"Pararescue Jumper" Episode #1.8

1 00:00:05,213 --> 00:00:06,965 ตอนนี้ผมยังมีชีวิตอยู่… 2 00:00:07,048 --> 00:00:08,258 ฉันน่ะ… 3 00:00:08,341 --> 00:00:10,593 - แต่จะตายตอนไหนก็ไม่รู้ - เป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยนะ 4 00:00:11,094 --> 00:00:15,348 แต่ถ้าคิดว่ามีคนที่ยอมตายเพื่อให้ผมอยู่ต่อได้… 5 00:00:15,932 --> 00:00:17,517 นายเคยเล่าให้ฟังว่าเคยถูกช่วยไว้ 6 00:00:17,600 --> 00:00:19,269 ตอนติดอยู่ในหิมะ 7 00:00:19,352 --> 00:00:22,147 ฉันว่าคนที่ช่วยนายไว้คือหัวหน้าครูฝึกอุซามินะ 8 00:00:22,731 --> 00:00:25,483 ผมรู้ว่าผมควรจะรักและเก็บรักษา 9 00:00:25,567 --> 00:00:27,193 ช่วงเวลาในปัจจุบันเอาไว้ แต่ว่า… 10 00:00:29,000 --> 00:00:35,074 Do you want subtitles for any video? -=[ ai.OpenSubtitles.com ]=- 11 00:00:36,077 --> 00:00:37,162 เอ้า ฮึบ! 12 00:00:37,245 --> 00:00:38,288 นี่ 13 00:00:38,371 --> 00:00:42,500 เลิกเอานาฬิกาจับเวลาทำอาหารไปจับเวลา ตอนออกกำลังกายได้แล้ว น่ารำคาญจะตาย 14 00:00:42,584 --> 00:00:44,836 นี่ผมเพิ่งจะอุ่นๆ เองนะ 15 00:00:44,919 --> 00:00:46,004 เป็นพาสต้าหรือไง 16 00:00:47,005 --> 00:00:48,840 ไปต่อไม่ได้เลยแฮะ 17 00:00:49,507 --> 00:00:50,633 เป็นอะไรไป 18 00:00:50,717 --> 00:00:53,678 หนูร่างโครงสร้างของวิทยานิพนธ์อยู่ 19 00:00:53,762 --> 00:00:57,974 แต่ข้อมูลมันเยอะมากจนหนูงงไปหมดเลย 20 00:00:58,058 --> 00:01:00,643 อะไรกัน ไหนขอดูหน่อย 21 00:01:03,480 --> 00:01:04,314 (บทนำ) 22 00:01:04,397 --> 00:01:05,774 (เนื้อหางานวิจัย) 23 00:01:05,857 --> 00:01:07,233 (บทสรุปและอภิปรายผล) 24 00:01:07,859 --> 00:01:09,778 ว่าแต่ มาโกะ คุณจะอยู่ที่โคมากิอีกนานไหม 25 00:01:09,861 --> 00:01:11,321 อ่านไม่รู้เรื่องสิท่า 26 00:01:11,404 --> 00:01:13,615 คนเราต้องหัดปูทางให้ตัวเองสิ 27 00:01:14,866 --> 00:01:18,161 เมจังจะกลับไปอยู่กับครอบครัวที่อิรุมะวันที่ 13 นี้ 28 00:01:18,244 --> 00:01:20,705 ฉันเลยตั้งใจว่าจะกลับไปพร้อมเธอ 29 00:01:20,789 --> 00:01:24,417 - งั้นเหรอ ฝากด้วยแล้วกันนะ - ค่ะ 30 00:01:24,501 --> 00:01:26,336 มากินข้าวกันดีกว่า 31 00:01:26,419 --> 00:01:29,005 ทุกคนไปหยิบเครื่องปรุงของตัวเอง 32 00:01:29,088 --> 00:01:30,965 ทุกคนหยิบของตัวเอง รับทราบ 33 00:01:31,049 --> 00:01:33,635 ฝากหยิบน้ำส้มสายชูให้ด้วยค่ะ 34 00:01:34,803 --> 00:01:37,722 เอ๊ะ นี่ เปิดตู้เย็นแล้วแท้ๆ 35 00:01:37,806 --> 00:01:38,640 เจ็บนะ 36 00:01:42,227 --> 00:01:43,144 เชอะ 37 00:01:44,145 --> 00:01:47,899 เอาละ ขอกลับไปหาเมจังก่อนนะ ที่เหลือฝากด้วยล่ะ 38 00:01:47,982 --> 00:01:49,734 - ได้ครับ ไปดีมาดีครับ - ค่ะ 39 00:01:50,360 --> 00:01:52,153 ตักใส่จานเลยดีกว่า 40 00:01:54,322 --> 00:01:55,240 เอ๊ะ 41 00:01:55,323 --> 00:01:56,574 อยากกินก็ตักเองสิ 42 00:01:56,658 --> 00:01:57,492 ฮะ 43 00:02:00,203 --> 00:02:01,079 โอ๊ะ 44 00:02:01,162 --> 00:02:03,123 - พวกนาย - เอาหน่อยๆ 45 00:02:03,206 --> 00:02:07,252 คลานเป็นเด็กหิวนมเลยนะ 46 00:02:07,335 --> 00:02:08,586 ทำให้เหมือนสัตว์ป่าสิ 47 00:02:08,670 --> 00:02:11,131 เหมือนเวลาสัตว์ป่าออกล่าเหยื่อ 48 00:02:11,214 --> 00:02:13,091 - ลุยเลย - ครับผม! 49 00:02:13,174 --> 00:02:14,884 - เสียงดังๆ หน่อย - เร็วเข้า 50 00:02:14,968 --> 00:02:16,553 - ครับ - ครับ 51 00:02:18,555 --> 00:02:19,681 ซาวาอิ 52 00:02:20,223 --> 00:02:23,309 เลิกมองไปที่อื่นได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนไฮยีน่าจับกินหรอก 53 00:02:23,393 --> 00:02:24,352 ครับผม 54 00:02:24,435 --> 00:02:25,270 ไปเร็วๆ 55 00:02:25,353 --> 00:02:27,105 - ดังอีก - สู้หน่อย 56 00:02:28,940 --> 00:02:32,068 เอาละ ต่อไปเราจะฝึกกระโดดร่มกัน 57 00:02:33,153 --> 00:02:38,408 พวกเราได้ชื่อว่าพลร่มกู้ภัย เพราะพวกเรากระโดดร่มลงมาช่วยผู้คน 58 00:02:38,491 --> 00:02:39,826 ครับผม! 59 00:02:40,326 --> 00:02:42,120 ดีมาก ไปกินข้าวได้ 60 00:02:42,203 --> 00:02:43,204 ครับผม! 61 00:02:43,288 --> 00:02:46,666 กลับมารวมพลตอน 13:00 น. เลิกแถว 62 00:02:47,667 --> 00:02:49,002 รับทราบ! 63 00:02:55,383 --> 00:02:56,467 หัวหน้าครูฝึกครับ 64 00:02:57,218 --> 00:02:58,511 ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมครับ 65 00:02:59,554 --> 00:03:00,513 ตามสบาย 66 00:03:01,389 --> 00:03:02,223 มีอะไร 67 00:03:02,724 --> 00:03:06,185 คือว่า พอจะมีเวลาให้ผมไหมครับ 68 00:03:06,895 --> 00:03:09,772 ถ้าไม่ใช่เรื่องด่วน ไว้จบเรียนภาคทฤษฎีค่อยมาคุยกัน 69 00:03:10,982 --> 00:03:12,775 ครับ รบกวนด้วยครับ 70 00:03:22,827 --> 00:03:24,037 ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยครับ 71 00:03:24,996 --> 00:03:26,122 ตามสบาย 72 00:03:27,999 --> 00:03:29,751 นายอยากคุยเรื่องอะไร 73 00:03:30,877 --> 00:03:31,711 ครับ 74 00:03:32,921 --> 00:03:36,507 เมื่อ 12 ปีก่อน ผมติดอยู่ในภูเขาหิมะ 75 00:03:37,550 --> 00:03:41,638 คนที่ช่วยผมไว้ในตอนนั้น คือหัวหน้าครูฝึกใช่ไหมครับ 76 00:03:45,433 --> 00:03:46,351 ใช่ ฉันเอง 77 00:03:48,686 --> 00:03:50,021 งั้นเหรอครับ 78 00:03:52,357 --> 00:03:55,276 ขอบคุณที่ช่วยผมไว้ในวันนั้นครับ 79 00:03:57,195 --> 00:03:58,029 อ่า 80 00:04:00,281 --> 00:04:01,282 แต่ว่า… 81 00:04:02,909 --> 00:04:05,203 ทำไมถึงช่วยพ่อผมไว้ไม่ได้ล่ะครับ 82 00:04:07,330 --> 00:04:10,041 เล่าให้ผมฟังได้ไหมครับว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น 83 00:04:17,423 --> 00:04:18,675 นั่งสิ 84 00:04:19,634 --> 00:04:20,551 ครับผม 85 00:04:28,893 --> 00:04:30,061 วันนั้น… 86 00:04:31,604 --> 00:04:33,564 หลังจากที่ฉันช่วยนายได้ 87 00:04:34,732 --> 00:04:37,694 ฉันก็ได้รับอนุญาตจากหัวหน้าหมวดคนปัจจุบัน 88 00:04:37,777 --> 00:04:40,196 ให้กลับไปที่จุดเกิดเหตุ 89 00:04:40,822 --> 00:04:45,743 ฉันตามผ้าสีแดงที่เป็นเบาะแสไป 90 00:04:47,704 --> 00:04:52,292 พ่อของนายถูกพบอยู่ใต้ต้นไม้ที่มีผ้าผืนนั้นผูกอยู่ 91 00:04:53,459 --> 00:04:54,711 คุณอุเอซูกิ 92 00:04:55,920 --> 00:04:58,214 คุณอุเอซูกิ 93 00:04:58,715 --> 00:05:00,049 เป็นอะไรหรือเปล่าครับ 94 00:05:00,550 --> 00:05:02,010 คุณอุเอซูกิ 95 00:05:05,805 --> 00:05:07,390 ยังไหวหรือเปล่า 96 00:05:07,473 --> 00:05:09,017 เกิดอะไรขึ้นครับ 97 00:05:17,108 --> 00:05:18,568 มีแผลฉีกที่ศีรษะ เลือดไหลไม่หยุด 98 00:05:18,651 --> 00:05:22,405 เขาน่าจะปีนขึ้นไปผูกผ้าไว้บนกิ่งไม้ 99 00:05:22,989 --> 00:05:24,490 จากนั้นก็ตกลงมาหัวกระแทก 100 00:05:25,325 --> 00:05:28,161 ผมจะทำแผลที่หัวให้ก่อนนะครับ 101 00:05:29,704 --> 00:05:31,581 ขอขยับตัวนิดนึงนะครับ 102 00:05:32,332 --> 00:05:34,208 ได้ยินผมหรือเปล่า คุณอุเอซูกิ 103 00:05:35,168 --> 00:05:37,837 ลูกชายคุณปลอดภัยแล้วนะครับ 104 00:05:37,920 --> 00:05:39,505 ทีนี้ก็ถึงตาคุณแล้ว 105 00:05:40,089 --> 00:05:43,092 หลังจากปฐมพยาบาลเสร็จ สภาพอากาศก็แย่ลง 106 00:05:43,176 --> 00:05:46,512 พระอาทิตย์จะตกแล้ว และดูจากอาการของคุณอุเอซูกิ 107 00:05:46,596 --> 00:05:48,347 เราต้องรอให้ฮ.กลับมารับ 108 00:05:48,931 --> 00:05:51,434 หรือไม่ก็ลงเขากันเอง 109 00:05:53,436 --> 00:05:55,938 ฉันตัดสินใจว่าลงเขาเองน่าจะเร็วกว่า 110 00:05:56,022 --> 00:05:57,398 คุณอุเอซูกิ 111 00:05:58,858 --> 00:06:00,026 ได้ยินผมไหมครับ 112 00:06:01,652 --> 00:06:03,488 เราจะกลับบ้านกันแล้วนะครับ 113 00:06:11,162 --> 00:06:14,916 แต่หิมะมันหนากว่าที่ฉันคิดไว้ 114 00:06:14,999 --> 00:06:18,044 แถมยังใช้เวลานานกว่าที่คาด 115 00:06:19,253 --> 00:06:21,089 คุณอุเอซูกิ แข็งใจไว้นะครับ 116 00:06:21,172 --> 00:06:23,382 ลูกชายของคุณรออยู่นะ 117 00:06:31,891 --> 00:06:32,892 คุณอุเอซูกิ 118 00:06:39,816 --> 00:06:40,900 คุณอุเอซูกิ 119 00:06:41,526 --> 00:06:43,861 ระหว่างที่กำลังลงมา 120 00:06:43,945 --> 00:06:46,364 คุณอุเอซูกิก็หยุดหายใจ 121 00:06:51,119 --> 00:06:52,703 ฟื้นสิ 122 00:06:53,329 --> 00:06:55,373 อย่าเพิ่งไปนะ 123 00:06:56,040 --> 00:07:00,128 และจากตอนนั้น เขาก็ไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย 124 00:07:06,008 --> 00:07:10,179 มันเป็นเพราะการตัดสินใจ เป็นข้อสรุปของฉันเอง 125 00:07:11,305 --> 00:07:16,769 ฉันช่วยพ่อนายไว้ไม่ได้ 126 00:07:19,439 --> 00:07:22,233 ฉันต้องขอโทษจริงๆ 127 00:07:23,234 --> 00:07:25,820 ไม่หรอกครับ ไม่ใช่ความผิดคุณหรอก 128 00:07:25,903 --> 00:07:28,197 ที่เราหลงทางกันก็เพราะผมเอง 129 00:07:31,075 --> 00:07:33,077 ผมรู้สึกขอบคุณมากที่ได้รู้เรื่องของพ่อตัวเอง 130 00:07:34,078 --> 00:07:35,538 ขอบคุณมากครับ 131 00:07:40,001 --> 00:07:44,046 แต่ว่า… ถ้าพูดในฐานะพลร่มกู้ภัย 132 00:07:44,130 --> 00:07:46,507 คุณคิดว่าทางเลือกไหนคือคำตอบที่ถูกเหรอครับ 133 00:07:47,091 --> 00:07:48,301 หมายความว่ายังไง 134 00:07:51,095 --> 00:07:52,597 ครูฝึกนิชินะ… 135 00:07:53,431 --> 00:07:57,268 ช่วยพ่อกับลูกไว้ได้ แต่ตัวเองต้องเสียชีวิต 136 00:08:04,984 --> 00:08:06,235 มันไม่มีคำตอบที่ถูกหรอก 137 00:08:08,613 --> 00:08:09,530 เพราะแบบนั้น 138 00:08:10,031 --> 00:08:12,158 ในฐานะที่เราเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัย 139 00:08:13,075 --> 00:08:16,787 เราต้องคิดและพากเพียรในทุกๆ วัน 140 00:08:23,628 --> 00:08:25,713 คุณคิดว่าผมจะมีโอกาส… 141 00:08:27,048 --> 00:08:28,925 แข็งแกร่งเท่าคุณไหมครับ 142 00:08:32,845 --> 00:08:34,013 ตัวฉันน่ะ… 143 00:08:34,680 --> 00:08:36,557 ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรหรอก 144 00:08:51,989 --> 00:08:54,659 นี่ซาวาอิ ไปคุยกับหัวหน้าครูฝึกมาเหรอ 145 00:08:54,742 --> 00:08:55,576 ใช่ 146 00:08:55,660 --> 00:08:56,786 ตัวต่อตัวเลยเหรอ 147 00:08:57,537 --> 00:09:00,998 ถ้าฮาเซเบะเห็นเข้า เป็นได้คลั่งแน่ๆ 148 00:09:01,082 --> 00:09:04,126 เดี๋ยวนะ ทำไมไปอยู่กันสองต่อสองได้ล่ะ 149 00:09:05,628 --> 00:09:06,462 เพราะนายนั่นแหละ 150 00:09:06,546 --> 00:09:07,838 คุยเรื่องอะไรกันเหรอ 151 00:09:08,631 --> 00:09:13,177 ตอนฉันอยู่ป.สี่ ฉันกับพ่อเคยหลงอยู่ในภูเขาหิมะ 152 00:09:14,011 --> 00:09:18,182 มีเจ้าหน้าที่กู้ภัยมาช่วยฉันไว้ได้ ซึ่งก็คือหัวหน้าครูฝึกของเรานี่แหละ 153 00:09:18,266 --> 00:09:20,184 - ว่าไงนะ - จริงปะเนี่ย 154 00:09:21,686 --> 00:09:25,565 แต่ว่า ตอนนั้นพ่อฉันไม่รอด 155 00:09:26,399 --> 00:09:29,277 เรื่องนั้น เป็นความผิดของฉันเอง 156 00:09:30,027 --> 00:09:31,153 หมายความว่าไง 157 00:09:32,238 --> 00:09:34,949 ฉันชอบทำตัวซุ่มซ่ามน่ะ 158 00:09:40,121 --> 00:09:41,247 ต้องช้าแน่เลย 159 00:09:41,330 --> 00:09:42,164 (แผนที่เล่นสกี) 160 00:09:43,165 --> 00:09:44,292 จิน รอก่อน 161 00:09:45,293 --> 00:09:46,919 อย่าหลับหูหลับตาไปมั่วซั่วสิ 162 00:09:47,503 --> 00:09:48,754 ครับ 163 00:09:49,505 --> 00:09:51,382 แล้วพายุหิมะก็ซัดมา 164 00:09:51,465 --> 00:09:54,552 จิน เป็นอะไรหรือเปล่าลูก 165 00:09:58,222 --> 00:09:59,307 จิน 166 00:10:05,646 --> 00:10:07,398 พ่อครับ 167 00:10:07,481 --> 00:10:08,983 จิน 168 00:10:09,650 --> 00:10:10,735 พ่อครับ 169 00:10:12,820 --> 00:10:13,779 พ่อ 170 00:10:17,074 --> 00:10:17,950 ผมขอโทษ 171 00:10:18,034 --> 00:10:20,453 เพราะผมลื่นล้มแท้ๆ เลย 172 00:10:22,163 --> 00:10:23,539 ไม่เป็นไรลูก 173 00:10:23,623 --> 00:10:24,790 ไม่ต้องห่วงนะ 174 00:10:25,291 --> 00:10:27,293 ผมขอโทษ ผมผิดเอง 175 00:10:28,002 --> 00:10:29,295 ผมขอโทษ 176 00:10:30,588 --> 00:10:31,672 นี่ จิน 177 00:10:32,173 --> 00:10:34,634 ไม่เป็นไรหรอก โอเคไหม 178 00:10:37,470 --> 00:10:38,304 จิน 179 00:10:42,350 --> 00:10:43,684 รออยู่นี่นะ 180 00:10:45,686 --> 00:10:47,021 พ่อจะไปไหนครับ 181 00:10:47,104 --> 00:10:50,399 พ่อจะขึ้นไปผูกผ้าทำสัญลักษณ์ไว้บนต้นไม้ตรงโน้น 182 00:10:56,739 --> 00:10:59,617 - ไหวใช่ไหมครับ - ไหวสิ 183 00:11:00,993 --> 00:11:02,161 ไม่ต้องห่วงนะ 184 00:11:06,582 --> 00:11:08,376 ถ้าวันนั้นฉันไม่ลื่นตกลงไป 185 00:11:09,085 --> 00:11:11,170 พ่อก็คงไม่ต้องตาย 186 00:11:21,180 --> 00:11:22,014 ขอร้องละ 187 00:11:23,891 --> 00:11:26,894 ใครก็ได้ หาเราให้เจอที 188 00:11:31,690 --> 00:11:33,567 ฉันฆ่าพ่อตัวเอง 189 00:11:38,489 --> 00:11:42,785 ก็เลยไปถามหัวหน้าครูฝึกว่า วันนั้นสภาพของพ่อเป็นยังไงบ้าง 190 00:11:44,412 --> 00:11:45,496 งี้นี่เอง 191 00:11:46,872 --> 00:11:50,251 แต่ว่านะ พอได้ฟังก็รู้สึกสบายใจแล้วละ 192 00:11:52,002 --> 00:11:56,340 ฉันจะรักษาชีวิตที่ได้รับมานี้ และจะเป็นพลร่มกู้ภัยให้ได้ 193 00:11:56,841 --> 00:11:58,509 ดังนั้นก็ฝากดูแลด้วยนะ 194 00:12:00,219 --> 00:12:02,930 เดี๋ยวสิ พวกเราก็จะเป็นพลร่มกู้ภัยเหมือนกัน 195 00:12:03,013 --> 00:12:04,390 ทำไมต้องคอยดูแลนายด้วย 196 00:12:04,473 --> 00:12:06,434 จริงสิ ก็นั่นสินะ 197 00:12:06,517 --> 00:12:09,812 แต่เรื่องพ่อน่ะ อย่าโทษตัวเองเลยนะ 198 00:12:11,021 --> 00:12:12,565 ไม่ต้องห่วง 199 00:12:12,648 --> 00:12:14,400 ฉันไม่ใช่คนเดิมกับเมื่อตอนนั้นแล้วละ 200 00:12:17,987 --> 00:12:19,155 แล้วยูนะล่ะ 201 00:12:19,238 --> 00:12:21,532 ยังง่วนกับวิทยานิพนธ์อยู่เลย 202 00:12:21,615 --> 00:12:24,743 รีบๆ ทำให้เสร็จได้แล้วมั้ง 203 00:12:26,579 --> 00:12:27,413 เป็นอะไรหรือเปล่า 204 00:12:29,039 --> 00:12:31,000 นั่นมันวูสเตอร์ซอสนะ 205 00:12:35,379 --> 00:12:36,797 วูสเตอร์ซอสเหรอเนี่ย 206 00:12:36,881 --> 00:12:38,799 - เป็นอะไรไป - หืม 207 00:12:41,844 --> 00:12:45,222 ซาวาอิมาถามเรื่องเมื่อ 12 ปีก่อนน่ะ 208 00:12:45,306 --> 00:12:46,599 ทานแล้วนะครับ 209 00:12:49,059 --> 00:12:49,977 แล้วไงต่อ 210 00:12:52,146 --> 00:12:53,439 คุณบอกเขาไปว่าไง 211 00:12:55,357 --> 00:12:58,861 บอกว่าผมช่วยพ่อเขาไว้ไม่ได้ นั่นคือความจริง 212 00:13:00,070 --> 00:13:01,572 แล้วได้บอกเขาไหมว่าคุณรู้สึกยังไง 213 00:13:03,032 --> 00:13:04,158 รู้สึกเหรอ 214 00:13:04,241 --> 00:13:08,204 ที่คุณรู้สึกว่ายังต้องแบกรับ การตายของคุณอุเอซูกิไว้อยู่ไง 215 00:13:09,747 --> 00:13:11,165 ผมเปล่าซะหน่อย 216 00:13:14,001 --> 00:13:16,962 คุณไม่อยากให้ซาวาอิคุงใช้ชีวิตโดยรู้สึกผิด 217 00:13:17,046 --> 00:13:19,131 แบบเดียวกับที่คุณรู้สึกกับพ่อตัวเอง 218 00:13:20,132 --> 00:13:23,552 คุณถึงได้อยากช่วยคุณอุเอซูกิให้ได้ใช่ไหมล่ะ 219 00:13:25,763 --> 00:13:27,139 เรื่องนั้นน่ะ… 220 00:13:27,848 --> 00:13:31,977 ถ้าเอาความรู้สึกส่วนตัวมาใช้ในภารกิจ ก็ไม่เหมาะจะเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยน่ะสิ 221 00:13:33,979 --> 00:13:34,980 อ๋อเหรอ 222 00:13:36,524 --> 00:13:37,399 ไปก่อนนะ 223 00:13:37,983 --> 00:13:39,818 ครับ ไปดีมาดี 224 00:13:51,372 --> 00:13:53,499 คอนโด แรนดี้ ตาพวกนายแล้ว 225 00:13:53,582 --> 00:13:54,625 - ครับผม - ครับผม 226 00:13:54,708 --> 00:13:55,876 (การฝึกกระโดดร่ม) 227 00:13:55,960 --> 00:14:00,047 การฝึกกระโดดร่มจะไม่เหมือนการฝึกลงทะเล 228 00:14:00,130 --> 00:14:02,800 หรือการฝึกอื่นๆ ที่เราสามารถทำซ้ำได้เรื่อยๆ 229 00:14:03,509 --> 00:14:07,054 เราต้องฝึกด้วยการเรียนรู้ และการจินตนาการภาพตามเท่านั้น 230 00:14:07,680 --> 00:14:11,809 เมื่อกระโดดลงไปแล้ว ครูฝึกอย่างพวกเราก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว 231 00:14:11,892 --> 00:14:15,479 ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของตัวเอง 232 00:14:16,105 --> 00:14:17,690 - ครับผม! - ครับผม 233 00:14:22,361 --> 00:14:24,029 ไปรวมพลที่โรงเก็บเครื่องบิน 234 00:14:24,113 --> 00:14:26,282 นึกภาพเอาไว้ 235 00:14:26,365 --> 00:14:29,952 เราจะตกลงมาด้วยความเร็ว สี่ถึงห้าเมตรต่อวินาที 236 00:14:30,035 --> 00:14:30,870 ครับผม! 237 00:14:30,953 --> 00:14:32,872 ลมเข้าทางซ้าย อย่าปลิวออกนอกเส้นทาง 238 00:14:32,955 --> 00:14:34,248 ลมมาแล้ว 239 00:14:35,124 --> 00:14:37,668 ผ่านมาได้แล้ว ฟูลไกลด์เลย 240 00:14:38,252 --> 00:14:39,461 ฟูลไกลด์! 241 00:14:39,545 --> 00:14:43,507 พวกนายเริ่มสั่นเพราะกระแสลมแปรปรวน ฮาล์ฟเบรก 242 00:14:44,091 --> 00:14:45,718 ฮาล์ฟเบรก! 243 00:14:45,801 --> 00:14:47,094 ซาวาอิ 244 00:14:47,177 --> 00:14:50,347 - ขยับมือให้แนบลำตัว - ครับผม 245 00:14:50,431 --> 00:14:52,349 เพื่อนลอยมาปะทะจากข้างหน้า 246 00:14:52,433 --> 00:14:53,851 ระวังด้วย 247 00:14:55,227 --> 00:14:56,437 ซาวาอิ 248 00:14:58,606 --> 00:14:59,523 ทำอะไรของนาย 249 00:15:01,901 --> 00:15:04,570 ถ้าสูญเสียการควบคุมเมื่อไหร่ 250 00:15:04,653 --> 00:15:07,031 นายจะพันกับร่มแบบนี้ 251 00:15:07,114 --> 00:15:08,198 ขอโทษครับ 252 00:15:08,699 --> 00:15:11,118 ถ้านี่เป็นการกระโดดจริง 253 00:15:11,201 --> 00:15:12,661 นายกับเพื่อนร่วมทีม 254 00:15:12,745 --> 00:15:15,623 ได้ร่วงมาโหม่งโลกกันหมดแน่ 255 00:15:20,252 --> 00:15:21,378 มีสมาธิหน่อย 256 00:15:22,254 --> 00:15:24,715 - มันมีค่าถึงชีวิตเลยนะ - ครับผม 257 00:15:25,883 --> 00:15:29,887 ถ้าจินตนาการภาพตามไม่ได้ ก็ปฏิบัติจริงๆ ไม่ได้ 258 00:15:30,763 --> 00:15:34,600 - เอาใหม่ตั้งแต่แรก ตั้งสมาธิ - ครับผม! 259 00:15:34,683 --> 00:15:36,727 - เร็วเข้า - ครับผม 260 00:15:42,316 --> 00:15:44,109 - แม่คะ - หืม 261 00:15:46,278 --> 00:15:50,240 แม่อยู่ข้างครูฝึกอุซามิเสมอเลยใช่ไหม 262 00:15:50,991 --> 00:15:53,535 ถึงเขาจะทิ้งครอบครัวมาก็เถอะ 263 00:15:54,787 --> 00:15:56,538 ทำไมแม่ถึง… 264 00:15:56,622 --> 00:15:59,291 คอยเป็นห่วงเขาอยู่ได้ 265 00:15:59,375 --> 00:16:01,001 พ่อเขาน่ะนะ 266 00:16:01,752 --> 00:16:05,130 หลังจากเจ็บเข่า เขาก็คิดมาตลอด 267 00:16:06,674 --> 00:16:09,760 ว่าจะเป็นพลร่มกู้ภัยต่อไปดีไหม 268 00:16:11,261 --> 00:16:15,975 แล้วเขาก็เห็นตอนผู้ฝึกหัดไปที่อิรุมะ 269 00:16:17,393 --> 00:16:19,395 เขาบอกว่าความจริงใจในแววตาของพวกเขา 270 00:16:19,478 --> 00:16:23,273 ทำให้เขานึกย้อนถึงตัวเอง ตอนที่ตั้งเป้าว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยให้ได้ 271 00:16:23,774 --> 00:16:24,942 พวกผู้ฝึกหัดเนี่ย 272 00:16:25,025 --> 00:16:27,736 มีแววตาแบบเดียวกันหมดเลยเนอะ 273 00:16:27,820 --> 00:16:30,280 แบบเดียวกับพ่อนั่นแหละ 274 00:16:31,198 --> 00:16:34,660 เขาถึงได้รู้สึกเป็นห่วง แล้วก็เอาใจช่วยอยู่ตลอด 275 00:16:35,244 --> 00:16:37,788 แต่มันถึงกับต้องทิ้งครอบครัวเลยเหรอ 276 00:16:40,332 --> 00:16:41,250 คงงั้นมั้ง 277 00:16:44,420 --> 00:16:47,589 มาบอกลาเครื่อง 125 เหรอ 278 00:16:49,258 --> 00:16:51,719 ไม่อยากเชื่อนะว่าจะไม่ได้มาจอดที่โคมากิอีกแล้ว 279 00:16:52,636 --> 00:16:54,430 แล้วนายล่ะ 280 00:16:55,431 --> 00:16:57,391 ฉันก็ชักจะแก่แล้วเหมือนกัน 281 00:16:57,474 --> 00:17:00,978 กำลังคิดอยู่เหมือนกันว่าจะวางมือแล้ว 282 00:17:01,061 --> 00:17:04,690 อย่าพูดแบบนั้นสิ 283 00:17:04,773 --> 00:17:07,026 เราเป็นทีมเดียวกันมาตลอดเลยนะ 284 00:17:07,985 --> 00:17:11,905 เข่าพังแบบนั้น ใครจะไปรู้ ว่านายจะอยู่แนวหน้าได้อีกนานแค่ไหน 285 00:17:13,198 --> 00:17:15,200 ฉันมีความเชื่อ… 286 00:17:15,284 --> 00:17:17,870 ว่าเจ้าหน้าที่กู้ภัยควรลงสนามเอง 287 00:17:17,953 --> 00:17:18,787 (ศูนย์ฝึกอบรมเจ้าหน้าที่กู้ภัย) 288 00:17:18,871 --> 00:17:21,040 จะถึงเวลาก็ต่อเมื่อลุกยืนไม่ไหวแล้วนั่นแหละ 289 00:17:21,999 --> 00:17:25,002 แต่นายก็อยู่กับเข่าพังๆ มาได้ตั้ง 12 ปีเชียวนะ 290 00:17:25,085 --> 00:17:27,337 พอนึกถึงที่เคยเป็นเมื่อก่อน 291 00:17:27,921 --> 00:17:30,632 ฉันก็คงยังวางมือไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ 292 00:17:36,472 --> 00:17:37,514 ทากิโอกะ 293 00:17:38,474 --> 00:17:39,308 หา 294 00:17:40,601 --> 00:17:41,852 จริงๆ แล้วน่ะ… 295 00:17:45,481 --> 00:17:47,733 จะไปทางขวาเหรอ ทางนั้นสิ 296 00:17:47,816 --> 00:17:49,234 ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยครับ 297 00:17:50,736 --> 00:17:51,737 หัวหน้าหมวดครับ 298 00:17:52,404 --> 00:17:53,906 ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมครับ 299 00:17:54,990 --> 00:17:56,325 ได้ เอาสิ 300 00:17:57,409 --> 00:17:58,786 ขอบคุณมากครับ 301 00:18:02,831 --> 00:18:04,708 {\an8}อุซามิเล่าให้นายฟังแล้วใช่ไหม 302 00:18:04,792 --> 00:18:06,043 {\an8}ครับ แต่ว่า… 303 00:18:07,086 --> 00:18:10,839 ผมคิดว่าหัวหน้าครูฝึก ยังเล่าไม่หมดเพราะเห็นแก่ผม 304 00:18:11,882 --> 00:18:12,966 งั้นเหรอ 305 00:18:16,345 --> 00:18:19,098 จริงๆ แล้ววันนั้นอุซามิอ่านชื่อนายผิด 306 00:18:19,681 --> 00:18:22,810 เขาจดไว้ว่า “ฮิโตชิ” แทนที่จะเป็น “จิน” 307 00:18:24,561 --> 00:18:26,146 นามสกุลก็ผิดเหมือนกัน 308 00:18:26,647 --> 00:18:30,400 ตอนที่นายเข้ามาอยู่ในทึมฝึกเลยไม่มีใครรู้ 309 00:18:31,527 --> 00:18:33,987 หลังจากที่หัวหน้าครูฝึกช่วยผมเสร็จ 310 00:18:34,071 --> 00:18:37,074 เขาก็ได้รับอนุญาตจากคุณ ให้ไปค้นหาพ่อผมใช่ไหมครับ 311 00:18:38,158 --> 00:18:39,034 ใช่ 312 00:18:41,954 --> 00:18:43,872 แต่วันนั้นสภาพอากาศเลวร้ายมาก 313 00:18:47,376 --> 00:18:49,628 กำลังช่วยเหลือ 314 00:18:50,462 --> 00:18:52,047 ช่วยเหลือเสร็จสิ้น 315 00:18:52,131 --> 00:18:53,549 ถามหน่อยว่าเจอคนพ่อหรือยัง 316 00:18:53,632 --> 00:18:55,134 แล้วคนพ่อล่ะ 317 00:18:56,593 --> 00:18:58,053 เรายังเหลือเวลาอีกเท่าไร 318 00:18:58,137 --> 00:19:00,097 เต็มที่น่าจะสิบนาทีครับ 319 00:19:02,224 --> 00:19:03,225 คุณอุซามิ 320 00:19:03,725 --> 00:19:04,643 อันตรายเกินไปครับ 321 00:19:08,438 --> 00:19:11,150 โอกาสช่วยชีวิตคนพ่อได้มีต่ำมาก 322 00:19:11,900 --> 00:19:13,819 ผู้การก็บอกว่าไม่ไหวเหมือนกันนะครับ 323 00:19:16,113 --> 00:19:18,073 ‎พ่อครับ ผมขอโทษ 324 00:19:20,742 --> 00:19:21,702 จะเอายังไง 325 00:19:22,202 --> 00:19:23,328 ต้องไปแล้วครับ 326 00:19:24,997 --> 00:19:28,208 เดี๋ยวก่อน ขอเวลาฉันค้นหาอีกสิบนาที 327 00:19:28,292 --> 00:19:29,334 จะทำอะไรของนายเนี่ย 328 00:19:30,586 --> 00:19:31,753 ทากิโอกะ ได้ยินไหม 329 00:19:32,337 --> 00:19:34,131 ผู้ประสบภัยน่าจะอยู่ระหว่างถ้ำน้ำแข็ง 330 00:19:34,214 --> 00:19:36,925 กับต้นไม้ที่ผูกผ้าไว้ 331 00:19:37,009 --> 00:19:38,427 บริเวณที่ต้องค้นหาไม่กว้างมาก 332 00:19:38,510 --> 00:19:40,762 ทิ้งฉันไว้ก่อนได้เลย 333 00:19:45,142 --> 00:19:46,226 ขอร้องละ 334 00:19:47,477 --> 00:19:50,480 พวกเราทุกคนต่างก็อยากช่วยชีวิตคน 335 00:19:53,192 --> 00:19:56,695 ฉันเชื่อใจอุซามิ ก็เลยอนุญาตให้เขาไป 336 00:19:57,863 --> 00:19:59,031 ปล่อยลงเลย 337 00:19:59,114 --> 00:20:01,158 ปล่อยตัวเจ้าหน้าที่กู้ภัย 338 00:20:02,284 --> 00:20:03,493 กำลังปล่อยตัว 339 00:20:08,123 --> 00:20:09,875 กำลังปล่อยตัว 340 00:20:18,634 --> 00:20:22,012 ตอนนั้นแหละที่ทำให้อุซามิเข่าเสีย 341 00:20:23,555 --> 00:20:25,224 จริงเหรอครับ 342 00:20:27,017 --> 00:20:31,730 พอพวกเรากลับถึงฐานแล้ว ก็ไม่สามารถกลับไปจุดเกิดเหตุได้ในทันที 343 00:20:32,439 --> 00:20:36,985 อุซามิทำถูกแล้วที่แบกพ่อนายลงมาจากเขา 344 00:20:39,529 --> 00:20:42,741 แต่ถ้าเขาไม่เจ็บเข่าตอนเจอพายุหิมะ 345 00:20:43,450 --> 00:20:46,161 เรื่องมันก็อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ 346 00:20:47,537 --> 00:20:50,874 ฉันขอโทษด้วยที่เราช่วยพ่อนายไว้ไม่ได้ 347 00:20:50,958 --> 00:20:52,167 อย่าเลยครับ 348 00:20:53,335 --> 00:20:56,838 ผมต่างหากที่เป็นฝ่ายถูกช่วยไว้ ขอบคุณมากครับ 349 00:20:58,131 --> 00:20:59,091 ฉันมั่นใจนะ 350 00:21:00,175 --> 00:21:01,718 ว่าอุซามิยังรู้สึกผิดอยู่ 351 00:21:02,427 --> 00:21:05,681 เรื่องที่ช่วยพ่อนายไว้ไม่ได้ 352 00:21:06,765 --> 00:21:08,892 ทำไมเขาถึงติดใจเรื่องพ่อผมขนาดนั้นล่ะครับ 353 00:21:08,976 --> 00:21:12,145 ไม่รู้สิ อยากรู้ก็ไปถามเขาเองไป 354 00:21:12,854 --> 00:21:14,731 ฉันรู้เท่าที่บอกไปนั่นแหละ 355 00:21:17,985 --> 00:21:21,822 ซาวาอิยังจมอยู่กับอดีตสินะ 356 00:21:21,905 --> 00:21:23,907 เขาถึงกับไปคุยกับหัวหน้าหมวดเลยนะ 357 00:21:23,991 --> 00:21:25,534 ว่ากันไม่ได้หรอกถ้าจะสงสัย 358 00:21:25,617 --> 00:21:27,577 เราพอจะช่วยอะไรเขาได้บ้างไหม 359 00:21:27,661 --> 00:21:30,497 ดันเป็นเรื่องที่เราไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วยสิ 360 00:21:30,580 --> 00:21:34,209 นี่ ฉันมีอะไรจะมาเสนอ 361 00:21:34,835 --> 00:21:35,752 - เอ๊ะ - เอ๊ะ 362 00:21:38,463 --> 00:21:39,381 ทำได้ดีมาก 363 00:21:39,464 --> 00:21:40,632 ขอบคุณครับ 364 00:21:42,968 --> 00:21:44,011 ฟุจิกิเหรอ 365 00:21:45,304 --> 00:21:47,806 หัวหน้าครูฝึก ไม่เจอกันนานเลยนะคะ 366 00:21:49,016 --> 00:21:52,019 ทำตัวตามสบายเถอะ 367 00:21:52,102 --> 00:21:55,605 แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าหัวหน้าครูฝึกได้แล้ว สบายดีหรือเปล่า 368 00:21:55,689 --> 00:21:56,773 ค่ะ 369 00:21:56,857 --> 00:21:59,943 ฉันได้ข่าวจากท่านผบ. จะได้เป็นวิศวกรการบินแล้วสินะ 370 00:22:00,485 --> 00:22:02,738 ค่ะ ถึงฉันจะเป็นพลร่มกู้ภัยไม่ได้ 371 00:22:03,280 --> 00:22:07,868 แต่ฉันก็อยากเป็นฝ่ายคอยสนับสนุน คนที่ออกไปอยู่แนวหน้าค่ะ 372 00:22:10,704 --> 00:22:13,457 ฉันขอพูดคำนี้จากก้นบึ้งของหัวใจ 373 00:22:15,208 --> 00:22:16,460 ทำได้ดีมาก 374 00:22:18,545 --> 00:22:20,047 ขอบคุณมากค่ะ 375 00:22:20,130 --> 00:22:21,757 ไม่หรอก 376 00:22:22,591 --> 00:22:24,468 ว่าแต่ หัวหน้าครูฝึกคะ 377 00:22:24,551 --> 00:22:25,385 มีอะไร 378 00:22:26,094 --> 00:22:28,764 ซาวาอิคุงกับคุณมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าคะ 379 00:22:29,806 --> 00:22:32,059 เมื่อวานฉันไปชมการฝึกมาค่ะ 380 00:22:33,351 --> 00:22:37,439 พวกคุณสองคนดูไม่ค่อยเหมือนเดิมกันเลย 381 00:22:44,988 --> 00:22:46,406 ผลลัพธ์สำคัญที่สุด 382 00:22:47,240 --> 00:22:51,495 ตั้งแต่การปล่อยตัวไปจนถึงการกู้ชีพ มีการเคลื่อนไหวที่เสียเปล่าหรือเปล่า 383 00:22:52,496 --> 00:22:54,498 หลังพบตัวเด็กคนนั้น 384 00:22:54,581 --> 00:22:57,626 ทำไมเราถึงไม่ค้นหาคนพ่อต่อทันทีนะ 385 00:22:59,211 --> 00:23:03,507 เราดูถูกความโหดร้ายของธรรมชาติไปหรือเปล่า 386 00:23:04,800 --> 00:23:08,095 เรามั่นใจเกินไปหรือเปล่า 387 00:23:11,348 --> 00:23:15,352 ถ้ารอดมาได้ แต่ช่วยชีวิตคนไม่ได้ ก็ไม่ต่างจากไม่ได้ทำอะไรเลย 388 00:23:17,771 --> 00:23:21,399 นั่นแหละคือสิ่งที่ คนเป็นพลร่มกู้ภัยต้องแบกรับเอาไว้ 389 00:23:23,777 --> 00:23:26,446 ไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กคนนั้นจะเป็นยังไงบ้าง 390 00:23:36,123 --> 00:23:38,333 ฉันมั่นใจนะว่าอุซามิยังรู้สึกผิดอยู่ 391 00:23:38,416 --> 00:23:41,711 เรื่องที่ช่วยพ่อนายไว้ไม่ได้ 392 00:23:50,720 --> 00:23:55,142 {\an8}วันนี้เราจะฝึกขั้นตอนฉุกเฉิน กรณีที่เกิดเหตุร่มขัดข้อง 393 00:23:55,225 --> 00:23:59,396 - โชจิกับชิรากาวะ พวกนายก่อน - ครับผม! 394 00:24:03,066 --> 00:24:04,734 เตรียมปล่อยตัว 395 00:24:04,818 --> 00:24:06,695 เตรียมปล่อยตัว! 396 00:24:07,487 --> 00:24:09,281 ปล่อยตัวได้ 397 00:24:10,240 --> 00:24:14,035 หนึ่งพันหนึ่ง หนึ่งพันสอง หนึ่งพันสาม หนึ่งพันสี่! 398 00:24:14,119 --> 00:24:15,078 กางร่ม! 399 00:24:15,162 --> 00:24:17,122 แบ็กล็อก ร่มไม่กาง! 400 00:24:17,205 --> 00:24:21,501 หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า! 401 00:24:21,585 --> 00:24:22,794 กางร่ม! 402 00:24:22,878 --> 00:24:24,462 ถูกต้อง 403 00:24:25,005 --> 00:24:29,384 ปลดร่มหลักทิ้งทันที แล้วรีบกางร่มสำรอง อย่ามัวลังเล 404 00:24:29,467 --> 00:24:31,469 เวลาปล่อยตัวต้องเชื่อในการตัดสินใจของตัวเอง 405 00:24:31,553 --> 00:24:32,929 ครับผม! 406 00:24:33,013 --> 00:24:35,473 - ดีมาก คนต่อไป - ครับผม! 407 00:24:38,768 --> 00:24:40,020 ฟังให้ดี 408 00:24:40,103 --> 00:24:44,900 ยิ่งระดับความสูงต่ำเท่าไรก็ยิ่งเสี่ยงมากเท่านั้น 409 00:24:44,983 --> 00:24:46,276 - ครับผม - ครับผม 410 00:24:46,359 --> 00:24:49,029 - เตรียมปล่อยตัว - เตรียมปล่อยตัว! 411 00:24:52,365 --> 00:24:53,742 ปล่อยตัวได้ 412 00:24:54,326 --> 00:24:56,286 หนึ่งพันหนึ่ง หนึ่งพันสอง หนึ่งพันสาม… 413 00:24:56,369 --> 00:24:58,413 - หนึ่งพันสี่ หนึ่งพันห้า กางร่ม - หนึ่งพันหนึ่ง หนึ่งพันสอง… 414 00:24:58,496 --> 00:25:00,540 ทำอะไรของนายน่ะ ซาวาอิ 415 00:25:00,624 --> 00:25:01,458 ขอโทษครับ 416 00:25:02,792 --> 00:25:04,169 - เอาเขาลงมา - ครับ 417 00:25:14,346 --> 00:25:16,890 - ขอบคุณครับ - ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยครับ 418 00:25:16,973 --> 00:25:19,017 ซาวาอิ เป็นอะไรไป 419 00:25:19,601 --> 00:25:23,021 นายไม่เคยกลัวน้ำหรือความสูงเลยนี่ 420 00:25:24,439 --> 00:25:25,273 ครับ 421 00:25:26,024 --> 00:25:28,902 สงสัยวันนี้คงไม่ค่อยสบายน่ะครับ 422 00:25:33,698 --> 00:25:34,950 เดี๋ยวเราจะฝึกกันต่อ 423 00:25:35,909 --> 00:25:37,452 ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย 424 00:25:38,745 --> 00:25:39,579 ครับ 425 00:25:40,497 --> 00:25:41,581 ขอตัวนะครับ 426 00:25:46,795 --> 00:25:50,173 จ่าอุซามิคะ ขอคุยเรื่องแผนขึ้นบินซ้อมกระโดดร่มได้ไหมคะ 427 00:25:50,257 --> 00:25:51,216 ได้สิ 428 00:26:03,019 --> 00:26:04,354 กลับมาแล้วค่ะ 429 00:26:04,437 --> 00:26:05,772 กลับมาแล้วเหรอ 430 00:26:08,233 --> 00:26:11,069 เอ๊ะ ทำไมนั่งเป็นรูปปั้นเลย 431 00:26:11,152 --> 00:26:14,364 อยู่ท่านั้นมาสักพักแล้ว ปล่อยเขาไว้แบบนั้นแหละ 432 00:26:16,908 --> 00:26:18,451 ครูฝึกอุซามิ 433 00:26:19,577 --> 00:26:21,621 ครูฝึกอุซามิ 434 00:26:22,497 --> 00:26:25,750 มีผู้หญิงที่ไม่ใช่คนบ้านเดียวกันอยู่ด้วย กรุณาใส่เสื้อให้เรียบร้อยด้วยค่ะ 435 00:26:26,626 --> 00:26:29,004 อ๋อ ได้ 436 00:26:29,796 --> 00:26:33,508 แล้วอีกอย่าง พ่อเลือกผู้ฝึกหัดมาก่อนครอบครัว 437 00:26:33,591 --> 00:26:36,720 แต่ตอนนี้ดันทำตัวไม่จริงจัง 438 00:26:37,512 --> 00:26:41,016 ถ้าอย่างนั้นก็อยู่บ้านกับครอบครัวดีกว่ามั้ง 439 00:26:41,099 --> 00:26:42,058 ลูกพูดถูกนะ 440 00:26:46,104 --> 00:26:48,523 นี่นั่งคิดมาตลอดเลยเหรอ 441 00:26:51,651 --> 00:26:55,113 พ่อต้องหัดปูทางให้ตัวเองสิ 442 00:27:01,661 --> 00:27:03,621 แหมๆ 443 00:27:05,081 --> 00:27:06,916 พูดดีๆ ก็เป็นเหมือนกันนี่ 444 00:27:10,086 --> 00:27:12,297 คำพูดตัวเองแท้ๆ 445 00:27:12,380 --> 00:27:14,924 หนูว่าพ่อเขาพูดออกมาแบบไม่รู้ตัวแน่เลย 446 00:27:15,008 --> 00:27:18,303 แต่ก็ดูเหมือนจะเริ่มเปลี่ยนแปลงนิดนึงแล้วนะ 447 00:27:18,386 --> 00:27:22,223 ลูกเก่งเรื่องจัดการพ่อเหมือนกันนะเนี่ย 448 00:27:24,768 --> 00:27:27,812 ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ หนูหมายความแบบนั้นจริงๆ 449 00:27:30,357 --> 00:27:32,108 หนูอยากให้ครอบครัวเราอยู่กันพร้อมหน้า 450 00:27:34,986 --> 00:27:36,321 - แม่คะ - ว่าไง 451 00:27:36,946 --> 00:27:38,656 หนูมีเรื่องจะรบกวน 452 00:27:39,324 --> 00:27:40,158 อะไรเหรอ 453 00:27:44,204 --> 00:27:45,330 คุณฟุจิกิ 454 00:27:45,997 --> 00:27:48,333 ฉันวิ่งด้วยสิ กำลังจะไปวิ่งใช่ไหม 455 00:27:48,958 --> 00:27:50,126 รู้ได้ไงครับเนี่ย 456 00:27:50,877 --> 00:27:53,171 เวลาซาวาอิคุงมีอะไรในหัว ก็ชอบไปวิ่งทุกที 457 00:27:54,672 --> 00:27:58,009 ก็ เวลาวิ่งมันทำให้หัวผมโล่ง 458 00:27:58,927 --> 00:27:59,844 งั้นเหรอ 459 00:28:04,140 --> 00:28:07,852 จำได้ไหม ตอนที่นายชวนฉันไปร้านเกม 460 00:28:07,936 --> 00:28:09,521 จะได้ “รีแลกซ์” ไงครับ 461 00:28:10,271 --> 00:28:12,232 หัวหน้าครูฝึกบอกผมว่า 462 00:28:12,315 --> 00:28:15,235 อย่ารับบอลที่คุณฟุจิกิโยนมาพลาดเด็ดขาด 463 00:28:15,318 --> 00:28:17,445 เขาก็บอกฉันเหมือนกัน 464 00:28:18,238 --> 00:28:20,490 บอกให้โยนลูกบอลโดยคิดถึงอีกคนไว้ด้วย 465 00:28:22,659 --> 00:28:26,663 ถ้าซาวาอิคุงไม่อยู่ด้วย ฉันคงขอออกตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว 466 00:28:27,705 --> 00:28:30,458 แบบนั้นฉันคงเสียใจแย่เลยละ 467 00:28:36,256 --> 00:28:37,715 นี่ ยื่นมือมาหน่อย 468 00:28:42,220 --> 00:28:43,054 เจ็บนะ 469 00:28:43,763 --> 00:28:47,767 หัวหน้าครูฝึกบอกให้ฉัน บุกเข้าไปในใจคนอื่นโดยไม่ต้องลังเล 470 00:28:49,477 --> 00:28:51,396 ฉันเลยคิดว่าถ้ายื่นมือไปช่วยก็คงไม่เป็นไร 471 00:28:55,567 --> 00:28:56,693 ก็จริงนะครับ 472 00:28:58,778 --> 00:29:01,114 เอาฟูกมาคืนค่ะ 473 00:29:01,698 --> 00:29:04,117 งั้นเหรอ จะกลับแล้วสินะ 474 00:29:04,200 --> 00:29:05,076 อื้ม 475 00:29:05,869 --> 00:29:09,080 ฉันว่าคุณคิดมากไปแล้วละ 476 00:29:10,081 --> 00:29:11,040 ฮะ 477 00:29:12,667 --> 00:29:17,005 จะทำตัวให้ชินกับความตาย หรือจะปล่อยให้มันฉุดรั้งตัวเองไว้ 478 00:29:17,589 --> 00:29:20,216 ทางไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น ฉันเป็นพยาบาลเลยเข้าใจดี 479 00:29:24,804 --> 00:29:27,640 เหมือนกับที่คุณยังจมปลัก อยู่กับการตายของพ่อคุณนั่นแหละ 480 00:29:28,475 --> 00:29:33,104 ซาวาอิคุงก็คงจะโทษตัวเองเรื่องพ่อเหมือนกัน 481 00:29:34,439 --> 00:29:38,526 ผมบอกเขาไปแล้วว่าเป็นความผิดของผมเอง 482 00:29:39,819 --> 00:29:45,408 แต่ตอนพ่อคุณเสีย คุณก็ร้องไห้ใช่ไหมล่ะ 483 00:29:47,452 --> 00:29:51,498 คุณบอกว่ารู้สึกผิดที่ไม่ตอบรับคำพูดสุดท้ายของเขา 484 00:29:55,126 --> 00:29:57,796 ถึงคุณจะชอบเถียงกลับ เวลาเขาพูดอะไรออกมาเสมอ 485 00:29:58,671 --> 00:30:02,675 แต่คุณก็ยังพยายาม จะตอบรับคำพูดสุดท้ายของเขาอยู่ดีนี่นา 486 00:30:03,968 --> 00:30:08,807 เพราะมันน่าจะเป็นครั้งเดียวที่คุณพ่อพูดออกมา 487 00:30:08,890 --> 00:30:11,267 โดยยอมรับว่าคุณคือคนคนนึงเหมือนกันใช่ไหมล่ะ 488 00:30:12,936 --> 00:30:14,103 เรื่องนั้นผมรู้น่า 489 00:30:14,187 --> 00:30:16,439 ที่ฉันพูดก็เพราะคุณไม่รู้อะไรเลยไง 490 00:30:17,649 --> 00:30:20,026 คุณเข้าถึงซาวาอิคุง ด้วยการพูดในฐานะครูฝึกไม่ได้หรอก 491 00:30:20,109 --> 00:30:23,321 คุณต้องพูดในฐานะคนคนนึง 492 00:30:26,241 --> 00:30:27,992 ให้เขาเห็นความอ่อนแอของคุณบ้าง 493 00:30:28,076 --> 00:30:32,080 คุณต้องพูดในฐานะอุซามิ เซย์จิ ไม่ใช่ในฐานะครูฝึก 494 00:30:36,417 --> 00:30:40,171 ให้ตายเหอะ พวกผู้ชายนี่นะ 495 00:30:40,255 --> 00:30:41,881 ยึดติดกับอดีตกันจริงๆ 496 00:30:43,049 --> 00:30:46,511 สิ่งที่คุณควรจะมองคืออนาคตไม่ใช่เหรอ 497 00:30:48,054 --> 00:30:50,265 งั้นก็ไปจัดการให้มันเรียบร้อยได้แล้ว 498 00:31:05,989 --> 00:31:07,073 อะไรน่ะ 499 00:31:11,077 --> 00:31:12,704 - มาแล้วๆ - เขามาแล้ว 500 00:31:13,329 --> 00:31:14,914 เป่ายิ้งฉุบ นึงส่องซั่ม! 501 00:31:14,998 --> 00:31:16,791 เย่! 502 00:31:16,875 --> 00:31:18,543 ก็ได้ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง 503 00:31:18,626 --> 00:31:20,211 - ขอบคุณครับ - ขอบคุณครับ 504 00:31:20,295 --> 00:31:21,337 สวัสดี 505 00:31:21,421 --> 00:31:22,463 - สวัสดี - สวัสดี 506 00:31:22,547 --> 00:31:23,673 มีอะไรกันเหรอ 507 00:31:23,756 --> 00:31:27,218 เราจะออกไปกินแกงกะหรี่กัน ไปด้วยไหม คุณโชจิจะเลี้ยงแหละ 508 00:31:27,302 --> 00:31:28,720 งั้นก็ดีสิ 509 00:31:31,097 --> 00:31:32,181 (ข้อความใหม่จากโนกิ ยูนะ) 510 00:31:32,265 --> 00:31:34,934 - เอ๊ะ - มีอะไรเหรอ ซาวาอิ 511 00:31:35,435 --> 00:31:36,895 เปล่า ไม่มีอะไร 512 00:31:37,812 --> 00:31:39,397 อะไรๆ สาวส่งมาเหรอ 513 00:31:39,480 --> 00:31:41,149 ไม่ใช่อย่างนั้น 514 00:31:45,194 --> 00:31:47,822 (มาเจอกันที่พิพิธภัณฑ์การบินไอจิ อุซามิ เซย์จิ) 515 00:31:47,906 --> 00:31:48,740 หัวหน้า… 516 00:31:50,074 --> 00:31:51,451 หัวหน้าครูฝึกส่งมา 517 00:31:51,534 --> 00:31:54,078 - จริงเหรอเนี่ย - เขาบอกว่าไง 518 00:31:55,788 --> 00:32:00,126 “มาเจอกันที่พิพิธภัณฑ์การบินไอจิ อุซามิ เซย์จิ” 519 00:32:00,209 --> 00:32:02,253 ขนาดมาแค่ตัวอักษรยังหนักแน่นเลย 520 00:32:02,337 --> 00:32:03,379 เอาไงดี 521 00:32:03,463 --> 00:32:04,839 จะเอายังไงก็แล้วแต่นายสิ 522 00:32:04,923 --> 00:32:06,549 หัวหน้าครูฝึกเป็นคนเรียกไปเลยนะ 523 00:32:06,633 --> 00:32:08,551 - ก็ต้องไปอยู่แล้วสิ - นั่นสินะ 524 00:32:08,635 --> 00:32:09,802 งั้นก็ไปซะสิ 525 00:32:09,886 --> 00:32:12,055 ครับ จะไปแล้วครับ แกงกะหรี่ไว้คราวหน้านะ 526 00:32:12,138 --> 00:32:13,973 - ช่างแกงกะหรี่เหอะ - รีบไปเปลี่ยนชุดไป 527 00:32:14,057 --> 00:32:14,974 ครับ 528 00:32:19,354 --> 00:32:22,649 นายว่าทำไมคนเราถึงอยากบินได้ล่ะ 529 00:32:22,732 --> 00:32:25,985 เอ๊ะ เพื่อเดินทาง ให้ได้ไกลขึ้นและเร็วขึ้นเหรอครับ 530 00:32:28,279 --> 00:32:31,032 นายนี่ไม่มีความโรแมนติกเลยนะ 531 00:32:31,908 --> 00:32:32,992 ฉันว่า… 532 00:32:33,743 --> 00:32:36,913 คงเพราะคนเราเงยหน้ามองท้องฟ้า แล้วก็นึกสงสัย 533 00:32:36,996 --> 00:32:40,541 ว่าข้างบนนั้นจะเป็นยังไงนะ 534 00:32:40,625 --> 00:32:42,043 นี่โรแมนติกแล้วเหรอครับ 535 00:32:50,843 --> 00:32:52,887 จากตรงนี้มองเห็นฐานทัพเลยนะครับ 536 00:32:52,971 --> 00:32:54,681 ใช่ 537 00:32:54,764 --> 00:32:58,184 ดูต่างไปเลยใช่ไหมล่ะ 538 00:32:59,936 --> 00:33:03,564 ทุกอย่างมีมุมที่แตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับว่าเรามองจากมุมไหน 539 00:33:05,149 --> 00:33:08,277 สมัยฉันฝึกนะ ฉันต้องผ่านขุมนรกที่โคมากิ 540 00:33:08,361 --> 00:33:11,698 ฉันได้มาเป็นพลร่มกู้ภัยตอนอายุพอๆ กับนาย 541 00:33:12,699 --> 00:33:14,742 พ่อคุณก็อยู่ใน กองกำลังป้องกันตนเองด้วยหรือเปล่าครับ 542 00:33:15,284 --> 00:33:17,453 เปล่า เขาเป็นหมอ 543 00:33:18,955 --> 00:33:21,708 เขาเป็นคนหัวโบราณน่ะ 544 00:33:21,791 --> 00:33:26,170 ทำอะไรก็เอาตัวเองเป็นหลัก 545 00:33:27,088 --> 00:33:28,798 ฉันไม่ชอบเลย 546 00:33:29,549 --> 00:33:31,968 เขาอยากให้คุณเป็นหมอด้วยหรือเปล่าครับ 547 00:33:32,552 --> 00:33:35,722 เขาอยากให้ฉันเป็น แต่ฉันไม่ยอม 548 00:33:37,265 --> 00:33:41,602 แต่ถึงอย่างนั้น เวลาเห็นคนไข้ขอบคุณเขา มันก็ทำให้ฉันชื่นชมงานเขานะ 549 00:33:42,311 --> 00:33:47,525 ฉันชอบงานที่ได้ช่วยชีวิตคนมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว 550 00:33:49,318 --> 00:33:53,322 ฉันเลยมาเข้าร่วมกองกำลังป้องกันตนเอง แล้วตั้งเป้าว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัย 551 00:33:55,908 --> 00:33:59,037 หลังจากนั้นก็กลายเป็นห่างเหินกับพ่อตัวเอง 552 00:33:59,579 --> 00:34:01,873 แต่พอได้เป็นพลร่มกู้ภัย อยู่ดีๆ เขาก็ติดต่อมาเฉยเลย 553 00:34:03,374 --> 00:34:05,501 เขาบอกว่าน่าจะไปหาอะไรกินฉลองกันหน่อย 554 00:34:06,836 --> 00:34:08,713 แล้วคุณได้ไปไหมครับ 555 00:34:12,008 --> 00:34:14,052 เราไม่ค่อยได้คุยกันนัก 556 00:34:17,388 --> 00:34:20,808 แต่ตอนจะแยกย้ายกลับ เขาบอกฉันว่า 557 00:34:22,268 --> 00:34:25,772 “ไม่ว่ายังไงก็ต้องดูแลชีวิตตัวเองนะ” 558 00:34:28,983 --> 00:34:31,110 ในฐานะหมอ เขาเป็นคนที่สนใจแต่เรื่องตัวเอง 559 00:34:32,820 --> 00:34:36,574 แต่ตอนนั้นฉันก็ได้รู้ว่า จริงๆ แล้วเขาสนใจแต่เรื่องช่วยชีวิตคนอื่น 560 00:34:39,452 --> 00:34:40,328 แต่นั่นก็… 561 00:34:41,788 --> 00:34:42,955 เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอเขา 562 00:34:46,459 --> 00:34:51,130 ระหว่างทางกลับบ้าน เขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชน 563 00:34:54,884 --> 00:34:55,968 จนถึงวันนี้… 564 00:34:58,596 --> 00:34:59,972 ในใจลึกๆ… 565 00:35:01,474 --> 00:35:03,101 ฉันก็ยังรู้สึกผิดอยู่ 566 00:35:06,354 --> 00:35:10,858 ถ้าตอนนั้นฉันปฏิเสธคำขอของเขาก็คงดี 567 00:35:17,031 --> 00:35:17,990 แต่ยังไง… 568 00:35:21,911 --> 00:35:23,204 ฉันก็ยังอยากเจอเขาอยู่ดี 569 00:35:28,709 --> 00:35:32,004 ฉันไม่อยากให้นาย… 570 00:35:33,005 --> 00:35:35,424 ต้องแบกรับเรื่องนี้ไว้เหมือนกับฉัน 571 00:35:36,759 --> 00:35:38,261 หมายความว่าไงครับ 572 00:35:40,138 --> 00:35:42,348 เมื่อ 12 ปีก่อน บนฮ.ลำนั้น 573 00:35:43,808 --> 00:35:46,102 ฉันว่าฉันได้ยินเสียงนาย 574 00:35:49,188 --> 00:35:52,608 นายพูดว่า “พ่อครับ ผมขอโทษ” 575 00:35:53,526 --> 00:35:55,862 พ่อครับ ผมขอโทษ 576 00:35:57,864 --> 00:36:02,785 เพราะอย่างนั้น ฉันถึงรู้สึกว่า ยังไงก็ต้องช่วยพ่อนายให้ได้ 577 00:36:05,496 --> 00:36:08,708 แต่ฉันกลับเอาความรู้สึกส่วนตัวมาใช้ในภารกิจ 578 00:36:10,001 --> 00:36:12,837 และนั่นทำให้ฉันผิดพลาดในฐานะเจ้าหน้าที่กู้ภัย 579 00:36:16,883 --> 00:36:18,801 หัวหน้าหมวดบอกผมมา 580 00:36:20,261 --> 00:36:23,598 ว่าเข่าคุณเจ็บระหว่างปฏิบัติภารกิจนั้น 581 00:36:27,602 --> 00:36:29,061 แต่ถึงอย่างนั้น… 582 00:36:30,897 --> 00:36:33,983 ฉันก็ยังมั่นใจ ในความแข็งแกร่งของตัวเองมากเกินไปอยู่ดี 583 00:36:36,652 --> 00:36:40,990 อย่าเพิ่งไปนะ สู้หน่อยสิโว้ย 584 00:36:41,699 --> 00:36:43,659 คุณพ่อ 585 00:36:44,660 --> 00:36:47,955 ตอนที่พ่อนายหมดลม 586 00:36:48,539 --> 00:36:53,461 ในหัวฉันมีแต่ความรู้สึกผิด และความเกลียดชังตัวเอง 587 00:36:56,422 --> 00:36:57,715 อย่างน้อยๆ 588 00:36:58,382 --> 00:37:02,470 ฉันก็อยากเอาร่างของพ่อนายกลับมาให้ 589 00:37:03,721 --> 00:37:04,764 พูดตามตรงนะ 590 00:37:06,182 --> 00:37:08,893 ตอนนั้นเข่าฉันเจ็บมากๆ 591 00:37:10,394 --> 00:37:13,314 เรื่องนั้น ผมเข้าใจดีครับ 592 00:37:36,337 --> 00:37:39,590 พอฉันเห็นว่าถึงตีนเขาแล้ว ฉันก็หมดแรงไปเลย 593 00:37:41,759 --> 00:37:44,762 ความเจ็บที่เข่าทำฉันล้มลงไปกองกับพื้น 594 00:37:45,972 --> 00:37:46,973 แต่ ณ ตอนนั้นเอง 595 00:37:48,391 --> 00:37:50,559 ความคิดของพ่อนาย… 596 00:37:51,602 --> 00:37:52,728 หัวใจของเขา… 597 00:37:53,896 --> 00:37:56,357 ก็มอบพลังให้ฉันสู้ต่อ 598 00:38:03,364 --> 00:38:06,117 ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงนะ 599 00:38:16,919 --> 00:38:20,715 ใครก็ได้ หาเราให้เจอที 600 00:38:24,593 --> 00:38:28,514 พ่อของนายที่ทำทุกอย่างเพื่อช่วยนายให้ได้ 601 00:38:29,140 --> 00:38:31,892 เป็นเพราะพลังใจจากพ่อของนายนั่นแหละ 602 00:38:31,976 --> 00:38:33,519 ที่ทำให้ฉันมีแรงต่อ 603 00:38:34,020 --> 00:38:37,690 มันช่วยฉุดฉันขึ้นมาจากความสิ้นหวัง 604 00:38:44,447 --> 00:38:46,157 อย่างนั้นเองเหรอครับ 605 00:38:48,284 --> 00:38:49,327 เพราะแบบนั้นไง 606 00:38:50,995 --> 00:38:54,874 ฉันถึงไม่ได้แข็งแกร่งอะไรหรอก 607 00:38:58,127 --> 00:38:59,253 แต่สุดท้าย 608 00:39:01,297 --> 00:39:04,508 คุณก็เอาหัวใจของพ่อผมกลับมาให้ผมได้นะครับ 609 00:39:09,805 --> 00:39:11,307 แค่นั้นก็… 610 00:39:13,517 --> 00:39:14,977 ทำได้ดีมากแล้วครับ 611 00:39:22,985 --> 00:39:23,986 ตอนที่เกิดเรื่อง 612 00:39:26,238 --> 00:39:29,950 ผมติดอยู่ตรงนั้น แล้วก็พลัดหลงกับพ่อ 613 00:39:30,785 --> 00:39:34,789 ผมกลัวมาก ต้องติดอยู่ในความมืดมิด 614 00:39:39,377 --> 00:39:42,963 แล้วคุณก็โรยตัวลงมาผ่านแสงแดดเลือนราง 615 00:39:43,798 --> 00:39:45,508 มันทำให้ผมเชื่อ 616 00:39:47,051 --> 00:39:49,512 ว่าในโลกนี้ยังมีความหวังอยู่ 617 00:39:55,810 --> 00:39:56,977 ผมมั่นใจครับ 618 00:39:58,938 --> 00:40:00,981 ว่าในโลกนี้ยังมีความหวัง 619 00:40:04,151 --> 00:40:08,322 เพราะตอนนี้ ผมได้มายืนอยู่ตรงนี้ 620 00:40:10,449 --> 00:40:12,243 ได้อยู่กับเจ้าหน้าที่กู้ภัยที่ผมเคยชื่นชม 621 00:40:17,748 --> 00:40:19,750 คุณอุซามิเป็นคนแข็งแกร่งมากนะครับ 622 00:40:21,293 --> 00:40:22,586 คุณช่วยเอา… 623 00:40:24,296 --> 00:40:26,674 หัวใจของพ่อกลับมาให้ผม 624 00:40:31,846 --> 00:40:33,889 ตอนนั้นผมทำใจยอมรับไม่ได้ 625 00:40:36,267 --> 00:40:37,101 แต่ตอนนี้ 626 00:40:39,061 --> 00:40:41,188 ผมยอมรับหัวใจของพ่อผมได้แล้วจริงๆ ครับ 627 00:40:46,527 --> 00:40:47,778 ขอบคุณมากนะครับ 628 00:40:58,205 --> 00:40:59,248 ซาวาอิ 629 00:41:13,053 --> 00:41:14,972 พวกนายมาทำอะไรกัน 630 00:41:16,348 --> 00:41:17,725 ได้พูดไปหมดทุกอย่างหรือยัง 631 00:41:19,643 --> 00:41:20,478 ครับ 632 00:41:21,520 --> 00:41:25,691 หัวหน้าครูฝึก ขอบคุณที่ช่วยซาวาอินะครับ 633 00:41:26,484 --> 00:41:28,319 แต่แบบนี้มันไม่ลำเอียงไปหน่อยเหรอครับ 634 00:41:28,861 --> 00:41:31,238 ฮะ ลำเอียงอะไร 635 00:41:31,822 --> 00:41:35,159 เราก็อยากคุยกับคุณเหมือนกันนะครับ 636 00:41:36,035 --> 00:41:37,786 ก็พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนี่ครับ 637 00:41:38,913 --> 00:41:41,457 ฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเขานะ 638 00:41:47,838 --> 00:41:52,301 คนที่พวกนายควรไปคุยด้วย… 639 00:41:54,386 --> 00:41:56,597 คือคนที่อยู่ในตัวพวกนายนั่นแหละ 640 00:41:58,224 --> 00:42:02,603 ในตัวของพวกนายทุกคนมีความเศร้า จากการที่ต้องสูญเสียคนในครอบครัว 641 00:42:03,103 --> 00:42:06,023 มีความขมขื่นจากความเจ็บปวดในอดีต 642 00:42:07,816 --> 00:42:10,110 ความเจ็บปวดที่เคยทำร้ายคนอื่น 643 00:42:12,279 --> 00:42:16,242 แม้แต่ความรู้สึกผิดที่พวกเรามีต่อนิชินะ 644 00:42:17,701 --> 00:42:18,619 แต่ว่า… 645 00:42:19,954 --> 00:42:22,706 จงอย่าวิ่งหนีมัน อย่าพยายามลบมันจากใจ 646 00:42:24,917 --> 00:42:29,463 พวกเราทุกคนเคยเหลวแหลกมาทั้งนั้น 647 00:42:31,215 --> 00:42:32,132 แต่ว่า… 648 00:42:34,468 --> 00:42:37,263 ทุกๆ รอยแผลนั้นมีความหมาย 649 00:42:37,346 --> 00:42:39,557 มันคือสิ่งที่ทำให้เราเป็นเรา 650 00:42:42,726 --> 00:42:45,771 พวกเราเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น 651 00:42:48,566 --> 00:42:51,569 แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น 652 00:42:52,152 --> 00:42:56,740 ก็จงภูมิใจที่เรายังแบกรอยแผลนั้น ก้าวต่อไปข้างหน้าได้ 653 00:42:57,908 --> 00:42:59,493 พูดให้ตัวเองฟังซะว่า “ทำได้ดีมาก” 654 00:43:00,578 --> 00:43:02,997 - ครับผม! - ค่ะ 655 00:43:11,630 --> 00:43:14,341 นี่ มาถ่ายรูปกันดีกว่า ถ่ายไว้เป็นที่ระลึกหน่อย 656 00:43:14,425 --> 00:43:16,885 - เอ๊ะ - มาถ่ายรูปกัน 657 00:43:16,969 --> 00:43:19,013 - เอาให้เห็นฐานทัพข้างหลังนะ - ได้ครับ 658 00:43:19,722 --> 00:43:21,682 เอาละ ยูนะ ได้ไหม 659 00:43:21,765 --> 00:43:22,891 {\an8}ได้ค่ะ 660 00:43:22,975 --> 00:43:26,895 {\an8}- เอานะ ยิ้มหน่อย - ยิ้ม! 661 00:43:26,979 --> 00:43:28,564 {\an8}อีกเดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้วนะคะ 662 00:43:28,647 --> 00:43:30,024 {\an8}ขอบคุณมากครับ 663 00:43:30,608 --> 00:43:32,443 {\an8}- ฉันจัดการต่อให้ค่ะ - ฝากด้วยนะ 664 00:43:33,777 --> 00:43:34,612 {\an8}ขอตัวนะคะ 665 00:43:35,988 --> 00:43:37,948 {\an8}โชทาโร่ รอด้วย 666 00:43:38,532 --> 00:43:39,908 {\an8}จับแน่นๆ นะลูก 667 00:43:40,784 --> 00:43:42,995 {\an8}ยูจัง โอเคไหมลูก 668 00:43:50,127 --> 00:43:55,674 {\an8}(ชัยชนะ) 669 00:44:15,611 --> 00:44:16,862 {\an8}โชจิ 670 00:44:16,945 --> 00:44:17,780 {\an8}ครับผม 671 00:44:24,536 --> 00:44:25,871 {\an8}ขอบคุณมากครับ 672 00:44:25,954 --> 00:44:26,955 {\an8}ชิรากาวะ 673 00:44:27,998 --> 00:44:28,999 {\an8}ขอบคุณมากครับ 674 00:44:29,667 --> 00:44:30,668 {\an8}คอนโด 675 00:44:31,835 --> 00:44:32,836 {\an8}ขอบคุณมากครับ 676 00:44:33,504 --> 00:44:34,505 {\an8}นิชิตานิ 677 00:44:35,089 --> 00:44:36,548 {\an8}ขอบคุณมากครับ 678 00:44:37,132 --> 00:44:38,092 {\an8}ซาวาอิ 679 00:44:40,552 --> 00:44:41,553 {\an8}ขอบคุณมากครับ 680 00:44:46,642 --> 00:44:49,812 หนูภูมิใจในสิ่งที่พ่อทำมากนะ 681 00:44:49,895 --> 00:44:53,107 ฉันจะทำให้พวกนายกลายเป็น เจ้าหน้าที่กู้ภัยอย่างเต็มตัวให้ได้ 682 00:44:53,190 --> 00:44:55,818 ที่บอกว่าช่วยชีวิตไม่ใช่แค่คำพูดสวยหรูนะ 683 00:44:55,901 --> 00:45:00,864 {\an8}ภารกิจกู้ชีพของนายน่ะ ทำได้ดีมาก 684 00:45:00,948 --> 00:45:01,824 {\an8}คำบรรยายโดย พีรัท ว่าวกำเหนิด 684 00:45:02,305 --> 00:46:02,613