"Kowloon Generic Romance" Episode #1.11

1 00:00:06,000 --> 00:00:12,074 Watch Online Movies and Series for FREE www.osdb.link/lm 2 00:00:14,723 --> 00:00:18,226 บางทีเงื่อนไขในการมองเห็นเกาลูนน่าจะเป็น 3 00:00:18,309 --> 00:00:19,394 “ความใคร่ผูกพัน” 4 00:00:20,603 --> 00:00:25,942 แต่จากที่ดูหยางหมิงจังแล้วคงบอกว่า เป็นแค่ความใคร่ผูกพันต่อเฉยๆ ไม่ได้สินะ 5 00:00:26,443 --> 00:00:31,614 เท่าที่เรารู้ คนที่มองเห็นเจเนริคเกาลูน 6 00:00:32,323 --> 00:00:33,324 มีอยู่สี่คน 7 00:00:34,325 --> 00:00:38,413 ชีวิตในเกาลูนสำหรับมิยูกิแล้ว ถือเป็นอดีตที่ไม่ดีเท่าไหร่ 8 00:00:38,496 --> 00:00:42,250 ก็นะ ถึงเจ้าตัวจะไม่ยอมรับโดยดีก็เถอะ 9 00:00:42,834 --> 00:00:44,919 เราเองก็ชอบอยู่หรอก 10 00:00:45,003 --> 00:00:46,963 แต่ก็ชอบเวลาที่เป็นอยู่ตอนนี้ด้วย 11 00:00:47,046 --> 00:00:49,132 เลยไม่มีความผูกผันเป็นพิเศษ 12 00:00:49,841 --> 00:00:51,384 คุโด้ ฮาจิเมะ 13 00:00:51,468 --> 00:00:54,596 ลาออกจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมื่อสามปีก่อน 14 00:00:54,679 --> 00:00:57,515 ไม่มีบันทึกว่ากลับญี่ปุ่นไปด้วย 15 00:00:57,599 --> 00:01:01,895 ก็ไม่แปลกอะไรถ้าหมอนี่ จะยึดติดกับอดีตตอนที่คู่หมั้นยังมีชีวิตอยู่ 16 00:01:02,979 --> 00:01:08,401 คนที่มีความผูกพันต่อเกาลูนในอดีต ถึงจะมองเห็นเจเนริคเกาลูนได้ 17 00:01:08,485 --> 00:01:10,737 ถ้าอย่างนั้นเสี่ยวเฮยก็ตรงจุดเลย 18 00:01:15,784 --> 00:01:17,744 ขอไปข้างนอกหน่อยนะ 19 00:01:18,578 --> 00:01:20,663 เรื่องเจเนริคเกาลูนงั้นเหรอ 20 00:01:21,998 --> 00:01:25,293 เอ่อ… อ่า ไปก่อนนะ 21 00:01:32,133 --> 00:01:34,803 เอ๊ะ จะไปเป็นลูกบุญธรรม ของตระกูลเฮบินุมะเหรอ 22 00:01:35,386 --> 00:01:38,556 อะไรของนายเนี่ย ก็ว่าอยู่ช่วงนี้ชอบแอบทำอะไรบางอย่าง 23 00:01:38,640 --> 00:01:42,310 ขอโทษที่เพิ่งมาบอกก็แล้วกัน 24 00:01:46,064 --> 00:01:47,315 เฮ้ย 25 00:01:47,899 --> 00:01:49,609 นั่นของจริงเหรอ 26 00:01:49,692 --> 00:01:52,320 เขาบอกว่าให้สัก เพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ความไว้ใจน่ะ 27 00:01:53,113 --> 00:01:54,405 ดูนี่ด้วยสิ 28 00:01:57,617 --> 00:02:00,245 ตัดต่อหน้าผู้ชายคนนั้นเลยนะ 29 00:02:00,328 --> 00:02:01,830 ยอดไปเลยใช่ไหม 30 00:02:01,913 --> 00:02:04,290 อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ 31 00:02:04,374 --> 00:02:07,335 เพราะหมอนั่นบอกจะรักษาแม่ให้ถึงได้ยอมน่ะ 32 00:02:07,919 --> 00:02:09,671 ของแค่นี้ไม่ตายหรอก 33 00:02:11,673 --> 00:02:14,926 กตัญญูจนซึ้งจะตายอยู่แล้ว 34 00:02:15,677 --> 00:02:19,347 งั้นการเตรียมใจแบบนั้น ฉันเอาด้วยก็แล้วกัน 35 00:02:21,266 --> 00:02:25,353 ไอ้เราก็รักเพื่อน จนน้ำตาจะไหลพรากเลยใช่ไหมล่ะ 36 00:02:29,983 --> 00:02:31,359 แม่ 37 00:02:32,193 --> 00:02:33,403 ทำไมกันล่ะ 38 00:02:34,445 --> 00:02:39,534 ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ละก็ รู้งี้มาอยู่เคียงข้างกับแม่ยังจะดีกว่า 39 00:02:40,368 --> 00:02:43,580 ไอ้เจ้าหมอนั่น อภัยให้ไม่ได้ 40 00:02:43,663 --> 00:02:46,875 จะต้องแก้แค้นให้ได้แน่นอน 41 00:02:46,958 --> 00:02:50,753 ยูหลง นายเองก็มาช่วยฉันด้วย 42 00:02:51,254 --> 00:02:52,171 อืม 43 00:02:54,507 --> 00:02:57,176 รอบแรกอยู่ในเปลวเพลิงแห่งความแค้น 44 00:02:57,969 --> 00:03:00,763 {\an8}รอบสองอยู่ในบ้านเกิดที่ไม่มีตัวตน 45 00:03:01,764 --> 00:03:06,519 {\an8}ก่อนที่นายจะโดนกลืนเข้าไปมากกว่านี้ ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่าง 46 00:03:08,563 --> 00:03:10,648 มันถูกแล้วใช่ไหม 47 00:03:13,401 --> 00:03:15,820 ที่ฉันเลือกทำในตอนนั้น 48 00:03:26,623 --> 00:03:28,082 งั้นเหรอ 49 00:03:28,750 --> 00:03:29,918 ไม่ใช่ความผูกพัน 50 00:03:30,877 --> 00:03:34,422 ตัวจริงของความรู้สึก ที่ทำให้มองเห็นเจเนริคเกาลูนได้ 51 00:03:34,505 --> 00:03:37,175 {\an8}(ถนนซีเฉิง) 52 00:03:37,258 --> 00:03:38,509 {\an8}คือความเสียใจกับอดีต 53 00:03:41,095 --> 00:03:44,307 {\an8}(เนื้อเรื่องต้นฉบับโดย มายุซึกิ จุน) 54 00:05:10,143 --> 00:05:13,229 จริงเหรอ จำเรื่องที่ฮ่องกงได้แล้วงั้นเหรอ 55 00:05:13,313 --> 00:05:14,731 แล้วก็ขอโทษทีนะ 56 00:05:15,315 --> 00:05:18,234 เรื่องที่จะคืนเงินที่ยืมไป ช่วยรออีกนิดนะ 57 00:05:18,318 --> 00:05:22,238 ดันนึกออกด้วยว่า เงินที่หาได้ที่นี่มันเป็นภาพลวงตาน่ะ 58 00:05:22,322 --> 00:05:24,490 เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก 59 00:05:25,116 --> 00:05:28,494 {\an8}ภาพลวงตา นั่นคือคำตอบของหยางหมิงจังเหรอ 60 00:05:29,662 --> 00:05:32,790 เมื่อกี้แค่พูดเพราะมันเกี่ยวกับเรื่องเงินน่ะ 61 00:05:32,874 --> 00:05:36,753 ไม่ได้จะบอกว่าเกาลูนนี้เป็นภาพลวงตาสักหน่อย 62 00:05:36,836 --> 00:05:39,130 งั้นรู้อะไรมาจากฮ่องกงบ้างล่ะ 63 00:05:39,714 --> 00:05:41,007 ที่ฮ่องกง 64 00:05:42,216 --> 00:05:46,721 ฉันถามคนในเมืองหลายคน ทุกคนต่างบอกว่าเกาลูนที่สองไม่มีอีกแล้ว 65 00:05:47,722 --> 00:05:51,392 ทั้งที่ไปฮ่องกง เพราะอยากพิสูจน์ตัวตนของเรโกปงแท้ๆ 66 00:05:52,226 --> 00:05:54,645 แต่ถ้าแบบนี้… ถ้าเป็นแบบนี้… 67 00:05:55,646 --> 00:06:00,276 {\an8}มันกลับกลายเป็นข้อพิสูจน์ว่า เธอไม่มีตัวตนอยู่แทนสินะ 68 00:06:00,860 --> 00:06:03,196 มันยังไม่ได้มีหลักฐานชัดเจนซะหน่อย 69 00:06:03,279 --> 00:06:07,200 เกวนคุงเองก็ไม่ได้รู้ทุกอย่างของที่นี่ไม่ใช่เหรอ 70 00:06:08,117 --> 00:06:13,414 บอกตามตรง ฉันอยู่ข้างคนในเกาลูนนี้ เท่าหยางหมิงจังไม่ได้หรอก 71 00:06:14,248 --> 00:06:19,087 แต่เพราะอย่างนั้นถึงได้ อยากบอกว่าหยางหมิงจังควรออกไปจากที่นี่ 72 00:06:19,170 --> 00:06:20,421 ทำไมล่ะ 73 00:06:21,047 --> 00:06:24,175 {\an8}เพราะว่าหยางหมิงจังมีตัวตนอยู่จริงไงล่ะ 74 00:06:25,968 --> 00:06:29,138 {\an8}เธอไม่ควรอยู่ในเกาลูนที่ไม่มีอยู่จริงไปมากกว่านี้ 75 00:06:30,139 --> 00:06:33,518 ทั้งฉันทั้งมิยูกิจัง แล้วก็คุณคุโด้ด้วย 76 00:06:34,769 --> 00:06:37,939 ถ้าอย่างนั้นเรโกปงก็… 77 00:06:38,022 --> 00:06:43,486 หยางหมิงจังน่ะ ก่อนหน้านี้เคยบอกไว้ว่า อยากเป็นตัวของตัวเองใช่ไหม 78 00:06:43,569 --> 00:06:47,281 แต่การใช้ชีวิตของหยางหมิงจังในตอนนี้ มันทำเพื่อสิ่งนั้นอยู่จริงเหรอ 79 00:06:47,365 --> 00:06:49,200 เรื่องนั้นมันก็… 80 00:06:49,784 --> 00:06:55,039 {\an8}เพราะได้เจอเรโกปง ฉันถึงคิดได้ว่าอยากเป็นตัวของตัวเอง 81 00:06:55,123 --> 00:06:57,708 {\an8}แล้วเรโกปงก็เป็นเพื่อนคนสำคัญด้วย 82 00:06:58,292 --> 00:07:02,213 การทำอะไรเพื่อคนสำคัญไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอกนะ 83 00:07:02,296 --> 00:07:06,801 {\an8}แต่ถ้าลืมสิ่งที่ตัวเองควรทำ สิ่งที่เราต้องทำมันก็ไม่ได้หรอกนะ 84 00:07:07,301 --> 00:07:09,095 เพราะว่านี่คือชีวิตของเรา 85 00:07:09,178 --> 00:07:12,306 ถ้างั้น… แล้วเกวนคุงล่ะ 86 00:07:12,390 --> 00:07:16,185 นายบอกว่าที่ยังอยู่ในเกาลูน เพราะว่ามีคนที่ปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ไม่ใช่เหรอ 87 00:07:16,269 --> 00:07:17,979 มันก็ทำเพื่อคนอื่นเหมือนกันนี่นา 88 00:07:18,563 --> 00:07:19,564 กรณีฉัน… 89 00:07:20,773 --> 00:07:23,443 คืออยู่ที่นี่เพื่อตัวเองในตอนนี้ 90 00:07:23,526 --> 00:07:26,988 ต่อให้เป็นสิ่งที่คิดเองเออเอง แต่ฉันก็ไม่อยากรู้สึกเสียใจทีหลังอีกแล้ว 91 00:07:31,742 --> 00:07:33,911 จะบอกเรโกปงว่ายังไงดี 92 00:07:34,412 --> 00:07:35,246 จริงด้วยสิ 93 00:07:35,830 --> 00:07:39,167 มีข่าวลือเกี่ยวกับเกาลูนที่สอง ที่ได้ยินมาจากฮ่องกงด้วยนะ 94 00:07:39,250 --> 00:07:40,251 ข่าวลือเหรอ 95 00:07:40,334 --> 00:07:42,211 เขาว่ากันว่าการทำลายเกาลูนที่สอง 96 00:07:42,295 --> 00:07:46,257 ถูกวางแผนขึ้นโดยเฮบินุมะกรุ๊ป เพื่อปกปิดอะไรบางอย่างน่ะ 97 00:07:46,340 --> 00:07:47,258 เฮบินุมะ 98 00:07:47,341 --> 00:07:48,259 ใช่ 99 00:07:48,342 --> 00:07:51,846 เห็นว่ามีเรื่องในอดีตของเฮบินุมะบางอย่าง ที่อยากลบทิ้งไปน่ะ 100 00:07:52,430 --> 00:07:56,225 แล้วเบาะแสของเรื่องนั้น ก็อยู่ในยันต์ที่ถูกแปะไว้ตามกำแพง 101 00:07:56,893 --> 00:07:57,727 พอจะรู้อะไรไหม 102 00:07:58,311 --> 00:08:00,855 เรื่องเกี่ยวกับยันต์ก็รู้อยู่หรอก 103 00:08:00,938 --> 00:08:03,816 แต่ไม่รู้เรื่องที่เฮบินุมะกรุ๊ปเกี่ยวข้องด้วยเลย 104 00:08:04,525 --> 00:08:07,236 ยันต์นั่นมันอันตราย อย่าเข้าไปใกล้เชียวล่ะ 105 00:08:07,320 --> 00:08:09,739 ทั้งที่มันแปะไปทั่วเมืองเนี่ยนะ 106 00:08:09,822 --> 00:08:11,115 ก็ใช่น่ะสิ 107 00:08:11,199 --> 00:08:13,743 ไม่ใช่ของที่หยางหมิงจังต้องไปสนใจหรอก 108 00:08:13,826 --> 00:08:16,496 {\an8}น่าสงสัยแฮะ 109 00:08:17,079 --> 00:08:21,626 แล้ว แล้วก็นะ มีเรื่องที่จะว่านึกออก หรือว่ารู้สึกตัวดีล่ะ 110 00:08:21,709 --> 00:08:22,752 อะไรเหรอ 111 00:08:23,377 --> 00:08:28,007 ที่เกาลูนเนี่ย มันเป็นฤดูร้อนตลอดเลยนะ 112 00:08:32,803 --> 00:08:34,013 อืม 113 00:08:34,096 --> 00:08:37,517 เป็นฤดูร้อนที่ไม่มีวันจบลงและไม่มีวันไปต่อได้ 114 00:08:45,858 --> 00:08:47,777 (คุโด้) 115 00:08:50,571 --> 00:08:54,784 จะเล่าเรื่องที่นึกขึ้นได้ให้เรโกปงฟังยังไงดีล่ะ 116 00:08:55,409 --> 00:08:57,245 อย่างที่เกวนคุงว่า 117 00:08:57,328 --> 00:09:02,542 การไขปริศนาเกาลูนนี้ อาจจะไม่ใช่ชีวิตของฉันก็ได้ 118 00:09:03,292 --> 00:09:06,629 สิ่งที่ฉันอยากทำ สิ่งที่ควรทำ 119 00:09:07,630 --> 00:09:09,257 การที่บังเอิญมาที่นี่ 120 00:09:09,924 --> 00:09:11,968 และได้พบกับเรโกปง 121 00:09:12,969 --> 00:09:17,473 ฉันเลยอยากจะทำให้ คำโกหกของฉันเป็นของจริงให้ได้ 122 00:09:20,643 --> 00:09:22,061 (ฝันของผีเสื้อ) 123 00:09:22,144 --> 00:09:24,605 ต่างหูนี่ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่เลยนะ 124 00:09:24,689 --> 00:09:26,232 เอาอันนี้ดีกว่า 125 00:09:26,315 --> 00:09:31,571 ถ้าหม่าม้าบอกว่าอันนี้ดีกว่า อันนี้ก็คงดีกว่าจริงแหละ 126 00:09:35,658 --> 00:09:37,952 (เป๋ยหยวนซานโหลว) 127 00:09:40,538 --> 00:09:42,957 (ร่มเย็นเป็นสุข) 128 00:10:08,941 --> 00:10:10,026 ฮัลโหล 129 00:10:11,902 --> 00:10:12,737 ยาเหรอ 130 00:10:13,821 --> 00:10:16,824 คิดว่าน่าจะเป็นที่เขตเหนือไม่ผิดแน่ 131 00:10:16,907 --> 00:10:20,578 พอคุจิไรบีเอายันต์นั่น ไปใส่ในช่องรับไปรษณีย์ของประตู… 132 00:10:20,661 --> 00:10:21,495 ยันต์เหรอ 133 00:10:21,579 --> 00:10:25,499 หยางหมิง ฉันจะลองไปที่เขตเหนือดูอีกที 134 00:10:26,334 --> 00:10:27,335 (เฮบินุมะมีส่วนเกี่ยวข้อง) 135 00:10:27,418 --> 00:10:29,837 แต่เขาบอกว่าที่นั่นมันอันตรายนะ 136 00:10:29,920 --> 00:10:32,214 ก็รู้อยู่หรอก แต่ถึงอย่างนั้น… 137 00:10:32,298 --> 00:10:33,799 (อย่าค้นหาอีก) 138 00:10:34,383 --> 00:10:36,260 มันก็รู้สึกว่า 139 00:10:36,344 --> 00:10:39,555 ฉันกำลังเข้าใกล้เบาะแสที่ทำให้บีตายน่ะ 140 00:10:39,639 --> 00:10:42,224 ถ้า… ถ้างั้นฉันจะไปด้วย 141 00:10:42,308 --> 00:10:43,142 จะดีเหรอ 142 00:10:43,225 --> 00:10:44,268 แน่นอน 143 00:10:44,352 --> 00:10:47,188 เดี๋ยวจะรีบเก็บงานให้เสร็จเร็วๆ หาที่นัดเจอกันเถอะ 144 00:10:47,271 --> 00:10:50,316 เข้าใจแล้ว ขอบใจนะ แค่นี้นะ 145 00:10:50,399 --> 00:10:52,526 อื้ม แล้วเจอกันพรุ่งนี้ 146 00:10:55,154 --> 00:10:56,781 ยันต์กับยา 147 00:10:56,864 --> 00:10:59,950 เฮบินุมะกรุ๊ปต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่ 148 00:11:00,034 --> 00:11:03,621 เราปล่อยให้เรโปกง ไปที่อันตรายแบบนั้นคนเดียวไม่ได้หรอก 149 00:11:05,247 --> 00:11:06,749 {\an8}ใช่ไหมล่ะ 150 00:11:19,762 --> 00:11:22,765 ถ้าเกิดว่านายสามารถ กลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้ละก็ 151 00:11:22,848 --> 00:11:23,933 นายจะว่าไง 152 00:11:24,016 --> 00:11:27,144 ทำได้สิ ถ้าใช้เจเนริคเทอร์ร่าได้น่ะนะ 153 00:11:27,228 --> 00:11:31,065 นี่ ช่วยไปฆ่าคุจิไร เรโกะตัวปลอมให้หน่อยสิ 154 00:11:32,483 --> 00:11:34,402 {\an8}ใครมันจะไปทำได้ล่ะ 155 00:11:37,488 --> 00:11:40,741 โทรหาหยางหมิงเลยดีไหมนะ 156 00:11:43,994 --> 00:11:45,996 เป็นอะไรไปเหรอ เสี่ยวเฮยคุง 157 00:11:58,759 --> 00:12:00,678 เสี่ยวเฮยคุง 158 00:12:07,726 --> 00:12:10,438 บังเอิญจังเลย เสี่ยวเฮยอีกคนโทรมาหาพอดีเลย 159 00:12:10,521 --> 00:12:12,565 ไม่ต้องเกรงใจ ตามสบายเลยครับ 160 00:12:12,648 --> 00:12:13,858 ขอบใจนะ 161 00:12:14,525 --> 00:12:17,945 - ช่วยด้วย คุจิไร - มีอะไรเหรอ 162 00:12:18,028 --> 00:12:22,616 จู่ๆ เครื่องบนเพดานมันก็ดัง แต่ฉันไม่รู้วิธีหยุดเลยอะ 163 00:12:22,700 --> 00:12:23,534 เพดานเหรอ 164 00:12:23,617 --> 00:12:25,077 - สัญญาณเตือนไฟไหม้หรือเปล่านะ - ต้องทำยังไงดีเนี่ย 165 00:12:25,161 --> 00:12:27,913 - รอเดี๋ยว จะแจ้งเจ้าหน้าที่ให้เดี๋ยวนี้ - เหวอ อะไรเนี่ย 166 00:12:27,997 --> 00:12:32,418 - ทำยังไงดี คุจิไร - เอ๊ะ 167 00:12:38,299 --> 00:12:40,926 ฮัลโหล อ๊ะ หยางหมิง ขอโทษทีนะ 168 00:12:41,010 --> 00:12:45,347 พอดีมีธุระด่วน กำลังไปหาเสี่ยวเฮยกับเสี่ยวเฮยคุงน่ะ 169 00:12:47,266 --> 00:12:49,852 เอ๊ะ จะมาด้วยเหรอ ขอบคุณนะ 170 00:12:50,769 --> 00:12:52,688 ขอถามตรงๆ เลยนะครับ 171 00:12:53,481 --> 00:12:56,901 คุณคุโด้ คุณรู้เรื่องเกาลูนมากแค่ไหนครับ 172 00:12:57,485 --> 00:13:02,281 นั่นสินะ ก็อย่างเรื่องที่ ตัวจริงกับตัวปลอมอยู่ที่เดียวกันไม่ได้ 173 00:13:02,364 --> 00:13:04,158 รู้เรื่องนั้นด้วยเหรอครับ 174 00:13:06,202 --> 00:13:09,955 ปู่ชู คนคนนั้นคือตัวจริง 175 00:13:10,956 --> 00:13:14,877 นานๆ ทีก็บังเอิญเห็นเจ้าตัวเข้ามาในเกาลูนนี้น่ะ 176 00:13:15,377 --> 00:13:17,880 แล้วจากนั้นตัวปลอมก็หายไป 177 00:13:18,464 --> 00:13:22,218 ที่เด็กเสิร์ฟเกวนกับคุณเฉินหายไป ก็คงเพราะแบบนี้สินะ 178 00:13:23,385 --> 00:13:27,139 จำเรื่องที่เกาลูนที่สองถูกทำลายทิ้งได้ใช่ไหมครับ 179 00:13:27,723 --> 00:13:29,767 ก็ต้องจำได้อยู่แล้วสิ 180 00:13:32,311 --> 00:13:34,396 ว่าแต่กินเยอะจังเลยนะครับ 181 00:13:34,480 --> 00:13:37,483 ก็ถ้าอยากกินก็กิน ไม่อยากกินก็ไม่กิน 182 00:13:37,566 --> 00:13:39,026 แค่เรื่องพื้นฐานง่ายๆ น่ะ 183 00:13:41,570 --> 00:13:44,031 นายรู้เรื่องทั้งหมดของที่นี่แล้วเหรอ 184 00:13:44,615 --> 00:13:47,618 เปล่าครับ ยังมีหลายเรื่องที่ไม่รู้อยู่ 185 00:13:48,118 --> 00:13:49,286 อย่างแรกคือ 186 00:13:49,370 --> 00:13:53,499 ที่เกาลูนนี้มีบางอย่างที่ถูกจำลองขึ้นมา และบางอย่างที่ไม่ถูกจำลอง 187 00:13:53,999 --> 00:13:59,171 อย่างเช่น ผมเคยสร้างบ้านสำหรับแมวจรจัด ไว้ที่ประตูด้านหลังร้านนี้ด้วยนะครับ 188 00:13:59,255 --> 00:14:03,133 เอาผ้าปูไว้ในกล่องไม้ แล้วก็เอาแผ่นพลาสติกคลุมกันฝน 189 00:14:03,217 --> 00:14:05,636 แต่ว่าสิ่งนั้นไม่ได้ถูกจำลองขึ้นมาด้วย 190 00:14:06,136 --> 00:14:07,054 หืม 191 00:14:07,137 --> 00:14:09,223 ทำอะไรแบบนั้นไว้ด้วยเหรอ 192 00:14:09,306 --> 00:14:11,767 อ้อ ขอกาแฟเย็นเพิ่มหน่อยครับ 193 00:14:11,850 --> 00:14:12,685 ครับ 194 00:14:14,687 --> 00:14:17,565 การโคลนนิ่งแมวรักที่เสียไปเมื่อสามเดือนก่อน 195 00:14:17,648 --> 00:14:20,150 เรามาดูอาการของหมิงหมิงจังกันค่ะ 196 00:14:21,318 --> 00:14:26,574 ดูเหมือนว่าหมิงหมิงจังจะไปนอนอยู่ ที่ที่ปิงปิงจังที่เสียไปแล้วชอบนอนนะคะ 197 00:14:26,657 --> 00:14:29,994 ทำอะไรเหมือนปิงปิงไปหมดเลย 198 00:14:30,077 --> 00:14:33,080 รู้สึกเหมือนได้น้องกลับมาเลย ดีใจจังนะ 199 00:14:34,290 --> 00:14:36,333 ดีใจงั้นเหรอครับ 200 00:14:37,543 --> 00:14:40,045 แค่คิดว่าถ้าเกิดมันทำอะไร เหมือนแมวที่ตายไปแล้วทำ 201 00:14:40,129 --> 00:14:42,298 น่าจะรู้สึกปวดใจมากกว่าซะอีก 202 00:14:42,381 --> 00:14:45,926 ถ้ามองจากมุมมองบุคคลที่สามอย่างผมแล้ว ผมว่ามันยังไม่สมประกอบเท่าไหร่ 203 00:14:47,136 --> 00:14:50,222 ทั้งสำหรับคนเลี้ยงและสำหรับแมวด้วย 204 00:14:56,228 --> 00:14:59,356 ดูเหมือนจะไม่ได้ตรวจเช็กมาหลายปีเลยนะครับ 205 00:14:59,440 --> 00:15:01,150 เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วครับ 206 00:15:01,734 --> 00:15:04,028 เขาก็ชื่อเสี่ยวเฮยเหมือนกันเลยนะ 207 00:15:04,111 --> 00:15:06,655 งั้นเหรอ บังเอิญจังเลย 208 00:15:07,364 --> 00:15:08,282 ครับ 209 00:15:08,365 --> 00:15:13,037 ก็กะว่าจะซ่อมเองอยู่หรอก แต่ใช้ที่ปีนขึ้นไปไม่ถึงอยู่ดี 210 00:15:13,120 --> 00:15:16,165 ช่วยได้มากเลย ขอบคุณนะ 211 00:15:18,584 --> 00:15:19,585 อืม 212 00:15:20,461 --> 00:15:22,296 ดีจริงๆ น่ะแหละ 213 00:15:27,134 --> 00:15:28,510 สนใจเหรอ 214 00:15:29,136 --> 00:15:31,805 เขาเองก็ชอบชุดแบบนี้เหมือนกันนะ 215 00:15:31,889 --> 00:15:33,807 - จริงเหรอ - เอ่อ… 216 00:15:39,146 --> 00:15:40,814 อืม 217 00:15:40,898 --> 00:15:43,817 ว้าว น่ารักจังเลย 218 00:15:46,654 --> 00:15:48,322 เป็นอะไรไปเหรอ 219 00:15:48,405 --> 00:15:51,784 ไม่ควรบอกว่าชอบงั้นเหรอ ขอโทษนะ 220 00:15:51,867 --> 00:15:53,410 ไม่ใช่ครับ 221 00:15:54,620 --> 00:15:57,456 {\an8}ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เหมือนกัน 222 00:15:58,666 --> 00:16:01,585 ทั้งที่การมองอดีตมันเจ็บปวดแท้ๆ 223 00:16:02,294 --> 00:16:05,464 แต่ตอนนี้ ผมกลับรู้สึกดีใจมากเลย 224 00:16:06,799 --> 00:16:07,925 เอ้า 225 00:16:10,928 --> 00:16:12,054 ขอบใจนะ 226 00:16:13,055 --> 00:16:15,599 ชุดนั่นก็น่ารักมากเลยละ 227 00:16:20,187 --> 00:16:21,021 (ร้านน้ำชาปลาทอง) 228 00:16:21,105 --> 00:16:23,148 ขอโทษที่ให้เลี้ยงนะ 229 00:16:23,232 --> 00:16:24,108 ไม่เป็นไรครับ 230 00:16:25,609 --> 00:16:29,446 จริงสิ มีอีกเรื่องหนึ่งที่ยังไม่รู้อยู่ด้วยครับ 231 00:16:29,530 --> 00:16:30,781 อะไรล่ะ 232 00:16:30,864 --> 00:16:34,410 ที่จริงแล้วเสี่ยวเฮยตัวจริง ก็มาที่นี่ด้วยเหมือนกันครับ 233 00:16:34,493 --> 00:16:37,538 แต่ตอนนี้ตัวปลอมของเขาก็ยังมีตัวตนอยู่เลย 234 00:16:37,621 --> 00:16:39,748 เสี่ยวเฮยก็มาด้วยงั้นเหรอ 235 00:16:41,291 --> 00:16:42,918 ทำไมเรียกว่า “เขา” ล่ะ 236 00:16:43,002 --> 00:16:44,712 เสี่ยวเฮยเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ 237 00:16:46,380 --> 00:16:48,465 นี่ผมยังไม่ได้บอกสินะครับ 238 00:16:48,549 --> 00:16:49,883 หมอนั่นเป็นผู้ชายครับ 239 00:16:49,967 --> 00:16:51,385 จริงดิ 240 00:16:52,052 --> 00:16:54,888 คุณคุโด้ดูไม่ออกเลยใช่ไหมล่ะครับ 241 00:16:54,972 --> 00:16:57,516 ทุกคนเห็นว่าตลกดี ก็เลยเก็บเป็นความลับน่ะ 242 00:16:57,599 --> 00:16:58,851 โหดร้าย 243 00:17:00,519 --> 00:17:01,645 ไว้เจอกัน 244 00:17:04,815 --> 00:17:07,276 ทำไม… ถึงเพิ่งโผล่ออกมาล่ะ 245 00:17:10,654 --> 00:17:11,530 หรือว่า… 246 00:17:13,365 --> 00:17:15,325 เกาลูนนี้คือคุณคุโด้… 247 00:17:20,998 --> 00:17:22,082 เสี่ยวเฮย 248 00:17:22,166 --> 00:17:23,751 หายไปไหนน่ะ 249 00:17:23,834 --> 00:17:26,045 เสี่ยวเฮย หายไปไหนเหรอ 250 00:17:27,504 --> 00:17:30,716 รู้เรื่องของผม… แล้วงั้นเหรอ 251 00:17:40,476 --> 00:17:42,186 เสี่ยวเฮยคุง 252 00:17:46,231 --> 00:17:47,608 อาการเป็นยังไงบ้าง 253 00:17:48,609 --> 00:17:49,610 ครับ 254 00:17:50,986 --> 00:17:54,031 หาเสี่ยวเฮยไม่เจอใช่ไหมล่ะครับ 255 00:17:55,616 --> 00:17:56,533 อืม 256 00:17:57,201 --> 00:17:58,911 ก็ไม่แปลกละนะ 257 00:17:58,994 --> 00:18:02,372 ก็เพราะเกาลูนนี้เป็นสิ่งที่คุณคุโด้สร้างขึ้นมา 258 00:18:05,501 --> 00:18:08,796 ถึงจะยังไม่รู้แน่ชัดว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้นก็เถอะ 259 00:18:09,505 --> 00:18:15,052 แต่ที่นี่เป็นเกาลูนในความทรงจำของเขา ที่เคยมีอยู่จริงหลายปีก่อน 260 00:18:16,011 --> 00:18:19,056 มีแต่สิ่งที่เขารับรู้ได้ในตอนนั้นที่ถูกจำลองขึ้นมา 261 00:18:19,139 --> 00:18:22,559 สิ่งที่เขาไม่รู้จักจะไม่ถูกจำลองขึ้น 262 00:18:23,143 --> 00:18:25,562 จริงๆ แล้ว ถ้าตัวจริงย่างก้าวเข้ามาที่นี่ 263 00:18:25,646 --> 00:18:29,149 ตัวตนที่สองก็จะหายไป 264 00:18:29,233 --> 00:18:32,194 แต่คุณคุโด้คิดว่าผมเป็นเด็กผู้หญิง 265 00:18:32,277 --> 00:18:35,697 เสี่ยวเฮยคนนั้นก็เลยมีตัวตนอยู่พร้อมกับผมได้ 266 00:18:36,281 --> 00:18:38,200 แต่ตอนนี้เขาคงรู้แล้วละ 267 00:18:38,867 --> 00:18:40,661 เสี่ยวเฮยคนนั้นไม่อยู่อีกแล้ว 268 00:18:40,744 --> 00:18:42,621 เดี๋ยว… เดี๋ยวก่อนนะ 269 00:18:42,704 --> 00:18:46,708 ไม่เห็นเข้าใจเลยว่าเสี่ยวเฮยคุงกำลังจะสื่ออะไร 270 00:18:47,292 --> 00:18:49,461 {\an8}ผมคือเสี่ยวเฮยตัวจริงครับ 271 00:18:51,630 --> 00:18:53,382 {\an8}คงดูไม่ออกกันสินะ 272 00:18:53,465 --> 00:18:56,093 {\an8}แค่สามปีก็ตัวโตขึ้นตั้งขนาดนี้แล้ว 273 00:18:57,302 --> 00:19:01,098 {\an8}ผมแฝงเข้ามาที่นี่เพราะมีเป้าหมายอยู่สองอย่าง 274 00:19:01,181 --> 00:19:05,060 {\an8}อย่างแรกคือถูกบริษัทแห่งหนึ่ง จ้างให้มาสำรวจเกาลูน 275 00:19:05,602 --> 00:19:08,897 {\an8}ส่วนอีกข้อ ก็คือการฆ่าคุณ 276 00:19:09,815 --> 00:19:12,067 ล้อเล่นอยู่ใช่ไหมเนี่ย 277 00:19:12,151 --> 00:19:14,194 แบบนี้มันล้อเล่นกันแรกเกินไปแล้ว 278 00:19:14,278 --> 00:19:15,362 ถ้าพูดจริงละก็… 279 00:19:18,699 --> 00:19:20,617 เรื่องจริง… เหรอเนี่ย 280 00:19:23,704 --> 00:19:26,623 ทำไมเสี่ยวเฮยคุงถึงอยากฆ่าฉันล่ะ 281 00:19:27,541 --> 00:19:30,627 เพื่อเอาตัวเองในอดีตกลับมาครับ 282 00:19:31,837 --> 00:19:35,924 ก่อนอื่นก็เก็บความทรงจำของนาย ไว้ในเจเนริคเทอร์ร่า 283 00:19:36,008 --> 00:19:39,845 แล้วก็ ไม่ใช่การเริ่มสร้างโคลนนิ่งขึ้นมา ด้วยความทรงจำนั้น 284 00:19:39,928 --> 00:19:42,764 แต่จะใส่มันลงไปใน ในภาชนะที่ถูกจำลองขึ้นมาใหม่แทน 285 00:19:43,348 --> 00:19:46,059 ฟังดูบ้าบอสุดๆ ไปเลยสินะครับ 286 00:19:47,311 --> 00:19:51,857 แต่เพราะว่าผมมีเจเนริคของตัวเอง ก็เลยมีความเป็นไปได้อยู่ 287 00:19:52,858 --> 00:19:56,320 เจเนริคจะมีตัวตนอยู่ภายนอกเกาลูนได้หรือไม่นั้น 288 00:19:56,403 --> 00:19:59,656 สักวันหนึ่งก็ต้องลองทำการทดลองอยู่ดี 289 00:20:00,866 --> 00:20:05,370 บริษัทที่จ้างเสี่ยวเฮยมาเนี่ย คือเฮบินุมะกรุ๊ปใช่ไหม 290 00:20:06,496 --> 00:20:08,415 ทำไมถึงบอกเรื่องนี้ล่ะ 291 00:20:09,666 --> 00:20:12,336 ความปรารถนาของผมมันคงไม่เป็นจริงแล้วละ 292 00:20:12,836 --> 00:20:14,588 พอได้เห็นทั้งสองคน 293 00:20:14,671 --> 00:20:18,967 ผมก็คิดได้ว่าไม่จำเป็น ต้องยึดติดกับเจเนริคที่นี่ไปมากกว่านี้อีกแล้ว 294 00:20:25,766 --> 00:20:28,018 เดี๋ยวผมจะออกไปแล้วครับ 295 00:20:28,101 --> 00:20:33,023 ก็ไม่คิดว่าผู้ว่าจ้าง จะปล่อยคนที่รู้เรื่องนี้เอาไว้หรอก 296 00:20:33,106 --> 00:20:35,943 แต่จะพยายามออกห่างจากฮ่องกงเท่าที่ทำได้ครับ 297 00:20:36,610 --> 00:20:37,444 เดี๋ยวก่อน 298 00:20:40,364 --> 00:20:41,782 นายของลืมไว้น่ะ 299 00:20:42,741 --> 00:20:46,203 ไม่จำเป็นต้องล้มเลิกในสิ่งที่ชอบหรอกนะ 300 00:20:46,870 --> 00:20:52,292 ตราบใดที่ไม่ทิ้งมันด้วยตัวเอง สิ่งสำคัญก็ไม่มีวันหายไปหรอก 301 00:20:52,876 --> 00:20:55,837 แม่ของฉันน่ะ มีเส้นสายอยู่หลายทาง 302 00:20:55,921 --> 00:20:59,132 คิดว่าเฮบินุมะ ก็ไม่น่าจะเข้ามายุ่งได้ง่ายๆ หรอก 303 00:20:59,216 --> 00:21:00,676 ลองไปด้วยกันดูไหมล่ะ 304 00:21:04,638 --> 00:21:05,847 หยางหมิง 305 00:21:06,640 --> 00:21:08,308 ขอโทษทีนะ 306 00:21:08,392 --> 00:21:10,936 ที่จริงฉันรู้ว่าในใจของตัวเองตอนนี้ 307 00:21:11,019 --> 00:21:15,315 ยังมีตัวฉันที่หลบสายตาจากสิ่งสำคัญอยู่ 308 00:21:15,816 --> 00:21:19,278 ฉันอยากเผชิญหน้ากับมันแล้วสะสางเรื่องนี้ให้จบ 309 00:21:20,153 --> 00:21:23,031 สำหรับฉันแล้วมันก็คือแม่ของตัวเองน่ะ 310 00:21:24,157 --> 00:21:29,162 ทั้งที่ฉันเริ่มใหม่แล้วมาที่นี่ เพราะอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองแท้ๆ 311 00:21:29,246 --> 00:21:32,207 แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่ เกาะตามติดชีวิตเรโกปงเท่านั้น 312 00:21:32,791 --> 00:21:37,546 ฉันไม่ได้อยากเป็นตัวเองที่เอาแต่คิดแง่ลบ อยากเป็นตัวเองที่คิดในแง่บวกได้ 313 00:21:37,629 --> 00:21:41,967 ไม่อยากแพ้เรโกปง ที่พยายามจะเป็นตัวของตัวเองหรอกนะ 314 00:21:42,050 --> 00:21:45,220 ฉันเองก็จะเป็นอย่างนั้นแล้วกลับมาที่นี่ให้ได้ 315 00:21:46,263 --> 00:21:47,514 อืม 316 00:21:49,057 --> 00:21:50,726 (กงเฉิงลู) 317 00:21:50,809 --> 00:21:53,353 ขอวันหยุดจากร้านได้แล้วด้วย 318 00:21:53,437 --> 00:21:56,231 งั้นอีกสองวันฉันจะกลับมานะ 319 00:21:57,149 --> 00:21:58,483 ต่างหูนั่น 320 00:21:59,860 --> 00:22:01,987 นี่เป็นของที่หม่าม้าเลือกให้น่ะ 321 00:22:02,070 --> 00:22:04,197 ถ้าคุยกับหม่าม้ารู้เรื่องแล้ว 322 00:22:04,281 --> 00:22:06,825 ฉันจะใส่ต่างหูที่ตัวเองเลือกทั้งสองข้างเลย 323 00:22:07,326 --> 00:22:08,910 งั้นเหรอ 324 00:22:08,994 --> 00:22:09,953 เรโกปง 325 00:22:10,954 --> 00:22:16,043 บางทียาที่คุจิไรบีไปซื้อ อาจจะเกี่ยวข้องกับเฮบินุมะกรุ๊ปก็ได้ 326 00:22:16,126 --> 00:22:17,711 ระวังตัวเองไว้ด้วยล่ะ 327 00:22:19,087 --> 00:22:20,380 เข้าใจแล้ว 328 00:22:21,298 --> 00:22:23,133 ขอผมพูดหน่อยได้ไหมครับ 329 00:22:23,216 --> 00:22:27,387 {\an8}ถึงจะบอกว่าเกาลูนนี้ ถูกสร้างขึ้นจากสิ่งที่คุณคุโด้รู้ก็จริง 330 00:22:27,471 --> 00:22:30,974 {\an8}แต่มีแค่คุณเท่านั้น ที่เป็นตัวตนที่ไม่ได้จำลองขึ้นโดยคุณคุโด้ 331 00:22:31,725 --> 00:22:35,145 {\an8}ผมรู้สึกว่ามันต้องมีความหมายอะไรแฝงอยู่แน่ 332 00:22:35,228 --> 00:22:39,316 {\an8}ถ้าเป็นคุณเรโกปงแล้วละก็ ผมคิดว่าคุณจะต้องเป็นตัวคุณที่อยากเป็นได้แน่ 333 00:22:39,858 --> 00:22:42,027 {\an8}อื้ม จะเป็นให้ได้เลย 334 00:22:42,694 --> 00:22:45,280 {\an8}ถ้ามีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวจะติดต่อไป 335 00:22:45,947 --> 00:22:47,032 {\an8}จะเอาใจช่วยนะ 336 00:22:48,325 --> 00:22:49,326 {\an8}ฉันก็ด้วย 337 00:22:52,204 --> 00:22:53,121 {\an8}แล้วเจอกันนะ 338 00:23:04,841 --> 00:23:06,259 ไม่เป็นไรหรอกครับ 339 00:23:06,885 --> 00:23:11,306 คุณหยางหมิงได้สอนผม ที่คิดว่าสูญเสียชีวิตของตนเองไป 340 00:23:11,389 --> 00:23:15,310 ให้รู้ว่าความรักมันสามารถเปลี่ยนแปลงรูปแบบได้ 341 00:23:16,061 --> 00:23:18,105 ต่อให้มันหายไป 342 00:23:18,188 --> 00:23:20,899 ผมก็จะเอาความรู้สึกของผม และเด็กคนนั้นไปด้วยครับ 343 00:23:22,442 --> 00:23:23,527 อื้ม 343 00:23:24,305 --> 00:24:24,925