"Black Sails" VI.

1 00:00:06,000 --> 00:00:12,074 2 00:00:12,080 --> 00:00:15,090 วันที่นายท่านและลูกสาวของเขา บอกพวกเจ้าว่าเบี้ยที่พวกเขาเอาไป 3 00:00:15,150 --> 00:00:16,850 มันจะไม่มีวันได้มันคืน 4 00:00:16,960 --> 00:00:20,140 พวกเรากำลังสร้างระบบที่นี่ ของพ่อข้าขึ้นมาใหม่ โดยปราศจากพ่อของข้า 5 00:00:20,210 --> 00:00:23,010 เป็นหุ้นส่วนกัน พร้อมพวกเจ้าทุกคน มีส่วนแบ่งปันในผลกำไร 6 00:00:23,080 --> 00:00:25,580 ข้าจะทำอย่างนั้นทันทีที่เจ้ายกเลิก การประกาศห้ามค้าขายกับกัปตันเวน 7 00:00:25,660 --> 00:00:26,920 ชาร์ลส์ เวนเป็นสัตว์เดรัจฉาน 8 00:00:26,990 --> 00:00:28,970 เจ้ามีเวลาถึงพลบค่ำ ต่อการกลับมามีสติอีกครั้งของเจ้า 9 00:00:29,030 --> 00:00:30,940 เจ้ามีปัญหาบางอย่างกับพวกเรา ที่ยึดอีตัวคนนั้นเอาไว้งั้นหรือ 10 00:00:31,000 --> 00:00:33,000 แต่มันขึ้นอยู่กับพวกเรา เมื่อไหร่ที่พวกเราจัดการกับนางเสร็จสิ้น 11 00:00:34,200 --> 00:00:37,710 การตามไล่ล่าเรือเดอะมาเรียอัลเลน มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับทรัพย์สมบัติเลย 12 00:00:37,790 --> 00:00:41,670 มันคือการประหารชีวิต บรรดาผู้ชายที่ดีจะต้องมาตาย 13 00:00:41,730 --> 00:00:45,210 ให้แก่แผนการร้ายบางอย่างที่ซุกซ่อนเอาไว้ แผนการร้ายของสตรีตระกูลบาร์โลว์ 14 00:00:45,270 --> 00:00:48,010 มีการอภัยให้มากกว่าของอดีตคนหนึ่ง 15 00:00:48,070 --> 00:00:49,750 พร้อมความช่วยเหลือของครอบครัวข้า 16 00:00:49,810 --> 00:00:52,150 สิ่งหนึ่งที่อาจทำให้ค้นพบตัวตนใหม่ที่นั่น 17 00:00:52,220 --> 00:00:54,350 กัปตันไบรสันแล่นเรือเดอะเวลเลสโก้ออกทะเล 18 00:00:54,430 --> 00:00:56,130 มาเป็นเวลา 10 ปีและไม่เคยมีโจรสลัดหน้าไหน ขึ้นเรือเพื่อปล้นสะดมได้เลย 19 00:00:58,060 --> 00:00:59,500 เขาอยู่ในห้องเสริมโครงเหล็กพิเศษ 20 00:00:59,560 --> 00:01:01,640 ไม่มีทางที่จะเอาปืนออกไปจากเรือได้เลย 21 00:01:01,700 --> 00:01:05,040 ทุกคนที่เราส่งลงไปข้างล่าง เพียงแค่จะถูกยิงตายทันที 22 00:01:05,110 --> 00:01:07,740 คุณนายกูทรีได้ออกคำสั่งอย่างชัดเจน 23 00:01:07,810 --> 00:01:10,310 ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ข้าอยากทำให้แน่ใจ ว่าเจ้าอยู่บนเรือลำนี้แล้ว 24 00:01:10,390 --> 00:01:12,520 "ข้าได้ส่งข้อความไปถึงกัปตันเรือ แห่งเดอะสการ์บอรอฟ" 25 00:01:12,590 --> 00:01:15,760 "และข้าได้บอกเขาว่าเขาจะตามหาตัวเจ้าได้ที่ไหน" 26 00:01:15,830 --> 00:01:18,500 พับผ่าเถอะ เดอะสการ์บอรอฟ 27 00:03:32,390 --> 00:03:33,790 พวกเราแล่นเรือหนีออกมาไกลแค่ไหน 28 00:03:33,850 --> 00:03:36,590 ไม่ไกล อยู่ห่างออกไปไม่กี่ไมล์เอง 29 00:03:36,650 --> 00:03:38,860 แม่งเดอะสการ์บอรอฟ มันอยู่ข้างนอกทะเลนั่น บิลลี่ 30 00:03:38,920 --> 00:03:41,660 ข้าสัมผัสถึงมันได้ มันแค่กำลังรอให้พวกเรา สูดลมหายใจเข้าชั่วอึดใจหนึ่ง 31 00:03:41,720 --> 00:03:43,460 ดังนั้นเรือจะสามารถจัดเตรียมปืนใหญ่ อานุภาพร้ายแรงเหล่านั้นได้ 32 00:03:43,530 --> 00:03:45,660 ลาร์สเกือบจะพร้อมแล้ว 33 00:03:45,730 --> 00:03:47,760 เขาจะต้องรีบเปิดบังเกอร์ด่วนจี๋เลย 34 00:03:51,630 --> 00:03:53,100 4 ชั่วโมงจนกว่าพระอาทิตย์ขึ้น 35 00:03:54,670 --> 00:03:56,440 หากพวกเราไม่ได้ปืนใหญ่ก่อนเวลานั้น 36 00:03:56,500 --> 00:03:59,740 ฟลินท์จะปล่อยให้พวกเราออกเดินทาง ถูกไหม 37 00:04:15,490 --> 00:04:17,390 ได้แล้ว 38 00:04:19,820 --> 00:04:21,460 ไส้ตะเกียงน้ำมันไหม้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นอย่าเพิ่งจุดไฟมัน 39 00:04:21,520 --> 00:04:23,190 จนกระทั่งเจ้าจะอยู่เหนือบังเกอร์ 40 00:04:23,260 --> 00:04:26,820 ผ่านเข้าไปถึงรูสังหาร และจากนั้นหาที่กำบังตัว 41 00:04:26,900 --> 00:04:28,930 ทหารกองหน้าจะตามหลังเจ้าไปทันที 42 00:04:29,000 --> 00:04:31,800 ในขณะที่ไบรสันและลูกเรือของเขา กำลังสำลักควันเข้าไป 43 00:04:31,860 --> 00:04:34,930 พวกเราจะพังประตูเข้าไป นำตัวเขาออก 44 00:04:35,000 --> 00:04:37,330 ฉกฉวยปืนใหญ่ของพวกเราและแล่นเรือกลับบ้าน 45 00:04:42,710 --> 00:04:44,200 เขาได้พูดอะไรกับเจ้าไหม 46 00:04:48,240 --> 00:04:49,380 เรื่องอะไรหรือ 47 00:04:52,310 --> 00:04:55,380 ไบรสันแอบหลบหนีไปพร้อมปืนใหญ่ของเรา มันอีกเรื่องหนึ่ง 48 00:04:55,450 --> 00:04:58,050 แต่นำเรือเดอะสการ์บอรอฟมากับเขาด้วยงั้นหรือ 49 00:04:58,120 --> 00:05:00,520 เขารู้ว่าราชนาวีป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆนี้ได้อย่างไร 50 00:05:00,590 --> 00:05:02,960 ริชาร์ด กูทรีจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่ 51 00:05:03,030 --> 00:05:05,030 แม่งจริงหรือ เจ้าคิดอย่างนั้นหรือ 52 00:05:05,090 --> 00:05:07,430 สิ่งที่ข้ารู้สึกสับสนก็คือริชาร์ด กูทรี 53 00:05:07,500 --> 00:05:09,730 ควรจะต้องถูกคุ้มกันอย่างแน่นหนา ที่บ้านของสตรีที่ชื่อบาร์โลว์ 54 00:05:09,810 --> 00:05:11,700 นั่นคือสิ่งที่เขาบอกพวกเราไม่ใช่หรือ 55 00:05:11,770 --> 00:05:14,370 ข้าหมายถึงเจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับนางบ้างไหม 56 00:05:14,430 --> 00:05:17,470 นางร่วมแบ่งปันหนังสือที่เขารักด้วยงั้นหรือ 57 00:05:18,880 --> 00:05:21,350 นี่มันถึงเวลาที่พวกเราจะเริ่มถาม คำถามบางอย่างที่แท้จริงได้แล้วไม่ใช่หรือ 58 00:05:21,410 --> 00:05:23,620 บิลลี่ ไม่ใช่ตอนนี้ 59 00:05:23,690 --> 00:05:25,980 ได้โปรดเถอะ 60 00:06:05,590 --> 00:06:07,430 เขาต้องการให้เจ้ารับมันเอาไว้ 61 00:06:10,760 --> 00:06:13,060 เพื่อนำไปใส่ในรูที่อยู่ข้างบนหัวของเจ้า 62 00:06:13,130 --> 00:06:16,870 เพื่อส่งสัญญาณไปให้โจรสลัด 63 00:06:20,640 --> 00:06:22,340 เขาบอกว่าหากพวกเราช่วยเหลือพวกเขา 64 00:06:22,400 --> 00:06:24,980 พวกเขาจะนำพวกเรากลับไปยังบ้านของพวกเขาด้วย 65 00:06:26,210 --> 00:06:27,840 ไม่ 66 00:06:29,680 --> 00:06:32,150 - เขาพูดว่า... - ข้ารู้ว่าเขาจะพูดอะไร 67 00:06:32,220 --> 00:06:35,350 เขาบอกว่าในนัสเซาทาสจะสามารถเป็นอิสระได้ 68 00:06:35,420 --> 00:06:37,150 ได้งานทำและได้รับเบี้ยค่าแรงงาน 69 00:06:37,220 --> 00:06:39,720 อาจจจะสำหรับตัวเขา เขามีร่างกายกำยำเเข็งแรง 70 00:06:39,780 --> 00:06:41,720 มีคนอื่นอีกไม่กี่คน 71 00:06:41,790 --> 00:06:44,190 ส่วนพวกเจ้าคนที่เหลือ อย่าโง่หลอกตัวเจ้าเองเลย 72 00:06:44,260 --> 00:06:47,390 เจ้าคือสินค้า ในนัสเซาหรือจะเป็นอีกอย่างอื่น 73 00:06:47,470 --> 00:06:49,600 เจ้าตัดสินใจแทนพวกเราทุกคนงั้นหรือ 74 00:06:49,670 --> 00:06:51,030 เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าเลย 75 00:06:51,100 --> 00:06:53,340 พวกเรามีโอกาสที่จะได้เป็นอิสระ 76 00:06:53,400 --> 00:06:55,510 ข้าไม่สนใจหรอก 77 00:06:57,640 --> 00:06:58,910 มีอาวุธอยู่บนเรือลำนี้ 78 00:06:58,980 --> 00:07:01,940 พวกโจรสลัดวางแผนที่จะนำพวกมัน กลับไปยังนัสเซา 79 00:07:02,010 --> 00:07:05,110 อาวุธเหล่านั้นพวกมันเป็นอันตรายอย่างยิ่ง ต่อใครบางคนที่ข้ารัก 80 00:07:06,310 --> 00:07:09,650 ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวข้าหรือพวกเจ้าก็ตาม 81 00:07:09,720 --> 00:07:12,290 อาวุธเหล่านั้นพวกมันจะต้องไม่ถูกนำกลับไปเด็ดขาด 82 00:07:58,940 --> 00:08:01,840 บัดนี้มันถึงเวลาที่พวกเราจะบอกคนเหล่านั้น 83 00:08:01,910 --> 00:08:03,810 ใครที่มีเจตนาจะทำให้พวกเราตกเป็นทาส 84 00:08:03,870 --> 00:08:07,210 สถานที่แห่งนี้ไม่ต้อนรับพวกมันอีกต่อไปแล้ว 85 00:08:07,280 --> 00:08:09,050 ไม่อีกต่อไปแล้ว 86 00:08:09,110 --> 00:08:11,580 แม่งพวกมันไปตายซะ แม่งไอ้พวกชั่วช้าเลวทราม 87 00:08:11,650 --> 00:08:13,550 แม่งไม่ทงไม่ทนมันอีกต่อไปแล้ว 88 00:08:13,620 --> 00:08:15,550 2 ชั่วโมง 89 00:08:15,620 --> 00:08:19,090 แม่ง 2 ชั่วโมงแล้วที่นางซ่อนตัวอยู่ข้างในนั้น 90 00:08:19,150 --> 00:08:21,930 อ้อ ข้าคนหนึ่งที่คิดว่ามันเป็นสัญญาณที่ดี 91 00:08:24,830 --> 00:08:26,630 อะไรนะ 92 00:08:26,700 --> 00:08:29,460 ชัดเจนว่านางได้ทำการตัดสินใจอย่างจริงจัง 93 00:08:29,530 --> 00:08:33,100 ข้าขอโทษ เจ้าคิดว่ามันเป็นสัญญาณที่ดี ที่นางได้ทำการตัดสินใจอย่างจริงจังงั้นหรือ 94 00:08:33,170 --> 00:08:37,240 ข้าไม่ได้แม้กระทั่ง...ให้ตายเถอะ 95 00:08:37,310 --> 00:08:40,310 ข้าเชื่อว่าสิ่งที่กัปตันลอเรนซ์ตั้งใจจะพูด 96 00:08:40,380 --> 00:08:42,650 ก็คือตราบเท่าที่มันช่วยทำให้คุณนายกทรี 97 00:08:42,710 --> 00:08:46,110 โผล่ออกมาจากหลังประตูนั่น และประกาศยกเลิกการสั่งห้ามกัปตันเวน... 98 00:08:46,180 --> 00:08:47,980 ซึ่งการตัดสินใจ ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้ 99 00:08:48,050 --> 00:08:51,150 นางบอกว่าจะต้องข้ามศพของนางไปก่อน... 100 00:08:51,220 --> 00:08:54,490 จากนั้นกัปตันฮอร์นิโกลด์ที่นั่งอยู่ตรงนั้น 101 00:08:54,560 --> 00:08:58,130 ก็เดินหนีไปจากสมาคมการขนส่งทางเรือ ของพวกเราที่เพิ่งจะตั้งไข่ 102 00:08:58,190 --> 00:09:00,060 โดยได้ขีดเส้นตายเอาไว้ว่า 103 00:09:00,130 --> 00:09:01,560 เขาจะถอนกำลังคนของเขาออกไปจากท้องถนน 104 00:09:01,630 --> 00:09:03,990 ตรงจุดที่ซึ่งกัปตันลิลลี่ไวท์ และม็อบของเขา 105 00:09:04,060 --> 00:09:06,990 มีอิสระที่จะจุดไฟเผาทุกสิ่งทุกอย่าง ต่อหน้าต่อตาตระกูลกูทรีเอ่ยชื่อมาได้เลย 106 00:09:07,070 --> 00:09:09,940 ทั้งหมดในนัสเซา มีโอกาสเกิดขึ้นได้ สถานการณ์แย่ลงเกิดความโกลาหลจนลุกเป็นไฟ 107 00:09:10,000 --> 00:09:12,310 จากสิ่งที่ซึ่งพวกเราทุกคนคงจะเคราะห์ดี หลบหนีไปได้อย่างมีชีวิต 108 00:09:12,370 --> 00:09:14,770 ทุกครั้งที่ประตูบานนั้นยังปิดอยู่ 109 00:09:14,840 --> 00:09:18,350 คือตอนที่คุณนายกูทรี พิจารณาถึงผลลัพธ์ที่ตามมา 110 00:09:18,410 --> 00:09:22,170 คำแนะนำซึ่งมีผล แม้กระทั่งทางเลือกที่ดีกว่า 111 00:09:22,250 --> 00:09:24,050 เพื่อกลืนน้ำลายยอมเสียศักดิ์ศรีของนางเอง 112 00:09:26,780 --> 00:09:29,220 ข้าไม่รู้สิ 113 00:09:29,290 --> 00:09:32,990 บางทีเจ้าจำเป็นต้องหัดศรัทธาในตัวผู้คน ให้มากกว่านี้สักหน่อย 114 00:09:58,250 --> 00:10:01,350 ข้าจะนำข่าวดีไปบอกต่อกัปตันลิลลี่ไวท์ 115 00:10:01,410 --> 00:10:03,780 แจ้งให้เขารู้ว่าเขายอมสลายม็อบได้เเล้ว 116 00:10:18,830 --> 00:10:20,640 ข่าวดี ทุกคน 117 00:10:20,700 --> 00:10:23,100 อีนังร่านมันยอมจำนน 118 00:10:23,170 --> 00:10:25,510 พวกเราแม่งกลับไปดำเนินธุรกิจได้แล้ว 119 00:10:25,570 --> 00:10:28,370 เจ้าได้ยินคำนั้นไหม 120 00:10:35,450 --> 00:10:37,280 งั้นคราวนี้มันเรื่องอะไรหรือ 121 00:10:37,350 --> 00:10:40,280 นางไม่ยอมให้ผู้ใดแตะต้องอีตัวผู้นั้น 122 00:10:42,620 --> 00:10:44,780 แม่งเจ้ามีปัญหาอะไรนักหรือ 123 00:10:44,860 --> 00:10:46,550 ก้าวขาเข้ามาอีกก้าวล่ะก็ข้าจะแสดงให้เจ้าดู 124 00:10:46,630 --> 00:10:48,690 คุณฮามุนด์ อนุญาตให้ข้าได้พูด กับสหายของเราที่ยืนอยู่ตรงนี้เถอะ 125 00:10:50,390 --> 00:10:52,130 พูดให้นางหัดมีสติอย่างมีเหตุผลซะ เเจ็ค 126 00:10:55,030 --> 00:10:57,800 ก่อนที่นางจะลงมือและทำอะไรบางอย่างที่โง่ๆ 127 00:11:00,030 --> 00:11:03,210 บอกข้าสิว่าเรื่องนี้มันจะไม่เกิดขึ้น 128 00:11:03,270 --> 00:11:06,370 บอกข้าสิว่าเจ้าจะไม่รบราฆ่าฟันกับคุณฮามุนด์ เพื่อแย่งชิงแม่งอีตัวผู้นั้น 129 00:11:06,430 --> 00:11:07,870 อย่าเรียกนางเช่นนั้นอีก 130 00:11:10,270 --> 00:11:12,110 มันดูเหมือนว่าข้าล้มเหลวต่อความซาบซึ้งใจ 131 00:11:12,180 --> 00:11:14,110 เพียงแค่สถานการณ์นี้มันทำให้เจ้า ต้องยุ่งเหยิงวุ่นวายถลำลึกไปมากแค่ไหน 132 00:11:14,180 --> 00:11:16,320 แต่หากเจ้ามีความตั้งใจ จะกระทำตามแนวทางนี้ต่อไป 133 00:11:16,380 --> 00:11:18,350 ถ้าเช่นนั้นข้าคิดว่าพวกเราควรจะต้อง กล่าวคำอำลากันในตอนนี้ 134 00:11:18,420 --> 00:11:20,350 เพราะว่าข้าไม่คิดว่าข้าจะสามารถทนดู พวกผู้ชายเหล่านั้น 135 00:11:20,420 --> 00:11:22,950 จับเจ้าโยนเข้าไปในเต็นท์นั่นเช่นเดียวกัน และวิธีที่พวกมันจะกระทำต่อเจ้า 136 00:11:23,020 --> 00:11:25,830 ซึ่งเป็นสิ่งที่ข้าหวาดกลัว ว่าเรื่องนี้มันจะจบลงเช่นนั้น 137 00:11:25,890 --> 00:11:27,730 เว้นเสียแต่ว่าเจ้าทำตัวเองให้ดีขึ้น อย่าหาเรื่องใส่ตัว 138 00:11:58,520 --> 00:12:00,190 กัปตันสั่งว่าห้ามจุดไฟ 139 00:12:00,260 --> 00:12:02,260 ข้ารู้แล้ว 140 00:12:15,810 --> 00:12:18,810 ถึงท่านผู้พิพากษาแอดดิ้งตัน โทมัส ที่ควรค่าแก่การให้เกียรติ 141 00:12:18,880 --> 00:12:20,820 แห่งอาณานิคมอ่าวแมสซาชูเซตส์ 142 00:12:23,520 --> 00:12:26,680 ข้าขอถวายฎีกาท่าน ภายใต้การให้คำแนะนำต่อสหายของท่าน 143 00:12:26,760 --> 00:12:28,960 คุณริชาร์ด กูทรี 144 00:12:29,020 --> 00:12:32,600 เพื่อร้องขอความช่วยเหลือ และอำนาจบังคับของท่าน 145 00:12:32,660 --> 00:12:34,970 ท่านอาจรู้จักกัปตันเจมส์ ฟลินท์แล้ว 146 00:12:35,030 --> 00:12:37,330 โดยกิตติศัพท์ 147 00:12:37,400 --> 00:12:40,560 ผ่านเรื่องราวการกระทำผิดในอดีตของเขา 148 00:12:40,640 --> 00:12:44,510 แต่ท่านอาจไม่รู้เรื่องความต้องการ กลับใจเป็นคนดีของเขา 149 00:12:44,580 --> 00:12:47,740 เขาเป็นผู้ชายที่ดี เป็นคนดี 150 00:12:47,810 --> 00:12:50,750 มีความทะเยอทะยานที่จะยุติ การกระทำผิดทางทะเลของเขา 151 00:12:50,810 --> 00:12:54,150 และเสาะหาชีวิตในส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ ที่ยินดีให้การต้อนรับผู้ชายคนหนึ่ง 152 00:12:54,210 --> 00:12:56,890 ผู้ถ่อมตนและรู้สึกสำนึกผิด 153 00:12:56,950 --> 00:12:59,320 สิ่งที่เป็นไปได้เช่นนั้น 154 00:12:59,390 --> 00:13:02,050 สถานที่เช่นนั้นมันมีอยู่จริงงั้นหรือ 155 00:13:02,130 --> 00:13:05,660 เรื่องนี้มันเต็มไปด้วยความหวังอย่างยิ่ง ที่ข้าได้เขียนจดหมายถึงท่านในวันนี้ 156 00:13:05,720 --> 00:13:07,990 ข้าได้แนบตั๋วแลกเงินในจดหมายมาด้วย 157 00:13:08,060 --> 00:13:10,130 ด้วยเบี้ยจำนวน 500 ปอนด์ 158 00:13:10,200 --> 00:13:12,100 เพื่อเป็นค่าการใช้ดุลยพินิจของท่าน 159 00:13:12,170 --> 00:13:15,170 เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายที่นำมาซึ่งการยินยอม อะไรก็ตามที่มีความจำเป็น 160 00:13:17,800 --> 00:13:20,370 ข้าเพียงแค่ขอให้จัดการอย่างรีบด่วน 161 00:13:20,440 --> 00:13:23,340 หากถูกจับผิดได้เขาจะตกอยู่ในอุบายอันตราย โดยชายผู้โฉดชั่วเลวทราม 162 00:13:23,410 --> 00:13:25,580 ใครที่จะต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน ตอนที่พวกเขาได้รู้ถึง 163 00:13:25,640 --> 00:13:27,810 เรื่องการทรยศของเขา 164 00:13:29,350 --> 00:13:31,510 ให้ตายเถอะ 165 00:13:31,590 --> 00:13:34,820 จงเชื่อข้าเถอะ หนี้บุญคุณ และทาสรับใช้ผู้จงรักภักดีของท่าน 166 00:13:34,900 --> 00:13:36,430 มิรันด้า บาร์โลว์ 167 00:15:00,300 --> 00:15:02,640 คิดหาแผนการอื่นมาให้ข้า 168 00:15:04,640 --> 00:15:05,980 แม่งเอ้ย 169 00:15:07,520 --> 00:15:10,220 ข้าจำเป็นต้องคุยกับเจ้าเดี๋ยวนี้เลย 170 00:15:30,230 --> 00:15:32,310 ข้าพบมันอยู่ในห้องพักบนเรือของไบรสัน 171 00:15:32,370 --> 00:15:33,710 จดหมายจากสตรีตระกูลบาร์โลว์ 172 00:15:33,780 --> 00:15:36,180 นางต้องการให้มีการอภัยโทษแก่ฟลินท์ในบอสตัน 173 00:15:36,240 --> 00:15:38,940 นางบอกว่าพวกเราจะต้องฆ่าเขา ตอนที่พวกเรารู้เรื่องการทรยศของเขา 174 00:15:39,010 --> 00:15:40,780 แล้วไงเล่า 175 00:15:40,850 --> 00:15:43,420 มันเขียนบอกว่าทรยศ 176 00:15:44,990 --> 00:15:46,290 เรื่องนั้นข้ารู้ 177 00:15:46,360 --> 00:15:48,690 ในตอนนี้เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไรหรือ 178 00:15:52,090 --> 00:15:54,790 ข้ารู้เรื่องเรือเดอะมาเรียอัลเลน 179 00:15:54,870 --> 00:15:56,160 อะไรนะ 180 00:15:56,240 --> 00:15:58,370 ข้ารู้ว่าฟลินท์ฆ่าคนเหล่านั้นเพื่อนาง 181 00:15:58,440 --> 00:16:00,440 ข้ารู้ว่ามอร์ลีย์เห็นเหตุการณ์และนำมาเล่าให้เจ้าฟัง 182 00:16:00,500 --> 00:16:02,480 และข้ารู้ว่าเจ้าไม่ทำอะไรเลย 183 00:16:02,540 --> 00:16:04,370 ถ้าเช่นนั้นเขาเล่นเกม อยู่กับชีวิตบรรดาลูกเรือของเขา 184 00:16:04,440 --> 00:16:06,940 ตอนนี้เขาจะทำอย่างนั้นอีกครั้ง และเขารู้ดีว่าเขาจะต้องรอดพ้นจากมันไปได้ 185 00:16:07,010 --> 00:16:08,340 เพราะว่าพวกเรากำลังปกป้องเขาอยู่ 186 00:16:08,410 --> 00:16:11,010 - เพราะว่าเจ้ากำลังปกป้องเขา - พอได้แล้ว 187 00:16:11,080 --> 00:16:13,650 หากเจ้าจะเอามันไปบอกกับพวกลูกเรือ เชิญตามสบายได้เลย 188 00:16:13,720 --> 00:16:16,680 แต่ข้าจะใช้อำนาจทุกอย่างของข้าที่มีอยู่ กำจัดเจ้าออกไปให้พ้น รู้เอาไว้ซะ 189 00:16:16,750 --> 00:16:19,050 เจ้าพูดเช่นนั้นได้อย่างไร 190 00:16:19,120 --> 00:16:21,090 เพราะว่าแม่งตอนนี้พวกเรา อยู่ท่ามกลางการประจัญบาน 191 00:16:21,150 --> 00:16:23,790 และข้าจะไม่ทำลาย ในสิ่งที่เขาควบคุมมันอยู่ 192 00:16:23,860 --> 00:16:25,800 พูดอย่างตรงไปตรงมา ทำให้สถานการณ์เลวร้ายยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ 193 00:16:25,860 --> 00:16:27,830 ยึดเอาจดหมายที่ผู้หญิงคนหนึ่งเขียนเป็นหลัก 194 00:16:27,900 --> 00:16:30,470 ไม่มีพวกเราคนไหนรู้เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย 195 00:16:32,940 --> 00:16:35,170 แค่ให้สัญญากับข้า ว่าเมื่อไหร่ที่พวกเรากลับไปถึงนัสเซา 196 00:16:35,240 --> 00:16:37,570 พวกเราจะจัดการเรื่องนี้ 197 00:16:37,650 --> 00:16:39,480 ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม 198 00:16:39,540 --> 00:16:42,380 เรียบร้อยดี 199 00:16:42,440 --> 00:16:45,210 บิลลี่คิดแผนการลงมือต่อไปของเราได้ 200 00:16:47,620 --> 00:16:49,250 มีเวลาอีก 3 ชั่วโมงจนกว่าพระอาทิตย์ขึ้น 201 00:16:49,330 --> 00:16:51,820 บางทีเจ้าคงจะอยากนำแผนการไปแบ่งปัน กับพวกเราส่วนที่เหลือ 202 00:17:11,310 --> 00:17:13,250 บาทหลวงแลมบริค 203 00:17:13,310 --> 00:17:16,120 มันดึกดื่นจนเกินไปที่ข้าจะสะดวก ในการต้อนรับแขก 204 00:17:16,190 --> 00:17:17,790 ลูกไม่ควรจะอยู่ที่นี่ 205 00:17:17,860 --> 00:17:21,060 ลูกอาศัยอยู่ที่นี่ หลวงพ่อ หรือหลวงพ่อไม่ได้สังเกตเห็น 206 00:17:21,120 --> 00:17:24,300 คุณอันเดอร์ฮิลล์เห็นด้วย ที่จะให้คุณกูทรีพักอาศัยอยู่ด้วย 207 00:17:24,360 --> 00:17:26,760 คุณกูทรีเเต่งเรื่องขึ้นมาหลอกปั่นหัวเขาไปทั่ว 208 00:17:26,830 --> 00:17:30,030 เขาบอกว่าเขาได้ติดสินบนท่านลอร์ดโพรไพรเตอร์ ในกรุงลอนดอนมาเป็นเวลาหลายปี 209 00:17:30,100 --> 00:17:31,600 บอกว่าเขามีแผนการที่จะใช้ข้อเท็จจริงนั้น 210 00:17:31,670 --> 00:17:33,570 เพื่อข่มขู่สิทธิพิเศษทางการค้า ไปจากพวกเขา 211 00:17:33,630 --> 00:17:35,970 เมื่อไหร่ที่พระราชินีแห่งอังกฤษ อ้างสิทธิ์การปกครองที่นี่อีกครั้ง 212 00:17:36,040 --> 00:17:38,170 เขาได้ให้สัญญาความมั่งคั่งและความรุ่งโรจน์ 213 00:17:38,240 --> 00:17:41,010 แม้กระทั่งให้สัญญาว่าจะประกาศ ให้อันเดอร์ฮิลล์เป็นเจ้าเมือง 214 00:17:41,080 --> 00:17:42,910 และแค่นั้นแหล่ะ 215 00:17:42,980 --> 00:17:44,850 มันช่างยอดเยี่ยมต่อคุณกูทรีมากแค่ไหน 216 00:17:44,910 --> 00:17:46,620 มันยอดเยี่ยม 217 00:17:46,680 --> 00:17:50,010 ตอนนี้เขาได้นอนหลับอย่างปลอดภัย ในฟาร์มของคุณอันเดอร์ฮิลล์ 218 00:17:50,090 --> 00:17:53,120 อยู่ข้างหลังผู้คุมทาส 2 โหลที่โหดเหี้ยมอำมหิตที่สุด ในทวีปอเมริกาเหนือและใต้ 219 00:17:53,190 --> 00:17:55,890 ข้างหลังกำแพงและปืนและดาบ 220 00:17:55,960 --> 00:17:57,730 ข้าไม่จำเป็นต้องได้รับการคุ้มครอง 221 00:17:57,800 --> 00:17:59,760 คุณนายบาร์โลว์ 222 00:17:59,830 --> 00:18:02,200 คุณกูทรีได้ทรยศกัปตันฟลินท์ 223 00:18:02,260 --> 00:18:03,690 และลูกได้ให้การช่วยเหลือเขา 224 00:18:03,770 --> 00:18:06,100 หากสิ่งที่พ่อได้ยินเรื่องของกัปตันฟลินท์ มาครึ่งหนึ่งเป็นความจริง 225 00:18:06,170 --> 00:18:09,170 เขาจะไม่โต้ตอบต่อการทรยศของเจ้า อย่างเมตตาแน่ 226 00:18:09,240 --> 00:18:12,140 หลวงพ่อไม่เข้าใจเรื่องนี้ทั้งสิ้น หลวงพ่อ 227 00:18:12,210 --> 00:18:14,970 ถ้าเช่นนั้นช่วยทำให้พ่อเข้าใจสิ 228 00:18:17,210 --> 00:18:20,380 ช่วยพ่อเถิด เพราะว่าพ่อ ไม่มีสติสัมปชัญญะที่เป็นปกติ 229 00:18:20,450 --> 00:18:23,050 ที่จะเดินไปจากที่นี่ได้โดยเชื่อว่าลูก กำลังตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวงเช่นนี้ 230 00:18:31,350 --> 00:18:32,780 เอาเถอะ 231 00:18:52,540 --> 00:18:55,270 สายัณห์สวัสดิ์ อีนังร่าน 232 00:18:58,840 --> 00:19:01,340 หากข้าต้องการฆ่าเจ้า ป่านนี้ข้าคงจะลงมือไปเรียบร้อยแล้ว 233 00:19:06,050 --> 00:19:08,110 เจ้ามันช่างชั่วช้าไร้ค่าอะไรเช่นนี้ 234 00:19:08,180 --> 00:19:10,010 เย่อหยิ่งจองหอง 235 00:19:10,080 --> 00:19:13,080 อีนังร่านหน้าด้านแย่งชิงธุรกิจของพวกเราไป 236 00:19:13,150 --> 00:19:16,190 เจ็บใจที่ข้าต้องเข้ามาใกล้ตัวเจ้าเช่นนี้ 237 00:19:16,250 --> 00:19:18,050 จึงต้องมาบอกเจ้าให้รู้ว่าข้าแม่งสิ้นหวังมากแค่ไหน 238 00:19:18,120 --> 00:19:19,580 สิ้นหวังเรื่องอะไรงั้นหรือ 239 00:19:20,750 --> 00:19:23,690 - ความช่วยเหลือของเจ้า - ประทานโทษอะไรนะ 240 00:19:23,760 --> 00:19:27,160 สหายของเจ้าที่อยู่บนชายหาดไงเล่า 241 00:19:27,220 --> 00:19:29,930 นางแม่งทำให้พวกเราฉิบหายบรรลัย และจำเป็นต้องชดใช้ 242 00:19:30,000 --> 00:19:33,160 แต่หลังจากคืนนั้นแล้ว 243 00:19:33,230 --> 00:19:35,360 นางบอกให้เจ้าไปตายไกลๆตีน 244 00:19:35,430 --> 00:19:37,670 ควรจะดื่มอวยพรให้กับนาง 245 00:19:37,730 --> 00:19:39,900 หากนางมีกระดอ พวกเราน่าจะจัดหาให้ได้ 246 00:19:41,670 --> 00:19:44,870 สิ่งที่ไอ้ฮามุนด์กำลังทำกับนาง... 247 00:19:46,130 --> 00:19:48,040 มันไม่ถูกต้อง 248 00:19:48,100 --> 00:19:50,680 เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไรหรือ 249 00:19:50,740 --> 00:19:53,740 ข้าได้พยายามที่จะช่วยเหลือ นางไม่ยอมรับมัน ตอนนี้งานของข้าเยอะจนล้นมือ 250 00:19:53,810 --> 00:19:56,380 - ข้าไม่สามารถ... - เจ้าน่าจะฆ่าเขาซะ 251 00:19:56,440 --> 00:19:59,650 ข้าก็อยากจะลงมือด้วยตัวข้าเอง แต่มีผู้ชายเห็นพวกเราอาฆาตพยาบาทกันอย่างรุนแรง 252 00:19:59,710 --> 00:20:02,180 ข้าเข้าไปใกล้ตัวเขา พวกมันทุกคนจะต้องรุมกันปาดคอหอยข้าแน่ 253 00:20:02,250 --> 00:20:04,110 และไม่มีผู้ใดถือหางข้าเลย 254 00:20:04,180 --> 00:20:06,580 ตอนนี้มันได้เวลาแล้ว กัปตันจากไปแล้ว 255 00:20:06,650 --> 00:20:08,450 ไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหน 256 00:20:08,520 --> 00:20:09,780 เดี๋ยวก่อน จากไปงั้นหรือ จากไปที่ไหน 257 00:20:09,850 --> 00:20:11,550 ข้าไม่รู้ ข้าแม่งไม่สนใจมันหรอก 258 00:20:11,620 --> 00:20:13,850 บ่ายวันนี้ได้พายเรือกรรเชียงออกทะเลไปคนเดียว 259 00:20:13,920 --> 00:20:17,760 แต่หากเขากลับมา เขาจะเป็นอีกคนที่เข้าข้างไอ้ฮามุนด์ 260 00:20:20,570 --> 00:20:22,530 หากเจ้าถูกพวกผู้ชายสงสัยอยู่แล้ว 261 00:20:22,600 --> 00:20:25,590 อะไรที่จะทำให้พวกเขาไม่สงสัยในตัวเจ้า ไม่ว่าฮามุนด์จะหายตัวไปอย่างไร 262 00:20:25,670 --> 00:20:28,370 อะไรที่จะทำให้ความสงสัยนั้น ไม่นำไปสู่การตั้งข้อสงสัยหรือ 263 00:20:28,430 --> 00:20:30,860 แล้วอะไรที่จะทำให้ความสงสัยเหล่านั้น ไม่มาสู่ตัวข้าได้งั้นหรือ 264 00:20:30,940 --> 00:20:33,670 แม่งเจ้าอีนังขี้ขลาดตาขาว 265 00:20:33,740 --> 00:20:35,240 เพราะเหตุใด เพราะว่าข้าใช้หัวสมองของข้า 266 00:20:35,300 --> 00:20:36,700 ก่อนที่จะทำให้เรื่องนี้ มันฉิบหายหนักกว่านี้งั้นหรือ 267 00:20:36,770 --> 00:20:39,370 สาเหตุทั้งหมดแม่งเจ้าเป็นคนก่อมันขึ้นมา การแสดงท่าทางทั้งหมดของเจ้า 268 00:20:39,430 --> 00:20:41,340 เจ้าจะไม่กระดิกนิ้วเพื่อช่วยเหลือนาง 269 00:20:41,410 --> 00:20:42,740 ข้าไม่ได้พูดอย่างนั้นเลยนะ 270 00:20:42,810 --> 00:20:45,610 เจ้าบอกว่าแผนการของข้ามันอันตรายเกินไป 271 00:20:45,670 --> 00:20:48,080 แผนการของเจ้ามันอันตรายไม่พอหรอก 272 00:20:50,140 --> 00:20:52,480 มีผู้ชายเหลืออยู่ 8 คนที่เป็นลูกเรือของเจ้า 273 00:20:52,550 --> 00:20:54,950 ผู้ชายทั้ง 8 คนที่คอยถือหางฮามุนด์ เจ้าเป็นคนพูดมันเอง 274 00:20:55,010 --> 00:20:57,920 พวกเราฆ่าเขา พวกเขาทุกคน จะต้องหันมาปาดคอหอยเราทั้งคู่แน่ 275 00:20:57,980 --> 00:21:00,820 - มันเป็นวิธีที่โง่เขลา - ถ้าเช่นนั้นแม่งเจ้าจะแนะนำอะไรงั้นหรือ 276 00:21:00,880 --> 00:21:03,150 เจ้าต้องการฆ่าฮามุนด์ 277 00:21:03,220 --> 00:21:05,050 ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะต้องฆ่าพวกเขาทุกคนซะ 278 00:21:07,650 --> 00:21:10,590 พวกเขาจะต้องหายสาบสูญในคืนนี้พร้อมกัน 279 00:21:10,650 --> 00:21:12,260 พร้อมไม่มีพวกเราคนไหนถูกพาดพิงมาถึงได้ 280 00:21:13,860 --> 00:21:15,320 มีผู้ชายตั้ง 8 คน 281 00:21:15,390 --> 00:21:17,530 พวกเขามีการเฝ้ายามอย่างแน่นหนา มันเป็นไปไม่ได้หรอก 282 00:21:19,130 --> 00:21:21,390 ทำไมมันจะเป็นไปไม่ได้เล่า 283 00:21:21,460 --> 00:21:23,530 พวกเราแค่ต้องขอความช่วยเหลือนิดหน่อย 284 00:21:34,400 --> 00:21:36,500 ข้าไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องนี้อย่างไรดี 285 00:21:36,570 --> 00:21:38,710 นอกจากตอบว่าไม่ 286 00:21:40,710 --> 00:21:42,780 ข้าคิดว่าแม่งช่างหันมันสิ ไม่ 287 00:21:42,840 --> 00:21:44,280 หรือแม่งช่างหัวเจ้าปะไร 288 00:21:44,340 --> 00:21:45,940 ข้าคิดว่าเจ้าคงจะเข้าใจผิดไป 289 00:21:46,010 --> 00:21:47,440 ข้าไม่ได้ขอร้องให้เจ้าช่วย 290 00:21:47,510 --> 00:21:49,580 ข้าได้หยิบยื่นโอกาสที่ดีให้แก่เจ้า เพื่อช่วยข้าต่างหากเล่า 291 00:21:49,650 --> 00:21:51,840 แต่ตอนนี้ เพราะว่าน้ำเสียงของเจ้า 292 00:21:51,920 --> 00:21:54,180 ข้าอิดออดที่จะทำเป็นใจดีขนาดนั้น 293 00:21:54,250 --> 00:21:55,750 ประทานโทษอะไรนะ 294 00:21:55,820 --> 00:21:57,420 ตอนนี้เจ้ากำลังอ้อนวอนข้า 295 00:21:59,180 --> 00:22:01,450 แม่งเจ้ากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่งั้นหรือ 296 00:22:01,520 --> 00:22:03,750 เมื่อหลายวันที่แล้วตอนที่เจ้ายื่นข้อเสนอ เพื่อให้พิจารณาครั้งแรก 297 00:22:03,820 --> 00:22:06,650 การจัดเตรียมนี้ของเจ้าต่อฟลินท์... 298 00:22:06,730 --> 00:22:09,660 ยังได้เป็นลูกเรือของเขา ครอบครองข้อมูล หมายกำหนดการปริศนาชิ้นสุดท้าย 299 00:22:09,720 --> 00:22:11,490 เพื่อทำให้แน่ใจว่าเจ้าจะไม่ถูกกำจัดทิ้ง... 300 00:22:11,550 --> 00:22:13,930 ตอนที่เจ้าถามเขาว่าอะไร ที่มันจะช่วยยับยั้งเขาจากการฆ่าเจ้า 301 00:22:14,000 --> 00:22:16,330 เมื่อได้พิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว เจ้าจำคำตอบของเจ้าได้ไหม 302 00:22:16,400 --> 00:22:19,160 ไม่ แต่ข้าเดาว่าเจ้าจำได้ 303 00:22:19,240 --> 00:22:22,100 ข้าเชื่อว่าเจ้าพูดว่า 304 00:22:22,170 --> 00:22:24,510 "พอถึงตอนนั้น พวกเราอาจจะเป็นสหายกันแล้วก็ได้" 305 00:22:26,170 --> 00:22:29,300 ข้าขอโทษ เจ้ากำลังหมายถึงอะไร 306 00:22:29,370 --> 00:22:31,440 ตอนนี้ข้าใช้เวลาอยู่กับผู้ชายมามากพอ 307 00:22:31,510 --> 00:22:33,280 เขาได้ทำร้ายเจ้าในฐานะเยี่ยงคนประเภทนั้น 308 00:22:33,340 --> 00:22:35,340 ใครที่เคยตกอยู่ภายใต้สถานการณ์ใดๆ 309 00:22:35,420 --> 00:22:37,240 จะปล่อยเจ้าเดินลอยหน้าลอยตาไปทั่วงั้นหรือ 310 00:22:39,610 --> 00:22:42,150 ตอนที่ข้ายอมทำตามคำแนะนำของเจ้า และยกเลิกคำสั่งห้ามชาร์ลส์ เวน 311 00:22:42,220 --> 00:22:45,820 ข้าได้กลายมาเป็นจุดศูนย์กลาง การค้าขายสินค้าทั้งหมดบนเกาะแห่งนี้อีกครั้ง 312 00:22:45,880 --> 00:22:48,460 ใครบางคนที่เจ้าไม่อยากให้อยู่ในฐานะเป็นศัตรู 313 00:22:48,520 --> 00:22:51,750 ใครบางคนที่ฟลินท์ไม่ต้องการให้อยู่ในฐานะศัตรู 314 00:22:51,830 --> 00:22:55,820 วิธีที่ข้ามองมันออก ข้าอาจเป็นคนเดียวในโลกใบนี้ 315 00:22:55,900 --> 00:22:58,260 ใครที่สามารถยับยั้งเขาจากการฆ่าเจ้าได้ 316 00:23:03,960 --> 00:23:05,870 ลูกมีชีวิตที่แตกต่างอย่างยิ่ง 317 00:23:05,930 --> 00:23:08,570 ก่อนที่ลูกจะได้มาอยู่ที่นี่ 318 00:23:08,630 --> 00:23:11,060 ชีวิตที่ลูกได้ร่วมแบ่งปันกับสามีของลูก 319 00:23:12,900 --> 00:23:15,980 เขาเป็นผู้ชายที่พิเศษ 320 00:23:16,040 --> 00:23:18,070 ชายผู้หนึ่งที่เป็นเจ้าแห่งความคิด... 321 00:23:18,140 --> 00:23:20,080 เกี่ยวกับโลกใบนี้ 322 00:23:20,140 --> 00:23:21,970 เกี่ยวกับการสั่งบัญชาเรื่องต่างๆ 323 00:23:23,240 --> 00:23:26,210 นักเขียน นักศิลปิน นักวิทยาศาสตร์... 324 00:23:26,280 --> 00:23:29,250 พวกเขาเเออัดกันอยู่ในห้องรับแขกของเรา คืนแล้วคืนเล่า 325 00:23:29,320 --> 00:23:31,850 เพื่อพูดคุยและโต้เถียงกัน 326 00:23:33,320 --> 00:23:35,950 บางครั้งแค่ต้องรับฟังที่เขาพูด 327 00:23:37,920 --> 00:23:40,120 ในบางประการเขาเหมือนกับหลวงพ่อ... 328 00:23:40,190 --> 00:23:42,490 ผู้คอยชี้นำทางเหล่าประชาชน 329 00:23:43,860 --> 00:23:45,960 เขาจะต้องอยากรู้จักกับหลวงพ่อแน่ 330 00:23:47,360 --> 00:23:48,900 พ่องั้นหรือ 331 00:23:48,970 --> 00:23:51,170 หลวงพ่อคิดว่าลูกเป็นแม่มดที่คอยแก้ต่างให้จอมมาร 332 00:23:51,230 --> 00:23:53,030 โทมัสจะต้องถกเถียงเรื่องนั้นกับหลวงพ่อ 333 00:23:53,100 --> 00:23:55,160 จากหัวค่ำจนไปถึงรุ่งอรุณแน่ 334 00:23:55,240 --> 00:23:57,270 และทุกอย่างที่หลวงพ่อได้อุทิศตนให้แก่พระเจ้า 335 00:23:57,340 --> 00:23:59,580 เขาจะทิ้งมันไปเหมือนผ้าขี้ริ้ว 336 00:23:59,640 --> 00:24:02,340 ไม่ใช่จากความมุ่งร้ายหรือความเกลียดชัง 337 00:24:02,410 --> 00:24:05,080 แต่มาจากความรัก 338 00:24:05,140 --> 00:24:08,110 จากความปรารถนาที่จะได้เห็นแอกและความอัปยศอดสู 339 00:24:08,180 --> 00:24:10,350 ถูกปลดมันออกไปจากบ่าของหลวงพ่อ 340 00:24:11,650 --> 00:24:14,020 ลูกคิดว่าพ่อช่างอัปยศอดสูงั้นหรือ 341 00:24:16,150 --> 00:24:18,250 สามีของข้าและตัวข้ามีความสุข 342 00:24:19,950 --> 00:24:21,990 ในกรุงลอนดอน ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข 343 00:24:22,050 --> 00:24:23,960 บ่อยครั้งนักมีสิ่งที่เป็นอันตรายอย่างยิ่ง 344 00:24:25,490 --> 00:24:28,560 บางครั้งคนอื่นไม่สามารถอดทนอดกลั้นได้ อย่างแท้จริง 345 00:24:31,360 --> 00:24:34,100 โทมัสได้เรียนรู้บทเรียนเหล่านั้นเป็นอย่างดี 346 00:24:37,300 --> 00:24:40,540 กัปตันฟลินท์เป็นสหายคนสนิทของโทมัส 347 00:24:41,640 --> 00:24:43,540 และหลังจากการตายของเขา เขาเล็งเห็นว่า 348 00:24:43,600 --> 00:24:47,210 จะต้องนำตัวข้ามายังที่นี่ เพื่อความปลอดภัยของตัวข้าเอง 349 00:24:47,280 --> 00:24:49,240 ฟลินท์พาลูกมาอยู่ที่นี่งั้นหรือ 350 00:24:50,550 --> 00:24:52,180 ลูกพูดถูก หลวงพ่อไม่เข้าใจเอาซะเลย 351 00:24:52,250 --> 00:24:55,450 ข้าแค่บอกหลวงพ่อว่า กัปตันฟลินท์เป็นผู้ช่วยชีวิตของข้าเอาไว้ 352 00:24:55,520 --> 00:24:58,660 ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีก ที่หลวงพ่อจำเป็นต้องเข้าใจหรอก 353 00:25:01,430 --> 00:25:03,790 เหตุไฉนหลวงพ่อถึงมาที่นี่ 354 00:25:05,800 --> 00:25:07,630 หลวงพ่อเป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยของลูก 355 00:25:07,700 --> 00:25:09,360 มันดึกมากแล้ว 356 00:25:09,440 --> 00:25:12,030 หลวงพ่อรู้ดีว่าลูกอยู่ตามลำพัง มันไม่เหมาะสม 357 00:25:15,770 --> 00:25:19,280 หลวงพ่อไม่ได้มาที่นี่เพราะว่าหลวงพ่อ ต้องการคุ้มครองลูกหรอก หลวงพ่อ 358 00:25:20,810 --> 00:25:23,280 หลวงพ่อมาที่นี่เพราะว่าหลวงพ่อต้องการสมสู่ลูก 359 00:26:26,070 --> 00:26:28,880 ข้าขอโทษ พวกเราต้องโหนตัวงั้นหรือ 360 00:26:29,970 --> 00:26:32,750 ผู้ชาย 4 คนโหนตัวลงไปด้านข้าง 361 00:26:32,810 --> 00:26:35,410 ขวาน เครื่องเจาะ เข้าจู่โจม 362 00:26:35,480 --> 00:26:38,420 โจมตีเข้าไปในเขตแดนของศัตรูอย่างรวดเร็ว โดยการโจมตีผ่านรู 363 00:26:38,480 --> 00:26:41,960 ทำให้การแตกกระเจิง ทำให้ไขว้เขว 364 00:26:42,020 --> 00:26:45,560 ในขณะที่พวกเราเคลื่อนย้ายไปยังบังเกอร์ ผ่านห้องเก็บสินค้าใต้ท้องเรือข้างล่าง 365 00:26:45,630 --> 00:26:46,890 ได้เห็นเอเวอรี่ลองทำมันมาแล้ว 366 00:26:46,960 --> 00:26:49,890 - แล้วมันใช้ได้ผลไหมเล่า - ข้าบอกว่ามันเป็นการลองทำดู 367 00:26:51,300 --> 00:26:53,760 ใครจะอาสาสมัคร 368 00:27:03,700 --> 00:27:06,070 แพกซ์ตัน 369 00:27:07,770 --> 00:27:09,670 บ็อบบี้ 370 00:27:11,870 --> 00:27:13,840 ดูลี่ 371 00:27:16,680 --> 00:27:18,010 โลแกน 372 00:27:23,820 --> 00:27:25,410 มีเรื่องอะไรข้องใจอะไรงั้นหรือ 373 00:27:25,490 --> 00:27:27,920 ถึงแม้ว่าพวกเราจะเจาะผ่านเข้าไปได้ 374 00:27:27,990 --> 00:27:30,360 พวกเราจะต้องโหนตัวลงไปในนั้น เหมือนเหยื่อในตะขอเบ็ดตกปลา 375 00:27:30,420 --> 00:27:32,390 มันเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ 376 00:27:32,460 --> 00:27:36,030 พวกเราไม่มีเวลามาโต้เถียงกัน คุณโลแกน 377 00:27:36,090 --> 00:27:38,390 ตอนนี้ข้าขอสั่งเจ้า 378 00:27:38,460 --> 00:27:41,760 และสิ่งที่มันเกิดขึ้น ตอนที่คำสั่งเหล่านั้นทำให้เราถูกฆ่าตายงั้นหรือ 379 00:27:41,820 --> 00:27:44,560 เจ้าจะส่งคนลงไปอีก 4 คนงั้นหรือ 380 00:27:44,630 --> 00:27:47,100 บิลลี่ บอกเขาสิว่าข้าพูดถูก 381 00:27:55,170 --> 00:27:56,600 คุณโลแกน... 382 00:27:58,640 --> 00:28:01,070 เห็นพ้องต้องกัน 383 00:28:01,140 --> 00:28:03,040 บิลลี่ บอกเขาสิว่าข้าพูดถูก 384 00:28:06,010 --> 00:28:07,250 กัปตัน... 385 00:28:07,320 --> 00:28:10,790 คุณโลแกนชี้ให้เห็นถึงประเด็นสำคัญอย่างมีเหตุผล 386 00:28:13,690 --> 00:28:17,120 ช่างโชคร้าย ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว 387 00:28:22,420 --> 00:28:24,230 มีใครมีประเด็น 388 00:28:24,300 --> 00:28:27,060 ที่พวกเขาอยากจะชี้ให้เห็นอีกไหม 389 00:28:27,140 --> 00:28:28,740 ในขณะที่พวกเราอยู่ในการประจัญบาน 390 00:28:28,800 --> 00:28:30,440 คำสั่งของกัปตันเรือคือกฎข้อบังคับ 391 00:28:30,510 --> 00:28:32,570 นั่นคือสิ่งที่พวกเราได้เซ็นชื่อในสัญญา 392 00:28:32,640 --> 00:28:34,870 นั่นคือสิ่งที่พวกเราเห็นพ้องต้องกัน 393 00:28:37,380 --> 00:28:39,950 บัดนี้คำสั่งได้ถูกสั่งออกไปแล้ว 394 00:28:40,020 --> 00:28:41,590 จำใส่หัวเอาไว้ซะ 395 00:28:51,030 --> 00:28:53,190 กัปตัน 396 00:29:10,520 --> 00:29:12,420 ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าข้าไม่เห็นมันก่อนหน้านี้ 397 00:29:12,480 --> 00:29:14,980 มันอยู่ตรงเบื้องหน้าพวกเรานี่เอง 398 00:29:15,050 --> 00:29:18,720 ปืนใหญ่เหล่านั้นไม่ใช่สิ่งเดียวเท่านั้นที่ไบรสัน ล็อคมันเอาไว้อยู่ข้างล่างกับเขาด้วย 399 00:29:22,260 --> 00:29:23,590 ทาส 38 คน 400 00:29:23,660 --> 00:29:27,160 เจ้าคิดว่าพวกเขาโบกธงนั่น เพื่อส่งสัญญาณให้กับพวกเรางั้นหรือ 401 00:29:27,230 --> 00:29:28,930 อ้อ มันไม่ได้อยู่ตรงนั้นเมื่อ 3 ชั่วโมงที่แล้ว 402 00:29:28,990 --> 00:29:31,400 แล้วถ้าหากไม่ใช่พวกเรา ข้าคงจะบอกเจ้าไม่ได้ ว่าพวกเขากำลังส่งสัญญาณให้ใคร 403 00:29:31,470 --> 00:29:33,430 7 8 ... 404 00:29:33,510 --> 00:29:35,740 9 คนถูกตีราคามากกว่า 100 ปอนด์ 405 00:29:35,810 --> 00:29:38,880 นั่นคือผู้ชายที่ร่างกายกำยำเเข็งแรง พร้อมที่จะต่อสู้กับไบรสันจากข้างล่าง 406 00:29:38,940 --> 00:29:41,410 ใช่ อ้อ เจ้าสันนิษฐานว่าผู้ชาย 9 คนเหล่านั้น 407 00:29:41,480 --> 00:29:43,650 เลือกที่จะลุกฮือขึ้นมาเพื่อจับอาวุธ และเข้าร่วมการต่อสู้ด้วย 408 00:29:43,720 --> 00:29:46,220 เป็นไปได้ที่พวกเขาอาจจะไม่รู้ตัว หรือว่าไม่ทันได้ใส่ใจเลย 409 00:29:46,280 --> 00:29:47,950 ว่าถูกเเจ้งสถานการณ์ในปัจจุบันของพวกเขา 410 00:29:48,020 --> 00:29:50,290 การสันนิษฐานของข้านั้น ไม่ได้มีแค่ผู้ชาย 9 คนบนโลกใบนี้ 411 00:29:50,360 --> 00:29:52,760 ใครที่จะไม่รีบฉกฉวยโอกาสเอาไว้ เพื่อการต่อสู้เล็กๆ 412 00:29:52,830 --> 00:29:56,160 อะไร เจ้ามีความคิดที่ดีกว่านี้หรือ 413 00:29:57,960 --> 00:30:00,590 อ้อ เจ้าคิดไหมว่าพวกเราจะทำให้พวกเขา หลุดออกจากโซ่ตรวนของพวกเขาได้อย่างไร 414 00:30:10,170 --> 00:30:12,380 เจ้าจะไม่มีวันได้เจอหน้าพวกเขาอีก 415 00:30:12,450 --> 00:30:14,650 อะไรหรือ 416 00:30:16,150 --> 00:30:18,550 บุคคลนี้ที่เจ้ายอมสละชีวิตของเจ้า เพื่อปกป้อง 417 00:30:18,620 --> 00:30:21,590 สละชีวิตของพวกเราเพื่อปกป้อง... 418 00:30:23,360 --> 00:30:26,160 ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครก็ตาม เจ้าจะไม่มีวันได้เจอหน้าพวกเขาอีก 419 00:30:26,230 --> 00:30:29,000 เจ้าคงจะต้องรักพวกเขาอย่างมาก 420 00:30:29,060 --> 00:30:31,030 แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าคิดเรื่องนี้ อย่างทะลุปรุโปร่ง 421 00:30:31,100 --> 00:30:32,830 เจ้าไม่รู้จักคนอย่างข้าดีหรอก 422 00:30:32,900 --> 00:30:35,600 และข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ 423 00:30:35,670 --> 00:30:38,140 ข้ารู้ว่าหากพวกเราถูกส่ง ไปถึงจุดหมายปลายทางของเรา 424 00:30:38,210 --> 00:30:40,240 พวกเราอาจจะไม่มีวันได้มีโอกาสอื่นเช่นนี้อีก 425 00:30:40,310 --> 00:30:42,040 ไม่มีทางหรอก 426 00:30:43,880 --> 00:30:47,210 เจ้าและข้า เราทั้งคู่ถูกควบคุมตัวอยู่ในนี้ 427 00:30:47,280 --> 00:30:49,890 แต่พวกเราไม่ได้อยู่ในสถานที่เดียวกัน 428 00:30:51,990 --> 00:30:54,450 กี่ครั้งที่เจ้าจะต้องหลงเฝ้าบอกตัวเอง 429 00:30:54,530 --> 00:30:56,820 ว่าเจ้าเป็นคนพิเศษถึงขนาดนั้นหรือ 430 00:30:56,890 --> 00:31:00,800 หลงตัวเองคิดว่าเจ้านายของเจ้า คิดว่าเจ้ามีความแตกต่างจากทาสที่เหลืองั้นหรือ 431 00:31:02,090 --> 00:31:03,730 เจ้าอาจจะพูดถูก 432 00:31:03,800 --> 00:31:06,240 แต่ข้ารู้จักผู้ชายเหล่านั้นที่อยู่ข้างบน ดีกว่าเจ้าเยอะเลย 433 00:31:06,300 --> 00:31:08,870 และเมื่อไหร่ที่พวกเขาจับเจ้าล่ามโซ่ตรวนเหล่านี้ 434 00:31:08,940 --> 00:31:11,540 พวกเขาไม่ได้มีเจตนาที่จะปล่อยเจ้าไปหรอกนะ 435 00:31:14,380 --> 00:31:16,050 เจ้ามีโอกาสที่จะได้กลับบ้านอีกครั้ง 436 00:31:16,110 --> 00:31:17,840 ถึงอย่างนั้นเจ้ายังเอาแต่นั่งอยู่ตรงนั้นเฉยๆ 437 00:31:19,610 --> 00:31:21,320 เจ้าอาจจะพูดถูก 438 00:31:22,810 --> 00:31:25,220 เจ้าและข้ามันไม่เหมือนกันนี่ 439 00:32:03,730 --> 00:32:06,260 แม่งข้างล่างนี้มันเกิดอะไรขึ้นหรือ 440 00:32:19,750 --> 00:32:22,310 นายท่าน 441 00:32:22,390 --> 00:32:23,950 ฝีมืออีนังผู้นี้ 442 00:33:25,310 --> 00:33:27,670 ยก 443 00:33:27,740 --> 00:33:30,710 - พร้อมกัน พ่อหนุ่มน้อยและ... - ยก 444 00:33:31,780 --> 00:33:34,210 เจ้าคิดว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่หรือ 445 00:33:45,760 --> 00:33:46,890 มาเร็ว 446 00:33:52,370 --> 00:33:55,110 - ยก - อีก 447 00:33:56,940 --> 00:33:59,080 ยก 448 00:34:08,060 --> 00:34:09,890 ออกแรงให้หนักกว่านี้ ไอ้หนู 449 00:34:22,670 --> 00:34:25,540 ไปตรวจดูพวกทาส คุณฮาเยส มีบางอย่างที่ผิดปกติ 450 00:36:14,810 --> 00:36:18,340 ประทานโทษ คุณฮามุนด์ใช่ไหม 451 00:36:18,420 --> 00:36:19,880 แม่งเจ้าเป็นใครหรือ 452 00:36:19,950 --> 00:36:22,690 ข้าชื่อจอห์น ซิลเวอร์ 453 00:36:22,760 --> 00:36:24,660 และข้ามีข้อเสนอให้แก่เจ้า 454 00:36:24,730 --> 00:36:26,560 ข้าได้ยินข่าวมาว่าลูกเรือของเจ้า ได้เป็นอิสระในการออกไล่ล่าอีกครั้ง 455 00:36:26,630 --> 00:36:28,390 และข้าเข้าใจว่าคุณแรคแฮม ไม่ใช่คนโปรดอีกต่อไปแล้ว 456 00:36:28,460 --> 00:36:30,030 ตอนนี้เจ้าคือชายผู้ที่เหล่าลูกเรือจะต้องพึ่งพาอาศัย 457 00:36:32,700 --> 00:36:35,100 ดูเหมือนว่าเส้นทางของเรามีความสำคัญ ที่ได้รู้จักกันในช่วงเวลาเช่นนี้ 458 00:36:35,160 --> 00:36:38,040 ข้ามีของบางอย่างที่จะขายให้ และเจ้าจำเป็นต้องใช้มันอย่างยิ่ง 459 00:36:38,100 --> 00:36:40,400 แม่งไปตายให้ไกลๆตีน 460 00:36:43,370 --> 00:36:45,940 ข้าคือหุ้นส่วนของอีตัว 461 00:36:46,010 --> 00:36:48,140 คนที่ขโมยหน้ากระดาษแผ่นนั้นไปจากฟลินท์ 462 00:36:48,210 --> 00:36:50,650 และจากนั้นได้พยายามที่จะขายมันให้แก่เจ้า 463 00:36:50,710 --> 00:36:53,150 เจ้าคือไอ้หน้าใหม่ผู้นั้นนี่เอง 464 00:36:53,220 --> 00:36:55,580 - พ่อครัวที่พวกเขารับเป็นลูกเรือ - ผู้นั้นคือข้าเอง 465 00:36:55,650 --> 00:36:56,950 แต่บางทีคงจะไม่นานนักหรอก 466 00:36:57,010 --> 00:36:59,250 นี่คือสิ่งที่ข้าคิดว่าเจ้าและข้า สามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ 467 00:37:01,360 --> 00:37:05,160 ในคืนนั้นมีความตั้งใจที่จะทำการยื่นหมูยื่นแมวกัน ที่ซากเรือแตก 468 00:37:05,230 --> 00:37:07,330 ข้าได้สูญเสียหมายกำหนดการให้กัปตันฟลินท์ 469 00:37:07,400 --> 00:37:10,090 แต่ข้าได้หลบหนีพร้อมซุกซ่อนมันอย่างไม่บุบสลาย 470 00:37:10,170 --> 00:37:11,990 และไม่เปิดเผยชื่อของข้า 471 00:37:12,060 --> 00:37:13,630 นับตั้งแต่นั้นมาข้ายังได้เป็นลูกเรืออยู่ 472 00:37:13,700 --> 00:37:16,500 แต่ตอนนี้ข้าเชื่อว่าข้าถูกทดสอบโชคชะตา มานานมากพอแล้ว 473 00:37:16,570 --> 00:37:18,470 ฟลินท์ตายไป ข้ายังมีชีวิตอยู่ 474 00:37:18,540 --> 00:37:20,470 ความตั้งใจของข้า...เพื่อขายหน้ากระดาษอีกครั้ง 475 00:37:20,540 --> 00:37:23,070 และหนีออกไปจากนัสเซา พร้อมบางอย่างที่มันแสดงให้ 476 00:37:23,140 --> 00:37:25,680 เล็งเห็นในฐานะตามหลักทฤษฎี ว่าพวกเราได้ทำข้อตกลงกันเรียบร้อยแล้ว 477 00:37:25,750 --> 00:37:28,320 ข้าคิดว่าลูกเรือของเจ้าสอดคล้อง กับหลักตรรกวิทยาเป็นจุดเริ่มต้นซะอีก 478 00:37:29,690 --> 00:37:31,690 แม่งเจ้าพูดถึงเรื่องอะไร 479 00:37:31,750 --> 00:37:33,760 เจ้าเพิ่งจะพูดไปหยกๆ ว่าฟลินท์ได้หมายกำหนดการไปแล้ว 480 00:37:33,820 --> 00:37:36,720 เขามีหน้ากระดาษหมายกำหนดการ ที่เขียนขึ้นมาใหม่ 481 00:37:36,790 --> 00:37:38,890 แต่ข้าเป็นผู้ที่เห็นหน้ากระดาษเต็ม 2 ตา 482 00:37:38,960 --> 00:37:41,560 ข้าคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดี ที่ข้าสามารถจำมันได้มากที่สุด 483 00:37:41,630 --> 00:37:43,200 ด้วยราคาที่เหมาะสม 484 00:37:43,260 --> 00:37:45,830 แม่งเจ้าวิกลจริตงั้นหรือ 485 00:37:45,900 --> 00:37:47,730 อะไรที่จะยับยั้งข้าจากการฆ่าเจ้าได้งั้นหรือ 486 00:37:47,800 --> 00:37:49,570 ที่เป็นต้นเหตุทำให้พวกเราฉิบหายบรรลัยเช่นนี้ 487 00:37:49,640 --> 00:37:51,240 เดี๋ยวก่อน 488 00:37:51,300 --> 00:37:53,940 ข้ามีความยินดีที่จะลดราคาที่มันสูงลิบลิ่ว ต่อข้อตกลงเดิมของพวกเรา 489 00:37:54,000 --> 00:37:58,110 แม่งพวกเราไม่มีเบี้ยเหลืออีกแล้ว เจ้าไอ้ขี้โกหก 490 00:37:58,180 --> 00:38:01,350 แรคแฮมทำมันสูญหายไปตอนที่ตามไล่ล่าเจ้า 491 00:38:02,750 --> 00:38:05,450 ข้ามองไม่ออกว่าเรื่องนั้นมันจะเป็นไปได้อย่างไร 492 00:38:13,490 --> 00:38:16,700 คุณฮามุนด์มีอะไรให้ข้าช่วยเจ้าหรือ 493 00:38:16,770 --> 00:38:20,330 เจ้าบอกพวกเราว่าเจ้าทำไข่มุกของเราหายไป ในซากเรือแตก 494 00:38:20,410 --> 00:38:23,670 มูลค่า 5,000 เปโซส์ นั่นถูกต้องไหม 495 00:38:23,740 --> 00:38:25,340 ใช่ 496 00:38:25,410 --> 00:38:28,940 เพราะว่าตอนนี้ข้าได้รับการบอกเล่าว่า ไข่มุกครึ่งหนึ่งของเรา 497 00:38:29,010 --> 00:38:30,870 มันถูกเอาไปให้อีตัวล่วงหน้า 498 00:38:30,950 --> 00:38:33,750 ก่อนที่เจ้าจะออกไปยังซากเรือแตก 499 00:38:39,050 --> 00:38:43,590 ซึ่งมันหมายความว่าไข่มุกครึ่งหนึ่งนั้น มันไม่เคยถูกนำไปยังที่ซากเรือแตกเลย 500 00:38:46,660 --> 00:38:50,170 พวกมันอยู่กับอีตัวตอนที่อีนังสารเลวของเจ้า ลากนางเข้ามาอยู่ด้วย 501 00:38:51,970 --> 00:38:54,770 ทิ้งให้พวกเราเกิดข้อสงสัยขึ้นมา 502 00:38:54,840 --> 00:38:56,840 ตอนนี้แม่งพวกมันอยู่ที่ไหน 503 00:38:59,440 --> 00:39:01,610 ข้าไม่รู้ว่าเจ้าได้รับข้อมูลของเจ้านี้ มาจากที่ไหน 504 00:39:01,680 --> 00:39:03,310 แต่ข้ารับประกันกับเจ้าได้เลย มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด 505 00:39:03,380 --> 00:39:05,640 นางเป็นคนโยนอีตัวเข้าไปในเต็นท์ 506 00:39:05,720 --> 00:39:07,880 นานโขก่อนที่พวกเราจะเข้าไปถึงตัวนาง 507 00:39:07,950 --> 00:39:10,150 ใช่ แต่อีตัวไม่มีไข่มุก 508 00:39:10,220 --> 00:39:13,730 ทั้งข้าและคุณนายโบนนี่ไม่กล้าทำเรื่องโง่ๆ ขโมยมันไปจากพวกเจ้าหรอกนะ 509 00:39:13,790 --> 00:39:16,400 และถึงแม้ข้าจะทำเช่นนั้น ข้าไม่มีวันโง่เขลาถึงขนาดนั้นอย่างแน่นอน 510 00:39:16,470 --> 00:39:18,270 เชื่อใจอีตัวถึงขนาดเอาไข่มุกให้ล่วงหน้าตามเงื่อนไข 511 00:39:18,330 --> 00:39:20,670 ใครบางคนมันจะต้องโกหกเจ้าแน่ 512 00:39:20,740 --> 00:39:23,740 หากเจ้าบอกข้าว่ามันเป็นใคร ข้าอาจจะช่วยเจ้าคิดหาสาเหตุได้ 513 00:39:25,740 --> 00:39:28,640 ข้าคงจะต้องบอกเจ้า เเจ็ค... 514 00:39:28,710 --> 00:39:31,610 แต่ข้ามองไม่ออกว่ามันสำคัญตรงไหน 515 00:39:31,680 --> 00:39:34,450 เมื่อกี้นี้พวกเราได้เจอไข่มุกเหล่านี้ 516 00:39:34,520 --> 00:39:37,480 มันอยู่ในเต็นท์ของเจ้า 517 00:39:39,720 --> 00:39:42,660 ตอนนี้มองดูสีหน้าเจ้าสิ 518 00:39:44,160 --> 00:39:46,660 แม่งไข่มุกที่เหลือมันอยู่ไหน 519 00:39:47,730 --> 00:39:50,130 ฝังมันเอาไว้ 520 00:39:50,190 --> 00:39:51,830 ที่ซากเรือแตก 521 00:39:53,630 --> 00:39:56,030 ยอดรัก 522 00:39:56,110 --> 00:39:58,370 ข้าผิดหวังในตัวเจ้าเหลือเกิน 523 00:40:18,760 --> 00:40:21,130 ข้าเชื่อว่าข้าได้รับสิทธิให้ดื่มเหล้านี้ได้ 524 00:40:26,830 --> 00:40:29,500 ข้าได้จัดเตรียมห้องนอนให้แก่เจ้าแล้ว 525 00:40:29,570 --> 00:40:31,640 ข้าไม่คิดว่าข้าจะข่มตานอนมันหลับลงได้หรอก 526 00:40:31,700 --> 00:40:34,740 จนกว่าเรื่องนี้มันจะจบลง ขอบคุณเจ้าอย่างมาก 527 00:40:34,800 --> 00:40:37,170 คิดว่าข้าขอนั่งรอฟังข่าวอยู่ตรงนี้ดีกว่า หากเจ้าไม่ถือสาอะไร 528 00:40:44,320 --> 00:40:46,180 - ชักขึ้น - ดึง 529 00:40:46,250 --> 00:40:48,920 เร็วๆเข้า อย่างนั้นแหล่ะ 530 00:40:48,990 --> 00:40:51,450 ชัก 531 00:40:51,520 --> 00:40:53,490 เอาเถอะ พ่อหนุ่มน้อย ส่งมาถึงแล้ว 532 00:40:53,550 --> 00:40:55,120 ส่งมาถึงแล้ว 533 00:40:55,190 --> 00:40:56,630 โอเค อย่างนั้นแหล่ะดี 534 00:41:03,070 --> 00:41:06,000 ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบเจ้าอยู่ข้างล่าง ในห้องเก็บสินค้าในเรือ 535 00:41:07,430 --> 00:41:10,640 ไม่หลังจากที่เจ้าทรยศคุณนายกูทรี ในนามของพ่อนาง 536 00:41:13,470 --> 00:41:17,510 ข้อตกลงของเราข้ามีเหตุผลที่อยู่เบื้องหลัง เพื่อปกป้องเอเลเนอร์จากเจ้า 537 00:41:19,610 --> 00:41:22,680 เจ้าคิดว่าสิ่งที่นางและข้าหวังจะประสบผลสำเร็จ 538 00:41:22,750 --> 00:41:25,290 เพื่อนัสเซามันคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ 539 00:41:25,360 --> 00:41:27,160 ข้าจะหลอกให้นางผิดหวังงั้นหรือ 540 00:41:33,490 --> 00:41:36,490 ข้าสูญเสียลูกเรือไป 6 คนในการไล่ล่าเรือลำนี้ 541 00:41:36,560 --> 00:41:39,340 เกือบจะต้องเผชิญหน้ากับก่อการกบฏ ทุกแห่งหนอีกครั้ง 542 00:41:41,170 --> 00:41:43,640 หากข้ามีความรู้สึกเช่นนั้น ข้าคงจะโยนเจ้าให้กับลูกเรือของข้า 543 00:41:43,710 --> 00:41:46,330 ช่วยระบายความเครียดให้ข้าแล้ว 544 00:41:48,370 --> 00:41:49,710 แต่ข้าจะไม่ทำอย่างนั้นหรอก 545 00:41:53,170 --> 00:41:55,110 ข้าอยากให้เจ้าได้พิสูจน์ว่าเจ้าคิดผิดไปมากกว่า 546 00:42:17,940 --> 00:42:19,340 บิลลี่ 547 00:42:21,840 --> 00:42:23,380 ลำเลียงปืนลงไปยังห้องเก็บสินค้าเรือข้างล่าง 548 00:42:23,450 --> 00:42:25,940 - ไปช่วยงานที่กราบขวาเรือ - แน่นอน 549 00:42:26,020 --> 00:42:27,980 ใช่ บิลลี่ 550 00:42:32,320 --> 00:42:35,290 มีอะไร กลัวว่าข้าจะปากโป้งงั้นหรือ 551 00:42:38,630 --> 00:42:40,930 ได้โปรดเถอะ ไอ้หนู ข้าอยู่ฝ่ายเจ้า 552 00:42:41,000 --> 00:42:42,960 เจ้าจำเป็นต้องเชื่อเรื่องนั้น 553 00:42:43,040 --> 00:42:45,870 ถ้าเช่นนั้นจะต้องมีคำตอบบางอย่าง 554 00:42:51,240 --> 00:42:53,580 เร็วๆเข้า 555 00:42:53,640 --> 00:42:56,850 - ชัก - ชักมันขึ้น 556 00:42:56,910 --> 00:42:59,580 อย่างนั้นแหล่ะ ช้าก่อน 557 00:43:03,350 --> 00:43:04,610 ช่วยกันทำงาน สหาย 558 00:43:04,690 --> 00:43:06,420 ที่นี่เป็นที่ซุกซ่อนดินปืนอย่างเฟอร์เฟค 559 00:43:22,430 --> 00:43:24,630 เจ้าไม่เป็นอะไรนะ 560 00:43:29,240 --> 00:43:30,840 เรือลำนั้นมันเห็นพวกเราแล้ว 561 00:43:30,900 --> 00:43:33,300 เรือเดอะสการ์บอรอฟจะต้องเห็นพวกเราแน่ 562 00:43:35,610 --> 00:43:37,710 ยังมีปืนใหญ่อานุภาพร้ายแรงในห้องเก็บสินค้าเรือ 563 00:43:37,770 --> 00:43:39,710 อย่างน้อยมีอีก 3 หรือ 4 กระบอก 564 00:43:39,780 --> 00:43:41,750 ไม่มีเวลาให้ชักช้าอืดอาดแล้ว 565 00:43:41,820 --> 00:43:44,250 ปืนใหญ่ที่พวกเราลำเลียงขึ้นเรือ มีจำนวนพอเพียงแล้ว 566 00:43:44,320 --> 00:43:47,120 ปลดเชือกเรือของเรา เราจะต้องรีบออกไปจากที่นี่ 567 00:44:01,080 --> 00:44:02,770 เร็วๆเข้า 568 00:44:16,960 --> 00:44:18,890 ไอ้นั่นมันคือห่าเหวอะไร 569 00:44:20,320 --> 00:44:22,600 มันคือใบเรือที่ขึงค้ำเสากระโดงขวาง ของเรือเดอะแอนโครมาคี 570 00:44:22,660 --> 00:44:24,530 มันคงจะต้องถูกแรงระเบิดจนคลายปม ในระหว่างช่วงที่เกิดเหตุระเบิดขึ้น 571 00:44:24,600 --> 00:44:27,270 นั่นมัน 2 นอต หรือมากกว่านี้มันจะลากเรือพวกเราจม 572 00:44:47,260 --> 00:44:50,820 ก่อนหน้านั้น... 573 00:44:50,900 --> 00:44:53,230 ตอนที่เจ้าและคุณเกตส์พูดคุยกัน 574 00:44:53,300 --> 00:44:55,340 เจ้าเอ่ยถึงจดหมาย 575 00:44:58,000 --> 00:44:59,570 ในจดหมายมันเขียนถึงเรื่องอะไร บิลลี่ 576 00:45:09,990 --> 00:45:12,080 บิลลี่ 577 00:45:12,160 --> 00:45:13,990 ในจดหมายมันเขียนอะไร 578 00:45:17,290 --> 00:45:20,600 ข้าคิดว่าเจ้ารู้ดีว่าในจดหมายมันเขียนถึงเรื่องอะไร 579 00:45:25,700 --> 00:45:27,230 โอ้ แม่งเอ้ย 580 00:45:33,880 --> 00:45:36,310 เลี้ยวหางเสือไปยังกราบขวาเรืออย่างเต็มกำลัง นำพวกเราออกไปทางนั้น 581 00:45:41,910 --> 00:45:44,150 มีคนตกเรือ 582 00:45:44,220 --> 00:45:47,790 มีคนตกเรือ 583 00:45:49,500 --> 00:45:52,260 บิลลี่ เขาตกลงไปในทะเล 584 00:45:54,060 --> 00:45:56,430 - บิลลี่ - บิลลี่ 585 00:45:56,500 --> 00:45:58,470 พบวี่แววใดๆของเขาไหม 586 00:46:07,340 --> 00:46:09,150 พวกเราเลี้ยวเรือกลับไปไม่ได้ 587 00:46:13,920 --> 00:46:16,220 เรือลำนั้นมันจะต้องฉีกพวกเราออกเป็นชิ้นๆแน่ 588 00:46:44,380 --> 00:46:45,810 ข้าสันนิษฐานมีการดักซุ่มโจมตี 589 00:46:45,890 --> 00:46:49,450 ข้างนอกนั่นมันไม่มีอะไรเลย นอกจากผู้ชายพร้อมปืนสั้นและดาบ 590 00:46:49,510 --> 00:46:52,550 ข้าคิดว่าไข่มุกเหล่านั้นอยู่ดีๆมันจะแค่ปรากฏขึ้น อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยไม่ได้หรอก 591 00:46:52,620 --> 00:46:54,290 เจ้าวางแผนการลับนี้กับใครหรือ 592 00:46:54,360 --> 00:46:56,060 อีนังร่าน 593 00:46:57,800 --> 00:47:00,100 ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งข้าไม่เซอร์ไพรส์หรอก 594 00:47:02,240 --> 00:47:04,130 สหายที่น่านับถือ สเลด เท่าที่ข้ารู้ 595 00:47:04,210 --> 00:47:06,170 ไม่เคยยกไม้ยกมือตบตีอีตัวเลย 596 00:47:06,240 --> 00:47:08,480 ปัจจัยสำคัญที่ข้าหวังว่าเจ้าจะพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ก่อนที่เจ้าตัดสินใจว่าเขา 597 00:47:08,540 --> 00:47:11,220 และผู้ชายอีก 6 คนที่ยืนหยัดเคียงบ่าเคียงไหล่ ฝ่ายกัปตันเรือของเราในยามที่เขาตกต่ำ 598 00:47:11,280 --> 00:47:13,250 บรรดาผู้ชายที่เขานับถือเหมือนพี่น้อง 599 00:47:13,320 --> 00:47:16,450 เป็นไอ้โง่เซอะซะเข้าระงับความเสียหาย ต่อการกระทำผิดอย่างใหญ่หลวงของเจ้านี้ 600 00:47:17,690 --> 00:47:19,490 ให้ตายสิ แอนน์ 601 00:47:19,550 --> 00:47:21,790 ข้าไม่สมควรที่จะพูดแสดงความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือ 602 00:47:23,690 --> 00:47:25,820 เจ้าได้พูดตามใจเจ้าแล้ว 603 00:47:25,900 --> 00:47:28,030 ทีนี้ตาข้าพูดบ้าง 604 00:47:46,080 --> 00:47:48,220 ทางนี้ 605 00:48:15,570 --> 00:48:17,910 เจ้ารู้นะ ครั้งแรกที่ข้าได้รู้จักเจ้า 606 00:48:17,980 --> 00:48:20,610 ข้าจำแนกเจ้าเป็นประเภทเหยื่อที่ไม่มีทางสู้ 607 00:48:22,240 --> 00:48:24,510 แต่ตอนนี้ ระหว่างเจ้าและฟลินท์ 608 00:48:24,580 --> 00:48:26,850 ข้าชักไม่แน่ใจซะแล้ว ว่าใครที่ยิ่งน่ากลัวกว่ากัน 609 00:48:32,100 --> 00:48:34,030 ข้าเห็นเจ้าในตอนหัวค่ำ 610 00:48:34,090 --> 00:48:36,290 หลังจากที่เจ้าประกาศยกเลิกการสั่งห้าม 611 00:48:39,900 --> 00:48:43,270 เจ้าโมโห 612 00:48:44,410 --> 00:48:46,540 มันไม่ใช่แค่เรื่องแม็กซ์เท่านั้น 613 00:48:49,210 --> 00:48:51,350 ผู้ชายเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกนั่น 614 00:48:51,420 --> 00:48:53,350 พวกเขาทำให้เจ้าต้องฝืนใจยอมรับว่าเจ้าทำผิดไป 615 00:48:54,490 --> 00:48:55,690 พวกเขาทำให้เจ้ารู้สึกว่าอ่อนแอ 616 00:48:59,890 --> 00:49:02,320 ข้าคิดว่าเจ้ารู้สึกถูกบีบบังคับ 617 00:49:02,390 --> 00:49:05,120 เพื่อปล่อยให้ทุกคนบนเกาะนี้รู้ว่า 618 00:49:05,190 --> 00:49:08,330 ในสถานที่แห่งนี้ 619 00:49:08,400 --> 00:49:12,030 แม่งไม่มีใครกล้าลองดีกับเจ้า และรอดพ้นจากมันไปได้ 620 00:50:11,430 --> 00:50:13,320 ขอบคุณ 621 00:50:13,400 --> 00:50:15,630 ต่อสิ่งที่เจ้าทำเพื่อข้า 622 00:50:22,210 --> 00:50:24,540 ข้าไม่ได้ทำเพื่อเจ้าหรอกนะ 623 00:51:09,020 --> 00:51:11,550 โอลด์ จิม คาร์เวอร์ 624 00:51:20,060 --> 00:51:22,600 เซบาสเตียน เฟล็กซ์ 625 00:51:32,740 --> 00:51:35,710 วิลเลี่ยม โบนส์ แมนเดอร์เลย์ 626 00:51:37,150 --> 00:51:38,350 จงเจริญ 627 00:52:15,360 --> 00:52:17,130 ข้าหวังว่าเจ้าคงจะสาแก่ใจเจ้า 628 00:52:20,320 --> 00:52:22,660 ข้ารู้ เราจะพูดถึงเรื่องนี้อีกไม่ได้ ข้าสันนิษฐานเช่นนั้น 629 00:52:24,400 --> 00:52:27,030 อ้อ ก่อนที่เราจะปกปิดเรื่องนี้เอาไว้ และฝังความลับเอาไว้ 630 00:52:27,100 --> 00:52:28,640 มีหนึ่งคำถามสุดท้ายหากเจ้าจะตอบ 631 00:52:28,700 --> 00:52:30,500 แค่เพื่อทำให้สุขใจต่อความอยากรู้ของข้า 632 00:52:33,910 --> 00:52:36,310 ตอนที่เจ้าและคุณนายกูทรี กำลังรวมหัวกันวางแผนการลับทำรัฐประหารเล็กๆนี้ 633 00:52:36,370 --> 00:52:39,040 ตอนที่นางถามเจ้า "อ้อ แม่งเอ้ย แอนน์" 634 00:52:39,110 --> 00:52:41,480 "อะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่าตาแก่เเจ็ค พลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วยกับแผนการนี้ของเรา" 635 00:52:41,550 --> 00:52:42,950 "และไม่สารภาพความจริงต่อลูกเรือของเขา" 636 00:52:43,010 --> 00:52:45,680 "ในฐานะที่เขาจะต้องรู้สึก ว่ามันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำอย่างแน่นอน" 637 00:52:45,740 --> 00:52:48,580 เจ้าพูดไปว่าอย่างไร 638 00:52:48,650 --> 00:52:51,690 ข้าบอกนางว่าหากจะต้องเลือก ระหว่างพวกเขาและข้า... 639 00:52:53,520 --> 00:52:54,950 เจ้าคงจะต้องเลือกข้า 640 00:52:56,760 --> 00:52:58,500 นั่นแม่งโครตจับใจเหลือเกิน 641 00:53:01,790 --> 00:53:03,200 แล้วกัปตันเล่า 642 00:53:03,270 --> 00:53:05,460 พวกเจ้า 2 คนได้คิดหาทางออก ว่าจะรับมือกับเขาอย่างไร 643 00:53:05,540 --> 00:53:07,470 เมื่อไหร่ที่เขากลับมา และรู้เรื่องทั้งหมดนี้เข้างั้นหรือ 644 00:53:09,440 --> 00:53:12,240 เจ้าไม่รู้ว่าเขาจากไปไหน ใช่ไหมเล่า 645 00:53:16,610 --> 00:53:18,280 เขาจะไม่กลับมาแล้ว 646 00:53:19,305 --> 00:54:19,263