั่นเป็นเบี้ยจำนวนมหาศาล
ของแม่งทรัพย์สมบัติมากมาย
268
00:18:32,020 --> 00:18:34,150
และทั้งหมดที่เจ้าจะต้องทำก็คือ
ให้พวกเขาเดินทางไปจากเจ้า
269
00:18:41,000 --> 00:18:43,710
เจ้ารู้ว่าจะเสาะหาข้าได้อย่างไร
270
00:18:45,880 --> 00:18:48,840
ฉายาของข้าเป็นที่กล่าวขวัญดังกระฉ่อนไปไกล
ถึงนัสเซาเลยงั้นหรือ
271
00:18:51,510 --> 00:18:54,170
ที่นั่นมีใครบางคนเกี่ยวดองหนองยุ่ง
กับพวกเราไหม
272
00:18:56,560 --> 00:18:59,350
หรือว่ามันมีอะไรอย่างอื่นหรือ
273
00:19:01,820 --> 00:19:03,730
เหตุไฉนแม่งเจ้าจะมาสนใจเล่า
274
00:19:08,240 --> 00:19:10,440
พวกเราจะทำข้อตกลงกันหรือไม่ทำงั้นหรือ
275
00:19:16,360 --> 00:19:18,700
ผู้ชาย 3 คน
276
00:19:20,500 --> 00:19:24,590
เบี้ยค่าส่วย...ของข้า
ต่อทุกผู้ชาย 3 คน
277
00:19:24,670 --> 00:19:26,090
แบ่งผลกำไร 4 ส่วนในจำนวนทั้งสิ้น
278
00:19:28,930 --> 00:19:30,540
จะเอาหรือไม่เอา
279
00:19:33,850 --> 00:19:35,650
เจ้าไม่ยอมตอบคำถาม
280
00:19:35,680 --> 00:19:39,140
ข้ากำลังพยายามตอบคำถามอยู่
281
00:19:39,220 --> 00:19:40,890
ดังนั้นเจ้ากำลังจะพูดว่านางโกหกอยู่งั้นหรือ
282
00:19:40,940 --> 00:19:42,560
จดหมายฉบับนั้น
เป็นแค่นิทานหลอกเด็กงั้นหรือ
283
00:19:42,610 --> 00:19:45,980
ข้ากำลังจะพูดว่าความสัมพันธ์
ของข้ากับนางซับซ้อนยิ่งนัก...
284
00:19:47,480 --> 00:19:50,480
นั่นเป็นสิ่งที่ยากต่อข้า
เพื่อทำความเข้าใจบางครั้ง
285
00:19:50,570 --> 00:19:53,480
แต่สิ่งที่มันชัดเจนก็คือนางสิ้นหวังอย่างยิ่ง
จนอยากออกไปจากสถานที่แห่งนี้
286
00:19:53,570 --> 00:19:56,600
และจะต้องพูดทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้ข้า
เดินทางไปกับกับนางให้ได้
287
00:19:56,650 --> 00:19:58,740
โอ้ แม่งเห็นแก่พระเจ้าเถอะ พอซะทีเถอะ
288
00:19:59,870 --> 00:20:02,160
นี่คือสิ่งที่พวกเราทำ
289
00:20:02,240 --> 00:20:06,050
เจ้ากล่าวสุนทรพจน์และเจ้าแสร้างทำกลบเกลื่อน
และข้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
290
00:20:06,110 --> 00:20:08,920
เกลี้ยกล่อมตัวข้าเอง
ให้สนับสนุนเจ้าต่อไป
291
00:20:08,970 --> 00:20:10,880
ในสิ่งที่ทุกคนอยากรู้อยากเห็น
292
00:20:10,950 --> 00:20:13,590
แต่ไม่ใช่วันนี้
293
00:20:13,640 --> 00:20:15,260
ไม่ใช่หลังจากสิ่งที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
294
00:20:15,310 --> 00:20:17,390
หลังจากสิ่งที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้งั้นหรือ
295
00:20:17,430 --> 00:20:19,980
มันเกิดอะไรขึ้นกับบิลลี่งั้นหรือ กัปตัน
296
00:20:21,630 --> 00:20:24,230
เขาตกเรือ
297
00:20:24,300 --> 00:20:26,660
เพราะเหตุใด เจ้ากำลังจะพูดว่า
มันเกิดอะไนขึ้นงั้นหรือ
298
00:20:27,560 --> 00:20:29,800
เขาคิดว่าเจ้ามองเห็นพวกเราทุกคน
เป็นของที่ใช้แล้วทิ้ง
299
00:20:29,820 --> 00:20:33,610
- ของที่ใช้แล้วทิ้งงั้นหรือ
- เบี้ยหมากรุกที่ถูกเจ้าหลอกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ของเจ้าเอง
300
00:20:33,660 --> 00:20:37,580
ข้าต่อสู้และหลั่งเลือด
เคียงบ่าเคียงไหล่กับลูกเรือของข้า
301
00:20:37,650 --> 00:20:41,820
ข้ายอมเสียสละมากยิ่งกว่าที่เจ้ารู้ซะอีก
ก็เพื่ออนาคตของพวกเขา
302
00:20:41,870 --> 00:20:46,290
ข้ารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
กับเรือเดอะมาเรียอัลเลน
303
00:20:46,340 --> 00:20:47,790
เจ้าบอกข้าว่าผู้คนที่เจ้าฆ่า
304
00:20:47,840 --> 00:20:49,840
เอื้อมมือไปหยิบอาวุธขึ้นมาต่อสู้
305
00:20:49,920 --> 00:20:51,840
เจ้าบอกข้าว่ามันเป็นการป้องกันตัว
306
00:20:51,930 --> 00:20:54,930
แต่มันไม่มีอาวุธใดๆทั้งสิ้น
ในห้องพักในเรือลำนั้นเลย
307
00:20:55,000 --> 00:20:57,930
ข้าเดินเข้าไปในนั้นและตรวจสอบดู
308
00:20:58,000 --> 00:21:02,270
และแถมข้ายังหุบปากของข้าอย่างเงียบกริบ
309
00:21:02,340 --> 00:21:04,170
ข้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด
310
00:21:04,220 --> 00:21:08,440
แต่ข้ารู้ว่าเจ้าหลอกใช้ลูกเรือเหล่านั้น
เพื่อสังหารผู้คนเหล่านั้น
311
00:21:08,510 --> 00:21:10,690
ผู้คนที่ตายไปในวันนี้
312
00:21:10,780 --> 00:21:12,280
ลูกเรือของพวกเรา
313
00:21:12,350 --> 00:21:14,200
และข้าเฝ้าสงสัยว่ามันจะต้องมีครั้งอื่นอีก
314
00:21:14,280 --> 00:21:16,280
ตอนที่พวกเราถูกเจ้าหลอกใช้แล้วทิ้ง
315
00:21:16,350 --> 00:21:19,540
และหากเรื่องเมื่อวานนี้
มันคือสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นในวันเหล่านั้น
316
00:21:19,620 --> 00:21:22,070
ถ้าเช่นนั้นเจ้าและข้า
เห็นทีจะต้องมีปัญหากันซะแล้ว
317
00:21:22,160 --> 00:21:25,880
เพราะว่าบิลลี่ไม่ใช่ของที่ใช้แล้วทิ้ง
318
00:21:25,960 --> 00:21:27,830
สำหรับข้าเลย
319
00:21:29,860 --> 00:21:32,830
เขาเป็นเหมือนลูกชายแท้ๆสำหรับข้า
320
00:21:34,390 --> 00:21:36,310
ถ้าเช่นนั้นเจ้าควรจะทำหน้าที่
321
00:21:36,340 --> 00:21:38,870
เป็นพ่อที่มันดีกว่านี้ต่อเขาซะ
322
00:21:38,920 --> 00:21:40,920
เมื้อกี้แม่งเจ้าพูดว่าอะไรนะ
323
00:21:41,010 --> 00:21:43,340
เจ้าปล่อยให้เขาเกิดความคลางแคลงใจ
ปีกกล้าขาแข็ง
324
00:21:43,390 --> 00:21:46,930
เจ้าปล่อยให้การหวาดระแวงของเขา
เป็นตุ่มหนองเน่าเปื่อยไปทั่ว
325
00:21:47,020 --> 00:21:50,020
ตอนที่เขาควรจะต้องมีสมาธิอยู่กับปืนใหญ่
ของเรือเดอะสการ์บอรอฟ
326
00:21:50,070 --> 00:21:54,240
เขามีสมาธิอยู่กับข้อกล่าวหา
ที่ไม่มีมูลความจริงกับตัวข้า
327
00:21:54,320 --> 00:21:56,320
ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นกับบิลลี่
ข้าควรจะถูกตำหนิงั้นหรือ
328
00:21:56,390 --> 00:21:57,820
บางทีหากเจ้าเข้ามาแทรกแซง
329
00:21:57,890 --> 00:21:59,990
ตั้งแต่ตอนที่เขาเข้ามาหาเจ้าครั้งแรก
กับความคิดฟุ้งซ่านเหล่านั้น
330
00:22:00,060 --> 00:22:02,500
บางทีหากเจ้าทำให้เขามีความเข้าใจ
331
00:22:02,560 --> 00:22:04,760
ในโลกใบที่ซึ่งเขาอาศัยอยู่...
332
00:22:06,530 --> 00:22:08,700
ในตอนนี้เขาคงจะยังอยู่ที่นี่
333
00:22:15,340 --> 00:22:16,880
เจ้ากำลังจะไปไหนหรือ
334
00:22:18,800 --> 00:22:20,710
ข้าเหน็ดเหนื่อยต่อเรื่องนี้
335
00:22:23,130 --> 00:22:26,970
ข้าเหน็ดเหนื่อยจนหมดเรี่ยวแรง
ที่จะเชื่อใจเจ้าได้อีกแล้ว
336
00:22:28,390 --> 00:22:31,060
เพื่อเชื่อมั่นในตัวเจ้า
337
00:22:34,200 --> 00:22:37,560
ข้าจะนำเรื่องนี้ไปบอกบรรดาลูกเรือ
ตอนนี้เจ้าเป็นปัญหาของพวกเขาแล้ว
338
00:22:39,530 --> 00:22:41,230
ข้าขอเป็นผู้บอกมันเอง
339
00:22:45,290 --> 00:22:48,130
หลังจากที่เรือแอลอูร์คาเดอลิม่าถูกยึดได้
340
00:22:48,210 --> 00:22:50,990
และเบี้ยโกดังสินค้า
ก่อนที่จะได้รับการแจกจ่าย...
341
00:22:53,300 --> 00:22:56,750
ข้ามีเจตนาเข้ายึดทรัพย์
ครอบครองมัน
342
00:22:56,800 --> 00:22:58,920
- เข้ายึดทรัพย์งั้นหรือ
- ครอบครองมัน
343
00:23:01,550 --> 00:23:04,030
ลูกเรือทุกคนของเรือลำนั้น
ยังจะต้องร่ำรวยขึ้นไปอีก
344
00:23:04,060 --> 00:23:06,340
มากยิ่งกว่าที่พวกเขาฝันอย่างลมๆแล้งๆ
345
00:23:06,430 --> 00:23:08,230
เเต่เจ้ารู้ดีเท่ากับที่ข้ารู้
346
00:23:08,300 --> 00:23:10,230
ไม่ว่าเบี้ยจำนวนมากเท่าไหร่ก็ตาม
ที่พวกเขาได้รับมัน
347
00:23:10,300 --> 00:23:12,820
พวกเขาจะดื่มเหล้าจนเมาปริ้น
สมสู่อีตัวและใช้เบี้ยจนเกลี้ยง
348
00:23:12,900 --> 00:23:15,400
ตอนนี้ พวกเขามีโอกาส
ได้รับบางสิ่งที่ดีกว่านั้น
349
00:23:15,470 --> 00:23:18,490
แต่มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น
เว้นเสียแต่ว่าจะมีใครบางคนทำให้มันเกิดขึ้น
350
00:23:18,570 --> 00:23:19,640
เจ้ากำลังโกหกพวกเขา
351
00:23:19,690 --> 00:23:21,860
แล้วหากข้าไม่ทำ ใครจะทำงั้นหรือ
352
00:23:21,940 --> 00:23:25,660
ทุกคนโกหกก็เพื่อสิ่งที่ดี
ต่อตัวพวกเขาเอง
353
00:23:25,750 --> 00:23:27,950
คนเป็นแม่ทุกคน
ใครที่โกหกต่อลูกของพวกเขา
354
00:23:28,000 --> 00:23:30,280
ว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยไปได้ด้วยดี
355
00:23:30,330 --> 00:23:32,340
ทหารทุกนายใครที่ได้รับคำสั่ง
จากผู้บังคับบัญชาพวกเขา
356
00:23:32,420 --> 00:23:33,920
ความกล้าหาญที่พวกเขามองเห็นมัน
จนทะลุปรุโปร่ง
357
00:23:33,990 --> 00:23:35,540
ทุกเรื่องที่ถูกใครบอกโดย...
358
00:23:35,620 --> 00:23:37,090
ราชาของเขางั้นหรือ
359
00:23:39,680 --> 00:23:42,760
นั่นคือสิ่งที่เจ้าเป็นต่อพวกเราในตอนนี้งั้นหรือ
360
00:23:42,830 --> 00:23:46,770
พระมหากษัตริย์จัดเก็บภาษีอากรงั้นหรือ
361
00:23:48,890 --> 00:23:52,670
หากไม่มีใครรู้เลย ทุกคนต่างก็ชนะ
362
00:23:52,720 --> 00:23:55,280
- อย่ามาเล่นเกมหลอกข้าเลย
- ข้าค่อนข้างพูดอย่างเอาจริงเอาจัง
363
00:23:55,340 --> 00:23:57,560
มีใครพ่ายแพ้งั้นหรือ
364
00:23:57,650 --> 00:23:59,150
พวกเขาขาดสัญชาตญาณที่เลวร้ายที่สุด
365
00:23:59,200 --> 00:24:01,400
ศักดิ์ศรีของพวกเขา ความโลภของพวกเขา
ความคลางแคลงใจของพวกเขา
366
00:24:01,480 --> 00:24:04,650
ตามความจริงของเหตุผลบริสุทธิ์
367
00:24:04,700 --> 00:24:07,790
ใครจะปฏิเสธต่อเรื่องนี้หรือ
368
00:24:07,860 --> 00:24:10,690
พวกเขาจะเป็นเศรษฐี
ในสถานที่มีความปลอดภัย
369
00:24:10,740 --> 00:24:14,240
ดียิ่งกว่าตายเยี่ยงไอ้ขี้ขโมย
ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นเชือก
370
00:24:17,250 --> 00:24:20,300
ข้าจะช่วยให้พวกรอดพ้น ฮาล
371
00:24:20,370 --> 00:24:23,000
ข้าจะช่วยให้พวกเขารอดพ้น
ในบางสิ่งที่ดีกว่าเยอะเลย
372
00:24:28,060 --> 00:24:32,400
พรุ่งนี้ข้าจะแล่นเรือไปกับเจ้า
เพื่อปล้นสะดมยึดทรัพย์สินเหล่านี้
373
00:24:32,480 --> 00:24:35,570
ข้าจะติดตามเจ้าเป็นผู้นำ
ในการประจัญบาน
374
00:24:35,650 --> 00:24:38,850
และข้าจะทำตามคำสั่งของเจ้า
เยี่ยงผัวเมียกัน
375
00:24:38,900 --> 00:24:40,940
และเมื่อไหร่ที่มันจบลงแล้ว
376
00:24:41,020 --> 00:24:44,320
เจ้าและข้าจะแยกทางจากกันไป
ตามทางของเราอย่างเงียบๆ
377
00:24:44,390 --> 00:24:48,830
และข้าจะขอขอบคุณเจ้า
หากไม่มีการคัดค้าน
378
00:25:03,180 --> 00:25:05,630
ไม่มีคนอื่นรู้เรื่องนี้ใช่ไหม
379
00:25:05,710 --> 00:25:08,270
ฟังนะ เท่าที่ข้าบอกได้
มีแค่พวกเรา 3 คน
380
00:25:08,350 --> 00:25:10,350
จากนั้นอีกครั้ง นี่คือแรนดอล
คนที่เรากำลังพูดถึงอยู่นะ
381
00:25:10,420 --> 00:25:13,850
หากเขาเอามันไปเล่าให้คนอื่นฟัง
เราคงจะได้ยินกันแล้ว
382
00:25:13,920 --> 00:25:16,470
มันสมเหตุสมผลอะไรต่อเจ้าไหม
383
00:25:16,560 --> 00:25:19,260
อ้อ ฟลินท์พบหน้ากระดาษแผ่นนั้น
ในตัวซิงเกิลตัน
384
00:25:19,310 --> 00:25:22,060
ดูเหมือนว่าเหมาะเจาะฉิบหาย
ในการเข้าใจถึงปัญหาหลังเหตุการณ์
385
00:25:23,310 --> 00:25:25,030
ให้ตายเถอะ
386
00:25:25,100 --> 00:25:28,200
คราวนี้ฉิบหายป่นปี้กันไปใหญ่แล้ว แรนดอล
387
00:25:28,270 --> 00:25:30,030
เจ้าคือไอ้ขี้ขโมย
388
00:25:30,040 --> 00:25:32,160
ค่อนข้างแน่ใจว่าเจ้าเข้าใจผิดไป
389
00:25:32,240 --> 00:25:34,960
แต่ข่าวดีก็คือมันไม่สายเกินไป
เพื่อแก้ไขความเสียหาย
390
00:25:35,040 --> 00:25:37,330
ข้ารู้ในสิ่งที่ข้าได้ยินมา
391
00:25:37,410 --> 00:25:38,910
แรนดอล เจ้าถูกวางยาสลบ
392
00:25:38,960 --> 00:25:40,750
เจ้าไม่รู้หรอกว่าเจ้าได้ยินอะไร
393
00:25:45,890 --> 00:25:48,960
จะบอกว่าเจ้าโน้มน้าวจิตใจสหายของพวกเรา
ที่อยู่ข้างนอกนั้นสำเร็จ
394
00:25:49,010 --> 00:25:51,260
เพื่อเชื่อเรื่องราวของเจ้า
395
00:25:51,310 --> 00:25:55,130
ข้าไม่แน่ใจว่าเจ้าไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน
ถึงสิ่งที่มันจะเกิดขึ้นต่อไปไหม
396
00:25:55,180 --> 00:25:57,800
เจ้าคิดว่าพวกเขาแค่ลากคอข้า
ไปตรงหน้าพวกลูกเรือ
397
00:25:57,850 --> 00:26:00,820
ประโคมเรื่องราวของเจ้า
และเรื่องนั้นมันจะจบงั้นหรือ
398
00:26:00,900 --> 00:26:02,770
ไม่ แรนดอล
399
00:26:02,820 --> 00:26:06,070
ข้าคิดว่าเจ้าลืมรายละเอียดหนึ่ง
ที่สำคัญอย่างยิ่งไป
400
00:26:06,140 --> 00:26:07,820
เบี้ย
401
00:26:07,910 --> 00:26:10,440
นั่นคือสิ่งที่จะต้องไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน
ว่าไหมเล่า
402
00:26:10,490 --> 00:26:13,110
หากพวกเราบอกลูกเรือในตอนนี้
มีโอกาสเป็นไปได้สูง
403
00:26:13,160 --> 00:26:16,450
ที่พวกเขาแค่จะจับไอ้พ่อครัวแขวนคอ
ถัดไปจากเสาเเขวนคอกัปตัน
404
00:26:16,500 --> 00:26:18,480
หากแรนดอลพูดความจริง
405
00:26:18,540 --> 00:26:21,200
นั่นจะต้องมาถึงจุดจบในการตามไล่ล่า
เรือแอลอูร์คาเดอลิม่าซะแล้ว
406
00:26:21,290 --> 00:26:23,790
เจ้ากำลังแนะนำให้พวกเรา
เก็บเรื่องนี้เป็นความลับงั้นหรือ
407
00:26:23,840 --> 00:26:27,210
โกหกพวกลูกเรือหรือ
เห็นดีเห็นงามไปกับฟลินท์งั้นหรือ
408
00:26:27,300 --> 00:26:29,210
เขากำลังแนะนำให้รีบลงมือเรื่องนั้น
อย่างเร่งด่วน
409
00:26:29,300 --> 00:26:31,770
ที่มาพร้อมกับมูลค่ามหาศาลอย่างยิ่ง
410
00:26:31,830 --> 00:26:35,770
ถึงแม้ว่าข้าจะเกลี้ยกล่อมได้
ก็ยังต้องดิ้นรนต่อสู้กับแรนดอลอีก
411
00:26:38,610 --> 00:26:42,050
เจ้ากำลังแนะนำว่ามีสักวิธีเพืิ่อรับประกัน
ให้เขาหุบปากอย่างสนิทได้งั้นหรือ
412
00:26:42,110 --> 00:26:44,480
ข้าคิดว่ามีอยู่วิธีหนึ่ง
413
00:26:46,350 --> 00:26:48,370
- พวกเขาไม่หรอกนะ
- พวกเขาไม่งั้นหรือ
414
00:26:48,450 --> 00:26:52,200
ไอ้ปัญญาอ่อนมีขาข้างเดียว
ต่อสู้เพื่อโอกาสทรัพย์สมบัติมากมายงั้นหรือ
415
00:26:52,290 --> 00:26:55,160
มีโอกาสที่ไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าปราถนาสูง
อย่างไม่ต้องสงสัย
416
00:26:55,210 --> 00:26:58,690
อ้อ เจ้าสับสน
หรือว่าเพ้อเจ้อเพราะพิษไข้
417
00:26:58,740 --> 00:27:01,690
เจ้าเลือกเอาเลย
แต่บอกพวกเขาในตอนนี้
418
00:27:01,750 --> 00:27:03,800
ถึงแม้ว่าพวกเขาอยากจะเอามัน
ไปบอกพวกลูกเรือก็ตาม
419
00:27:03,860 --> 00:27:05,920
พวกเขาจะต้องสูญเสีย
พยานปากเอกของพวกเขา
420
00:27:06,000 --> 00:27:08,080
และไม่มีใครจะต้องตาย
421
00:27:13,260 --> 00:27:16,540
- เจ้าคือไอ้ขี้ขโมย
- ข้าคือไอ้ขี้ขโมย ใช่
422
00:27:16,590 --> 00:27:19,510
อ้อ ขอให้โชคดี แรนดอล
423
00:27:19,560 --> 00:27:22,520
มันช่างยอดเยี่ยมที่ได้รู้จักเจ้า
424
00:27:22,570 --> 00:27:26,400
ตราบเท่าที่พวกเจ้าแล่นเรือไปกับเขา
425
00:27:26,490 --> 00:27:29,270
คำบัญชาของเขาคือคำบัญชาของข้า
426
00:27:29,360 --> 00:27:32,490
และเมื่อไหร่ที่เจ้าทำงานเสร็จสิ้น
สถานที่แห่งนี้ยินดีต้อนรับการกลับมาของเจ้า
427
00:27:34,110 --> 00:27:36,000
พวกเขาจะรับใช้เจ้าเป็นอย่างดี
428
00:27:47,380 --> 00:27:50,040
มีเรื่องอะไรผิดปกติงั้นหรือ
429
00:28:05,940 --> 00:28:08,110
เจ้าคือหนึ่งในคนของพวกเรา
430
00:28:10,230 --> 00:28:12,620
เจ้าเป็นเด็กน้อยออกไปท่องโลกกว้าง
ด้วยตัวเจ้าเอง
431
00:28:18,960 --> 00:28:21,710
มันคงจะไม่ใช่เรื่องที่ง่ายนัก
ต่อการกลับมายังที่นี่อีก
432
00:28:22,830 --> 00:28:24,910
คงจะต้องใจกล้าอย่างยิ่ง
433
00:28:26,500 --> 00:28:28,720
เอาเลย
434
00:28:28,780 --> 00:28:30,550
นำตัวผู้ชายเหล่านี้ไป
435
00:28:31,720 --> 00:28:34,220
ทำให้ข้าเป็นเศรษฐี
436
00:28:53,190 --> 00:28:57,240
พวกเจ้าไม่รู้จักข้า
แต่เมื่อก่อนเป็นเยี่ยงพวกเจ้า...
437
00:28:58,360 --> 00:29:00,860
สมัยที่ข้าเป็นชนชั้นต่ำในหมู่พวกเจ้า
438
00:29:03,320 --> 00:29:06,370
บัดนี้ข้าหวนกลับคืนมาแล้ว
439
00:29:06,450 --> 00:29:10,040
และข้าหยิบยื่นโอกาสให้พวกเจ้า
เป็นอิสระจากสถานที่แห่งนี้
440
00:29:11,790 --> 00:29:13,840
ข้าคือชาร์ลส์ เวน
441
00:29:16,000 --> 00:29:19,520
และพวกเจ้าจะเป็นลูกเรือที่เเข็งแกร่งอีกครั้ง
442
00:29:19,600 --> 00:29:21,380
โจรสลัดของจริง
443
00:29:21,470 --> 00:29:23,670
เป็นที่น่าเกรงขามไปทั่ว
อย่างที่พวกเจ้าเคยเป็น
444
00:29:23,720 --> 00:29:26,390
ก่อนที่เขาจะฉุดลากพวกเจ้า
ออกไปจากท้องทะเล
445
00:29:26,470 --> 00:29:30,530
ก่อนที่เขาจะเกลี้ยกล่อมให้พวกเจ้า
อาศัยอยู่ที่นี่เยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน
446
00:29:30,610 --> 00:29:33,310
เพราะเหตุว่ามันเหมาะสม
กับความอ่อนแอของเขา
447
00:29:33,360 --> 00:29:34,950
มีสถานที่แห่งหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก
448
00:29:35,020 --> 00:29:39,650
สถานที่ซึ่งผู้ชายที่เเข็งแกร่งอาศัยอยู่อย่างสุขสบาย
ไม่ใช่ชนชั้นแรงงาน
449
00:29:39,700 --> 00:29:41,320
สถานที่ซึ่งพวกเจ้า
450
00:29:41,370 --> 00:29:45,020
จะเป็นที่น่าเกรงขามไปทั่ว
และได้รับความเคารพอีกครั้ง
451
00:29:45,080 --> 00:29:49,000
ติดสอยห้อยตามข้าเถิด
แล้วข้าจะแสดงให้พวกเจ้าดูว่าชีวิตมันเป็นเยี่ยงไร
452
00:30:19,080 --> 00:30:22,500
เจ้าพอหรือยัง เจ้าพอแล้วงั้นหรือ
453
00:30:25,330 --> 00:30:26,530
โอ้ย
454
00:31:03,120 --> 00:31:05,070
ข้าภูมิใจในตัวเจ้า
455
00:31:20,650 --> 00:31:22,260
แรนดอล
456
00:31:24,390 --> 00:31:27,730
ข้าจำเป็นต้องพูดกับคุณซิลเวอร์ตามลำพัง
457
00:31:33,230 --> 00:31:35,690
มีเรื่องอะไรน่าขบขันนักหรือ
458
00:31:35,770 --> 00:31:38,270
แค่ข้าได้เตือนสติแรนดอลให้รู้ว่าเรื่องอะไร
บางอย่างเช่นนี้มันกำลังจะมาเยือน
459
00:31:38,320 --> 00:31:39,990
เรื่องนั้นข้าไม่แน่ใจสักเท่าไหร่หรอก
460
00:31:40,070 --> 00:31:44,110
คุณเดอกรูทมีเเนวโน้ม
ที่จะส่งตัวเจ้าให้กับพวกลูกเรือ
461
00:31:44,160 --> 00:31:46,160
เขาให้เวลาข้า 5 นาทีเป๊ะๆเลย
462
00:31:46,250 --> 00:31:49,750
ซึ่งประเด็นก็คือเขาตั้งใจที่จะเรียกสภาเรือ
ดังนั้นแรนดอลจะแบ่งปันเรื่องราวของเขาได้
463
00:31:49,820 --> 00:31:52,170
หลังจากที่พวกเราไร้มลทิน
464
00:31:52,250 --> 00:31:56,710
และส่วนตัวเจ้ามีความเป็นไปได้อย่างมาก
อ้อ ตาย
465
00:32:00,340 --> 00:32:01,630
นั่นมันคืออะไรหรือ
466
00:32:01,680 --> 00:32:03,550
หน้ากระดาษตำราคู่มือของคุณหมอโฮเวลล์
467
00:32:03,630 --> 00:32:06,270
และโอกาสสุดท้ายของเจ้าที่จะได้ใช้ชีวิต
อยู่อย่างได้เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นอีกครั้ง
468
00:32:08,300 --> 00:32:10,850
เจ้ามีเวลา 5 นาทีเป๊ะๆเพื่อการท่องจำ
469
00:32:10,940 --> 00:32:14,060
หลังจากที่เจ้าเขียนหน้ากระดาษแผ่นนี้
อย่างสุดความสามารถของเจ้าให้ดีที่สุด
470
00:32:14,140 --> 00:32:16,360
หากเจ้าทำให้คุณเดอกรูท
มีความพึงพอใจได้เช่นนั้น
471
00:32:16,440 --> 00:32:20,180
จากนั้นอาจจะ...
เขาแค่อาจจะถูกโน้มน้าวจิตใจ
472
00:32:20,230 --> 00:32:23,150
ให้เก็บความลับของเจ้าเอาไว้
เห็นแก่การตามไล่ล่าเรือแอลอูร์คาเถอะ
473
00:32:23,200 --> 00:32:25,150
- มันคือการทดสอบหรือ
- ถูกเผ๋ง
474
00:32:25,200 --> 00:32:27,650
- มันเป็นการทดสอบที่ห่วยแตกที่สุดเลย
- เชื่อข้าเถอะ ข้ารู้ดี
475
00:32:28,830 --> 00:32:31,830
หากข้าเป็นไอ้ขี้ขโมย
อันซึ่งข้าไม่ได้เต็มใจที่จะยอมสารภาพ
476
00:32:31,860 --> 00:32:33,880
ข้าน่าจะได้อ่านหมายกำหนดการนั่น
เป็นร้อยๆครั้งแล้ว
477
00:32:33,960 --> 00:32:35,630
ก่อนที่ข้าจะถูกบีบบังคับให้ทำลายมันทิ้ง
478
00:32:35,700 --> 00:32:37,630
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม
ฉันสามารถจดจำหน้ากระดาษแผ่นนี้
479
00:32:37,700 --> 00:32:39,200
ภายในเวลา 5 นาที
มันพิสูจน์อะไรไม่ได้เลย
480
00:32:39,250 --> 00:32:42,470
คุณเดอกรูทไม่เชื่อว่าเขา
จะสามารถเชื่อถือ
481
00:32:42,540 --> 00:32:44,370
ข้อมูลที่มันอยู่ในหัวสมองของเจ้าได้เลย
482
00:32:44,420 --> 00:32:46,210
มันไม่เพียงพอที่จะเอาชีวิตของเขาเอง
เข้าไปเสี่ยงกับมันอย่างแน่นอน
483
00:32:46,260 --> 00:32:50,340
ไม่ต้องเอ่ยถึงการเตรียมหลุมฝังศพ
ให้แก่แรนดอลผู้น่าสงสารตั้งแต่เนิ่นๆ
484
00:32:50,390 --> 00:32:54,730
เขาบอกว่าหากเขาจะต้องตัดสินใจ
เลือกทำอะไรลงไป เขาจะต้องมีความมั่นใจ
485
00:32:54,820 --> 00:32:56,680
มันคือสิ่งที่ดีที่สุดที่ข้าทำได้แล้ว
486
00:32:58,570 --> 00:32:59,650
เหลือเวลา 4 นาที
487
00:33:10,230 --> 00:33:12,030
เดี๋ยวก่อน
488
00:33:15,590 --> 00:33:17,510
เฉลิมฉลองความเป็นหุ้นส่วนใหม่
489
00:33:19,370 --> 00:33:22,210
สินค้าบรรทุกบนเรือที่ตายไปแล้ว
คือสินค้าที่ไร้ค้า
490
00:33:24,800 --> 00:33:26,580
เจ้าได้ถามนางหรือยัง
491
00:33:26,630 --> 00:33:29,930
ข้าได้อ้อนวอนคุณนายกูทรีให้สนับสนุน
การปลดปล่อยพวกเจ้าให้เป็นอิสระ
492
00:33:30,020 --> 00:33:33,220
ข้าบอกนางว่านางคงจะไม่ได้ปืนใหญ่ของนาง
โดยปราศจากความช่วยเหลือของเจ้าและทาสคนอื่นๆ
493
00:33:33,270 --> 00:33:34,850
นางพูดว่าอย่างไรบ้าง
494
00:33:36,390 --> 00:33:40,230
นางบอกว่าจะนำเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาหารือ
อย่างละเอียดถี่ถ้วน
495
00:33:43,530 --> 00:33:46,730
ข้าเคยเตือนเจ้าแล้วว่าสถานที่แห่งนี้
มันไม่ได้แตกต่างจากสถานที่ใดๆหรอก
496
00:33:50,900 --> 00:33:52,870
แต่อย่าเพิ่งยอมแพ้กับความหวัง
497
00:34:00,630 --> 00:34:03,420
ข้าจำเป็นต้องรู้ความลับของเจ้า
498
00:34:05,140 --> 00:34:07,220
ที่จะเสนอให้กับนาง
499
00:34:09,260 --> 00:34:12,060
การตัดสินใจของข้าไม่ว่าอะไรก็ตาม
เพื่อมีส่วนร่วมกับห้างหุ้นส่วนนี้
500
00:34:12,130 --> 00:34:13,810
ที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานการเห็นด้วยของนาง
501
00:34:13,890 --> 00:34:16,930
เพื่อประกาศยกเลิกคำสั่งห้ามลูกเรือ
ของชาร์ลส์ เวน
502
00:34:16,980 --> 00:34:19,800
ข้าเข้าใจสิ่งที่นางทำ
503
00:34:19,850 --> 00:34:21,730
อย่างไม่ได้เต็มใจยินยอม
504
00:34:21,800 --> 00:34:25,970
และหลังจากนั้นไม่นาน
ลูกเรือทั้ง 8 คนก็หายสาบสูญไป
505
00:34:26,020 --> 00:34:28,410
หนีไปอยู่พอร์ตรอยัล ข้าได้รับการบอกเล่ามา
506
00:34:28,480 --> 00:34:31,240
และเจ้าคิดว่าเอเลเนอร์มีส่วนเกี่ยวข้อง
บางอย่างกับเรื่องนั้นหรือ
507
00:34:31,310 --> 00:34:32,750
ทางใดทางหนึ่งมันไม่สำคัญหรอก
508
00:34:32,810 --> 00:34:35,330
ทำนองว่าข้าได้เก็บกู้ซากศพ 8 คนของข้า
ออกไปจากประตูใหญ่ของนาง
509
00:34:35,420 --> 00:34:37,250
ไม่มีอะไรที่ช่วยห้ามปรามกัปตันเรือคนอื่นๆ
510
00:34:37,320 --> 00:34:40,420
จากแนวทางปฏิบัติ
ที่นางจัดการในตอนนี้
511
00:34:40,490 --> 00:34:43,760
ซึ่งข้าท้าพนันได้เลยว่านาง
รู้ข้อเท็จจริงเป็นอย่างดี
512
00:34:43,820 --> 00:34:46,130
ข้าท้าพนันว่าเจ้าพูดถูก
513
00:34:46,180 --> 00:34:48,680
ข้าเคยขอร้องให้เจ้าควบคุมนาง
514
00:34:50,180 --> 00:34:53,600
ความจริงก็คือควบคุมนางไม่ได้เลย
ใช่ไหมเล่า
515
00:34:59,190 --> 00:35:01,310
เจ้าบีบบังคับให้นางต้องทำ
ต่อหน้าผู้ชายเหล่านั้น
516
00:35:01,360 --> 00:35:03,280
ใครที่ให้ความเคารพต่อความต้องการของนาง
517
00:35:03,340 --> 00:35:06,810
เพื่อที่จะดำเนินธุรกิจนี้ต่อไป
518
00:35:06,860 --> 00:35:09,070
อย่างแท้จริง กัปตัน
519
00:35:09,150 --> 00:35:11,070
เจ้าให้ทางเลือกอะไรกับนางหรือ
520
00:35:31,310 --> 00:35:33,760
คุณกูทรีไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก
521
00:35:37,390 --> 00:35:40,510
เขาได้ลี้ภัยไปอยู่คฤหาสน์
ของคุณอันเดอร์ฮิลล์
522
00:35:48,910 --> 00:35:51,150
เจ้ารู้ไหมว่าเจ้าทำอะไรลงไป
523
00:35:52,360 --> 00:35:55,500
ผีอะไรเข้าสิงเจ้าจนเสียสติ
ทำให้เขียนจดหมายฉบับนั้นหรือ
524
00:35:55,560 --> 00:35:57,060
ข้าพยายามจะบอกเจ้า
525
00:35:57,110 --> 00:36:00,030
บิลลี่ดันไปเจอมันเข้า
526
00:36:00,080 --> 00:36:02,420
หากเขาเอามันไปให้ทุกคนดู
ก่อนที่ข้าจะค้นพบเขา
527
00:36:02,500 --> 00:36:05,040
แต่โชคดีแบบโง่ๆ
528
00:36:05,090 --> 00:36:06,540
ข้าคงจะต้องตายแน่
529
00:36:06,590 --> 00:36:08,120
ข้าขอโทษ
530
00:36:08,210 --> 00:36:11,910
เจ้ารู้ดีว่าข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เจ้า
ตกอยู่ในเรื่องประเภทอันตรายใดๆทั้งสิ้น
531
00:36:11,960 --> 00:36:13,930
ความตั้งใจของเจ้าคืออะไรงั้นหรือ
532
00:36:14,010 --> 00:36:16,300
มันคืออะไร
533
00:36:16,380 --> 00:36:20,090
เพื่อทำลายทุกสิ่งที่เราพยายามสร้าง
มันขึ้นมาที่นี่ตลอดทั้ง 10 นี้งั้นหรือ
534
00:36:20,140 --> 00:36:22,360
หรือแค่ทำให้ข้าต้องลำบากใจหรือ
535
00:36:22,420 --> 00:36:24,940
เพื่อชี้ทางออกต่อเรื่องทั้งหมดนี้ให้เจ้า
เพื่อปลดปล่อยเจ้า
536
00:36:25,030 --> 00:36:26,590
ทางออกงั้นหรือ
537
00:36:26,640 --> 00:36:29,450
เจ้าจำได้ไหมว่าเรามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
538
00:36:29,530 --> 00:36:31,480
พวกมันพรากอะไรไปจากเรา
539
00:36:34,070 --> 00:36:36,700
ตอนนี้มันสำคัญตรงไหนหรือ
540
00:36:36,770 --> 00:36:39,490
มันสำคัญตรงไหนงั้นหรือ
541
00:36:39,570 --> 00:36:41,660
มันสำคัญตรงไหน
ต่อสิ่งที่มันเกิดขึ้นหลังจากนั้น
542
00:36:41,740 --> 00:36:43,940
หากพวกเรามีชีวิตอย่างไม่มีความสุข
543
00:36:43,990 --> 00:36:45,580
เพราะว่าที่นี่มันไม่มีความสุขเลย
544
00:36:45,630 --> 00:36:47,610
ที่นี่ไม่มีความสุขสบายใจ
ที่นี่ไม่มีความรัก
545
00:36:47,660 --> 00:36:50,750
- ที่นี่ไม่มีความรัก
- เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร
546
00:36:50,800 --> 00:36:53,250
เจ้าคิดว่าข้างนอกนั้นข้าได้ต่อสู้เพื่ออะไร
547
00:36:53,300 --> 00:36:56,060
หากไม่ใช่เพื่อทำให้เรื่องทั้งหมดเหล่านั้น
มันเกิดขึ้นได้ที่นี่
548
00:36:56,120 --> 00:36:58,140
เจ้าต่อสู้สงครามดังนั้นเราจะใช้ชีวิต
อย่างมีความสุขได้งั้นหรือ
549
00:36:58,230 --> 00:37:00,130
เจ้าไม่ได้รับสิ่งนั้นโดยปราศจากสิ่งอื่นหรอก
ยอดรักของข้า
550
00:37:00,180 --> 00:37:03,180
ไม่ เจ้าคิดผิดไป
551
00:37:04,850 --> 00:37:07,980
ข้าส่งจดหมายฉบับนั้นไป
เพื่อให้เจ้ารู้ตัวว่าเจ้าคิดผิดไป
552
00:37:09,570 --> 00:37:12,190
มีชีวิตที่มีความสุขในบอสตัน
553
00:37:13,470 --> 00:37:16,480
ความสุขสบายใจและเสียงเพลง
554
00:37:16,530 --> 00:37:18,360
และสันติสุข
555
00:37:18,450 --> 00:37:20,830
ประตูมันเปิดอยู่
556
00:37:20,910 --> 00:37:22,480
ข้าเปิดประตูเพื่อเจ้า
557
00:37:22,530 --> 00:37:26,200
และความปรารถนาไม่มีสงคราม
และไม่มีการหลั่งเลือดและไม่มีสังเวยชีวิต
558
00:37:26,290 --> 00:37:28,290
มันจำเป็นต้องมีการสังเวยชีวิตมากเกินไป
559
00:37:28,340 --> 00:37:30,120
เพื่อขออภัยโทษงั้นหรือ
560
00:37:30,170 --> 00:37:32,290
เพื่อขอขมา
561
00:37:32,340 --> 00:37:34,630
ขอขมาหรือ
ใครที่จะต้องขอขมาเจ้างั้นหรือ
562
00:37:34,680 --> 00:37:36,180
อังกฤษจะต้องเสียใจ
563
00:37:39,100 --> 00:37:42,300
พวกมันพรากทุกอย่างไปจากเรา
564
00:37:42,350 --> 00:37:46,510
และจากนั้นพวกมันเรียกข้า
ว่าไอ้สัตว์ประหลาด
565
00:37:46,560 --> 00:37:48,520
ตอนที่ข้าลงนามขออภัยโทษนั่น
566
00:37:48,530 --> 00:37:51,180
ตอนที่ข้าร้องขอสิ่งหนึ่ง
567
00:37:51,230 --> 00:37:54,280
ตอนที่ข้าป่าวประกาศให้ชาวโลกรู้
ว่าพวกเขาคิดถูก
568
00:37:54,350 --> 00:37:57,070
วัตถุประสงค์ของเรื่องนี้
569
00:37:57,150 --> 00:38:00,820
เมื่อไรที่ข้ายินยอมอโหสิกรรมให้พวกเขา...
570
00:38:02,120 --> 00:38:03,820
ไม่ใช่ในทางกลับกัน
571
00:38:05,530 --> 00:38:07,290
เส้นทางนี้ที่เจ้าเดิน...
572
00:38:08,580 --> 00:38:11,000
มันไม่ได้นำไปสู่
ตรงจุดที่เจ้าคิดเอาไว้เลย
573
00:38:13,200 --> 00:38:16,670
หากเขาอยู่ที่นี่
เขาจะต้องเห็นด้วยกับข้าแน่
574
00:38:28,730 --> 00:38:31,430
3 วันกับหมายกำหนดการของเรือแอลอูร์คา
575
00:38:31,520 --> 00:38:34,440
3 นาทีกับไอ้นี่
แม่งจะเป็นอะไรก็ช่างหัวมันเถอะ
576
00:38:34,520 --> 00:38:37,190
ข้าจะไปเตือนพวกเขา
577
00:38:37,240 --> 00:38:40,190
ก่อนที่เจ้าจะไป มีแค่หนึ่งคำถาม
578
00:38:40,240 --> 00:38:42,450
การทดสอบอย่างบ้าบิ่นนี้
579
00:38:42,530 --> 00:38:43,950
เจ้าจำเป็นต้องมีความมั่นใจอย่างยิ่ง
580
00:38:44,030 --> 00:38:46,200
ว่าข้าเป็นไอ้ขี้ขโมย
ได้แม้กระทั่งคิดทบทวนมัน
581
00:38:46,250 --> 00:38:48,780
และข้าไม่เชื่อว่าเจ้า
จะใกล้เคียงเรื่องประเภทให้ความเชื่อถือ
582
00:38:48,870 --> 00:38:51,200
ในตัวแรนดอลสหายของพวกเราที่อยู่ตรงนี้หรอก
583
00:38:51,250 --> 00:38:54,210
ใครเป็นคนเล่าเรื่องข้าให้เจ้าฟังงั้นหรือ
584
00:38:54,260 --> 00:38:55,960
บิลลี่หรือ
585
00:39:01,680 --> 00:39:03,920
แรนดอล พวกเราจำเป็นต้องคุยกัน
586
00:39:03,930 --> 00:39:07,020
- เจ้าไอ้ขี้ขโมย
- แรนดอล ให้ความสนใจสักหน่อยเถอะ
587
00:39:07,090 --> 00:39:09,610
ในตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย
มันแค่เป็นไปได้อย่างมาก
588
00:39:09,690 --> 00:39:12,440
ที่เจ้าเป็นคนหนึ่งที่จะต้องตายอย่างเช่นข้า
589
00:39:12,530 --> 00:39:15,640
แล้วหากมีวิธีที่พวกเราทั้งคู่
จะไม่ต้องมาตายในวันนี้งั้นหรือ
590
00:39:15,730 --> 00:39:19,980
ข้าจะไปหาพวกลูกเรือและยื่นข้อเสนอ
เป็นผู้ช่วยพ่อครัวของเจ้า
591
00:39:20,070 --> 00:39:21,820
ข้าให้สัญญาว่าจะคอยดูแลเจ้า
จนหามรุ่งหามค่ำเลยทีเดียว
592
00:39:21,900 --> 00:39:24,200
และเอาหัวข้าเป็นประกันได้เลย
หากมีอะไรเกิดขึ้น
593
00:39:24,270 --> 00:39:26,040
ให้ชดใช้มันด้วยเบี้ยส่วนแบ่งของข้าได้เลย
594
00:39:26,110 --> 00:39:28,790
ข้าคิดว่าข้าน่าจะเกลี้ยกล่อมพวกลูกเรือ
ให้เห็นด้วยกับเรื่องนั้นได้
595
00:39:28,880 --> 00:39:30,490
และจากนั้นเจ้าจะได้กลับขึ้นไปบนเรืออีก
596
00:39:30,580 --> 00:39:34,750
ทั้งหมดที่เจ้าจำเป็นจะต้องทำก็คือ
เปลี่ยนเรื่องราวของเจ้าซะ
597
00:39:36,250 --> 00:39:37,500
เจ้าไอ้ขี้ขโมย
598
00:39:37,580 --> 00:39:39,870
แม่งเจ้ากำลังล้อข้าเล่นอยู่งั้นหรือ
599
00:39:40,590 --> 00:39:42,670
ก็ได้
600
00:39:42,760 --> 00:39:46,230
ใช่ ข้าคือไอ้ขี้ขโมย
601
00:39:46,290 --> 00:39:49,060
ข้าขโมยกระดาษแผ่นนั้นไป
และข้าไม่ควรจะทำมันเลย
602
00:39:49,130 --> 00:39:51,100
ข้าควรจะปลอบใจตัวเอง
ทำใจยอมรับความตาย
603
00:39:51,150 --> 00:39:53,150
เพื่อลงไปจากเรือบรรทุกสินค้าลำนั้น
604
00:39:53,230 --> 00:39:54,650
แต่ข้าจะพูดอะไรได้อีกเล่า แรนดอล
605
00:39:54,740 --> 00:39:57,990
ข้าไม่ใช่ช่างไม้ ข้าทำไม่เป็นเลย
606
00:39:58,070 --> 00:40:01,320
แต่ตอนนี้ข้ายินดีที่จะทำมัน
607
00:40:01,410 --> 00:40:02,830
ดังนั้นหันไปมองสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆตัวของเจ้าซะ
608
00:40:02,910 --> 00:40:05,440
และทำให้พวกเราทั้งคู่มีชีวิตอยู่ต่อไป
เพื่อต่อสู้กับวันอื่นเถอะ
609
00:40:06,860 --> 00:40:09,200
ขอโทษ คุณซิลเวอร์
610
00:40:16,540 --> 00:40:19,590
- เจ้าไอ้ขี้ขโมย
- ใช่ พวกเราเข้าใจ
611
00:40:23,010 --> 00:40:24,460
แรนดอล
612
00:40:24,510 --> 00:40:26,970
เจ้าไอ้ขี้ขโมย
613
00:40:27,020 --> 00:40:29,550
แรนดอล มันเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหรือ
614
00:40:30,770 --> 00:40:33,060
เจ้าไอ้ขี้ขโมย
615
00:40:33,140 --> 00:40:35,940
มันเกิดห่าเหวอะไรขึ้นที่นี่งั้นหรือ
616
00:40:36,010 --> 00:40:38,180
มันดูเหมือนว่าคุณแรนดอล
617
00:40:38,230 --> 00:40:41,060
ได้พิจารณาทบทวนถึงสภาพของเขาได้แล้ว
618
00:40:41,150 --> 00:40:44,450
หากเจ้ามีเจตนาที่จะกล่าวหาคุณซิลเวอร์
ก่อนพวกลูกเรือ
619
00:40:44,520 --> 00:40:46,240
เจ้าทำเช่นนั้นโดยปราศจากพยาน
620
00:40:58,300 --> 00:41:00,020
กรุณาให้เราได้พูดคุยกันตามลำพัง
621
00:41:05,590 --> 00:41:09,180
อย่างที่เจ้าพอจะนึกภาพออก
ตอนนี้เบี้ยมันหายากยิ่งนัก
622
00:41:09,230 --> 00:41:12,230
ลูกเรือของเรือเดอะวอลรัสไม่เต็มใจ
จะปลดปล่อยทาสให้เป็นอิสระอย่างเต็มที่
623
00:41:12,310 --> 00:41:15,310
ข้าก็เช่นกันไม่มีเบี้ยกองทุน
เพื่อซื้อพวกเขาให้เป็นอิสระได้ในทันที
624
00:41:18,440 --> 00:41:20,240
ดังนั้นนี่คือสิ่งที่ข้าคงจะต้องทำ
625
00:41:20,320 --> 00:41:22,550
ชายฉกรรจ์จะต้องถูกนำตัวไป
626
00:41:22,610 --> 00:41:24,560
เป็นลูกเรือแห่งเรือเดอะเเบล็คไฮนด์
ภายใต้การดูแลของกัปตันลอเรนซ์
627
00:41:24,610 --> 00:41:26,490
เพื่อเข้าไปทำงานแทนลูกเรือที่ใจร้อน
ละทิ้งหน้าที่ไปเมื่อเร็วๆนี้
628
00:41:26,560 --> 00:41:28,720
ห้างหุ้นส่วนได้บรรลุข้อตกลงสำเร็จแล้ว
629
00:41:28,730 --> 00:41:30,230
พร้อมคุณดูเฟสเนย์แห่งเรือเดอะวอลรัส
630
00:41:30,280 --> 00:41:33,240
และได้ให้เบี้ยสนับสนุนการค้าในอนาคต
และเป็นเบี้ยในบัญชีเพื่อครอบคลุมค่าใช้จ่าย
631
00:41:35,840 --> 00:41:38,400
ผู้หญิง 6 คนยังกักตัวเอาไว้ภายหลังจากนั้น
632
00:41:38,460 --> 00:41:40,090
ใครที่ข้าสามารถหยิบยืมเบี้ยได้
633
00:41:40,170 --> 00:41:42,960
รวบรวมจนเพียงพอที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่าย
ของพวกเขาได้
634
00:41:43,040 --> 00:41:45,760
พวกเขาจะได้รับค่าแรง
ในฐานะลูกจ้างของข้า
635
00:41:47,550 --> 00:41:49,720
ขอบคุณ
636
00:41:50,800 --> 00:41:52,770
- อย่างที่พวกเรา...
- เอเลเนอร์ ข้า...
637
00:41:52,850 --> 00:41:54,770
ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงข้ามากแค่ไหน
638
00:41:54,860 --> 00:41:56,810
แต่ข้าหวังว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้
639
00:41:56,890 --> 00:41:59,290
มันได้พิสูจน์ให้เห็นว่าข้า
รับมือกับมันด้วยตัวเองได้
640
00:42:00,390 --> 00:42:02,780
มันเป็นเช่นนั้น
641
00:42:02,860 --> 00:42:05,150
ข้าไม่ได้ตาบอดเรื่องฟลินท์
642
00:42:05,230 --> 00:42:07,980
ข้ารู้ว่าเขาซ่อนความลับบางอย่างจากข้า
643
00:42:08,070 --> 00:42:09,870
แต่ไม่มีเหตุผลที่ทำให้เจ้า
ต้องรู้สึกว่ามีภัยคุกคาม
644
00:42:09,940 --> 00:42:11,790
ด้วยการที่ข้าเป็นพันธมิตรกับเขา
645
00:42:11,870 --> 00:42:13,960
หากเจ้าจะอยู่กับข้า
ข้าจำเป็นต้องรู้ว่าข้าไว้ใจเจ้าได้ไหม
646
00:42:14,040 --> 00:42:16,960
เอเลเนอร์ กัปตันฮอร์นิโกลด์
ได้ยื่นข้อเสนอให้ข้า
647
00:42:17,040 --> 00:42:18,660
เข้าร่วมเป็นลูกเรือของเขา
648
00:42:23,280 --> 00:42:25,550
แล้วเจ้าตอบรับไปใช่ไหม
649
00:42:29,640 --> 00:42:32,560
หากเจ้าต้องกข้า
ข้าก็จะอยู่ที่นี่เพื่อเจ้า
650
00:42:35,150 --> 00:42:39,320
แต่ตราบเท่าที่เจ้ายืนกรานเดินตามแนวทางนี้
กับกัปตันฟลินท์ต่อไป
651
00:42:39,400 --> 00:42:42,520
ข้าจำเป็นต้องเข้าไปแทรกแซงเสมอ
652
00:42:42,600 --> 00:42:44,520
กรุณาออกไป
653
00:42:56,530 --> 00:42:58,780
ข้าขอโทษ แต่รายได้ที่เจ้าหาเข้ามา
ใน 2 วันที่ผ่านมานี้
654
00:42:58,840 --> 00:43:00,700
มันต่ำเกินไปจนยากที่จะเชื่อได้
655
00:43:00,790 --> 00:43:04,010
ข้าจำเป็นต้องขอร้องให้เจ้าออกไปจากห้องของเจ้าซะ
หลีกทางให้คนอื่นใช้ห้อง
656
00:43:05,340 --> 00:43:07,430
โอ้ ได้สิๆ
657
00:43:07,490 --> 00:43:08,760
กูว่าเเล้วเชียว
658
00:43:12,170 --> 00:43:14,000
โอ้ย
659
00:43:14,050 --> 00:43:17,340
ข้าขอบอกให้เจ้ารู้ว่าข้าเคยปาดคอหอยผู้ชาย
ในขณะที่พวกเขานั่งบีบน้ำตา
660
00:43:17,390 --> 00:43:20,860
อ้อนวอนความอดทนอดกลั้นของข้า
และเก็บเอาไปนอนละเมอในคืนนั้นเลย
661
00:43:20,940 --> 00:43:24,310
หากเจ้าหวังว่ามันจะใช้ได้ผลกับข้า
เจ้าหลงเข้าใจผิดไปซะแล้ว
662
00:43:27,150 --> 00:43:29,480
หลงเข้าใจผิด
663
00:43:31,950 --> 00:43:33,370
พระเจ้าให้ตายเถอะ
664
00:43:33,450 --> 00:43:34,870
- คุณแรคแฮม
- มีเรื่องอะไร
665
00:43:34,960 --> 00:43:36,760
5 เหรียญเจ้าค่ะ
666
00:43:37,960 --> 00:43:40,190
โอ้ ดูสิว่าใครแข็งแรงพอ
จนลุกจากเตียงคนป่วยได้
667
00:43:40,240 --> 00:43:41,990
เจ้ารับแขกคนไหนหรือ
668
00:43:43,050 --> 00:43:44,050
มีเรื่องอะไรหรือ
669
00:43:44,130 --> 00:43:47,050
ใครเป็นคนจ่ายเบี้ยเหล่านี้ให้เจ้า
670
00:43:47,130 --> 00:43:49,870
กัปตันฮัลลันเดลที่ข้าเห็น
เพิ่งจะออกไปจากห้องของเจ้าใช่ไหม
671
00:43:49,920 --> 00:43:52,870
ผู้ชายคนเดียวที่ปรารถนาให้เอาผ้าใบเรือ
ห่อตัวเหมือนผ้าอ้อมเด็กทารก
672
00:43:52,920 --> 00:43:55,560
ในขณะที่เขาดูดเต้านมเบ้อเร่อ
เต้านมที่ไม่มีน้ำนม
673
00:43:55,640 --> 00:43:57,560
เหมือนแม่นมที่กำลังให้นมเด็กทารก
674
00:43:57,640 --> 00:43:59,480
และราคาที่พวกเรา
มักจะเรียกเก็บค่าแม่ให้นมลูก
675
00:43:59,550 --> 00:44:02,230
ก็คือ 20 เหรียญ ไม่ใช่ 5 เหรียญ
676
00:44:02,320 --> 00:44:05,480
แม่งเจ้ากำลังคิดว่ากล่าวหาใครอยู่งั้นหรือ
677
00:44:05,550 --> 00:44:07,390
ค่าชักว่าวจ่ายเบี้ย 5 เหรียญ
678
00:44:07,440 --> 00:44:10,410
วันนี้ทั้งวันใช้เวลาชักว่าวให้กัปตันฮัลลันเดล
จนมือหงิกไปหมดแล้ว
679
00:44:11,900 --> 00:44:15,140
เรื่องราวของเจ้ามันจะเหมือนกันไหม
ตอนที่ข้าถามเขาให้ยืนยันเรื่องนั้น
680
00:44:15,160 --> 00:44:17,450
หรือเจ้าจะยอมสารภาพผิด
ต่อความผิดร้ายแรงของเจ้าเดี๋ยวนี้
681
00:44:17,530 --> 00:44:19,950
และสวดมนต์ว่าผู้อุปถัมภ์คนใหม่ของเรา
จะยอมยกโทษให้
682
00:44:20,030 --> 00:44:22,390
มากกว่าที่คุณนูแนน
เคยลงโทษงั้นหรือ
683
00:44:25,370 --> 00:44:28,790
ข้าขอสาบานด้วยร่างกายเเละเลือดเนื้อ
ของพระเยซูเจ้าผู้ยิ่งใหญ่
684
00:44:28,880 --> 00:44:30,410
ว่าเรื่องนี้มันจะไม่มีวันเกิดอีกอย่างเด็ดขาด
685
00:44:30,460 --> 00:44:33,180
เห็นแก่กะลาหัวของเจ้าเถอะ
อย่าทำอีกมันจะดีกว่า
686
00:44:39,550 --> 00:44:42,300
จากประสบการณ์ของข้า
หากเจ้าไม่ทำให้อีตัวอยู่ในระเบียบวินัย
687
00:44:42,390 --> 00:44:44,870
พวกนางมักจะฉกฉวยความได้เปรียบเสมอ
688
00:44:47,940 --> 00:44:50,310
แม่งจัดตั้งกฏระเบียบวินัย
ซ่องของเจ้าให้ซะ
689
00:45:05,500 --> 00:45:07,380
หือ
690
00:45:37,610 --> 00:45:39,160
ข้าคิดว่าเจ้าจะรีบรายงานกลับมา
691
00:45:39,250 --> 00:45:41,530
ทันทีที่เจ้ากลับมา
จากบ้านคุณนายบาร์โลว์ซะอีก
692
00:45:49,790 --> 00:45:51,870
เจ้าคิดจริงๆหรือว่าเมาเหล้าจนปริ้น
มันเป็นสิ่งที่ฉลาด
693
00:45:51,960 --> 00:45:54,630
ในสายตาของลูกเรือของเจ้าทุกคน
ที่อาจเข้ามาพบโดยบังเอิญในนี้
694
00:45:54,680 --> 00:45:56,260
แค่ก่อนหน้าที่พวกเขาจะลงเรือ
695
00:45:56,330 --> 00:45:58,730
การเดินทางที่เป็นอันตรายมากที่สุด
ในชีวิตของพวกเขางั้นหรือ
696
00:46:01,100 --> 00:46:03,770
ฉลาดไหม
697
00:46:03,840 --> 00:46:06,310
คงจะไม่ใช่
698
00:46:07,560 --> 00:46:10,680
แต่หลังจากในอีก 36 ชั่วโมง
ก่อนที่จะปลดเชือกเรือ
699
00:46:10,730 --> 00:46:12,840
ดังนั้นข้าคิดว่า
700
00:46:12,900 --> 00:46:14,810
เหตุไฉนถึงไม่ใช้ชีวิตอย่างไม่เสี่ยงอันตรายงั้นหรือ
701
00:46:16,280 --> 00:46:19,120
36 ชั่วโมงมีเวลาเหลือเฟือ
702
00:46:19,190 --> 00:46:21,870
สำหรับพวกเขาที่จะค้นพบมูลเหตุ
ต่อความสงสัยในตัวเจ้า
703
00:46:24,540 --> 00:46:27,580
บางทีความสงสัยเล็กๆในตัวข้า
มันก็เหมาะสมแล้ว
704
00:46:36,390 --> 00:46:38,340
เกิดอะไรขึ้นที่นั่นหรือ
705
00:46:44,810 --> 00:46:47,930
บอกข้ามาสิ
706
00:46:48,010 --> 00:46:50,570
เราไม่ได้บ้า เจ้าและข้า
707
00:46:52,150 --> 00:46:54,070
บ้างั้นหรือ
708
00:46:57,240 --> 00:47:00,890
ที่เอาตัวเราเองเข้ามาเสี่ยง
ต่อเรื่องทั้งหมดนี้
709
00:47:00,940 --> 00:47:03,860
ตอนที่ผลลัพธ์
มันเอาแน่เอานอนไม่ได้เช่นนี้
710
00:47:07,030 --> 00:47:10,040
ผลลัพธ์มันเอาแน่เอานอนไม่ได้
ต่อบรรดาผู้คนที่ไม่เชื่อ
711
00:47:13,010 --> 00:47:15,540
ข้าเชื่อมั่นในสถานที่แห่งนี้
712
00:47:16,950 --> 00:47:19,990
และข้าเชื่อว่าหากจะมีใครสักคน
ผู้ที่สามารถทำในสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง
713
00:47:20,010 --> 00:47:21,910
เพื่อทำสิ่งที่มันดีขึ้นกว่านี้
714
00:47:21,970 --> 00:47:23,800
ก็คือเจ้านั่นเอง
715
00:48:13,850 --> 00:48:16,770
เฮ้ย เจ้าจะไปไหน
716
00:48:16,820 --> 00:48:18,400
จับตาดูแรนดอลตลอดเวลา...
717
00:48:18,470 --> 00:48:19,910
นั่นไม่ใช่ตามข้อตกลงงั้นหรือ
718
00:48:29,150 --> 00:48:31,780
แรนดอล
เจ้าแม่งเป็นตัวปัญหาเสียยิ่งกระไร
719
00:48:31,830 --> 00:48:35,000
ในความคิดของข้าเจ้าจะต้องเป็นไอ้ปัญญาอ่อน
ที่โชคดีที่สุดในอาณานิคมนี้แล้ว
720
00:48:35,090 --> 00:48:36,710
ด้วยวิธีนี้ทั้งหมดที่เล่นข้างนอกนี้
721
00:48:38,960 --> 00:48:42,460
แต่ในส่วนของข้าสงสัยว่ามันจะมีเรื่อง
อะไรบางอย่าเกิดขึ้นที่นี่
722
00:48:44,350 --> 00:48:47,350
ข้าถูกบังคับให้สงสัยว่าหากเจ้าไม่ได้
แต่งนิทานอีสปอย่างน่าทึ่งทั้งหมดนี้ขึ้นมา
723
00:48:47,430 --> 00:48:51,520
รู้ดีว่ามันทำให้ข้าต้องจนมุม
เพื่อเป็นหลักประกันการได้กลับมาเป็นลูกเรือของเจ้า
724
00:48:53,520 --> 00:48:55,170
ข้าถูกบังคับให้พิจารณาถึงความเป็นไปได้
725
00:48:55,220 --> 00:48:56,980
ว่าตาแก่แรนดอลมีอะไรดีเยอะเลย
726
00:48:57,030 --> 00:48:59,440
ในสิ่งที่มันอยู่ในหัวสมองของเจ้า
มากกว่าการที่เจ้าจะเปิดเผยความลับ
727
00:49:02,230 --> 00:49:04,520
เจ้าไม่ได้เป็นไอ้ปัญญาอ่อนเลยแม้แต่นิดเดียว
728
00:49:04,570 --> 00:49:07,200
แต่เป็นผู้ประกอบธุรกิจที่ฉลาดเฉลียว
729
00:49:07,290 --> 00:49:08,850
ใครที่บริหารจัดการ
จนได้รับผลประโยชน์อย่างยิ่ง
730
00:49:08,910 --> 00:49:12,070
ในการได้ออกแล่นเรือไปกับผู้ชายเหล่านั้น
ในขณะที่หลีกเลี่ยงความเสี่ยงทั้งหมด
731
00:49:13,960 --> 00:49:16,630
นั่นบางที
732
00:49:16,700 --> 00:49:19,080
แค่บางที
733
00:49:19,170 --> 00:49:21,750
เจ้าแม่งโครตอัจฉริยะ
734
00:50:07,260 --> 00:50:09,970
คุณเกตส์
735
00:50:10,050 --> 00:50:11,770
คุณนายทหารฝ่ายพลาธิการ
736
00:50:16,300 --> 00:50:18,700
ดูเหมือนพวกลูกเรือจะฮึกเหิมกันทีเดียว
737
00:50:18,730 --> 00:50:21,390
เมื่อพิจารณาจากทุกอย่างแล้ว
738
00:50:25,700 --> 00:50:28,570
แล้วพ่อครัวสหายของพวกเราเล่า
739
00:50:28,620 --> 00:50:31,900
มันดูเหมือนว่าจะได้รับการคลี่คลายแล้ว
ในตอนนี้
740
00:50:33,110 --> 00:50:35,110
คิดว่าข้าคงจะต้องบอกเจ้าซะแล้ว
เขารู้ตัวแล้วว่าข้า
741
00:50:35,160 --> 00:50:37,040
รู้เรื่องหน้ากระดาษที่มันหายไป
ก่อนหน้านี้
742
00:50:37,110 --> 00:50:40,000
เขาสันนิษฐานว่าบิลลี่บอกข้า
743
00:50:40,080 --> 00:50:41,630
ข้ามองออกว่าเขาคิดอย่างนั้น
ได้อย่างไร
744
00:50:41,710 --> 00:50:44,050
ข้ากำจัดความนึกคิดที่คลุมเครือนั้น
ออกไปไม่ได้เลย
745
00:50:44,120 --> 00:50:46,360
คิดว่าเขาอาจใช้เวลาไม่นานนัก
ที่จะตระหนักได้ว่า
746
00:50:46,420 --> 00:50:49,340
ใครที่ทำให้ข้าต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง
กับเรื่องนี้อย่างแท้จริง
747
00:50:49,420 --> 00:50:52,420
อ้อ พวกเราจำเป็นต้องจัดการ
กับสถานการณ์ของเรา
748
00:50:52,480 --> 00:50:54,430
อย่างค่อยๆปรากฎชัดขึ้นมาตามลำดับ
749
00:50:54,480 --> 00:50:56,400
ว่าไหมเล่า
750
00:50:56,460 --> 00:50:57,400
ใช่
751
00:51:01,930 --> 00:51:03,970
มีอย่างอื่นอีก
752
00:51:04,020 --> 00:51:06,490
คุณโฮเวลล์และคุณเดอกรูท
753
00:51:06,570 --> 00:51:08,160
ให้เวลาพวกเขาอีกสัก 2 3 วัน
754
00:51:08,240 --> 00:51:11,480
ทันทีที่พวกเราออกทะเล
หน้าที่จะทำให้พวกเขาลืมเรื่องแรนดอล
755
00:51:13,530 --> 00:51:17,620
อันที่จริงแล้ว มันไม่ใช่แรนดอลหรอก
ที่ทำให้พวกเขาหนักใจ
756
00:51:17,670 --> 00:51:19,330
มันคือเจ้าต่างหากเล่า
757
00:51:20,590 --> 00:51:22,820
มีเวลาเก็บเอาเรื่องนี้ไปคิดทบทวนดูแล้ว
758
00:51:22,870 --> 00:51:26,460
พวกเขาไม่มั่นใจว่าเจ้าจะกล้าลงมือ
ทำในสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง
759
00:51:28,380 --> 00:51:31,500
เรื่องโกหกพวกเราน่าจะยกโทษให้ได้
760
00:51:31,550 --> 00:51:33,010
เรื่องซิงเกิลตันพวกเราน่าจะยกโทษให้
761
00:51:33,100 --> 00:51:35,550
พวกเราน่าจะยกโทษให้ได้ทั้งหมด
762
00:51:37,220 --> 00:51:39,100
แต่ไม่ใช่เรื่องบิลลี่
763
00:51:41,310 --> 00:51:43,860
เรื่องที่ยังต้องการคำตอบ
764
00:51:46,150 --> 00:51:47,730
เมื่อไหร่ที่เวลานั้นมันมาถึง
พวกเราจำเป็นต้องรู้
765
00:51:47,810 --> 00:51:50,120
ว่าเจ้าจะไม่เข้าขัดขวาง
766
00:51:52,540 --> 00:51:54,620
ข้าเข้าใจดีว่าเขาเป็นสหายรักของเจ้า
767
00:51:54,690 --> 00:51:57,570
แต่ทันทีที่พวกเราได้รับเบี้ย
768
00:51:57,660 --> 00:51:59,290
ฟลินท์จะต้องตาย
769
00:52:00,910 --> 00:52:02,910
ไม่มีการโต้แย้ง
770
00:52:07,470 --> 00:52:09,500
ไม่ใช่จากตัวข้า
771
00:53:30,120 --> 00:53:32,780
เจ้าจะกลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้ง
772
00:53:32,850 --> 00:53:34,720
เจ้าขัดขวางข้าได้
773
00:53:36,760 --> 00:53:40,340
เจ้าแม่งแย่งชิงไอ้เกาะทั้งหมดนี้
ไปจากข้าได้
774
00:53:40,430 --> 00:53:43,980
หากเพียงแค่เจ้าแม่งไม่โครตหวาดกลัวเช่นนี้
775
00:53:44,305 --> 00:54:44,308
Watch Online Movies and Series for FREE
www.osdb.link/lm